จอมนักรบอหังการ - บทที่ 96 โลกมันแคบจริงๆ แต่ตระกูลศัตรู เธอคู่ควรหรือไง
จอมนักรบอหังการ บทที่ 96 โลกมันแคบจริงๆ แต่ตระกูลศัตรู เธอคู่ควรหรือไง?
เจียงฉางเซิงคิดเล็กน้อยและเข้าใจเจตนาของเย่อู๋เทียน
เขารีบตอบกลับทันที
“ครับ คุณเย่!”
“ก่อนสองทุ่ม ผมจะต้องพาถังเจิ้งเฟิงไปที่ โรงแรมว่างไห่ และให้เขาไปขอโทษคุณเย่ด้วยตัวเอง!”
พูดจบ เจียงฉางเซิงก็หันหลังและจากไป
ส่วนเฉินเมิ่งเฉี่ยน เขาถูกเจียงฉางเซิงทิ้งไว้ที่เจียงไห่
อย่างไรก็ตาม เฉินเมิ่งเฉี่ยนยังไม่กล้าเข้าใกล้เย่อู๋เทียน และได้แต่ตามไปอยู่ห่างๆ
เย่อู๋เทียนทานอาหารเช้าเป็นเพื่อนเสิ่นรั่วชิงเสร็จแล้ว
เขาก็ออกไป
เสิ่นรั่วชิงมองไปที่แผ่นหลังของเย่อู๋เทียนและรู้สึกเศร้าใจ
นั่นเพราะนับวันเธอยิ่งมองผู้ชายคนนี้ไม่ออก
อย่างไรก็ตาม เสิ่นรั่วชิงก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะมาดูถูกตัวเอง หลังจากทานอาหารเสร็จเธอก็หันหลังเดินไปที่ห้องเรียน
ฉันต้องการหางานให้ตัวเอง
มิฉะนั้น ยิ่งว่างขนาดนี้ก็จะยิ่งห่างไกลจากเย่อู๋เทียนออกไปมากขึ้นเท่านั้น
เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับเย่อู๋เทียน เฉินเมิ่งเฉี่ยนย่อมไม่รั้งอยู่ในวิลล่าบนยอดเขา
ไม่ไกลออกไปจากเย่อู๋เทียน ในที่สุดก็เห็นว่าเขาเดินเข้าไปในร้านขายเครื่องประดับในใจกลางเมือง และอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้
บุรุษคนหนึ่ง
ทำไมถึงได้มาที่ร้านขายเครื่องประดับสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ?
แต่ในขณะที่เฉินเมิ่งเฉี่ยนกำลังคิด เย่อู๋เทียนก็หันมามองเธอ
“เธอ มานี่”
เฉินเมิ่งเฉี่ยนตกตะลึงไปเล็กน้อยและก้าวไปข้างหน้าทันที
“อาจารย์ปู่มีอะไรให้รับใช้คะ?”
เย่อู๋เทียนยิ้มจางๆ
“อย่าเรียกฉันว่าอาจารย์ปู่”
ใบหน้าของเฉินเมิ่งเฉี่ยนมีประกายความอับอายวาบผ่าน
“ค่ะ อาจารย์ปู่ ไม่…ค่ะ คุณเย่!”
เย่อู๋เทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามอย่างสบายๆ
“เธอมีคนรักไหม?”
สีหน้าของเฉินเมิ่งเฉี่ยนตกตะลึง จากนั้นใบหน้าก็แดงก่ำและก้มศีรษะลง
“ไม่ ไม่มี”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เห็นได้ชัดว่าเฉินเมิ่งเฉี่ยนเข้าใจผิดอะไรบางอย่างไป เธอไม่กล้ามองเข้าไปในดวงตาของเย่อู๋เทียน แต่ก้มหน้าลงและเอ่ยเสริม
“ได้รับใช้อาจารย์ปู่ เป็นเกียรติของเฉินเมิ่งเฉี่ยน”
การแสดงออกของเย่อู๋เทียนพิกลไปทันที จากนั้นก็มองเฉินเมิ่งเฉี่ยนขึ้นลงอย่างประเมิน
“ลูกศิษย์หญิงของเขาเอ๋อเหมยขี้เล่นขนาดนี้เชียว?
เฉินเมิ่งเฉี่ยนเข้าใจผิดอีกครั้งและอธิบายอย่างรวดเร็ว
“เมิ่งเฉี่ยน…ยัง….ยังคงสมบูรณ์อยู่ จุดนี้ คุณเย่โปรดวางใจ”
“……”
เย่อู๋เทียนพูดไม่ออก
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เย่อู๋เทียนก็อธิบายในที่สุด
“คืนนี้…”
แต่ยังไม่ทันรอให้เย่อู๋เทียนพูดจบ
เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ขัดจังหวะขึ้นมาอย่างรอไม่ไหว
“ตอนนี้…ตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เมิ่งเฉียนจะไปหาที่โรงแรม”
ปากของเย่อู๋เทียนกระตุกเล็กน้อย
“ฉันหมายความว่า วันนี้ฉันจะขอคนคนหนึ่งแต่งงานและต้องการซื้อเครื่องประดับสักชุด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันถามผิดคนแล้ว”
“อายุยังน้อย คิดอะไรอยู่กัน”
เฉินเมิ่งเฉี่ยนราวกับถูกฟ้าผ่า
เธอมึนงไปทันทีและแทบจะอยากมุดแผ่นดินหนี
เย่อู๋เทียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับเฉินเมิ่งเฉี่ยนและเดินไปที่เคาน์เตอร์เครื่องประดับ
เฉินเมิ่งเฉี่ยนได้สติกลับมาและไล่ตามเขาทันที
“คุณเย่ ขอ ขอโทษด้วยค่ะ เมื่อกี้ฉันเข้าใจผิดไป เรื่องการเลือกเครื่องประดับ ฉันเป็นมืออาชีพอย่างมาก”
“ครอบครัวฉันทำธุรกิจนี้ ตั้งแต่เล็กฉันก็ได้เรียนรู้จิวเวลรี่ทุกชนิด ฉัน……ฉันมีความเป็นมืออาชีพมาก!”
เย่อู๋เทียนเชื่อครึ่งสงสัยครึ่ง
“ครอบครัวเธอทำธุรกิจจิวเวลรี่? แล้วทำไมเธอถึงมาเป็นลูกศิษย์ของเขาเอ๋อเหมย?”
เฉินเมิ่งเฉี่ยนอธิบายอย่างอึดอัด
“ก็เป็นเพราะครอบครัวของฉันมีเงิน ฉันถึงได้รับเลือกเข้าสู่เขาเอ๋อเหมย”
“อ้อ ใช่ ครอบครัวของฉันทำธุรกิจจิวเวลรี่จริงๆ เฉินซื่อ เพรชพลอยเมืองหนานกั่ง”
เย่อู๋เทียนไม่ได้ใส่ใจ เขามองดูเครื่องประดับแวววาวรอบร้านแล้วถามขึ้น
“คุณคิดว่าเครื่องประดับร้านนี้เป็นยังไง?”
เฉินเมิ่งเฉี่ยนยกนิ้วให้ทันที
“ดี ดีมาก นี่คือซานโรดิโอ คาเฟินยาแบรนด์ระดับไฮเอนด์ของ เฉินซื่อ เพรชพลอยของเรา”
เย่อู๋เทียนตกตะลึง
ร้านเครื่องประดับที่มีชื่อเสียงที่สุดในเจียงไห่ใสความทรงจำของเขา…
เป็นทรัพย์สินของครอบครัวเฉินเมิ่งเฉี่ยนงั้นหรือ?
เฉินเมิ่งเฉี่ยนติดตามอยู่ข้างๆ เย่อู๋เทียนด้วยความกลัว
เธอรู้ว่าผู้ชายอย่าง คนระดับเย่อู๋เทียน คงไม่มองอุตสาหกรรมเล็กๆ ของตระกูลเฉินอยู่ในสายตา
แต่ในเมื่อเย่อู๋เทียนเข้ามาร้านขายเครื่องประดับภายใต้แบรนด์ของเฉินซื่อ เพรชพลอยแล้ว
นี่ก็อธิบายได้ว่า
มันคือความรุ่งโรจน์ของตระกูลเฉินทั้งหมด!
วันนี้ เธอจะต้องคว้าโอกาสนี้ไว้
เธอจะต้องเลือกเครื่องประดับให้เย่อู๋เทียนไปขอแต่งงานให้ดีๆ
แน่นอนว่า ในขณะเดียวกันเฉินเมิ่งเฉี่ยนก็สับสนเช่นกัน
ผู้หญิงที่เย่อู๋เทียนขอแต่งงานนั้น เป็นเทพธิดาจากไหนกัน?
เป็นผู้หญิงที่มากับเขาในตอนเช้าหรือ?
ช่างน่าอิจฉาเกินไปแล้ว!
หากวันหนึ่ง เย่อู๋เทียนสามารถหันมามองเธอเฉินเมิ่งเฉี่ยนได้บ้าง..
ไม่ต้องขอแต่งงาน
แค่เขาโบกมือ เธอก็เป็นฝ่ายถวายตัวแล้ว
ช่วยไม่ได้
เผชิญหน้ากับชายหนุ่มแบบนี้
ห้ามไม่อยู่
ห้ามไม่อยู่จริงๆ!
หลังจากหมกมุ่นอยู่พักหนึ่ง เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์
เธอเสนอตัวอีกครั้ง
“คุณเย่ ในเมื่อคุณต้องการเลือกเครื่องประดับสำหรับขอแต่งงาน อย่างนั้นเมิ่งเฉียนขอช่วยเหลือได้ไหม?”
เย่อู๋เทียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบรับ
“อย่างนั้นก็รบกวนเธอด้วย”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็รู้สึกตื่นเต้นมาก
เธอรีบโทรไปที่เฉินซื่อ เพรชพลอยสาขาเจียงไห่ทันที
เธอสั่งให้สาขาเจียงไห่รีบนำเครื่องประดับที่มีค่าที่สุดทั้งหมดในเขตมา และส่งไปยังสำนักงานใหญ่ของซานโรดิโอ คาเฟินยาทันที
เมื่อเย่อู๋เทียนเห็นแบบนั้น ในใจก็อยากห้าม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร
ถ้าสามารถเลือกเครื่องประดับที่ถูกใจเพื่อขอแต่งงานได้สักสองสามชิ้นได้จริงๆ อย่างนั้นก็แค่จ่ายไป
ในเวลานี้ มีพนักงานขายยังอายุน้อยคนหนึ่งเดินเข้ามา
เฉินเมิ่งเฉี่ยนไม่ได้เปิดเผยตัวตนของเธอ
ช่วยไม่ได้ พนักงานขายตรงหน้ายังอายุน้อยเกินไป
เธอเธอจะเปิดเผยตัวตนออกไป อีกฝ่ายก็คงไม่เชื่ออยู่ดี
เย่อู๋เทียนเดินข้างเฉินเมิ่งเฉี่ยน และเฝ้าดูเธอเลือกเครื่องประดับอย่างเงียบ ๆ
ผ่านไปชั่วครู่
เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็เลือกสร้อยเพชรสีชมพู หลังจากสวมใส่แล้ว เธอก็มองไปที่เย่อู๋เทียนอย่างคาดหวัง
“คุณเย่ คุณคิดอย่างไรกับสร้อยเส้นนี้”
เย่อู๋เทียนเหลือบมองดู จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจอยู่บ้าง
เฉินเมิ่งเฉี่ยนเองก็ถือเป็นหนึ่งในผู้หญิงสวยจัด ถึงขั้นที่หากมองมุมหนึ่ง รูปลักษณ์ของเธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าของเสิ่นรั่วชิง
ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ประสบความสำเร็จในด้านศิลปะการต่อสู้ ร่างกายนอกในไร้มลทินอะไร อีกทั้งบุคลิกอารมณ์โดยรวมของเธอก็ดีกว่าผู้หญิงทั่วไป
พอใส่สร้อยแล้วทำให้ดูดุดันน้อยลงและเพิ่มความงามอย่างมีจริตมากขึ้นมาหลายส่วน
เมื่อเห็นการแสดงออกของเย่อู๋เทียน พนักงานขายก็หัวเราะขึ้นทันที
“ท่านครับ สร้อยเส้นนี้ทำมาจากเพชรธรรมชาติล้วนๆ ปราศจากสิ่งเจือปน มาตรฐานทั้งหมดได้ไปถึงระดับสูงสุดในอุตสาหกรรมแล้ว มันเป็นหนึ่งในเครื่องประดับที่มีค่าที่สุดในร้านของเรา ราคาปัจจุบันอยู่ที่ 7.68 ล้าน ผมคิดว่านี่เข้ากับบุคลิกของภรรยาคุณอย่างมาก”
เย่อู๋เทียนมองดูพนักงานขายและอธิบายด้วยรอยยิ้มน้อยๆ
“ของสิ่งนี้ดี แต่ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ภรรยาของฉัน หวังว่าคุณอย่าเข้าใจผิด”
พนักงานขายตกตะลึง
แม้ว่าเฉินเมิ่งเฉี่ยนจะรู้สึกผิดหวังในใจอยู่บ้าง แต่เธอก็รีบแก้ไขมันได้อย่างรวดเร็ว
“ใช่ใช่ใช่ ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณเย่ คุณอย่าพูดเหลวไหล ฉันจะคู่ควรกับคุณเย่ได้อย่างไร คำพูดของนายจะฆ่าคนเอา!”
พนักงานขายยิ่งประหลาดใจมากขึ้นไปอีก
ขณะที่เย่อู๋เทียนกำลังจะจ่ายเงิน จู่ๆ ข้างหลังเขากลับมีเสียงผู้หญิงดังขึ้น
“โอ๊ะ เย่อู๋เทียนไม่ใช่หรือไง”
“โลกมันแคบสำหรับศัตรูจริงๆ นาย……ออกมาหาคู่ขาลับหลังเสิ่นรั่วชิงหรือไง?”
เย่อู๋เทียน หันไปมอง
เมื่อเห็นหญิงสาวเจ้าของเสียงนั้น สายตาของเขาก็ฉายแววรังเกียจขึ้นมา
เขาเยาะเย้ย
“โลก ช่างแคบอยู่บ้างจริงๆ”
“แต่จะบอกว่าเป็นศัตรู เธอหวงหย่าเฟย…”
“คู่ควรหรือไง?”