จอมบงการเทพยุทธ์ - บทที่ 238

บทที่ 238 ราชันเฉียนถามถึงเขตแดนที่เหนือกว่าราชันเซียนนิรันดร์!
“กลายเป็นแบบนี้….”

ราชันเฉียนพึมพํากับตัวเอง เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งกับประวัติศาสตร์เมื่อหลายปีอันไร้ที่สิ้นสุดก่อนหน้านี้

ในฐานะยักษ์แห่งเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ในพิภพในปัจจุบัน แม้ว่าความแข็งแกร่งโดยรวม

แดนทมิฬจะสูงกว่าแดนนิรันดร์แต่ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของราชันเฉียนยังคงเป็นอันดับต้นๆ

ของดินแดนทั้งสอง

เขา

ด้วยความแข็งแกร่งและวิสัยทัศน์ของเขา สิ่งต่างๆ ในพิภพนี้ส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นความลับต่อ

สําหรับสิ่งมีชีวิตเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ สิ่งที่พวกเขาต้องการไม่มีอะไรมากไปกว่าการก้าว

ไปสู่เขตแดนที่สูงกว่า ได้เห็นสถานการณ์ที่ยอดเยี่ยมและพิภพที่กว้างใหญ่มากขึ้น

และตอนนี้ จากการปรากฏตัวของผู้โดดเดี่ยว ราชันเฉียนได้เห็นพิภพอันยิ่งใหญ่มากขึ้นและไม่ต้องสงสัยเลยว่าในพิภพที่ยิ่งใหญ่นั้นแม้แต่สิ่งมีชีวิตสูงสุดอย่างราชันเซียนนิรันดร์ก็ไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูงสุดอย่างแท้จริง

สําหรับราชันเซียนนิรันดร์ นี่ถือว่าเป็นแรงกดดันแต่ก็เป็นโอกาสและความท้าทายเช่นกันนี่หมายความว่ายังมีหนทางข้างหน้าเขายังมีโอกาสไปถึงเขตแดนที่สูงขึ้น!

“ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้ามีเพียงค่าถามเดียวซึ่งข้าหวังว่าจะได้ค่าตอบ”

ราชันเฉียนพูดช้าๆ ดวงตาของเขาค่อยๆจริงจัง

“ข้าไม่รู้ว่าเหนือราชันเซียนนิรันดร์….. ยังมีเขตแดนที่เหนือกว่าหรือไม่?”

ยังมีเขตแดนที่เหนือกว่าราชันเซียนนิรันดร์อยู่อีกหรือไม่?

นี่เป็นข้อสงสัยที่หลอกหลอนเหล่าราชันเซียนนิรันดร์และราชันอมตะในพิภพ

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็เป็นสิ่งมีชีวิตสูงสุดในชีวิตนี้แล้วและพวกเขาไม่เคยพบสิ่งมีชีวิตที่ทรงอำนาจกว่าพวกเขา

ดังนั้นสําหรับราชันเซียนนิรันดร์จึงเกิดความสับสนว่ายังมีเขตแดนที่เหนือกว่าราชันเซียนนิรันดร์อีกหรือไม่

แต่ตอนนี้การปรากฏตัวของผู้โดดเดี่ยวได้นําความหวังอันริบหรี่มาสู่ราชันเฉียน

แม้ว่าผู้โดดเดี่ยวที่ปรากฏตัวออกมาจากแม่น้ำแห่งกาลเวลาตอนนี้จะมีพลังการต่อสู้เพียงแค่

เขตแดนเซียนนิรันดร์เท่านั้น แต่ก็อยู่ยงคงกระพันอย่างแท้จริงในเขตแดนของราชันเซียนนิรันดร์ คิดว่าอาจจะมีเพียงเส้นบางๆในการทําลายเขตแดนนี้แล้ว

บางที เขาอาจจะรู้อะไรบางอย่างอย่างเช่นความลับในการทําลายเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์!”มีสิ”

ผู้โดดเดี่ยวพูดอย่างใจเย็นแต่ค่าตอบนั้นทําให้ราชันเฉียนรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

“แน่นอนว่ายังมีเขตแดนที่เหนือกว่าราชันเซียนนิรันดร์!”ดวงตาของราชันเฉียนเริ่มกระจ่างและโล่งใจเป็นอย่างมาก
ยังมีแขตแดนที่เหนือกว่าสําหรับตัวตนอย่างเขาคงไม่มีข่าวไหนน่าตื่นเต้นไปกว่าข่าวนี้อีก

“จะไปถึงเขตแดนนี้ได้ต้องทําอย่างไร?”

ราชันเฉียนจึงถามต่ออย่างเร่งรีบ

สําหรับเขา นอกเหนือจากความปลอดภัยของแดนนิรันดร์ก็คงจะไม่มีสิ่งใดเทียบได้กับการล่อลวงให้ไปถึงเขตแดนที่สูงกว่า

แต่ทว่า ทันทีที่ได้พูดคําเหล่านี้ออกมา ราชันเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าเพราะรู้สึกว่าตัวเองนั้นกระตือรือร้นเกินไป

ตัวตนที่อยู่ข้างหน้าเขาที่ชื่อผู้โดดเดี่ยวแม้ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ยงคงกระพันในเขตแดน

ราชันเซียนนิรันดร์ แต่ก็ไม่ได้ทําตามขั้นตอนนั้น

เขาบอกกับตัวเองว่ามันถูกลิขิตไว้ให้ไม่มีค่าตอบ

แต่อย่างไรก็ตาม คําพูดต่อไปของผู้โดดเดี่ยวก็ทําให้ราชันเฉียนถึงกับตกตะลึงอย่างอดไม่ได้! “เหนือราชันเซียนนิรันดร์จําเป็นต้องออกจากเขตแดนเดิมของเจ้า”ผู้โดดเดี่ยวพูดช้าๆ

“ก่อนจะเข้าสู่เขตแดนราชันเซียนนิรันดร์หากมีร่องรอยให้ติดตามหลังจากเป็นเซียนนิรันดร์ก็ถือว่าโชคดีและมีชัยมากยิ่งขึ้น! ทุกสิ่งมีชีวิตในพิภพที่อยู่เหนือเขตแดนนี้มีเส้นทางที่แตกต่างกันเอง”

เกี่ยวกับเขตแดนนี้ข้าไม่มีอะไรจะแนะนําเจ้ามีแต่เจ้าเท่านั้นที่จะตระหนักเส้นทางได้ด้วยตัว

เสียงค่อยๆ จางลง และร่างของผู้โดดเดี่ยวก็จางลงเช่นกัน ควบคู่ไปกับสายน้ำแห่งกาลเวลาที่ไหลผ่านเก้าสวรรค์

ผู้โดดเดี่ยวที่มีเขตแดนสูงสุดด้านล่างก็หายไปเช่นกันและอนุสรณ์โบราณก็สงบลง

“เหนือแดนนิรันดร์ต้องตระหนักถึงเส้นทางของตัวเอง…..”

ราชันเฉียนพึมพํากับตัวเองและตกใจเล็กน้อยกับคําพูดที่เขาได้ยิน

แม้ว่าค่าพูดของผู้โดดเดี่ยวจะไม่ได้เปิดเผยอะไรเลยแต่ราชันเฉียนก็ได้เรียนรู้อะไรมากมายจากสิ่งนี้

เพื่อให้สามารถชี้นําเขาได้ด้วยน้ำเสียงนี้มันก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าการมีอยู่ของตัวตนที่ชื่อว่าผู้โดดเดี่ยวอาจอยู่เหนือเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ในอดีต!

ใช่แล้วตั้งแต่ผู้โดดเดี่ยวที่มีเขตแดนสูงสุดและผู้โดดเดี่ยวที่มีเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ได้ปรากฏตัวขึ้นทั้งคู่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่แท้จริงของผู้โดดเดี่ยวได้อย่างไร?

การที่ผู้โดดเดี่ยวที่มีเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ปรากฏตัวขึ้น บางทีอาจเป็นเพราะอันหรานและคนอื่นๆสามารถทําให้เขายกระดับเขตแดนของตัวเองได้และไม่จําเป็นที่เขาจะต้องต่อสู้ใน

ดินแดนที่สูงขึ้นในแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาวซ้ำ!

และพลังการต่อสู้สูงสุดของผู้โดดเดี่ยวที่แท้จริงอาจจะเหนือกว่าเขตแดนเซียนนิรันดร์ด้วย

ลงจากเบื้องบนสวรรค์ทั้งเก้าราชันเฉียนยังคงไม่สามารถซ่อนความตกใจของตัวเองได้เขาเริ่มเคลื่อนไหวโดยเอื้อมมือไปหยิบอนุสรณ์โบราณไว้ในมือและเตรียมที่จะตั้งอนุสรณ์โบราณนี้ขึ้นอีกครั้งในด่านจอมจักรพรรดิชายแดนร้าง

สําหรับสิ่งมีชีวิตของฝั่งแดนนิรันดร์นี่เป็นแรงจูงใจที่ไม่สามารถบรรยายได้อย่างแน่นอนหลายปีอันไม่รู้จบก่อนหน้านี้ในด้านแดนนิรันดร์มีราชันผู้กําแหงในรุ่นเดียวกันที่ไม่มีใครเทียบได้ผู้ซึ่งคุกคามแดนทมิฬและส่งเสริมศักดิ์ศรีของแดนนิรันดร์

“กลับไปพร้อมกับข้า”

ราชันเฉียนเปิดปาก จากนั้นเขาก็กลับไปยังแดนนิรันดร์พร้อมกับราชันผู้กําแหงแห่งแดนนิรันดร์จํานวนมาก

การต่อสู้ในวันนี้ มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น

เขาต้องการบอกกับราชันดอกบัวเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่

ราชันดอกบัวคือตัวตนที่มีอายุมากกว่าเขา

บางที การได้คุยกับราชันดอกบัว เขาอาจจะได้รับค่าตอบเพิ่มเติม

อันหรานพ่ายแพ้และหนีกลับไปได้ ราชันเฉียนกลับไปและชายแดนร้างทั้งสองดินแดนก็กลับสู่ความเงียบงัน

และร่างของฉินมู่ก็ปรากฏขึ้นอย่างเงียบๆ ที่นี่

“สามพันล้านแต้มตกใจ บางทีข้าควรจะยกระดับเขตแดนของข้าต่อไป”

เมื่อมองไปยังทิศทางของแดนทมิฬ ฉินมู่พูดกับตัวเองเบาๆ

ด้วยความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขา แม้ว่าจะเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดของดิน

แดนทั้งสอง แต่เขาก็ไม่สามารถทําลายพวกมันทั้งหมดได้

การก้าวขึ้นสู่เขตแดนต่อไป อยู่เหนือสิ่งมีชีวิตทั้งปวง แล้วจัดการวางแผนอีกเล็กน้อยเพื่อความปลอดภัย

“ระบบ ต้องใช้แต้มตกใจเท่าไหร่ในการยกระดับเขตแดนพลังยุทธ์ของข้าให้อยู่ในระดับกึ่ง จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์?”
ฉินมู่ถาม

“สองพันห้าร้อยล้านแต้มตกใจในการยกระดับเขตแดนพลังยุทธ์ให้เป็นเขตแดนกึ่งจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์”

ระบบตอบกลับ

“สองพันห้าร้อยล้านแต้มตกใจงั้นรึ? ยกระดับ!”

ฉินมู่ไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาเลือกที่จะยกระดับเขตแดนพลังยุทธ์ของเขา

เขาแทบทนรอไม่ไหวที่จะรู้ว่าทิวทัศน์เหนือราชันเซียนนิรันดร์เป็นอย่างไร!