จอมนักรบอหังการ - บทที่ 86 มา คุกเข่าให้พวกเขา กับการเฝ้าเธอมาหลายพันคืนโดยไม่เรียกร้องบุญคุณใดทดแทน！
- Home
- จอมนักรบอหังการ
- บทที่ 86 มา คุกเข่าให้พวกเขา กับการเฝ้าเธอมาหลายพันคืนโดยไม่เรียกร้องบุญคุณใดทดแทน！
จอมนักรบอหังการ บทที่ 86 มา คุกเข่าให้พวกเขา กับการเฝ้าเธอมาหลายพันคืนโดยไม่เรียกร้องบุญคุณใดทดแทน！
ตอนพูดคำน้ หูเสี่ยวเอ๋อสั่นเทาไปทั้งตัว
สายตาที่มองเย่อู๋เทียนไม่กล้ามีความหวังมากนัก เพราะหลายปีมานี้เธอผ่านความผิดหวังมามากมายนัก
สุดท้ายเธอเลยยอมรับหลักความจริงข้อหนึ่งได้
ยิ่งหวังมาก ยิ่งผิดหวังมาก!
เหมือนเมื่อครู่ เธอคิดว่า แค่อิ่นโม่โฉวออกโรง ต้องช่วยคนได้แน่
สุดท้าย…
ลูกชายเธอกลายเป็นเจ้าชายนิทรา
เย่อู๋เทียนมองหูเสี่ยวเอ๋อสายตาเรียบเฉย
ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกคำตอบที่เธออยากได้
แค่สองคำ
“ช่วยได้”
หูเสี่ยวเอ๋อร้องไห้ออกมาทันที
“คุณหมายความว่า คุณทำให้เฉินเอ๋อร์ของฉันฟื้นได้?”
เย่อู๋เทียนไม่ได้พูดอะไร
เฉียนจิ้งคุนรีบคว้าหมับข้อมือหูเสี่ยวเอ๋อ พลางเตือนเธอเสียงสั่นเทาว่า
“ไม่ว่าเฉินเอ๋อร์จะโดนพิษหรือไม่ ตอนนี้สิ่งเดียวที่พวกเราทำได้คือ เลือกเชื่อใจคุณเย่!”
หูเสี่ยวเอ๋อถึงไม่ได้พูดอะไร ในใจแอบตัดสินใจ
ขอแค่เย่อู๋เทียนช่วยเฉียนเป่ยเฉินได้ ต่อไปไม่ว่าจะให้เธอทำอะไร เธอยอมทั้งนั้น!
ต่อให้เป็นม้าเป็นควายรับใช้เย่อู๋เทียนก็ตาม!
ก็ไม่มีทางโอดครวญแม้เพียงคำเดียว!
มาดูอิ่นโม่โฉว
วินาทีนี้ก็สงสัยมากเช่นกัน
ความหมายเมื่อกี้ของเย่อู๋เทียนคือ เพราะเฉียนเป่ยเฉินโดนพิษเลยมีสภาพเป็นผู้ป่วยสมองพิการ? และพิษที่โดนคือกิ้งก่าเปลี่ยนสี?
กิ้งก่า!
อิ่นโม่โฉวเคยได้ยินว่า
กิ้งก่าที่มีพิษ เธอเองก็เคยได้ยิน
มีแต่กิ้งก่าเปลี่ยนสีนี่ยังใหญ่เท่าท้องมดเท่านั้น เธอไม่เคยแม้แต่จะได้ยินมาก่อนเลย
เย่อู๋เทียนเหมือนจะมองออกถึงความคิดของอิ่นโม่โฉวในทันที
“อยากจะรักษาช่วยชีวิตคน ก็ต้องผ่านการอ่านหนังสือนับหมื่นเล่มเดินทางหลายหมื่นลี้ก่อน!”
“ไม่อย่างนั้น เจอผู้ป่วยอย่างเฉียนเป่ยเฉิน เธอไม่รู้แม้แต่ว่าสาเหตุที่เจ็บป่วยคืออะไร จะรักษาได้ยังงไท”
อิ่นโม่โฉวรีบรับคำอย่างไว
“ผู้น้อย น้อมรับโอวาทเย่เหล่าจู่!”
เย่เหล่าจู่?
เย่อู๋เทียนรู้สึกหน่ายใจ แต่ขี้เกียจอธิบายอะไรกับอิ่นโม่โฉว
จากนั้นก็โทรหาผิงปู๋จิ้ว
เย่อู๋เทียนพูดเสียงเรียบ
“พิษที่เฉียนเป่ยเฉินโดนคือกิ้งก่าเปลี่ยนสี!”
“ตอนนั้นผมขจัดล้างสำนักหมื่นพิษแห่งซีไห่ ได้มาสามตัว หนึ่งตัวในนั้นให้คุณไป!”
“หลายปีมานี้คุณคิดค้นเซ่รั่วแก้พิษในเลือดออกมาได้แล้วหรือยัง?”
เสียงผิงปู๋จิ้วหัวเราะเศร้ามาตามสาย
“คิดไม่ออก ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่มีฝีมือ แต่เพราะผมไม่ค่อยเชื่อในวิชาการแพทย์ปัจจุบันเท่าไหร่!”
เย่อู๋เทียนพูดเสียงเรียบว่า
“ถ้าเป็นอย่างนี้ อยากให้เฉียนเป่ยเฉินกลับมาเป็นปกติ คงต้องทรมานมากหน่อยละ”
พูดมาถึงตรงนี้ เย่อู๋เทียนสั่งการผิงปู๋จิ้วลงไป ให้อีกฝ่ายเตรียมยามาตามที่ตนสั่ง
อิ่นโม่โฉวฟังบทสนทนาระหว่างเย่อู๋เทียนและผิงปู๋จิ้วจบ ตกใจถึงขีดสุด
ที่แท้สำนักหมื่นพิษที่ตอนนั้นชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปทั่วโลกโดนเย่อู๋เทียนขจัดล้าง!
มิน่าหลายปีมานี้ไม่มีข่าวคราวสำนักหมื่นพิษอีกเลย!
ว่ากันว่า ตอนนั้นสำนักหมื่นพิษได้วางยาพิษกองทหารป้องกันประเทศหลายคนของชายแดนติดทะเลประเทศหลง เพราะช่วยประเทศเทียนจ้าวคิดค้นยาพิษ!
หรือว่าการที่สำนักหมื่นพิษโดนล้างสำนัก จะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้?
พริบตาเดียวอิ่นโม่โฉวยิ่งสงสัยในฐานะของเย่อู๋เทียนหนักขึ้น
สองสามีภรรยาเฉียนจิ้งคุนก็อดหวาดหวั่นพรั่นพรึงไม่ได้
ขจัดล้างสำนัก…
สำนักหมื่นพิษ?
ถึงจะไม่รู้ว่าสำนักหมื่นพิษเป็นองค์กรอะไร
แต่ขจัดล้างสำนักคำนี้…
ง่ายดายที่ไหนกัน?
เวลานี้เย่อู๋เทียนวางสายลง เขาเอาเข็มเงินปัดไปมากับตะเกียงน้ำมันเพื่อล้างพิษ จากนั้นรอสักครู่
รอจนเข็มเย็นลงแล้ว ก็ค่อยปักเข็มเงินลงจุดชีพจรบนหัวของเฉียนเป่ยเฉิน
ภาพน่าอัศจรรย์เกิดขึ้นแล้ว!
ตามการลงเข็มเบาๆของเย่อู๋เทียน ลมหายใจของเฉียนเป่ยเฉินพลันหนักหน่วงขึ้นมา
เดิมกล้ามเนื้อใบหน้าไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร ในตอนนี้ก็เกิดการบิดรัดอย่างรุนแรง
เส้นเลือดบนจุดไท่หยางปูดโปนราวกับเหล็กหลายสาย!
ประหนึ่งได้รับการความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส!
เย่อู๋เทียนจัดการลงเข็มสิบกว่าเล่มเรียงตามลำดับลงไปที่จุดบางจุดบนหัวของเฉียนเป่ยเฉิน
ร่างกายของเฉียนเป่ยเฉินเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง เดิมร่างที่ขดงอเหมือนลิง เกิดเสียงแตกลั่น ท่อนบนพลันยืดตรง!
ไม่ว่าจะเป็นสองสามีภรรยาเฉียนจิ้งคุน หรืออิ่นโม่โฉว
เห็นภาพนี้เข้า
ไม่มีใครไม่เบิกตาโพลง!
อิ่นโม่โฉวจ้องมองการเปลี่ยนแปลงของเฉียนเป่ยเฉินตาไม่กะพริบ
ในสมองมีสองคำผุดขึ้นมา
ปาฏิหาริย์!
ในตอนนี้เอง เฉียนเป่ยเฉินที่สลบอยู่เบิกตาโพลง สองแขนที่แข็งเกร็งมายี่สิบกว่าปีพลันยืดตรง
สองมือกำแน่น
สองสามีภรรยาเฉียนจิ้งคุนเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ทนไม่ไหวร้องอุทานออกมา!
เย่อู๋เทียนกลับลงเข็มไปพลางและสั่งการกับอิ่นโม่โฉวไปพลางด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เตรียมผ้าขนหนู ป้องกันเฉียนเป่ยเฉินกัดลิ้นฆ่าตัวตาย!”
ผมจะลงเข็มกระตุ้นเซลล์ประสาทของเขาด้วยวิธีกดชีพจร เท่ากับเป็นการ…”
“เฉือนเนื้อเลาะกระดูก!”
อิ่นโม่โฉวอดไม่ไหวครุ่นคิด รีบไปเตรียมผ้าขนหนูตามที่เย่อู๋เทียนสั่งการ
ขดจนเป็นเกลียววางลงในปากเฉียนเป่ยเฉิน
วินาทีต่อมา
เย่อู๋เทียนพลิกทั้งร่างของเฉียนเป่ยเฉินอย่างรวดเร็ว
และเอาเข็มทองที่อ่อนเล็กเรียวยาวเล่มนั้นออกจากข้อมือ!
เอามาล้างพิษด้วยเหล้า
จากนั้นก็ลงเข็มลงไปตามกระดูกสันหลังของเฉียนเป่ยเฉิน!
“อ๊า!”
ในที่สุดเฉียนเป่ยเฉินก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
น้ำเสียงนั้นมิใช่สั่นสะท้านแก้วหู แต่ขรึมหนักอย่างมาก
เย่อู๋เทียนไม่สนใจ ขยับเข็มทอง ทำให้ทุกจุดชีพจรหลักทั่วทั้งตัวเฉียนเป่ยเฉินส่งเสียงระเบิดดังต่อไป!
ในเวลาเดียวกัน ทั่วทั้งร่างเฉียนเป่ยเฉินประหนึ่งโดนล้างด้วยน้ำ!
ของเหลวที่ไหลออกมามีกลิ่นเหม็นอย่างยากที่จะพรรณนาได้ออกมาด้วย!
เหม็นเสียยิ่งกว่าอุจจาระเสียอีก!
ต่อให้สองสามีภรรยาเฉียนจิ้งคุนเป็นพ่อแม่ของเฉียนเป่ยเฉิน ได้กลิ่นนี้เข้าไป ยังอาเจียนออกมาทันทีเลย!
เย่อู๋เทียนคาดการณ์ไว้แล้ว
เขาปิดกลั้นลมหายใจ
ส่วนอิ่นโม่โฉว เธอไม่มีอารมณ์อยากอาเจียนมาหลายปีแล้ว
ตอนนี้…
แทบจะอาเจียนเอาน้ำในกระเพาะออกมาแล้ว
เย่เหล่าจู่…
เลวไปหน่อยนะ!
ทำไมไม่พูดให้เร็วกว่านี้ ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?
เย่อู๋เทียนพลันสั่งการ
“เตรียมน้ำ”
“ยิ่งมากยิ่งดี!”
“ผมจะเปลี่ยนร่างกายให้เด็กคนนี้!”
ในน้ำเสียงมีแววตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะเย่อู๋เทียนพบว่า เฉียนเป่ยเฉินคนนี้เป็นอัจฉริยะในการฝึกยุทธ์ที่หมื่นคนจะมีสักคน!
ไม่อย่างนั้น
โรคร้ายรุมเร้ามายี่สิบกว่าปี!
จะทนมาถึงตอนนี้ได้ยังไง?
โดยเฉพาะหลังจากอายุห้าขวบ ทุกครั้งที่พิษกำเริบ ต้องทำให้เขารู้สึกราวกับโดนหักกระดูกก็ไม่ปานอีกด้วย!
เด็กคนนี้!
ดี!
ทนมายี่สิบกว่าปี พึ่งจะมาทนไม่ไหว!
เด็กที่อดทนอย่างนี้ เย่อู๋เทียนไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว!
เมื่อก่อนเย่อู๋เทียนรักษาโรคให้ใครก็ตาม ก็ไม่เคยตื่นเต้นเท่าวันนี้มาก่อน เขามองดูเฉียนเป่ยเฉินสั่นไปทั้งตัว
เย่อู๋เทียนพูดปลอบ
“เฉียนเป่ยเฉิน!”
“ถ้าผ่านด่านวันนี้ไปได้ ผมเย่อู๋เทียนจะรับเธอเป็นศิษย์!”
“และยังจะให้โอกาสใหญ่หลวงกับเธออีกหนึ่งอย่างด้วย!”
เฉียนเป่ยเฉินคลับคล้ายว่าได้ยินเสียงเย่อู๋เทียน ประหนึ่งเสียงฟ้าฟาด
เขากัดฟันกรอด ทนความเจ็บปวดในตอนนี้!
แต่ในตอนนี้เอง ทุกรูขุมขนของเฉียนเป่ยเฉินมีของเหลวสีดำไหลออกมาเต็มไปหมด
ผ่านไปเกือบสิบนาที
เย่อู๋เทียนถึงได้ย้ายเขาไปลงอ่างขนาดใหญ่
ใช้น้ำอุ่นล้างตัว
พอมองดูอีกครั้ง ประหนึ่งได้ถือกำเนิดใหม่อีกครั้ง!
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
ผิงปู๋จิ้วนำตัวยามีชื่อต่างๆเข้ามา
ลงหม้อใหญ่ต้ม!
ตักยาที่ต้มลงไปในอ่าง
เย่อู๋เทียนย้ายเฉียนเป่ยเฉินมาลงอ่างยาอีกครั้ง
ลงเข็ม!
เพื่อฝืนชะตาเปลี่ยนชีวิต!
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงกว่า อ่างยาที่เดือดปุดๆในห้องพลันระเบิดแตกออก!
เฉียนเป่ยเฉิน…
ทะลุหน้าต่างออกไป ประหนึ่งซุนหงอคงถือกำเนิด วิ่งไปมาอยู่ในลานคฤหาสน์ตระกูลเฉียนที่ใหญ่โต
พลางเงยหน้าขึ้นฟ้าโห่ร้องยาว
พริบตาเดียว ประหนึ่งพลังเต็มเปี่ยม!
ประหนึ่งเสือร้ายพุ่งทะยานหมื่นลี้!
สองสามีภรรยาเฉียนจิ้งคุนเห็นอย่างนั้น
ดีใจขั้นสุดจนน้ำตาไหลพราก!
เย่อู๋เทียนยืนมือไขว้หลังมองไปยังเฉียนเป่ยเฉิน
พลันตะคอกดังใส่เฉียนเป่ยเฉิน
“มา!”
“มาคุกเข่าคารวะพ่อแม่เธอ!”
“คุกเข่าที่พวกเขาเฝ้าเธอมาหลายพันคืนโดยไม่เรียกร้องบุญคุณใดทดแทน!”