จอมนักรบอหังการ - บทที่240 หลิงฟ่างหน้าซีดเป็นขี้เถ้าแห้ง！1
จอมนักรบอหังการ บทที่240 หลิงฟ่างหน้าซีดเป็นขี้เถ้าแห้ง！1
ไม่น่าคิดได้ กับคำพูดที่ต่ำทรามขนาดนี้ กลับพูดออกจากปากเด็กผู้ชายวัยเพียงหกเจ็ดขวบ
แน่นอนว่าต้องเป็นผู้ปกครองสอนมา
แต่ยังไงก็แล้วแต่ อย่าว่าแต่จ้าวลี่หน้า ให้แม้แต่เย่อู๋เทียน นาทีนี้ก็เดือดขึ้นสมองแล้ว
โดยเฉพาะจ้าวลี่หน้า โกรธจนหน้าเขียว สั่นเทิ้มไปทั้งตัว
แต่ ขณะที่จ้าวลี่หน้ากำลังจะระเบิดอารมณ์ออกมา สามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่ง เดินเข้ามาหาในทันใด
ผู้ชายวัยกลางคนนั้นอยู่ในชุดสูตรรองเท้าหนัง วางมาดภูมิฐานอย่างผู้ประสบความสำเร็จ
ผู้หญิงวัยกลางคนโปะเครื่องสำอางอย่างหนาเต็มหน้า แต่งตัวด้วยเครื่องประดับแพรวพราววาววับเต็มตัว ก็เป็นไปตามบุคลิกแบบฉบับคุณนายเศรษฐีของแท้！
เห็นได้ชัดว่าจ้าวลี่หน้ารู้จักทั้งคู่ดี มองเห็นพวกเขาเดินเข้ามา จ้องหน้าผู้ชายวัยกลางคนนั้นอย่างเกรี้ยวโกรธ
“ชุยโจวมู่！ลูกแสนดีที่คุณกับเมียคุณสอนออกมานี่！ไม่เพียงแค่ขูดรถฉัน ออกปากด่าฉันอย่างหยาบคาย！ลูกสารเลวบ้านพวกคุณนี้จะมีรับการอบรมสั่งสอนกันบ้างไหมนี่！”
เผชิญหน้ากับการด่าใส่ของจ้าวลี่หน้า ชายวัยกลางคนขึ้งโกรธออกหน้า
หญิงวัยกลางคนกรีดเสียงน่าขนลุกว่าออกมา
“ทำมั๊ยเบบี้บ้านฉันไม่เห็นไปกรีดรถคนอื่นบ้างนะ จ้องกรีดแต่รถเธอ？”
พูดมาถึงนี่ หญิงวัยกลางคนสะบัดเสียงฮึออกจมูก เดินเข้าไปข้างตัวเด็กชาย ไม่มีการดุว่าเด็ก กลับหยิกแก้มหนูน้อยอย่างเอ็นดูแถมคำชมอีก
“ทำได้ดีมาก ลูกรัก！”
สีหน้าจ้าวลี่หน้าดูไม่ได้หนักยิ่งขึ้น
กำลังจะพูดอะไรออกไป
พฤติกรรมของหญิงกลางคน ทำให้เย่อู๋เทียนที่ยืนข้าง ๆ จ้าวลี่หน้า สีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นมา
หญิงวัยกลางคนหยิบเอธนบัตรในกระเป๋าถือของหล่อนออกมาปึกหนึ่ง โยนไปที่ขาของจ้าวลี่หน้า
“เอ้า ให้ นี่เป็นค่าเสียหายของรถแก！”
“ทีหน้าทีหลังละก้อ จำไว้หน่อยนะ เห็นเบบี้บ้านข้า หลบไปให้ห่าง ๆ หน่อย ไม่งั้นละก้อ ไอ้ที่ด่าแกนั้นยังน้อยไปนะ ยัยปีศาจจิ้งจอกหน้าด้าน！”
ให้รู้หน่อยว่า ขณะนั้นฉีซือซือกำลังเดินลงมาจากรถ
ต่อหน้าฉีซือซือ จ้าวลี่หน้าถูกแม่ของชุยเสี่ยวหวี่สบประมาท
ในทันทีนั้น น้ำตาของจ้าวลี่หน้าเกือบจะทะลักออกมาให้ได้
เย่อู๋เทียนเอ่ยปากพูดในที่สุด
“ลี่หน้า เธอรู้จักสองผัวเมียนี้หรือ？”
จ้าวลี่หน้าเล่าว่า
“ก่อนนั้นฉันทำงานหน้าเคาน์เตอร์ของบริษัทของชุยโจวมู่ เขาเคยคิดเคลมฉัน”
เย่อู๋เทียนซักต่อ
“ความคิดเขาสำเร็จมั้ย？”
“ไม่”
เย่อู๋เทียนหัวเราะหุ ๆ
“หมายถึงว่า ที่ไอ้เด็กเวรนี่มันด่าเธอ ก็เพราะพ่อของมันคิดไม่ซื่อกับเธอ แต่ไม่สำเร็จ เรื่องเป็นอย่างนี้ใช่ไหม？”
จ้าวลี่หน้าตอบว่า
“นั่นแหละ”
เย่อู๋เทียนผงกหัว
“เอาละ รู้ละ ปล่อยผมเองละ”
ชายวัยกลางคนชุยโจวมู่กับภรรยาของเขาจึงได้หันมองมาที่เย่อู๋เทียน
หญิงวัยกลางคนนั้นก็ส่งเสียงน่าขนลุกขนชันออกมาอีก
“ว้าย นี่ใครกันเนี่ย？ไม่คิดเลยอ่ะ คนร่านอย่างจ้าวลี่หน้าเธอนี่ ยังคบกันได้กับผู้ชายสุภาพเรียบร้อยได้？”
เสียงพูดเพิ่งจบ
“เพี๊ยะ！”
เย่อู๋เทียนเงิ้อมือฟาดลง
ตบใส่หน้าหญิงกลางคนนั้น
เหตุเกิดอย่างกะทันหัน หญิงกลางคนถูกตบจนหน้าหัน ตัวหมุนไปสามสี่รอบอยู่กับที่ แล้วก็ล้มลง
มุมปากโดนตบจนแตก
ลูกชายของหล่อนตกใจยืนงง
ไม่มีใครคิดถึง เย่อู๋เทียนจู่ ๆ จะลงมือตบคนได้！
ชุยโจวมู่จ้องหน้าเย่อู๋เทียนอย่างโกรธเกรี้ยว ตะโกนด่าลั่นขึ้นมา “แก…แกลงมือทำร้ายคนได้งัย！”
เย่อู๋เทียนขยับตัวพริ้วเข้ามาถึงข้างหน้าชุยโจวมู่
เงื้อมือฟาดลงอีกครั้ง
เพี๊ยะ！
หนึ่งบ้องหู
ชุยโจวมู่โดนตบอย่างเต็ม ๆ ตัวลอยกระเด็นไปสิบกว่าเมตร
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจุดนี้ ดึงสายตาบรรดาผู้ปกครองที่มาอยู่หน้าประตูสวนจัดนิทรรศการเข้ามา
เห็นชุยโจวมู่สองสามีภรรยาถึงขนาดโดนตบ ทุกคนไม่มีการยกเว้น ต่างถอนใจเยือกอย่างหนาวใจ
ไม่มีใครคิดเลยว่า จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้！
ชุยโจวมู่คือใคร？
เจ้านายใหญ่ของบริษัทสินทรัพย์มู่เต๋อเจียงไห่
ในเครือยังมีทีมงานรักษาความปลอดภัยที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในแถบเจียงไห่
เจ้านายใหญ่ขนาดนี้
ตอนนี้มาถูกเด็กหนุ่มหน้าตาท่าทางแบบคนธรรมดา ๆ ตบเอาได้ไง？
เด็กหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน？
ไม่ว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะเป็นใคร ลงไปนี้ เขาจะต้องชดใช้ผลกรรมที่ทำอย่างเลวร้ายสุด ๆ แน่นอน！
ที่นี้แม้จะเป็นเจียงหนาน ไม่ใช่เขตอิทธิพลของชุยโจวมู่ แต่หลิงเยี่ยนผู้ภรรยาของชุยโจวมู่ เป็นคุณหนูของบ้านตระกูลหลิงในเจียงหนาน！
ตระกูลหลิงแห่งเจียงหนานนี้！
กวาดมองไปทั่วทั้งเจียงหนาน มีใครกล้าไปกระทบกระทั่ง？
ว่ากันว่า สวนนิทรรศการนานาชาตินี้ เป็นงานก่อสร้างในโครงการของตระกูลหลิงแห่งเจียงหนาน！
นี่จะเป็นนัยะแบบไหนกัน？
งานเข้าค่ายฤดูร้อนในวันนี้ สถานที่ถูกกำหนดเลือกไว้เป็นสวนนิทรรศการนานาชาตินี้ ล้วนเป็นเพราะเห็นแก่หน้าของหลิงเยี่ยน！
มิฉะนั้นแล้ว โรงเรียนประถมศึกษาถนนทิงเฉาซึ่งเป็นโรงเรียนธรรมดามาก ๆ ในเขตุเจียงหนาน
จะเอาคุณสมบัติอะไรมาจัดกิจกรรมในสวนนิทรรศการนานาชาติแห่งนี้ได้？
ตอนนี้ หลิงเยี่ยนหญิงวัยกลางคนที่เพิ่งถูกเย่อู๋เทียนตบหน้าไปเมื่อครู่นี้ ก็ได้สติกลับมาแล้ว
ครึ่งซีกหน้าของหล่อน บวมเปล่งขึ้นมา
มองหน้าเย่อู๋เทียนอย่างไม่อยากเชื่อ
“ไอ้ชาติหมา แกกล้าตบแม่แกหรือ แกรู้มั้ยข้าเป็นใคร？”
“รปภ.！รปภ.อยู่ไหน？มานึ่เดี๋ยวนี้ จับไอ้ชาติหมานี่ไปตบให้ปากเละไปเลย！แล้วจัดการมันให้ตายแทนข้า！”
อย่างรวดเร็ว ชายฉกรรจ์ในชุดสูตรหลายคนที่อยู่ไม่ไกลจากนั้นวิ่งเข้ามา
ทั้งหมดมีอยู่สี่คน ในขณะที่วิ่งเข้ามา ทุกคนเหมือนกัน ชักเอากระบองที่ห้อยอยู่กับเข็มขัดออกมา
ท่าทางดุดัน！
หลิงเยี่ยนชี้ไปที่เย่อู๋เทียนด้วยสีหน้าบูดเบี้ยว ตะโกนบอกรปภ.ทั้งสี่
“เอามันให้ตาย！”
“มีเรื่องอะไร แม่มึงคนนี้เคลียร์เอง！”
รปภ.สี่คนล้อมกรอบกันเข้ามา
แต่ยังไม่ทันได้เข้าประชิดตัวเย่อู๋เทียน เย่อู๋เทียนก็ชิงประชิดเข้าไปปรากฎที่เบื้องหน้าของพวกเขา
ยกขาสะบัดลง
กระทบใส่ไปสี่ทีอย่างรวดเร็ว
พริบตานั้นเอง รปภ.ทั้งสี่ถูกกระทืบจนขาแบน
“โอ้ย！”
ร้องลั่นดังไปทั่ว
สี่รปภ.ต่างล้มนอนกลิ้งกับพื้น กอดขาตัวเอง ร้องเจ็บกันระงม
ทำเอาหลิงเยี่ยนกับชุยโจวมู่ตกใจผวางง