จักรพรรดิมารหวนคืน - ตอนที่ 342

“โบร๋ว!”

ราชาหมาป่าทอง คำราม

เนื่องจากการตบของตนเองไม่ได้ฆ่าเฉินจิ้น แต่กลับโดนเฉินจิ้นทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ จึงโกรธมาก

วิ่งออกไปอีกครั้งทันที

ในเวลานี้ เผ่าพันธุ์ของพวกเขา ได้พัฒนาจากหมาป่านรกเป็นมนุษย์หมาป่า และสองขาของราชาหมาป่าทองวิ่งกลางอากาศ ราวกับเดินบนพื้น

เขาวิ่งไปในอากาศอย่างดุเดือด แล้วพุ่งเข้าหาเฉินจิ้นอีกครั้ง

ไม่มีลูกเล่นพิเศษ

ยังคงเป็นกรงเล็บ ตบไปที่เฉินจิ้นอีกครั้ง

เฉินจิ้นและราชาหมาป่าทอง ปะทะกันอีกครั้ง

การต่อสู้ของคราวนี้นั้น รุนแรงกว่าครั้งแรก

“ถ้าต่อสู้ที่นี่ คุณจะฆ่าคนของเผ่าของคุณนับไม่ถ้วน ถ้าคุณกล้า ก็ตามผมมา”

เฉินจิ้นชกหมัดจนราชาหมาป่าทองถอยหลัง และใช้โอกาสนี้ในการถอยไป

ก็ตะโกนทันที

จากนั้น เตรียมนำราชาหมาป่าทองออกจากหุบเขา

อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ยินประโยคนี้ ราชาหมาป่าทองไม่เพียงไม่ไล่ตามเฉินจิ้นเท่านั้น

เขากลับสงบลงทันทีจากสภาวะที่บ้าคลั่งอย่างรุนแรง

จากนั้น เขาก็กลับไปที่แท่นสูง

มองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง

ปกป้องต้นผลไม้ไว้

“มันไม่ง่ายเลยที่จะหลอกมัน!”

เฉินจิ้นพูดจางๆ

หลังจากนั้น เขารวมนิ้วเป็นดาบแล้วฟันดาบเล่มหนึ่งออกไป

ในทันที แสงดาบยาวหลายฟุตพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเฉินจิ้น

ยิงตรงไปที่คนในเผ่าของราชาหมาป่าทอง

เฉินจิ้นไม่ใช่คนที่ดีอะไร

โลกฝึกเซียน อ่อนแอเป็นเนื้อ แข็งแกร่งกินเนื้อ เพื่อที่จะนำนาให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้นและทะลุแดน สามารถทำทุกวิถีทาง

เฉินจิ้นไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อยต่อมนุษย์หมาป่าเหล่านี้

ทันใดนั้น ภายใต้กำลังของดาบของเฉินจิ้น มนุษย์หมาป่าสิบกว่าตัวถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุ

มนุษย์หมาป่าสีทองมองที่เฉินจิ้นอย่างเย็นชา แต่ก็ไม่หวั่นไหว

“ผมไม่เชื่อ ว่าคุณจะทนต่อไปได้”

เฉินจิ้นปล่อยกำลังของดาบที่แข็งแกร่งออกมาอีกครั้งแล้วยิงเข้าไปในหุบเขา

ด้วยความแข็งแกร่งสูงสุดในปัจจุบันของเฉินจิ้น มนุษย์หมาป่าที่ต่ำกว่าแดนเสินไห่ ถูกกำลังของดาบของเขาปนเปื้อนแม้แต่น้อย แม้ว่ามนุษย์หมาป่าเหล่านี้จะมีผิวหนังที่หนาและร่างกายที่แข็งแรง พวกเขาก็จะตายเมื่อสัมผัสกับมัน

เพียงแต่ว่า ครั้งนี้ ราชาหมาป่าทองไม่ได้นั่งดูเฉยๆอีก

ยืนอยู่บนแท่นสูง

ปล่อยฝ่ามือออกไป

กรงเล็บหมาป่าลวงตาขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นโดยตรง บดขยี้กำลังของดาบของเฉินจิ้นกลางอากาศ

การเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินจิ้น

หลังจากนั้น กระบี่เลี่ยนหยู้ ก็ปรากฏขึ้นโดยตรงในมือของเขาและโบกไปมาอย่างต่อเนื่อง

ทันใดนั้น กำลังของดาบนับไม่ถ้วนก็พันกันเป็นตาข่าย

ซ่าๆๆ!

ฟันเข้าไปในหุบเขาอย่างต่อเนื่อง

ราชาหมาป่าทอง คำราม

ก็ลงมืออย่างต่อเนื่อง บดขยี้กำลังของดาบทั้งหมดที่เฉินจิ้นได้ฟันออกไปในอากาศ

ไม่ทำร้ายคนในเผ่าของเขาแม้แต่น้อย

แต่

เมื่อนานๆเข้า

มัน โกรธแล้ว!

มนุษย์หมาป่าคนอื่นๆในแดนเสินไห่ก็คำรามอย่างต่อเนื่อง อยากออกมา ฉีกเฉินจิ้นเป็นชิ้นๆ

แต่ราชาหมาป่าทอง ห้ามพวกมันไว้

มนุษย์คนนี้ ช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก

กลับสามารถสู้กับมันได้

ไม่ใช่คนในชนเผ่าเหล่านั้นสามารถเอาชนะได้

เฉินจิ้นไม่ได้เข้าไปในหุบเขาอีกต่อไป

ปล่อยกระบี่เลี่ยนหยู้ในมือออกไปอย่างต่อเนื่อง

บังคับให้ราชาหมาป่าทองออกมา

ในตอนแรก ราชาหมาป่าทอง แม้จะโกรธ แต่ก็ยังอดทนไว้ได้

แต่สุดท้าย ก็ทนไม่ไหว

มันคือราชาหมาป่า!

ห้ามมายั่วยุ!

มนุษย์ตัวเล็กคนนี้ สมควรตายจริงๆ

“พวกคุณเฝ้าต้นผลไม้นี้ให้ดี!”

ราชาหมาป่าทองคำราม

ทันใดนั้น ร่างกายของมันก็เริ่มทะยานขึ้น

จากความสูงเดิมมากกว่าสองเมตร ก็กลายเป็นยักษ์ห้าเมตร

กล้ามเนื้อบนร่างกายของมันพองตัวขึ้นสูง เต็มไปด้วยพลังระเบิด

จากนั้น ก็ก้าวออกจากแท่นสูงและปรากฏตัวในทางเข้าของหุบเขาทันที

คราวนี้ ราชาหมาป่าทองพุ่งเข้าใส่เฉินจิ้นโดยตรงด้วยร่างกายของเขา

ที่พึ่งพิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมันคือ ร่างกายอันทรงพลัง

เฉินจิ้นก็ไม่หลบเช่นกัน

หมัดทั้งสองถูกขว้างออกไปพร้อมกัน

ไม่ได้ใช้พลังเวทมนตร์ใดๆ เพียงอาศัยพลังของเนื้อหนัง ปะทะกับราชาหมาป่าทอง

คราวนี้ ราชาหมาป่าทอง ไม่ได้ถอย

ในทางตรงกันข้าม เฉินจิ้นมีรอยถอยยาว10 เมตรในช่องว่าง

ถอยหลังและออก

สองมือ ชา!

“ร่างกาย แข็งแกร่งจริงๆ!”

เฉินจิ้นถอนหายใจ

นี่คือช่องว่างตามธรรมชาติของนักฝึกมนุษย์กับอสูร

ในระดับเดียวกัน ร่างกายนั้นด้อยกว่าอสูรมาก

ถ้าเปลี่ยนเป็นนักฝึกแดนเสินไห่ชั้นสุด ภายใต้การปะทะของราชาหมาป่าทองนี้ มันเกือบจะเป็นสถานการณ์ที่มนุษย์ต้องตาย

แต่เฉินจิ้น ไม่ใช่นักฝึกธรรมดา

หลังจากถอยหลัง

“ตราพลิกกลับฟ้า!”

เฉินจิ้นตะโกนเสียงดัง

มีตราตัวอักษรในมือ

ราชาหมาป่าทอง ดูเหมือนจะรู้สึกถึงอันตราย

เริ่มโจมตีอีกครั้ง

วิ่งกลางอากาศ

กรงเล็บทั้งสอง กระแทกเข้าหาเฉินจิ้น

ในเวลานี้ เฉินจิ้นได้ผนึกเรียบร้อยแล้ว

ภาพหลอนขนาดใหญ่ที่คล้ายกับภูเขาก็ตกลงมาจากท้องฟ้าและพุ่งเข้าหาราชาหมาป่าทอง

ราชาหมาป่าทอง รูม่านตาหดตัวลง

ในปากของมัน จู่ๆผ้าสีทองก็คายออกมา

เหมือนกับแม่น้ำสีทองสายยาว พุ่งเข้าหาตรา

นี่คือหนึ่งในพลังเวทมนตร์ของราชาหมาป่าทอง

ทันใดนั้น ก็มีเสียงคำรามขนาดใหญ่

ทำให้ความว่างเปล่าโดยรอบและแผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างไม่รู้จบ

รอยแตกของความว่างเปล่านับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นโดยตรง

แม้กระทั่ง มีกระแสโกลาหลของความว่างเปล่านับไม่ถ้วนถูกดึงออกมาจากมัน กลืนกินตราพลิกกลับฟ้าของเฉินจิ้น

ในเวลาเดียวกัน กรงเล็บของราชาหมาป่าทองก็จับเฉินจิ้นด้วย

เฉินจิ้นยิงโดยตรงด้วยมือทั้งสอง

พลังหวนต้วนก็ปะทุขึ้น

ในอากาศ มีการสั่นสะเทือนรุนแรงอีกครั้ง

พลังงานผันผวนมากมาย กระจายออกไป

ในเวลานี้ เฉินจิ้นได้นำราชาหมาป่าทองออกจากหุบเขาไปแล้ว

หนูอ้วนทางนั้น หลีกเลี่ยงมนุษย์หมาป่าทั้งหมดและปรากฏตัวข้างต้นผลไม้อย่างเงียบๆ

ได้สัมผัสต้นผลไม้

แต่เดิม ต้องการที่จะโจมตีเฉินจิ้นต่อ ราชาหมาป่าทองที่ต้องการฉีกเฉินจิ้นเป็นเสี่ยงๆ

ทันใดนั้น ก็มีความรู้สึกบางอย่าง

ทิ้งเฉินจิ้นทันและกลับไป

“คุณจะไปได้เหรอ?”

เฉินจิ้นตะโกน

ร่างนั้นหายไปในทันใด

ปรากฏตัวขึ้นระหว่างทางที่ราชาหมาป่าทองกลับไป