จอมนักรบอหังการ - บทที่ 68 โล่หวางสารภาพรักต่อหน้าเหล่านายหน้าที่ระดับสูงของประเทศ
- Home
- จอมนักรบอหังการ
- บทที่ 68 โล่หวางสารภาพรักต่อหน้าเหล่านายหน้าที่ระดับสูงของประเทศ
จอมนักรบอหังการ บทที่ 68 โล่หวางสารภาพรักต่อหน้าเหล่านายหน้าที่ระดับสูงของประเทศ !
ชายชราได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็ฝืนยิ้มออกมา
สี่ล้านล้าน……
เย่อู๋เทียนยังไม่พอใจอีกหรือ ?
ตั้งแต่ก่อตั้งประเทศหลงมาจนถึงตอนนี้ แผนการลงทุนเส้นทางคมนาคม !
ได้ใช้เงินไปจำนวนมหาศาล
แต่ว่าเมื่อเทียบกับยอดเงินได้บัญชีของเย่อู๋เทียน กลับยังไม่ถึงหนึ่งในสามของเงินเหล่านี้เลย !
เย่อู๋เทียนเหลือบมองชายชราราวกับรับรู้ความคิดในใจของเขา
เขาพูดออกมาอย่างราบเรียบว่า
“เรื่องระหว่างประเทศ ไม่ควรได้รับการให้อภัยใด ๆ !”
“พ่ายแพ้ ก็คือพ่ายแพ้ และจำเป็นต้องแบกรับผลของความพ่ายแพ้ !”
“มองดูแต่ละยุคสมัยของประเทศหลงสิ ช่วงเวลาที่เกือบจะต้องพบเจอกับการฆ่าล้างบาง ไม่ใช่ว่าไม่มี!”
“กลับกัน หากประเทศหลงเป็นประเทศที่พ่ายแพ้ คุณคิดว่าหมาป่าพวกนั้นมันจะปล่อยพวกเราไปงั้นหรือ ?”
“น่าเสียดายที่คนอย่างฉันเกิดผิดเวลา หากเกิดมาในช่วงยุคสงครามอันวุ่นวาย แล้วฉันจะยอมให้ผืนแผ่นดินประเทศหลง ถูกเหยียบย่ำอยู่อย่างนั้นได้ยังไง !”
“ก่อนหน้านี้หนึ่งร้อยปี ประเทศหลงของฉัน มีซากศพทหารนับล้านกองพะเนินราวกับภูเขา ผู้บริสุทธิ์หลายแสนคนในเมืองถูกเข่นฆ่า ราวกับกำลังตกอยู่ในขุมนรก เรื่องเหล่านี้ คุณลืมไปแล้วหรือ ?”
“โลกสงบสุข มีความสุข ผู้คนทุกข์ระทม โลกเกิดสงครามวุ่นวาย ล้มตาย ผู้คนทุกข์ระทม !”
“ภาพเหล่านี้ ตราบใดที่เย่อู๋เทียนอย่างฉันยังอาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินนี้ ก็จะไม่มีวันยอมเห็นภาพเหล่านี้อีกแล้ว !”
“สี่ล้านล้าน แม้จะมากกว่านี้อีกสิบล้านล้าน ฉันก็จะนำไปบริจาคให้หมด !”
“ที่ฉันอยากเห็น ก็คือประชาชนของประเทศหลง ไม่ต้องเป็นทุกข์เรื่องของเงินอีกต่อไป !”
“ผังเส้นทางของประเทศ ไม่ว่าจะเป็นรถไฟความเร็วสูงสุด หรือความเร็วสูงทั่วไป จากนี้ไป จะไม่ต้องเก็บค่าผ่านทางอีก !”
“โรงเรียนภายในประเทศ จากนี้จะไม่เสียค่าใช้จ่ายแล้ว !”
“ฉัน เย่อู๋เทียน จะแบกรับหน้าที่นี้เพียงลำพัง !”
คำพูดนี้ เข้าหูชายชราโดยไม่หลุดไปแม้แต่พยางค์เดียว
คำพูดของเขาพุดแทงใจความทั้งหมด !
ชายชราตื่นเต้นจนร้องไห้ออกมา !
ตลอดเวลาที่ตรากตรำทำงานให้แก่ประเทศ
ไม่ได้ไปดูแลครอบครัว
ก็เพื่ออะไร ?
ก็เพื่อต้องการจะเห็น…..
ทุก ๆ คนในประเทศหลง เป็นดั่งมังกร !
เป็นเวลานาน ก่อนที่อารมณ์ของชายชราจะสงบลงได้ จากนั้นเขาตอบเย่อู๋เทียนไปเพียงสามคำเบา ๆ ว่า
“เข้าใจแล้ว”
พูดเสร็จ ชายชราก็ก้าวเท้าเดินไปยังชั้นสองอาคารจินเม่า
เรียกประชุม
เหล่านายหน้าที่ระดับสูงที่จงรักภักดีต่อประเทศหลง วาระการประชุมสุดยอดที่กำลังจะเกิดขึ้น
คำพูดของเย่อู๋เทียน ได้กำหนดไว้ตั้งแต่การประชุมสุดยอดปีที่แล้วแล้ว ว่าจะต้องถูกล้มเลิก !
อีกทั้ง วันการจัดการประชุมสุดยอดอย่างเป็นทางการจะถูกเลื่อนออกไปอีกสามวัน !
นอกห้องทำงานที่เย่อู๋เทียนอยู่
โล่หวางหัวไหล่สั่นเทา
เพราะสิ่งที่เย่อู๋เทียนเพิ่งจะพูดออกมานั้น เธอล้วนได้ยินหมดแล้ว
ความร่ำรวยล้นฟ้า
ไม่ต้องการ
บริจาคให้หมด เพื่อเหล่าประชาชนของประเทศ
นี่มัน……
ต้องใช้จิตใจแบบไหนกัน ?
โล่หวางสูดลมหายใจเข้า ราวกับตัดสินใจอะไรที่สำคัญได้ ทันใดนั้นเธอก็บุกเข้าไปในห้องทำงาน
มองใบหน้าของเย่อู๋เทียนตาไม่กะพริบ
เย่อู๋เทียนถามออกมาอย่างเฉยเมย
“มีธุระงั้นหรือ ?”
โล่หวางเม้มปาก ความองอาจที่ปรากฏบนแก้ม เต็มไปด้วยความแน่วแน่
“ฉันชอบนาย”
เย่อู๋เทียนค่อย ๆ ขมวดคิ้ว
มึนงงในทันที
โล่หวางถาม
“นายชอบฉันหรือเปล่า ?”
เย่อู๋เทียนใบหน้าเคร่งขรึม
“วุ่นวาย !”
โล่หวางเชิดแก้มขึ้นมา ด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
“ฉันไม่ได้วุ่นวาย ฉันรักนาย ฉันอ่อนกว่านายแค่สามปี ก็แค่ชอบนาย ชอบนายมาก ๆ !”
สีหน้าของเย่อู๋เทียนบูดเบี้ยว
“ฉันเป็นอาจารย์ของเธอนะ !”
โล่หวางตอบ
“ฉันไม่สนใจ !”
เย่อู๋เทียนสูดหายใจเข้าลึก
“เดิมทีแล้ว ฉันอยากให้เธอคอยอยู่ข้าง ๆ ฝึกฝนตนเอง ดูแล้วตอนนี้ เธอจะไม่เหมาะสมจริง ๆ !”
“ดูท่าคงจะว่างมาก !”
“กลับไปฝึกฝนที่หอจักรพรรดิเซียน เมื่อไหร่ที่สามารถจัดการกับเหล่าผู้พิทักษ์เทียนอิงได้ค่อยมาหาฉัน !”
โล่หวางกะพริบตาเล็กน้อย
จริง ๆ แล้วเธอไม่เข้าใจว่าหอจักรพรรดิเซียนหมายถึงอะไร
แต่กลับตอบไปโดยไม่คิดว่า
“ได้”
พูดจบ โล่หวางก็หันเดินจากไป
แต่กลับไม่ได้ไปหาผู้พิทักษ์เทียนอิงเพื่อถามหาสถานที่ของหอจักรพรรดิเซียน และยังไปอาคารจินเม่าชั้นที่สองแทน
ต่อหน้านายหน้าที่ระดับสูงของประเทศหลง เธอพูดกับพ่อของเธอสองสามประโยคว่า
“เหล่าโล่ ฉันไปสารภาพรักกับเย่อู๋เทียนมาแล้ว เขาลงโทษฉันโดยการให้ไปฝึกฝนที่หอจักรพรรดิเซียน แต่ฉันไม่เคยกลัว ฉันแค่จะมาบอกท่านพ่อ ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วยในอนาคต มีแค่เย่อู๋เทียนเท่านั้น !”
“คุณเป็นพ่อของฉัน เรื่องการแต่งงาน คุณจะต้องให้การสนับสนุนด้วยกำลังทั้งหมดที่มี !”
ทันใดนั้นสีหน้าของเหล่าโล่เปลี่ยนเป็นดำคล้ำ
ด้านหน้า คือนายหน้าที่ระดับสูงในประเทศหลง หากดึงออกมาสักคนหนึ่ง อย่างน้อยที่สุดก็น่าจะเป็นระดับผู้บัญชาปกครองชายแดน
ต่อหน้าคนเหล่านี้
ไม่คิดว่าโล่หวางจะพูดต่อหน้าเขา ว่าเธอไปสารภาพรักกับเย่อู๋เทียนมาแล้ว……
ที่น่าฆ่าให้ตายก็คือ…..
หลังจากที่เธอถูกเย่อู๋เทียนลงโทษ ยังไม่มีความละอายแม้แต่นิดเดียว !
หน้าของเขา !
ถูกเธอทำให้อับอายขายขี้หน้าไปหมดแล้ว !
ในขณะนั้น
ทั่วทั้งห้องโถงก็ตกอยู่ในความเงียบ !
สายตาของนายหน้าที่ระดับสูงทั้งหมด ล้วนจับจ้องไปที่ชายชรากับโล่หวางที่อยู่บนเวที
ชายชรากวาดตามองเหล่านายหน้าที่ที่อยู่เบื้องล่าง
ในตอนนั้นทุกคนต่างก็ก้มหน้าลง
เขียนเอกสารสิเขียนเอกสาร บันทึกเนื้อหาการประชุมสิ
ชายชรามองไปยังโล่หวางอีกครั้ง
โดยไม่พูดอะไร
แต่สายตานั้น ชัดเจนออกมาแล้ว
โล่หวางเอ๋ยโล่หวาง อย่าทำให้ต้องอับอายขายขี้หน้าอีกเลย ดูกาลเทศะที่นี่หน่อย
เธอกำลังก่อความวุ่นวายขึ้นที่นี่ !
ชายชรากำลังประชุม !
กำลังประชุมอยู่ !
คำพูดต่อมาของโล่หวาง เกือบจะทำให้ชายชราสำลักตาย
“ฉันเลือกผู้ชายแบบไหน ก็เป็นเรื่องระดับประเทศเหมือนกัน ตำแหน่งของคุณ อีกสิบปีข้างหน้า ฉันจะต้องมานั่งแทนให้ได้ !”
ในที่สุดชายชราก็ทนไม่ไหว ตกโต๊ะ ตะโกนออกมาเสียงดัง
“เลิกทำตามอำเภอใจได้แล้ว !”
นายหน้าที่ระดับสูงทั้งหมดต่างก็เงียบกริบ
โล่หวางกลับไม่มีแม้สีหน้าหวาดกลัว
ยังคงมองชายชราด้วยตาที่ไม่กะพริบ
และค่อย ๆ พูดอย่างช้า ๆ ว่า
“ที่คุณกำลังมองอยู่นี่ ในอีกสิบปีข้างหน้า ฉันจะกลายเป็นฝ่าบาทหญิงคนแรกแห่งประเทศหลง !”
พูดจบ โล่หวางไม่สนใจปฏิกิริยาของชายชรา และเดินออกไป
ร่างที่เดินจากไป ยืดตรงราวกับปืน ความมั่นใจที่ไม่เคยมี ความองอาจที่ไม่เคยเห็นมาก่อน !
ชายชรามองแผ่นหลังของโล่หวาง โกรธจนใบหน้าสั่น
แต่ว่า เมื่อนึกถึงพรสวรรค์ทางด้านการปกครองประเทศที่เธอมีเมื่อครั้งยังเด็ก
แววตาของชายชรา ก็เกิดประกายความพึงพอใจที่มักไม่ค่อยจะได้พบเห็น
หวังให้ลูกชายกลายเป็นมังกร หวังให้ลูกสาวกลายเป็นนกฟีนิกซ์
นี่คือความคาดหวังของพ่อคนหนึ่ง
แต่ว่า…..
ลูกสาวของตนเอง จะคู่ควรกับเย่อู๋เทียนงั้นหรือ ?
แค่อย่าสร้างความบาดหมางให้แก่หญิงสาวที่คลอดลูกชายให้กับเย่อู๋เทียนก็พอแล้ว !
ไม่ได้ !
เรื่องนี้ จะต้องจัดการให้ได้โดยเร็ว
คิดถึงตรงนี้ ชายชราก็ขมวดคิ้ว
เรื่องนี้…….
จัดการไม่ได้ง่าย ๆ เลยนี่นา !
อีกทางด้านหนึ่ง เย่อู๋เทียนก็ห่วงใยโล่หวางที่เพิ่งจะแสดงออกต่อหน้าเขาเมื่อสักครู่
ศิษย์น้องที่ตนสั่งสอนมา ตนนั้นรู้จักดี
โล่หวาง
เด็กหัวแข็ง การยืนหยัดในความคิดของตัวเองไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่ถ้าหากเลือกที่จะทำแล้ว ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด !
เรื่องนี้ ชักจะยุ่งยากขึ้นมาแล้ว !
อีกทั้ง
มีแค่เย่อู๋เทียนเท่านั้นที่รู้
ร่างกายของโล่หวาง ไม่เหมือนกันคนทั่วไป เมื่อพูดถึงระดับหนึ่ง มันพอที่จะเทียบเท่ากับธาตุหยางบริสุทธิ์ของเขาได้เลย
ทันทีที่โล่หวางพบเคล็ดลับวรยุทธ์ของตนเอง
การทำลายขีดจำกัดพลังตัน
กำลังใกล้เข้ามาถึง !
แต่ในขณะที่เย่อู๋เทียนกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น
ด้านนอก จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น
“วิหารจอมเทพ สิบสองเกราะดำ มังกรดำ มีธุระรายงานกับชิงตี้ !”