จอมนักรบอหังการ - บทที่ 73 พ่อตาเอาโถปัสสาวะทุบหัวของหวงต้าซาน
จอมนักรบอหังการ บทที่ 73 พ่อตาเอาโถปัสสาวะทุบหัวของหวงต้าซาน!
หวงต้าซานตกตะลึง
เบิกตากว้างและมองไปทางหวงต้าไห่
วันนี้หวงต้าไห่กินยาผิดหรือเปล่า ทำไมอารมณ์ร้ายแบบนี้?
ปกติเป็นคนเงียบๆไม่กล้าพูดอะไร เอาแต่ทำงานอย่างหนักในตลาดผักสดเล็กๆของเขาเท่านั้น วันนี้เป็นอะไรกันแน่?
กล้าด่าเขาต่อหน้าสาธารณะ!
อ้อ ใช่แล้ว!
พ่อกำลังจะตายแล้ว
ในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลหวง หวงต้าไห่มีสิทธิ์ในการสืบทอดทรัพย์สินของตระกูลหวงก่อน!
มิน่าล่ะถึงดูกล้าขนาดนี้
เมื่อคิดแบบนี้ หวงต้าซานก็เริ่มประชดประชัน
“พี่ใหญ่ ผมสั่งสอนเย่อู๋เทียน มันเกี่ยวอะไรกับคุณ?”
“คุณบอกว่าเขาเป็นลูกเขยของคุณ ผมขอถามซิว่า เขากับเสิ่นรั่วชิงได้จดทะเบียนสมรสหรือยัง?”
“คนอื่นไม่รู้ แต่ผมรู้”
“เย่อู๋เทียน ไอ้สารเลวนี้ เป็นคนไร้ค่าของตระกูลเย่ อดีตคู่หมั้นของเขาคือเสิ่นจูนอี๋ ไม่ใช่เสิ่นรั่วชิง!”
“เพียงแต่ว่า ตอนนั้นเสิ่นจูนอี๋ไม่ได้ชอบไอ้ขยะนี่ แต่เนื่องจากสัญญาการแต่งงาน ไม่สามารถที่จะปฏิเสธ ดังนั้นจึงให้เด็กสวะนี่ที่คุณเลี้ยงดูมาไปแทนที่!”
“อ้อ ใช่แล้ว เสิ่นจูนอี๋ ตอนนี้ยังเป็นแม่เลี้ยงของไอ้ขยะนี้!”
“เมื่อก่อนเคยเป็นคู่หมั้น แต่ตอนนี้กลายเป็นแม่เลี้ยง!”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ……”
“มิน่าล่ะ หลังจากที่เขากลับมา ทำให้พ่อเขาโมโหแทบตาย ได้ยินมาว่ายังได้รายงานเรื่องผิดกฎหมายบางอย่างในตระกูลเย่ จึงทำให้ตระกูลเย่ถูกตรวจสอบ!”
“ช่างเป็นผู้ที่ยอมจัดการกับญาติพี่น้องที่กระทำผิดกฎหมาย เพื่อปกป้องความเป็นธรรมของสังคมจริงๆ!”
“เยี่ยม ยอดเยี่ยมจริงๆ!”
เมื่อคำพูดเหล่านี้จบลง ทั้งห้องก็เงียบกริบ
หวงต้าไห่ก็เอาโถปัสสาวะในมือของเขาทุบใส่หน้าของหวงต้าซาน
บูม!
ซ่า!
โถฉี่ที่ทุบหน้าของหวงต้าซาน ก็ตกลงกับพื้น
ทุกคนต่างตกตะลึง
โดยเฉพาะหวงต้าซานที่ถูกโถปัสสาวะทุบ
ถึงแม้โถปัสสาวะจะเป็นพลาสติก แต่ก็ตีเข้าที่หน้า
เจ็บเหมือนกัน!
นอกจากนี้ หวงต้าซานรู้สึกว่ามีคราบน้ำอยู่บนใบหน้าของเขา แม้ว่าจะไม่ใช่ปัสสาวะก็ตาม
แต่ก็เป็นน้ำที่มีกลิ่นเหมือนปัสสาวะ
ดวงตาของหวงต้าซานเหมือนจะหลุดออกมา จ้องมองไปที่หวงต้าไห่โดยไม่กะพริบตา
หวงต้าไห่ชี้ไปที่หวงต้าซานและตะโกนเสียงดัง
“เย่อู๋เทียนเป็นลูกเขยของผม ต่อไปนี้หากใครกล้าว่าเขา ผมจะเอามีดฟันหัวหมาของคนนั้นเลย!”
หวงต้าซานตกตะลึง
คิดไม่ถึงว่า คนเงียบขรึมอย่างหวงต้าไห่ เวลาโมโหจะน่ากลัวขนาดนี้
หวงต้าซานรู้
อาชีพเก่าของหวงต้าไห่คือฆ่าหมู ถ้าทำให้เขาโมโหจริงๆ เกรงว่าเขาคงกล้าใช้มีดทำครัวตัดคอของคนเหมือนหมูจริงๆ!
ในชั่วขณะหนึ่ง หวงต้าซานโกรธมาก แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก
หวงเจิ้นหู่ ลูกชายของหวงต้าซานก็อยู่ด้วย
เมื่อเห็นว่าพ่อของเขาถูกลุงเอาโถปัสสาวะทุบ ใบหน้ามืดมน
เปิดปากของเขาช้าๆ
“ลุง เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?ต่อหน้าคุณปู่ คุณ พูดใหม่ซิ!”
หวงเจี้ยนเย่ที่นอนอยู่บนเตียงโมโหแทบบ้า
โดยเฉพาะเมื่อได้ยินประโยคที่หวงต้าไห่ด่าหวงต้าซานว่าหัวหมา..
ลูกชายคนโตของเขา ด่าตัวเขาด้วย?
โมโหแทบตาย!
หวงเจี้ยนเย่จ้องไปที่หวงต้าไห่ ถอดเครื่องช่วยหายใจบนใบหน้าของเขาอย่างสั่นเทา และด่าด้วยเสียงที่สั่นเทา
“ลูกชั่ว!”
“ไอ้ลูกเลว!”
“เหมือนเย่อู๋เทียนเลย เป็นลูกชั่ว!”
“ผม ผมจะตายเพราะพวกแก!”
ในขณะนี้ หวงเจิ้นหู่ ลูกชายของหวงต้าซานได้เดินไปถึงตรงหน้าหวงต้าไห่แล้ว
ทันทีที่เขายกมือขึ้น ก็จะตบหน้าไอ้แก่นี่
แต่ในเวลานั้นเอง ข้างหลังเขา ร่างของเย่อู๋เทียนก็ปรากฏขึ้น
เย่อู๋เทียนยกมือขึ้น และจับข้อมือของหวงเจิ้นหู่ไว้
“คุณจะทำอะไร?”
ขณะพูด แขนของหวงเจิ้นหู่ดูเหมือนจะหัก โดยไม่ได้เห็นว่าเย่อู๋เทียนออกแรงอย่างไร
“อ๊าก!”
“อ๊าก!!”
หวงเจิ้นหู่ร้องอย่างเจ็บปวด
แต่ในขณะนี้ หวงต้าไห่ก็ได้ตบหน้าหวงเจิ้นหู่
ผัวะ!
ตบนั้นดังมาก
ลูกเขยคว้าข้อมือของหวงเจิ้นหู่ และพ่อตาตบหน้าหวงเจิ้นหู่
ครอบครัวสามัคคี
เยี่ยม!
หวงต้าไห่จ้องไปที่หวงเจิ้นหู่อย่างเย็นชา
“ทำไม คุณจะตบหน้าลุงของคุณเหรอ?”
หวงเจิ้นหู่เบิกตากว้าง ใบหน้าเบี้ยวบูด จ้องไปที่หวงต้าไห่ด้วยความไม่พอใจ
“คุณตบผม!”
หวงต้าไห่ยกมือขึ้นแล้วตบลงไป
ผัวะ!
ตบอย่างเสียงดังอีกครั้ง
“ตบคุณ?”
“ใช่ ตบคุณไง!”
“ตอนเด็กได้รังแกรั่วชิงมาไม่น้อยสินะ?”
“เทียบกับเรื่องต่างๆที่คุณทำตอนเด็ก ตีคุณจนตายก็เรื่องเล็ก!”
หวงเจิ้นหู่ต้องการที่จะสู้กลับ แต่พบว่า ทั่วร่างกายของเขาไม่สามารถออกแรงใดๆ ได้เลย
โดยเฉพาะข้อมือที่เย่อู๋เทียนจับไว้
มันเจ็บถึงขีดสุด
“คุณปู่!”
“พ่อ!”
“พวกท่านไม่สนใจเหรอ!!!”
หวงเจิ้นหู่ตะโกนเสียงดัง
พ่อของเขา หวงต้าซานตกใจจนไม่กล้าทำอะไรแล้ว
ปู่ของเขา หวงเจี้ยนเย่ กำลังนอนอยู่บนเตียง อาจตายได้ทุกเมื่อ
จะทำอะไรได้?
ในที่สุด หวงต้าไห่ก็พูดขึ้น
“ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าคุณปู่ของคุณ วันนี้ผมจะทุบตีคุณให้ตายเลย!”
“และพ่อของคุณด้วย หลายปีมานี้ที่ผมไม่ถือสา ก็เพราะมีคุณปู่ของคุณอยู่ ตอนนี้ หมอได้ออกหนังสือแจ้งการเจ็บป่วยวิกฤตแล้ว ถ้าพวกคุณกล้าที่จะแย่งในส่วนของลูกสาวกับผม ผมไม่ยอมแน่! นั่นคือสินสอดทองหมั้นในอนาคตของลูกสาวผม!”
เมื่อหวงเจี้ยนเย่ที่นอนอยู่บนเตียงได้ยินเช่นนี้ เขาตบข้างเตียงอย่างโกรธจัดและตะโกนสุดกำลัง
“กูยังไม่ตาย!”
“หวงต้าไห่ ไอ้ลูกสารเลว เงินของผม อย่าได้คิดที่จะเอาไปแม้แต่บาทเดียว!”
“ต่อให้ผมตาย เงินของผม ก็ไม่ตกไปอยู่ในมือของเสิ่นรั่วชิงไอ้ลูกเลวๆของคุณ!”
เมื่อหวงต้าไห่ได้ยินเช่นนี้ ในใจของเขาเจ็บปวดเหมือนโดนมีดบาด
ผ่านมานานหลายปี ลูกสาวที่ตนเลี้ยงมา ถึงแม้ว่าจะเป็นลูกบุญธรรม แต่ก็รักเหมือนลูกแท้ๆ
พ่อของเขา กลับไม่เคยยอมรับเธอเลย!
แม้ว่าเขาจะเอาทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัวออกมาในการรักษาเขา เขาก็ไม่เคยยอมรับการมีอยู่ของเสิ่นรั่วชิง
คำก็เด็กสวะ สองคำก็เด็กสวะ!
แต่ในขณะนี้ เย่อู๋เทียนมองไปทางหวงเจี้ยนเย่และพูดขึ้นว่า
“เดิมที มันง่ายมากที่จะรักษาคุณให้รอด”
“แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าคุณไม่คู่ควร!”
ทุกคนในห้องต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนี้
เย่อู๋เทียน……
สามารถทำให้คุณท่านมีชีวิตอยู่ต่อไปได้?
เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?
เขาเป็นหมอเหรอ?