จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 234 ความพ่ายแพ้ อันหรานหลบหนีอย่างบ้าคลั่ง
บทที่ 234 ความพ่ายแพ้ อันหรานหลบหนีอย่างบ้าคลั่ง!
เพียงชั่วพริบตา แดนนิรันดร์ก็ถูกทอดทิ้ง
การแตกสลายของขวานศิลาโกลาหลเป็นเพียงจุดเริ่มต้น
ชุดสีขาวของจอมจักรพรรดิสวรรค์พลิ้วไสว ผมสีดําปลิวสยายอย่างดุเดือด จักรวาลโบราณหลายแห่งผันผวนอยู่ระหว่างฝ่ามือของเขา การเกิดและความ ตาย การกลับชาติมาเกิด โชคลาภ และทุกอย่างอยู่ในกํามือของเขา
ตรงข้ามกับเขา ราชันอมตะเชียนโถวถือหอกราชันบรรพบุรุษไว้ในมือ แต่เขาไม่มีรูปแบบการโจมตีเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป และหอกราชันอมตะในมือของเขาเกือบจะไม่สามารถควบคุมมันได้และถูกทุบตีอย่างต่อเนื่องจากจอมจักรพรรดิสวรรค์ด้วยหมัดของเหล่าทวยเทพ!
“เข้ามา!”
จอมจักรพรรดิสวรรค์อ้าปากและสั่งทุกสิ่ง และแม่น้ําแห่งกาลเวลาก็พวยพุ่ง
และเดือดพล่านอย่างรวดเร็ว
นี่เป็นฉากแห่งความบ้าคลั่งสุดขีด
เชียนโถว ราชันอมตะแห่งแดนทมิฬ ผู้ที่เป็นที่เคารพนับถือของสิ่งมีชีวิตทั้ง พิภพ ซึ่งทําให้แดนนิรันดร์ต้องสั่นสะเทือนและหวาดกลัว
แต่ตอนนี้ ตัวตนที่อยู่ห่างไกลซึ่งไม่เคยถูกเปิดเผยร่องรอยและตํานานใดๆ ใน พิภพ ได้ฟื้นจากแม่น้ําแห่งกาลเวลาสายยาวอีกครั้ง เข้าสู่พิภพและโจมตีเขา กลับอย่างต่อเนื่อง จนไม่มีศักดิ์ศรีและความยิ่งใหญ่ของราชันอมตะอีกต่อไป
สิ่งที่ทําให้เชียนโถวต้องตกตะลึงยิ่งกว่านั้นก็คือ การโจมตีทั้งหมดของเขานั้นไร้ประโยชน์ต่อหน้าศัตรูผู้นี้
ไม่ว่าจะใช้วิธีการแบบใดหรือมีวิธีการต่างๆ มากมาย ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะ เป็นภัยคุกคามแก่ตัวตนสูงสุดเช่นจอมจักรพรรดิสวรรค์
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือการแสดงความสิ้นหวัง ซึ่งเกือบจะทําให้หัวใจของ
เชียนโถวไม่มั่นคง
เขาเป็นราชันอมตะ เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาผู้มีจิตวิญญาณสูงสุดจะดูถูกสรรพ ชีวิตที่กลับชาติมาเกิด
ตัวตนที่มีเขตแดนดังกล่าว ล้วนเชื่อว่ามีเพียงตนเองเท่านั้นที่เป็นผู้สูงสุดและ อยู่ยงคงกระพันในพิภพ
แต่ตอนนี้ ศัตรูที่ปรากฏออกมาจากแม่น้ําแห่งกาลเวลาสายยาวนี้กําลังบดขยี้ เขาเกือบทุกทิศทาง กดดันเขาราวกับภูเขาโบราณที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้ ซึ่งทําให้เขาเกือบจะหายใจไม่ออก
ศัตรูผู้นั้นไม่ได้ใช้กลอุบายหรือวิถีแห่งเต๋าใดๆ เป็นเพียงแค่หมัดธรรมดาๆแต่ มันสามารถทําลายวิธีการและวิถีแห่งยุทธ์ทั้งหมดในพิภพได้!
จอมจักรพรรดิสวรรค์โจมตีและเอาชนะราชันอมตะเชียนโถว
ในสนามรบอื่น จอมจักรพรรดิอู๋จื่อกระชับตราผนึกการกลับชาติมาเกิดในมือ ของเขา และต่อสู้เพียงลําพังกับราชันอมตะสองตน และเขาไม่ได้เสียเปรียบหรือด้อยกว่าเลยแม้แต่น้อย
และราชันอมตะทั้งสองนั้นที่กําลังเผชิญหน้ากับจอมจักรพรรดิอู่ฉี่อ
การโจมตีจอมจักรพรรดิอู๋จื่อนั้นมีข้อจํากัดอย่างมาก
เพราะทุกๆ การโจมตีจากจอมจักรพรรดิอู๋จื่อ นั้นทรงอํานาจและแปลก ประหลาดเกินไป มันเกี่ยวข้องกับพลังอันลึกลับของการกลับชาติมาเกิด เมื่อยุทธภัณฑ์ของราชันบรรพบุรุษถูกสัมผัส พวกมันจะได้รับความเสียหายอย่างคาดไม่ถึง และมันจะผ่านไปถึงความเชื่อมโยงต่อร่างกายและทําลายตัวเอง ซึ่งแปลกมาก
ดังนั้น ราชันอมตะทั้งสองจึงถูกจํากัดอย่างมากเมื่อเผชิญกับจอมจักรพรรดิ อู๋จื่อ พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะบุ่มบ่าม
ยิ่งไปกว่านั้น จอมจักรพรรดิอู๋จื่อก็เหมือนกับจอมจักรพรรดิสวรรค์ เขามีท่าทีที่ แข็งแกร่งและอยู่ยงคงกระพันไร้ที่สิ้นสุดเมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของทั้งสองราชันอมตะ และใช้กลยุทธ์สลับแขกเป็นเจ้าบ้าน* กดดันให้ทั้งสองต่อสู้
(กลยุทธ์สลับแขกเป็นเจ้าบ้าน หรือ ฝ่านเค่อเหวยจู่ เป็นกลยุทธ์ที่ หมายถึง เมื่อฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเปิดช่องสบโอกาสให้สอดแทรก ควรสอดแทรก
เพื่อกุมจุดสําคัญหรือหัวใจของอีกฝ่ายไว้)
ในอีกด้านหนึ่ง สิ่งมีชีวิตจํานวนมากของแดนทมิฬได้ตกตะลึงไปนานแล้ว และพวกมันก็เงียบลง
ก่อนหน้านี้ ราชันอมตะหลายตนพุ่งข้ามท้องฟ้าเพื่อพิชิตแดนนิรันดร์ สิ่งมีชีวิตแห่งแดนทมิฬเหล่านี้เกือบจะเดือดดาลและตื่นเต้น ตะโกนชื่อราชันอมตะและ รู้สึกว่าวันที่แดนนิรันดร์ถูกทําลายกําลังจะเกิดขึ้น
แต่ตอนนี้ เวลาผ่านไปแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะถูก ทิ้งไว้ด้านหลัง
ในตอนแรก ราชันอมตะอันหรานพ่ายแพ้ให้กับสิ่งมีชีวิตสูงสุดที่ปรากฏออกมาจากส่วนลึกของแม่น้ําแห่งกาลเวลาสายยาวเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน จากนั้น ราชันอมตะทั้งสี่ตนก็ข้ามพรมแดนมาและสิ่งมีชีวิตลึกลับอีกสองคนก็ปรากฏตัวออกมาจากแม่น้ําแห่งกาลเวลาที่ทอดยาว
และทันทีที่พวกเขาต่อสู้กัน ผู้โดดเดี่ยวได้กําราบยุทธภัณฑ์ราชันอมตะ!
และตอนนี้ ราชันลี่หวางได้เสียชีวิตไปแล้วเพียงครู่เดียวเท่านั้น และเลือดของ ราชันลี่หวางยังคงหรั่งรินอยู่
เชียนโถวและราชันอมตะอีกสามตน ในตอนนี้พวกเขายังคงเสียเปรียบอย่าง มาก และพวกเขากังวลเกี่ยวกับการพ่ายแพ้
นี่เกือบจะเทียบเท่ากับการทอดทิ้งสถานการณ์การรบโดยสิ้นเชิง
ทางฝั่งของแดนทมิฬ ตอนนี้กําลังเสียเปรียบเป็นอย่างมาก!
“กระบี่เล่มนี้…..”
ราชันอมตะอันหราน จ้องมองไปที่กระบี่ในมือของผู้โดดเดี่ยว และร่างกาย
ของเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งร่าง
ในตอนที่ราชันลี่หวางถูกตัดศีรษะ เขายังรู้สึกบางอย่างในใจ มันเป็นความรู้สึก ถึงวิกฤตและความสิ้นหวังที่กําลังจะเกิดขึ้น!
ถ้าเขาต้องไปอยู่ในตําแหน่งของราชันลี่หวาง ผลลัพธ์ที่ออกมาคงไม่ต่างกัน
แม้ว่าเขาจะโชคดีที่สกัดกั้นการโจมตีนี้ได้ แต่ก็เกรงว่าในตอนสุดท้ายเขาจะไม่สามารถหลบหลีกจากการโจมตีอย่างแรงได้!
“สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก ควรถอยตั้งแต่เนิ่นๆ”
อันหรานมองไปรอบๆ สถานการณ์การต่อสู้ในทุกทิศทาง และค่อยๆ ตัดสินใจ
แม้ว่าการต่อสู้จะยังไม่จบลง แต่อันหรานรู้ดีว่าผลของการต่อสู้อีกสองครั้งนั้น ไม่ได้ดีไปกว่านี้มากนัก และแผนการที่จะเข้าสู่แดนนิรันดร์ในวันนี้ก็คงล้มเหลวอย่างสมบูรณ์
“สังหาร!”
ขณะที่อันหรานกําลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ บนท้องฟ้าก็มีฝนโลหิตอันไร้ขอบเขต โปรยปรายลงมาอีกครั้งปรากฏหลังจากราชันอมตะลี่หวาง หอกของราชันอมตะถูกขัดจังหวะโดยจอมจักรพรรดิสวรรค์ จากนั้นราชันอมตะเชียนโถวก็เสียชีวิตลงเช่นกัน!
การเสียชีวิตของเชียนโถว เป็นเหมือนสัญญาณ
จอมจักรพรรดิสวรรค์ปล่อยมือของเขา แล้วไปช่วยทางด้านของจอมจักรพรรดิอู๋จื่อ แค่เพียงพริบตา พวกเขาทั้งสองคนก็ได้สังหารสองราชันอมตะที่เหลืออยู่ไปพร้อมกัน
ชั่วขณะหนึ่งฝนโลหิตก็ได้หรั่งรินลงมาจากท้องฟ้า และพิภพทั้งใบก็เหมือนกับทะเลโลหิต
ราชันอมตะทั้งสี่ตนเสียชีวิตไปหมดแล้ว!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เพียงชั่วพริบตา รวดเร็วจนไม่มีใครสามารถโต้ตอบได้เลย
ด้วยเหตุการณ์ทั้งหมด อันหรานก็รู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เขาไม่สนใจสิ่งอื่นใด จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินไปทางแม่น้ํานิรันดร์!
ในตอนนี้ แม้แต่อันหรานก็ยังเพิกเฉยและละทิ้งความยิ่งใหญ่ของราชันอมตะไปโดยสิ้นเชิง
เขาต้องการจะหนีจากที่นี่ สถานที่แห่งนี้อันตรายเกินไป และหากเขาหยุดไปครู่หนึ่ง เกรงว่าจะมีอันตรายถึงแก่ชีวิต!