จอมนักรบอหังการ - บทที่ 98 ผู้เยาว์เฉินเมิ่งเฉี่ยน ขอบคุณอาจารย์ปู้ที่ปลูกฝัง
จอมนักรบอหังการ บทที่ 98 ผู้เยาว์เฉินเมิ่งเฉี่ยน ขอบคุณอาจารย์ปู้ที่ปลูกฝัง!
ขณะที่ จ้าวลี่ คิดอยู่ เย่อู๋เทียนก็โบกมือให้เฉินเมิ่งเฉี่ยนเรียบๆ
“ผู้หญิงแบบนี้ เหยียบไป เธอไม่รู้สึกสกปรกหรือไง?”
เมื่อ จ้าวลี่ ที่เท้าของเฉินเมิ่งเฉี่ยนได้แบบนั้น คอนแทคเลนส์ในตาของเธอก็แทบจะหลุดออกมา
“เย่อู๋เทียน…”
จ้าวลี่ กัดฟันเอ่ยชื่อเย่อู๋เทียนออกมา
เฉินเมิ่งเฉี่ยนตกตะลึงไปเล็กน้อย ความหนาวเหน็บบนใบหน้างดงามรูปไข่ของเธอละลายไปในทันใด ก่อนจะตอบเย่อู๋เทียน อย่างเขินอาย
“โดยไม่คาดคิดว่า ในสายตาของคุณเย่ เมิ่งเฉียนจะช่างบริสุทธิ์ขนาดนี้”
พูดไป เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ถอนเท้าออกทันที
จากนั้นเธอก็ยังเช็ดพื้นรองเท้าไปบนพรม ราวกับว่าได้เหยียบสิ่งสกปรกเข้าจริงๆ
จากนั้น
เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ออกคำสั่งกับ หยางจ้าวหราน ผู้จัดการทั่วไปของ เฉินซื่อ เพรชพลอยสาขาเจียงไห่
“เอาคนแซ่จ้าวนี่แล้วก็สามีของเธอโยนออกไปให้หมด”
หยางจ้าวหราน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของคุณหนูเฉิน
ใครจะกล้าไม่เชื่อฟัง
หยางจ้าวหราน เรียกคนพวกนั้นที่เขาพามาทันที จากนั้นก็อุ้ม จ้าวลี่ และเจียงอานไท่ ไปที่ประตู
“หนึ่งสอง…”
“โยน!”
เกือบในเวลาเดียวกันเจียงอานไท่ สองสามีภรรยาก็ถูกโยนออกไปจากประตู
เจียงอานไท่ยังไม่เป็นไร
มีเชือกผูกรองเท้าบนรองเท้าหนัง อย่างมากที่สุดก็แต่ล้มคะมำ ทรงผมยุ่งเหยิงเล็กน้อย
แต่จ้าวลี่ กลับมีสภาพย่ำแย่
ทั้งกระโปรงสั้นและถุงน่องไหม โดนโยนทิ้งแบบนี้ ทั้งตัวก็ตีลังกาจนสภาพอนาจ
ส้นสูงของเธอก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว
หวงหย่าเฟยยังคงยืนอยู่ในร้านอย่างบื้อใบ้ไปแล้ว
สมองของเธอว่างเปล่า
เธอไม่คาดคิดว่าเรื่องจะมาถึงขั้นนี้ได้
จากนี้ไปจะทำอย่างไรกัน?
เย่อู๋เทียน ไอ้สารเลว…
เขามีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่กับคุณหนูเฉิน?
คุณหนูเฉิน ทำไมถึงได้เชื่อฟังคำสั่งของเย่อู๋เทียนขนาดนั้น?
กุญแจสำคัญคือการแสดงของคุณหนูเฉินต่อหน้าเย่อู๋เทียนในขณะนี้ ทำให้หวงหย่าเฟยนึกไปถึงคำศัพท์ทางอินเทอร์เน็ตที่เป็นที่นิยมคำหนึ่งทันที
หญิงขี้ประจบ!
ในเวลานี้ หยางจ้าวหราน กลับมาหาเฉินเมิ่งเฉี่ยนแล้ว
แถมยังให้คนถือกล่องกล่องหนึ่งด้วย
หลังจากเปิดออก
ในกล่องก็มีเครื่องประดับแพรวพราวสองชุดอยู่ในนั้น
เป็นต่างหูคู่หนึ่ง
และแหวนแต่งงานคู่หนึ่ง
โดยเฉพาะแหวนแต่งงาน
ซานโรดิโอ คาเฟินยา แบรนด์ระดับไฮเอนด์ที่สุดของเครือเฉินซื่อ เพรชพลอยเป็นร้านจิวเวอรี่ที่มีชื่อเสียงที่สุด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งแหวนแต่งงานของสุภาพสตรีที่เป็นแหวนเพชรสีชมพูหลากสีสัน
มีมูลค่าถึง 130 ล้าน!
ว่ากันว่าจักรพรรดินียุโรปบางคนต้องการ เฉินซื่อ เพรชพลอยก็ยังไม่ขายให้
พูดได้เลยว่า
แม้ว่าราคาแหวนเพชรเม็ดนี้จะเพิ่มเป็นสองเท่า แต่คนรวยบางคนก็มีแต่จะรีบซื้อมัน
นั่นเพราะนี่คือแหวนเพชรที่จักรพรรดินียังหาซื้อไม่ได้
สำหรับแหวนแต่งงานของผู้ชาย ถึงแม้จะไม่มีการฝังเพชร แต่วัสดุที่ใช้นั้นหายากมากในโลกนี้ ว่ากันว่ามันทำจากโลหะหายาก
มูลค่าของมันก็ไม่น้อยไปกว่าแหวนเพชรสีชมพูหลากสีสันนั้น!
หยางจ้าวหราน วางสิ่งของต่อหน้าเฉินเมิ่งเฉี่ยน จากนั้นก็รีบพูดอย่างประหม่าด้วยความเคารพ
“คุณหนู นี่คือสิ่งที่คุณต้องการ!”
เฉินเมิ่งเฉี่ยนมองไปที่เย่อู๋เทียน และถามเขาอย่างขอความเห็น
“คุณเย่ แล้วเครื่องประดับสองชุดนี้เป็นไงคะ?”
หยางจ้าวหราน ตกตะลึงไปและมองไปที่เย่อู๋เทียนโดยไม่รู้ตัว
ที่แท้ เครื่องประดับสองชุดนี้ไม่ใช่สิ่งที่คุณหนูอยากได้ แต่เป็นคนอื่น!
นายท่านคนนี้…
ที่แท้เป็นใครกันแน่?
ไม่เพียงแต่ หยางจ้าวหราน กำลังสับสนเท่านั้น แต่พนักงานขายหญิงทุกคนในร้าน แม้กระทั่งผู้จัดการร้านขายเครื่องประดับที่มาที่ร้านหลังจากได้ยินข่าว
พวกเขาก็สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเย่อู๋เทียนเช่นกัน
เย่อู๋เทียนมองดูเครื่องประดับทั้งสองชุดรอบหนึ่งและตอบเฉินเมิ่งเฉี่ยน
“พอได้ ไม่ค่อยสะดุดตาเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่พอถึงวันแต่งงาน ฉันค่อยให้เครื่องประดับอีกชุดหนึ่งที่ทำจากหินหายาก ๆ กับเธอ”
เฉินเมิ่งเฉี่ยน ยิ้มอย่างขมขื่น
หากเป็นคนอื่นพูดแบบนี้ เธอจะต้องคิดว่าอีกฝ่ายบ้าไปแล้วแน่นอน
แต่เมื่อคำพูดนั้นมาจากปากของเย่อู๋เทียน
เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ไม่เชื่อไม่ได้
หินหายาก
ไม่ใช่ว่าเย่อู๋เทียนพูดลอยๆ
แม้ว่าเพชรจะเป็นหินหายาก แต่มันก็จัดได้ว่าเป็นของชั้นล่างประเภทหนึ่งเท่านั้น
หินหายากจริงๆ นั้น หาเจอแต่ไม่มีทางได้มา
ยกตัวอย่างเช่นก่อนที่เย่อู๋เทียนจะกลับมา หินทองคำที่ใช้สำหรับเผาให้ความร้อนนั้นก็ถือเป็นหินหายากแบบหนึ่ง
หากอยู่ข้างนอก แต่ก้อนหนึ่งก็ได้รับเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์แล้ว
แต่เย่อู๋เทียนกลับใช้หินหายากนั้น…
ให้ความอบอุ่นมาเป็นเวลาเจ็ดปี
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่อู๋เทียน ใบหน้าของหวงหย่าเฟยก็บิดเบี้ยวไป
เครื่องประดับที่มีค่าที่สุดในโลก
ในสายตาของเย่อู๋เทียน
กลับไม่ค่อยสะดุดตา?
เธอเคยเห็นคนแกล้งอวดเบ่ง แต่ไม่เคยเจอใครอวดแย่งมากขนาดนี้มาก่อน
อารมณ์ของ หยางจ้าวหราน ในเวลานี้คล้ายกับอารมณ์ของหวงหย่าเฟย
แต่เนื่องจากเย่อู๋เทียนเป็นเพื่อนของเฉินเมิ่งเฉี่ยน เขาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้
แน่นอนว่า แม้เบื้องหน้าจะพูดอะไรมาได้ แต่ในใจกลับกำลังระเบิด
เครื่องประดับสองชุดนี้นับแล้ว
ต่อให้ลดราคาก็มีมูลค่ากว่า 300 ล้านหยวน!
ลองดูสิว่าคุณจะควักจ่ายได้ยังไง
เย่อู๋เทียนไม่ได้นำบัตรธนาคารมาด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถควักออกมาได้จริงๆ
เฉินเมิ่งเฉี่ยนเองก็ไม่คิดจะปล่อยให้เขาต้องจ่ายเงิน แต่เมื่อขณะจะเอ่ยออกไปว่าเครื่องประดับสองชุดนี้เป็นของขวัญสำหรับ เย่อู๋เทียน
เย่อู๋เทียนเขย่าข้อมือของเขา
ทันใดนั้น เหรียญคริสตัลสีทองแวววาวก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
จากนั้นเขาก็ส่งให้เฉินเมิ่งเฉียน
“นี่คือของเล่นที่ฉันมักจะใช้ฝึกประสาทสัมผัสมือ เธอเอาไปเถอะ ถือได้ว่าเป็นของแลกเปลี่ยนกับเครื่องประดับ”
แลกเปลี่ยน?
วิธีการซื้อขายนี้ ออกจะโบราณเกินไปหน่อยไหม
ทุกคนหัวเราะเยาะเย้ย
มีก็แค่เฉินเมิ่งเฉี่ยนที่เห็นสิ่งที่อยู่ในมือของเย่อู๋เทียนเข้า เธอก็โพล่งออกมาทันที
“นี่หรือ…แก่นเหรียญทอง?”
“เป็นแก่นเหรียญทองที่สามารถกลั่นยาจินตันและชำระล้างไขกระดูกได้?”
เย่อู๋เทียนพยักหน้าเรียบๆ
“ไม่มีอะไรให้พูดถึง เพียงแต่ เธอยังต้องฝึกฝนอีกสามหรือห้าปีถึงจะสามารถบดขยี้ของสิ่งนี้ได้ หากเอาเหรียญในนั้นออกมาได้เหรียญหนึ่ง มันสามารถใช้เพื่อกลั่นยาช่วยให้เธอปรับรูปเปลี่ยนกระดูกได้ ไม่ต้องกลัวน้ำไฟ!”
เฉินเมิ่งเฉี่ยนแทบจะร้องไห้อย่างมีความสุข
ของในมือของเย่อู๋เทียนนี้ ต่อให้ขายเฉินซื่อ เพรชพลอยไปทั้งหมด ก็ยังไม่สามารถซื้อได้ด้วยซ้ำ!
เฉินเมิ่งเฉี่ยนฝึกฝนในเขาเอ๋อเหมย มานานหลายปีแล้ว และเคยเห็นสมบัติแบบนี้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น ที่เศษผงของเหรียญทองเท่านั้น
น้ำหนักของมันไม่ถึงหนึ่งในสิบของเหรียญเงินด้วยซ้ำ แต่ไม่คาดคิดเลยว่า วันนี้เธอจะได้เห็นมันทั้งเหรียญ
ชั่วครู่หนึ่ง เฉินเมิ่งเฉี่ยนที่คิดจะยื่นไปรับ แต่กลับไม่กล้ารับเช่นกัน
เธอกลัวว่ามันจะเป็นหายนะ!
เย่อู๋เทียนมองไปที่เฉินเมิ่งเฉี่ยนเรียบๆ และโยนแก่นเหรียญทองไปในกระเป๋าของเธอ
“ฉันมีของพวกนี้มากมาย เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ เธอไม่ต้องตกใจไป แล้วก็ไม่ต้องปฏิเสธ”
จากนั้นเย่อู๋เทียนก็หยิบเครื่องประดับที่เลือกให้เสิ่นรั่วชิงและออกจากร้านขายเครื่องประดับwx
สำหรับหวงหย่าเฟย
เย่อู๋เทียนไม่ได้เหลือบมองเธอเลยสักนิดตั้งแต่ต้นจนจบ
ทุกคนในร้านตกตะลึงตาค้างไป
พวกเขาไม่รู้ว่าแก่นเหรียญทองที่เย่อู๋เทียนมอบให้เฉินเมิ่งเฉี่ยนนั้นหมายถึงอะไร
แต่ในเวลานี้ เฉินเมิ่งเฉี่ยนก็ไล่ตามออกไปทันที
เธอคุกเข่าลงที่ประตูและโค้งคำนับเย่อู๋เทียนท่ามกลางสายตาของสาธารณชน
“ผู้เยาว์เฉินเมิ่งเฉี่ยนขอบคุณอาจารย์ปู่ที่บ่มเพาะ!”
“？”
ทุกคนที่อยู่ในนั้นตกตะลึงตาค้างไปแล้ว
คุณหนูเฉินกำลัง…
บ้าไปแล้ว?
ด้านนอก กลับมองไม่เห็นเงาของเย่อู๋เทียนอีกต่อไป
และเมื่อมาดูเจียงอานไท่และภรรยาของเขาที่ตอนนี้ลุกขึ้นจากพื้นดินแล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจียงอานไท่
ตั้งแต่ยังเล็กจนโต เขาไม่เคยได้รับความอับอายขนาดนี้มาก่อน
ใบหน้าของเขาเกรี้ยวกราดถึงขีดสุด
ดวงตาสีแดงก่ำและคำรามขึ้น
“โทรหาลูกพี่ลูกน้องของฉัน โล่เชียนฟาน ฉันจะฆ่ายัยผู้หญิงชั้นต่ำตระกูลเฉินนั่น!”
“ยังมีเย่อู๋เทียน ฉันจะให้เขาตายไร้ที่ฝังศพ!”
จ้าวลี่หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาทันที
เจียงอานไท่กลับทนรอไม่ไหวแล้ว เขารีบเอื้อมไปแย่งมือถือมาแล้วกดหมายเลขโทรออก
“พี่ชาย ฉันถูกคนหยามแล้ว คุณรีบพาคนมาที่ซานโรดิโอ คาเฟินยาสำนักงานใหญ่ ช่วยแก้แค้นแทนฉัน!”
ปลายสายก็มีเสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังขึ้น
“นายจัดการเองเถอะ ฝ่าบาทจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมว่างไห่คืนนี้ ฉันไม่มีเวลาไปกับนาย”
“อ้อใช่ ช่วยจัดรถให้ฉันหน่อย ตอนเย็นฉันและพ่อของนายจะไปรับคนสองคนที่ถนนทิงเฉา”
“เป็นพ่อบุญธรรมและแม่บุญธรรมของน้องสาวของฝ่าบาท นายห้ามละเลยเรื่องนี้เด็ดขาด!”