จอมนักรบอหังการ - บทที่ 71 ทั่วประเทศหลงอึกครึกฮึกเหิม！
จอมนักรบอหังการ บทที่ 71 ทั่วประเทศหลงอึกครึกฮึกเหิม！
แม้ว่าเฉียนจิ้งคุนจะคิดให้ตายยังไง ก็ไม่มีทางรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเย่อู๋เทียนเลย
เพราะเขาเป็นเพียงเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าสุทธิหลายแสนล้านเท่านั้น
ส่วนเย่อู๋เทียน เขาอยู่เหนืออำนาจและทรัพย์สินเงินทองตั้งนานแล้ว
สำหรับเขาแล้ว
เงินเป็นแค่กระดาษ
สำหรับเขาแล้ว
อำนาจไม่ใช่ของจำเป็น
หากพูดจากในแง่มุมหนึ่ง ความแข็งแกร่งส่วนบุคคลของเย่อู๋เทียนนั้นไม่สามารถใช้ของโลกนี้มาประเมินได้
แม้ว่าเฉียนจิ้งคุนจะไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ตัวตนของเย่อู๋เทียน
แต่สำหรับจางซินหร่านแล้ว
ก็ยังรู้อยู่บ้าง
พ่อของจางซินหร่าน จางเสี่ยวชวน เป็นผู้ควบคุมเศรษฐกิจของประเทศหลง
แค่คำเดียว ก็สามารถบ่อนทำลายกฎการเอาตัวรอดในอุตสาหกรรมได้
ตอนนี้ จางซินหร่านกลับพูดว่า…
ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ต้องการตรวจสอบบัญชีของสำนักงานใหญ่ และจางเสี่ยวชวนที่เป็นหัวหน้าสำนักงานใหญ่ ไม่กล้ามาเพราะกลัวว่าจะถูกเขาทุบตีตาย?
นี่มัน……
ในเวลาที่เหมาะสม เย่อู๋เทียนได้ยืนขึ้นแล้ว
เขาเหลือบมองไปที่เฉียนจิ้งคุนอย่างเหยียดหยาม และเดินไปที่หลังเวทีในงานโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เฉียนจิ้งคุนสามารถมองเห็นได้จากระยะไกล
เมื่อเย่อู๋เทียนเดินไปถึงบริเวณเวทีและหลังเวที ฝ่าบาทของประเทศหลงก็ออกมาต้อนรับเขาด้วยตนเอง
ในขณะนี้ เฉียนจิ้งคุนเกือบตกใจจนฉี่ราด
แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเย่อู๋เทียนเป็นใคร แม้แต่ชื่อของเขาก็ไม่รู้
เฉียนจิ้งคุนถามจางซินหร่านด้วยความกลัว
“ท่านนี้ คือใครหรือ?”
จางซินหร่านตอบเขาอย่างเย็นชา
“คุณไม่มีสิทธิ์รู้”
ใบหน้าของเฉียนจิ้งคุมดูขมขื่น และถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา
“เมื่อกี้นี้ ผมได้พูดจาหยาบคายต่อหน้าเขา เขาคงไม่เอาเรื่องผมใช่ไหม?”
จางซินหร่านส่งเสียงอย่างเย็นชา
“ช้างจะไปถือสามดหรือ?”
“ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ใช่ช้าง ชื่อของเขาคือเย่อู๋เทียน ผู้ทำให้ประเทศหลงรุ่มเย็น เจ้ายมบาลชิงตี้!”
สีหน้าของเฉียนจิ้งคุนขาวซีดในทันที
“เจ้ายมบาลชิงตี้…”
ในขณะที่พึมพำกับตัวเอง หัวใจของเฉียนจิ้งคุนเกือบจะหยุดเต้น
ในห้องที่อยู่หลังเวที
เย่อู๋เทียนนั่งอยู่บนโซฟา อ่านข้อตกลงการจิ้มก้องสิบปีที่ลงนามโดยพันธมิตรทั้งสิบหกประเทศอย่างเฉยเมย
ในเวลานี้ กษัตริย์ของประเทศเชวี่ยLadis เดินเข้ามาอย่างสั่นเทา
เขาเพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากขุมที่สิบสามของอาคารจินเม่า
เขายังคงคิดว่า
ผู้นำของเหล่าพันธมิตร และบรรดาชนชั้นสูงของเหล่าพันธมิตร เหตุที่ถูกขังอยู่ขุมที่สิบสาม
ทั้งหมดนี้ เป็นปีศาจแดง ผู้นำของสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารจอมเทพเป็นคนทำ
ส่วนจุดประสงค์ของปีศาจแดงนั้น…
Ladisคิดยังไงก็คิดไม่ออก
ตอนนี้ Ladis เห็นเย่อู๋เทียนนั่งอยู่บนโซฟา และอ่านข้อตกลงการจิ้มก้องสิบปีที่ลงนามโดยพันธมิตรทั้งสิบหกประเทศในตอนนั้น
Ladisเหมือนโดนฟ้าผ่า!
เขารู้จักเย่อู๋เทียนผู้ชายคนนี้ดี
เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่เขายังเป็นผู้บัญชาปกครองชายแดนของประเทศเชวี่ย เขาเคยเห็นรูปถ่ายของชายคนนี้
รวมถึง ข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับผู้ชายคนนี้
เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
เขาไม่กลัวปีศาจแดง ผู้นำของสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารจอมเทพหักคอเขาหรือ?
หรือว่า เขายอมจำนนต่อวิหารจอมเทพแล้ว?
แต่ว่า ในเมื่อเขายอมจำนนต่อวิหารจอมเทพแล้ว ก่อนปีศาจแดงปรากฏ ทำไมต้องก่อเรื่องใหญ่โตด้วย…
ต้องการให้ฝ่าบาทของประเทศหลงบอกมาว่าเขาอยู่ที่ไหน?
ทำไมปีศาจแดงถึงขู่จะฆ่าเขา?
เครื่องหมายคำถามมากมายลอยอยู่ในใจของLadis
มันทำให้เขางงมาก!
แต่การกระทำต่อไปของเย่อู๋เทียน ทำให้เขาเข้าใจในทันใด
เย่อู๋เทียนแสดงวิชาหดกระดูกแปลงหน้า และในเวลาเพียงครู่เดียว หน้าตาก็กลายเป็นอีกคนในทันที
จากนั้น เย่อู๋เทียนก็มองไปที่Ladisอย่างเย็นชา
“คุณดูสิ ผมเป็นใคร?”
Ladis เปิดตากว้างและมองไปที่เย่อู๋เทียน หลังจากนั้นไม่นาน เขาจึงตะโกนออกมาเสียงดัง
“เย่อู๋เทียน!”
“คุณคือเย่อู๋เทียน!”
“คุณ… คุณกล้าปลอมตัวเป็นปีศาจแดง ผู้นำสิบสองผู้พิทักษ์ของวิหารจอมเทพ!”
สิ่งที่ Ladis พูด คือภาษาของประเทศเชวี่ย
เย่อู๋เทียน ปราศจากอุปสรรคทางภาษา หัวเราะอย่างเย็นชา
“บางครั้ง คนตายยังมีประโยชน์มากกว่าคนเป็นเสียอีก!”
“เทพปีศาจแดง?ตายไปเจ็ดปีแล้ว สิ่งที่ตลกก็คือ พวกโง่อย่างพวกคุณยังคิดว่าเขายังมีชีวิตอยู่!”
Ladis ทรุดตัวลงกับพื้น
มองไปที่เย่อู๋เทียน มองไปที่ข้อตกลงจิ้มก้องสิบปีตรงหน้าเย่อู๋เทียน
ในชั่วพริบตา ก็เข้าใจทุกอย่าง
ในเวลาเพียงครู่เดียว บนใบหน้าLadis ก็มีรอยยิ้มที่น่าสังเวชมาก
“สามารถวางแผนจับกลุ่มชนชั้นสูงของกลุ่มประเทศพันธมิตรจนหมด มีเพียงเจ้ายมบาลชิงตี้อย่างคุณเท่านั้นที่ทำได้!”
“ผมรู้ คุณไม่กลัวหลายประเทศร่วมมือกันโจมตีประเทศหลงหรอก!”
“เพราะคุณคือเย่อู๋เทียน!”
“คุณคือ เย่อู๋เทียน!”
เย่อู๋เทียนมองดูLadisอย่างเย็นชา เคาะข้อตกลงที่พันธมิตรทั้งสิบหกประเทศ ได้ลงนามตอนนั้นบนโต๊ะ
“พวกคุณ เป็นหนี้ประเทศหลงเป็นจำนวนมาก!”
“นี่มัน ยังไง?”
สีหน้าของLadisน่าเกลียดมาก
ในที่สุด
พูดออกมาเพียงประโยคเดียว
“คืนหนี้ด้วยที่ดิน!”
เย่อู๋เทียนเยาะเย้ย
“ดินแดนในประเทศเชวี่ยของคุณ ผมรู้สึกว่าสกปรก!”
“แต่ว่า น่านน้ำทางใต้ของประเทศเชวี่ย ผมสามารถพิจารณาดู เพราะที่นั่นมีน้ำมันอยู่มากมาย”
บนใบหน้าของLadisซีดเผือด
“ไม่ นั่นคือเส้นชีวิตของประเทศเชวี่ยของผม แม้ว่าผมจะตาย ผมก็จะไม่ลงนามในสนธิสัญญาที่อัปยศอดสูนี้!”
เย่อู๋เทียนหรี่ตาลง
“เมื่อกี้ผมเพิ่งคำนวณดู แค่ประเทศเชวี่ยของคุณ ในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา ก็เป็นหนี้ประเทศหลงของผม 2 ล้านล้านบาท!”
“เอาล่ะ ต่อจากนี้ ผมจะไม่ทำให้ประชาชนของประเทศเชวี่ยต้องลำบาก ประเทศของคุณใช้ระบบชนชั้นสูงไม่ใช่หรือ?”
“ภายในสิบวัน ผมจะส่งคนไปยึดทุกอย่างของขุนนางทุกคนในประเทศเชวี่ยของคุณให้หมด!”
“บางที อาจจะไม่สามารถยึดได้สองล้านล้าน แต่ส่วนที่เหลือสามารถชำระคืนทีหลังได้!”
หลังจากได้ยินเช่นนี้ Ladisก็โกรธมากจนอาเจียนเป็นเลือด
เขารู้ว่า……
เย่อู๋เทียนทำได้!
เพื่อผลประโยชน์ของบรรดาขุนนางในประเทศเชวี่ย Ladisชั่งน้ำหนักดูแล้ว ในที่สุดก็ได้ลงนามในสนธิสัญญาที่อัปยศอดสูนี้
วันถัดมา
เย่อู๋เทียนได้ประกาศต่อสาธารณะ ณ สถานที่จัดงานประชุมสุดอำนาจ
ในน่านน้ำทางใต้ของประเทศเชวี่ย ในทะเลทั้งหมด5556กิโลเมตร สิทธิ์ในการจับปลา สิทธิ์ในการขุดแร่ และผลกำไร
รวมถึงเงินบรรณาการทั้งหมดที่ประเทศเชวี่ยจ่ายให้กับประเทศหลงก่อนหน้านี้ ทั้งหมดนี้ใช้สำหรับโครงสร้าง
พื้นฐานในท้องที่ของประเทศหลง
เครือข่ายถนนของประเทศหลง จะค่อยๆใช้กลยุทธ์ฟรี
อัตราภาษีของอุตสาหกรรมต่างๆ จะค่อยๆลดลงสู่ระดับต่ำสุดในโลก
แม้ว่าเย่อู๋เทียนจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน
แต่ความหมายก็ชัดเจนอยู่แล้ว
ใช้เงินของประเทศอื่น เพื่อเลี้ยงดูคนทั้งประเทศของประเทศหลง
ทันทีที่ข่าวนี้ออกมา
คนทั้งประเทศหลง ต่างก็ตื่นเต้นกันมาก!
ในประเทศเชวี่ย ทุกคนเป็นเหมือนมะเขือยาวที่โดนน้ำค้างแข็งทุบตี ไม่มีชีวิตชีวาเลย
แต่Ladisได้ชี้แจงอย่างชัดเจนแล้วว่า ต่อจากนี้ไป ประเทศหลงจะเข้ามาแทนที่ประเทศมหาอำนาจที่อยู่ในใจของประเทศเชวี่ย
สาบานว่าจะอยู่ร่วมเป็นร่วมตายกับประเทศหลง
ไม่ใช่คนจริงๆ!
ถ้าเป็นคน ไม่มีใครสามารถทำสิ่งนี้ออกมาได้หรอก!
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครในประเทศเชวี่ยกล้าประท้วง เมื่อพวกเขาประท้วง พวกเขาจะถูกกองทัพขุนนางของประเทศเชวี่ยปราบปรามอย่างสมบูรณ์!
และเมื่อประเทศเชวี่ยเป็นผู้ที่นำหน้า
ในพันธมิตรสิบหกประเทศในปีนั้น สมาชิกของทุกประเทศต่างก็ปฏิบัติตาม
ยกที่ดินบ้าง ให้ค่าสินไหมทดแทนบ้าง
แต่มีเพียงLadisฝ่าบาทของประเทศเชวี่ยเท่านั้นที่รู้ว่า คนที่อยู่เบื้องหลังสนธิสัญญาที่น่าอับอายขายหน้าที่พวกเขาลงนามนั้นคือเย่อู๋เทียน!
ฝ่าบาทของประเทศอื่นๆ ต่างก็คิดว่าเขาเป็นปีศาจแดงในวิหารจอมเทพ!
สามวันต่อมา งานประชุมสุดอำนาจก็สิ้นสุดลง
ประเทศหลง ชนะและประสบความสำเร็จเต็มล้นกลับมา!
อย่างน้อย 100 ปีต่อจากนี้ ประเทศหลงจะปลอดภัย!
เย่อู๋เทียน ทำสำเร็จก็จากไป!
เอาวัสดุอาหารต่างๆจากเกาเม่ยหลิงแม่ยายของเขา และกลับบ้านไปทำอาหารให้เสิ่นรั่วชิง
เหมือนทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น
เหมือนทำเสร็จก็จากไป ไม่แย่งชิงชื่อเสียงเงินทอง
สำหรับพันธมิตรหกสิบประเทศ
ผู้นำทุกคนได้รับการปล่อยตัว และพวกหัวกะทิที่พวกเขานำมา…
ดั่งที่เย่อู๋เทียนกล่าว
กลุ่มหนึ่งกักขัง อีกกลุ่มก็ฆ่าทิ้ง!
เมื่อกลับถึงบ้าน เย่อู๋เทียนก็เห็นเสิ่นรั่วชิงกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรีบร้อน
เย่อู๋เทียนอดไม่ได้ที่จะถาม
“เกิดอะไรขึ้น?”
เสิ่นรั่วชิงตอบอย่างรวดเร็ว
“ได้ข่าวจากโรงพยาบาลว่า อาการของปู่แย่ลงมาก”
“ฉันต้องรีบไปดูหน่อย!”