จอมนักรบอหังการ - บทที่251ความทระนงก่อนตายของไส้ศึกคนหนึ่ง 2
จอมนักรบอหังการ บทที่251ความทระนงก่อนตายของไส้ศึกคนหนึ่ง 2
ชุยโจวมู่พูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “เหมือนของคุณทุกอย่างครับ！”
ปากก็พูดไป
ลึกลงไปในดวงตาของชุยโจวมู่ ทอแววความชั่วร้ายเป็นประกายออกมาแวบหนึ่ง
ถ้าไม่มีเหตุผิดคาด
ผู้ชายคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ คนนี้ แค่เพียงภายในสามชั่วโมงที่ได้ลงน้ำหลังจากนี้ สัมผัสกับกระแสน้ำ！
นั่นแหละ หนอนพิษที่พิษร้ายแรงสุด ๆ ที่เขาใส่ไว้ในแว่นตัวนั้น ก็จะฟื้นตื่นขึ้นมา คลานเข้าไปในเบ้าตา…..
หลังจากนั้น……..
ทีละนิด ทีละนิด มันจะกัดกินลูกตาของเขา
เวลานี้ เย่อู๋เทียนก็ได้รับแว่นอันที่เป็นของชุยโจวมู่มา
ด้วยมือขั้นเทพยังจับไม่ทัน ก็จับหนอนพิษตัวนั้นยัดใส่ลงไปซอกกระจกแว่นว่ายน้ำอันนั้นไป
หลังจากนั้น เย่อู๋เทียนก็ส่งแว่นคืนไปให้กับชุยโจวมู่ พูดว่า “ไม่เลว ไปซื้อมาจากประเทศไหนหรือ？”
ชุยโจวมู่พูดยิ้ม ๆ “ประเทศเทียนจ้าว”
เย่อู๋เทียนผงกหัว พูดว่า “ประเทศเทียนจ้าว ประเทศที่ดีทีเดียว แต่คนที่เกิดที่นั่น ไม่ดี”
ชุยโจวมู่หัวเราะเหอ ๆ พูดว่า “คุณฉี คุณรู้สึกจะเข้าใจผิดในประเทศเทียนจ้าวอยู่มากเลยนะครับ”
เย่อู๋เทียนพูดสวนไปว่า “ยังไงหรือ ในสายตาของคุณ ประเทศเทียนจ้าว เป็นประเทศที่งามพร้อมมากเลยหรือ？”
ชุยโจวมู่พูดยิ้ม ๆ ว่า “ใช่ครับ ในโลกนี้ ไม่มีประเทศไหนดีกว่าประเทศเทียนจ้าวอีกแล้วแหละครับ โดยเฉพาะประเทศหลง เฮ้อ ปีโน้นประเทศเทียนจ้าวเข้ามาปราบประเทศหลง ทำไมไม่สำเร็จก็ไม่รู้？น่าเสียดายจริงเลย！”
ผู้ปกครองทุกคนในรถ ตลอดจนคุณครู
ทุกคนต่างก็ได้ยินที่ชุยโจวมู่พูด
ไม่มียกเว้น
ทุกคนเลือดขึ้นหน้า！
เย่อู๋เทียนกลับหัวเราะมองหน้าชุยโจวมู่ พูดว่า “ประเทศเทียนจ้าวแสนดีขนาดนั้น งั้นคุณก็น่าจะไปใช้ชีวิตที่ประเทศเทียนจ้าวนั่นนะ”
ชุยโจวมู่หัวเราะหน้าใส พูดว่า “ความจริงแล้วในสายตาของผม ประเทศหลง ก็คือส่วนหนึ่งของประเทศเทียนจ้าว เพราะว่าในความรู้สึกส่วนตัวของผมเอง อีกไม่เกินร้อยปี ประเทศเทียนจ้าวต้องเข้ามาปราบประเทศหลงอีก และ ร้อยทั้งร้อยต้องสำเร็จแน่นอน！”
เย่อู๋เทียนถามไปว่า “ทำไมหรือ？”
ชุยโจวมู่หัวเราะอย่างมีเลศนัย พูดว่า “เพราะว่าประชาชนประเทศหลง ไม่รู้อะไรเลยแม้แต่น้อย กับเรื่องของประเทศเทียนจ้าว ที่ผมพูดนี้ ผมกำลังหมายถึงพลังอานุภาพที่แท้จริงที่เก็บซ่อนอยู่ของประเทศเทียนจ้าว”
เย่อู๋เทียนถาม “เช่นอะไรบ้างหละ？”
ชุยโจวมู่หัวเราะแล้วมองหน้าเย่อู๋เทียน พูดว่า “เดี๋ยวแข่งว่ายน้ำกันเสร็จ แล้วผมจะบอกคุณ”
เย่อู๋เทียนแค่นเสียงหัวเราะหุ ๆ ไม่พูดอะไรอีก
และในขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือของชุยโจวมู่ดังขึ้นในทันทีนั้น
ชุยโจวมู่มองดูที่จอโทรศัพท์ ลุกยืนขึ้น พูดยิ้ม ๆ ว่า “ขอโทษครับ ผมจะไปข้างหลังรับโทรศัพท์หน่อยครับ”
เย่เทียนก็ไม่ได้ขัดข้อง
และแล้ว ชุยโจวมู่ถือโทรศัพท์ของเขา ในมาดของสุภาพบุรุษ เดินไปที่ที่นั่งแถวหลังสุด
และพอขาของชุยโจวมู่เพิ่งก้าวพ้นไป เหลียนซินหรู ก็ลุกจากที่นั่งในทันที เอี้ยวตัวมองไปที่เย่อู๋เทียน บีบเสียงให้เบาไว้ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเคียดแค้นพูดไปคำ
“คุณควรฆ่ามันทิ้ง！”
เวลาตอนที่พูดนี้ ใบหน้าสวยเข้มของอย่างสาวมั่นของเหลียนซินหรูเต็มไปด้วยความโกรธ
เพราะคำพูดต่าง ๆ ของชุยโจวมู่เมื่อครู่นี้ ได้จุดเพลิงแค้นของเหลียนซินหรูจนลุกโชน
เย่อู๋เทียนกลับมองยิ้ม ๆ ไปที่เหลียนซินหรู
“สงบใจไว้อย่าร้อนรน ที่นั่งอยู่หน้ารถ ยังมีเด็ก ๆ อยู่หลายคนนะ ต่อหน้าเด็ก ๆ อย่าให้พวกเขาต้องเห็นเลือด”
ความเคียดแค้นเต็มหน้าเหลียนซินหรู
“มันช่างเจ็บกระดองใจข้านัก！ไม่คิดว่ามันจะเป็นไส้ศึกมาจากประเทศเทียนจ้าวจริง ๆ！นี่มันยังกล้าพูดได้อีกว่า ประเทศหลงอันยิ่งใหญ่ของพวกเรา เป็นส่วนหนึ่งของประเทศเทียนจ้าว！”
“ไอ้แม่ของมันนั่นรู้หรือเปล่านะว่า สองพันปีก่อนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะกษัตริย์แห่งประเทศหลงของเรานี่ส่งคนไปบุกเบิกเกาะเทียนจ้าว ประเทศเทียนจ้าวนี้แม้แต่ประวัติศาสตร์ก็ยังจะไม่มีเอาเลย！”
เย่อู๋เทียนยิ้ม ๆ
“ผมให้การรับรองกับคุณได้เลย มันจะต้องตายอย่างทรมานที่สุด และ เหล่าผู้ปกครองที่อยู่ในสถานที่ด้วยกันนี้ จะได้เห็นกับตาตัวเอง ว่ามันตกนรกไปยังไง！”
เหลียนซินหรูกำลังจะพูดอะไรอีก
จู่ ๆ รถบัสก็หยุดจอดอย่างกะทันหัน
ถึงแม้จะถึงบริเวณสวนพฤกษชาติแล้ว แต่รถบัสใหญ่ทั้งสามคัน กลับถูกชายฉกรรจ์ชุดดำกลุ่มหนึ่ง ยืนเรียงแถวขวางหน้าประตูทางเข้าสวนพฤกษชาติ
และในขณะเดียวกันนั้นเอง ชุยโจวมู่เพิ่งเสร็จจากคุยโทรศัพท์ วิ่งเหยาะ ๆ กลัมมาที่ข้างเหลียนซินหรู พูดว่า
“คุณครูใหญ่ มีอุบัติเหตุนิดหน่อยครับ！”
เหลียนซินหรูพยายามเก็บกดอารมณ์เดืองแค้นต่อชุยโจวมู่เอาไว้ ถามเสียงห้วนไปว่า
“อุบัติเหตุอะไรกัน？”
ชุยโจวมู่ตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ผมเพิ่งได้รับแจ้งเรื่องมา บอกว่าสวนพฤกษชาติถูกเหมาจองพื้นที่ทั้งหมดแล้ว！พวกเรา…..วันนี้…..เข้าไปไม่ได้แน่นอน！”
ขณะที่พูดนั้น น้ำเสียงของชุยโจวมู่แสดงออกอย่างร้อนรุ่มในอารมณ์
เพราะถ้าด้วยเหตุที่สวนพฤกชาติถูกเหมาจองไป ก็จะหมายไปถึงว่า แผนชั่วอันแยบยลของเขาก็จะถูกทำลายลงในทางอ้อม！
เพราะในเมื่อเข้าไปในสวนพฤกษชาติไม่ได้ การแข่งขันว่ายน้ำก็ไม่ได้จัดขึ้นตามหมายกำหนดการ！
และถ้าการแข่งขันว่ายน้ำไม่สามารถจัดได้ตามเวลา เขาก็ไม่สามารถฆ่า “ฉีเซิงหยาง” ให้บรรลุภารกิจได้
ฉะนั้น ในขณะเดี๋ยวนี้ เขาร้อนรุ่มยิ่งกว่าเหลียนซินหรูอีก
แต่เขายังไม่รู้……….
ความร้อนรุ่มของเขาแบบนี้ ไม่ได้ร้อนใจเรื่องจะให้เย่อู๋เทียนไปตาย แต่เป็นการร้อนใจเร่งให้ตัวเองไปตาย！
ทันใดนั้น จากที่หน้ารถบัสใหญ่ มีเสียงห้าวดุดันของชายฉกรรจ์ดังส่งมา
“มาจากไหนก็ให้ไสหัวกลับไปที่นั่น วันนี้ สวนพฤกษชาติแห่งนี้ถูกเหมาไว้หมดแล้ว รู้แล้วก็รีบไสหัวไป！”
เสียงนั้นห้าวสุด ๆ อีกทั้งโหดเอาเรื่อง！
ในเวลานั้น ผู้ปกครองที่อยู่ในรถต่างวิพากษ์วิจารณ์กัน
สวนพฤกษชาติออกจะใหญ่โต ทำไมเหมาจองไว้ได้ทั้งหมด？
แล้วมันใครกันนะที่เหมาจองไปหมด？
อีกทั้งถ้าถูกเหมาจองไปหมดแล้วจริง…….
กิจกรรมวาดภาพธรรมชาติจริงจะทำยังไง？
กิจกรรมแข่งขันว่ายน้ำของผู้ปกครองจะทำยังไง？
ที่สำคัญที่สุด คือเหล่าผู้ปกครองทั้งหลายต่างก็อยากรอดูว่าชุยโจวมู่จะตายด้วยน้ำมือของเย่อู๋เทียนแบบไหน！
สวนพฤกษชาติกลับมาถูกเหมาจองไปในซอกหลืบของเวลาแค่นี้เองหรือ！
ถูกเศรษฐีอิทธิพลที่ไหนกันมาเหมาไปได้？
เชี่ยจริงๆ！