จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 114 เพื่อนเก่า
บทที่ 114 เพื่อนเก่า
ในสโมสร เจี่ยงสงได้จัดห้องไว้แล้ว หลินหยุนมีห้องต่างหาก
จากนั้น เจี่ยงสงไปหาผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ เพื่อหารือเกี่ยวกับสมาคมประลองยุทธครั้งนี้
หลินหยุนนั่งอยู่ในห้องโดยหลับตารวบรวมสมาธิ ทันใดนั้นก็มีคนมาเคาะประตูห้อง
“เข้ามา!”
สาวสวยหน้าตาสะสวย ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว บนร่างกายท่อนล่างใส่กระโปรงชุดเจ้าหญิงสีดำ รูปร่างสูง เป็นสาวสวยอายุเพียงสิบแปดหรือสิบเก้าปีเท่านั้นที่เข้ามา
หญิงสาวก้มหน้าลง และเดินมาหาหลินหยุน พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “คุณชาย ฉันชื่อเสี่ยวยู่ เป็นบริกรที่นี่ รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ให้บริการคุณ!”
หลินหยุนมองไปที่หญิงสาวที่ชื่อเสี่ยวยู่ และพบว่ามือของเธอจับที่กระโปรงไว้แน่น ซึ่งเห็นได้ชัดว่าตื่นเต้นมาก
“เธอเป็นเด็กพึ่งมาใหม่เหรอ?”
เสี่ยวยู่พยักหน้า “ใช่ค่ะ วันนี้เป็นวันแรกของการทำงาน!”
สโมสรแบบนี้ แม้จะถือได้ว่าเป็นสถานที่ที่เป็นทางการ แต่ในฐานะบริกร หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีพวกฉวยโอกาสลวนลาม
“เธออายุไม่มาก ทำไมมาทำงานในสถานที่เช่นนี้” หลินหยุนถาม
อาจเป็นเพราะเธอมองว่าหลินหยุนอายุยังน้อย เสี่ยวยู่เลยรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย
แม่ของฉันป่วย และต้องใช้เงินด่วน ได้ยินมาว่าเงินเดือนที่นี่ค่อนข้างสูง ฉันจึงมา”
ที่แท้เป็นเพราะถูกการดำเนินชีวิตบีบบังคับ
หลินหยุนมีความเห็นอกเห็นใจ แต่ไม่ได้ยื่นมือช่วยหญิงสาว มีเด็กผู้หญิงแบบนี้มากมายในโลกนี้ เขาช่วยคนหนึ่ง แต่ช่วยไม่ได้ทั้งหมด
หากต้องการแก้ไขปัญหาของคนเหล่านี้จากต้นเหตุ ก็ยังขึ้นอยู่กับทัศนคติของเจ้าหน้าที่รัฐ
“โอเค เธอออกไปก่อน มีธุระฉันค่อยเรียกเธอ!” มีคนเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน หลินหยุนรู้สึกไม่เคยชิน
โดยไม่คาดคิด เสี่ยวยู่มีอาการตื่นตระหนก และขอร้อง “คุณค่ะ คุณอย่าให้ฉันออกไปได้ไหม เช่นนี้ฉันจะถูกหักเงินเดือน!”
หลินหยุนเหลือบมองเธอ และพูดเบาๆ “ถ้าอย่างนั้นเธอก็นั่งตรงข้าม!”
“ขอบคุณมากค่ะ ฉันยืนตรงนี้ก็ได้” เสี่ยวยู่พูดอย่างซาบซึ้ง
“ตามใจเธอ” หลินหยุนยังคงหลับตารวบรวมสมาธิ
ในไม่ช้า เจี่ยงสงก็กลับมา และมาที่ห้องของหลินหยุน
เจี่ยงสงมองเสี่ยวยู่ที่ยืนอยู่ข้างๆหลินหยุนอย่างเคารพ และยิ้ม “คุณหลิน บริกรที่ฉันเลือกให้คุณเองเป็นอย่างไรบ้าง?”
มองเจี่ยงสงที่มีใบหน้ายิ้มเยาะ และพูดเบาๆ “คุยเรื่องธุระ”
เจี่ยงสงยิ้มอย่างอายๆ และไอเบาๆ แล้วพูดว่า “สมาคมประลองยุทธกำหนดขึ้นช่วงเช้าวันพรุ่งนี้ วันนี้สามารถเที่ยวเล่นตรงนี้ให้สนุก ให้เสี่ยวยู่พาคุณไปเที่ยวรอบๆ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์”
“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว” หลังจากพูดจบ หลินหยุนก็ไม่ได้สนใจเจี่ยงสง ราวกับว่าคุณอยากไปไหนก็ไป
เจี่ยงสงยิ้มอย่างอายๆและพูดว่า “คุณหลิน ตามสบายนะ ฉันจะไปแจ้งให้คนอื่นทราบ”
“อืม” หลินหยุนตอบคำเดียว โดยไม่เงยหน้าขึ้น
เสี่ยวยู่ยังคงยืนอยู่ข้างๆอย่างเคารพ และแอบมองหลินหยุนเป็นระยะๆ
เธอรู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้าเธอแตกต่างจากหลายๆคน สายตาของผู้ชายคนอื่นเวลามองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความลามก
แต่สายตาชายหนุ่มตรงหน้าเวลามองเธอ ดวงตาของเขาใสราวกับธารน้ำแร่บนภูเขาที่ไม่มีมลพิษ
นอกจากนี้ เธอยังรู้สึกว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ามีออร่าที่ไม่สามารถบรรยายได้ ออร่าแบบไหน? ใช่ เหมือนออร่าของเทพ
ทันใดนั้นหลินหยุนลุกขึ้นยืน และพูดว่า “เธอคุ้นเคยกับสถานที่นี้หรือไม่?”
เสี่ยวยู่พยักหน้า “บ้านของฉันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ อีกอย่างฉันมาฝึกงานในสโมสรนี้เป็นเวลาหนึ่งเดือน ถ้าท่านต้องการไปเที่ยวรอบๆ ฉันสามารถเป็นไกด์นำเที่ยวให้ท่านได้”
บริกรในสโมสรนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ บริกรยังทำงานนอกเวลาเป็นไกด์นำเที่ยวด้วย
“พาฉันออกไปเดินเที่ยวรอบๆ!” หลินหยุนรู้สึกว่าอยู่แต่ในห้อง มันก็น่าเบื่อจริงๆ
“ได้ค่ะ เชิญตามฉันมา!”
ได้ยินคำว่าออกไปข้างนอก เสี่ยวยู่แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าหลินหยุนมีนิสัยดี แต่การอยู่ข้างนอก คงจะปลอดภัยกว่าอยู่ในห้องอย่างแน่นอน
เสี่ยวยู่หาหลินหยุนออกจากสโมสร ทันทีที่เดินออกจากประตู มีคนสองคนมาเดินมาตรงหน้า หนึ่งในนั้นคือหานกั๋วเฉียง
“ไอ้หนุม ทำไมนายมาอยู่ที่นี่” หานกั๋วเฉียงประหลาดใจที่เห็นหลินหยุนอยู่ที่นี่
หลินหยุนก็ไม่คาดคิดว่าจะได้พบหานกั๋วเฉียงตรงนี้ แม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึกดีๆให้กับหานกั๋วเฉียง แต่เพื่อเห็นแก่อีหลิง เขาก็ยังคงตอบว่า “ฉันมากับเพื่อน”
หานกั๋วเฉียงขมวดคิ้ว และพูดอย่างเคร่งเครียดว่า “ไอ้หนุ่ม ตรงนี้ไม่ใช่สถานที่ปลอดภัย ดูๆไว้ก็ดี แต่ฉันขอเตือนนายว่าอย่าสร้างปัญหา”
“ถ้าเกิดปัญหาขึ้นมา ฉันจะไม่ช่วยนาย!”
หลินหยุนพูดว่า “ฉันเข้าใจ”
หลังจากพูดเสร็จ หลินหยุนก็จากไป
ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆหานกั๋วเฉียง ยิ้มและถามว่า “คุณหาน ไอ้หนุ่มคนนี้เป็นใคร? ดูเย่อหยิ่งเหมือนกัน!”
หานกั๋วเฉียงตะคอก “เพื่อนร่วมชั้นของหลานสาว ไม่คาดคิดว่าเขาจะมาที่นี่
“โอ้โอ ที่แท้ก็ความสัมพันธ์อย่างนี้ แต่ว่า สาวน้อยที่อยู่ข้างๆเขาค่อนข้างน่ารักสดใส ฮ่าฮ่า!”
หานกั๋วเฉียงเหลือบมองเขา และพูดว่า “คุณเจิ้ง ได้ยินมาว่าครั้งนี้ลูกสาวสุดรักของคุณก็มาที่นี่เช่นกัน สาวน้อยคนเมื่อกี้นี้อายุคงจะพอๆกับลูกสาวของคุณ!”
ทันใดนั้นเจิ้งเทียนหว้าพูดไม่ออก “คุณหาน คุณมาพูดพล่ามอะไร……ไม่ไหวจริงๆ ไปกันเถอะ!”
หานกั๋วเฉียงและเจิ้งเทียนหว้าผู้มีอิทธิพลในเมืองเหมียนหยางได้เข้าไปในสโมสร
เสี่ยวยู่พาหลินหยุน ไปเดินเล่นตามถนนที่ครึกครื้น
“ฉันควรจะเรียกท่านว่าอย่างไร?” เสี่ยวยู่ถาม
“ฉันชื่อหลินหยุน” หลินหยุนเอ่ยเบาๆ
“งั้นฉันจะเรียกท่านว่าพี่หลิน!” เสี่ยวยู่พูดอย่างมีความสุข
“โอเค”
หลังจากออกมาข้างนอกแล้ว เสี่ยวยู่ก็ไม่กังวลอีกต่อไป เธอกลายเป็นคนมีชีวิตชีวา และพูดมาก
นี่คือลักษณะของเด็กผู้หญิงอายุสิบแปดสิบเก้า
“พี่หลิน มีเรื่องสนุกมากมายในตำบลเป่ยเหยียน และคุณไม่สามารถเห็นได้จากที่อื่น คุณชอบเล่นอะไร ฉันจะพาคุณไปที่นั่น!”
“ถ้างั้นเธอบอกฉันว่าที่นี่มีอะไรสนุก?” หลินหยุนถามอย่างไม่เป็นทางการ
“คุณเคยได้ยินเรื่องมวยเถื่อนไหม? มันโหดร้ายมาก สามารถปลิดชีวิตคนได้! นอกจากนี้ยังมีบ่อนคาสิโน บ่อนคาสิโนจริงๆ เช่นเดียวกับในทีวี!” เสี่ยวยู่พูดด้วยใบหน้าแฝงด้วยความลึกลับ
ทันใดนั้นเอง ก็มีใครบางคนร้องออกมา “หลินหยุน!”
หลินหยุนเงยหน้าขึ้น และเห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่ง กำลังโบกมือให้เขา
“เป็นคุณจริงๆ!” ทั้งสองคนเดินมาด้านหน้าหลินหยุน หนุ่มสาวพูดด้วยความประหลาดใจ
หลินหยุนเหลือบมองพวกเขาสองคน และนึกถึงตัวตนของพวกเขา
พี่น้องตระกูลเฉิน เฉินหมิงวั่งและเฉินฟาง ในชั้นม.5ย้ายโรงเรียนอย่างกะทันหัน และทั้งชั้นก็ไม่รู้ว่าทำไม
ต่อมาได้ยินคนพูดว่า พ่อของเขาประสบความสำเร็จในธุรกิจ เลยมารับสองพี่น้องไป
จากการแต่งตัวของสองคนนี้ ข่าวลือนี่น่าจะเป็นเรื่องจริง
แต่หลังจากชาติที่แล้วที่พวกเขาได้ย้ายโรงเรียนไปแล้ว หลินหยุนก็ไม่เคยเห็นพวกเขาอีกเลย ไม่คาดคิดว่าในชาตินี้ จะได้พบพวกเขาในที่นี้
“หลินหยุน นายมาที่นี่ทำไม?” เฉินฟางถามอย่างประหลาดใจ
“มากับเพื่อนคนหนึ่ง” หลินหยุนตอบ
เฉินฟางเป็นสาวสวย เป็นผู้หญิงที่มีจิตใจดี และมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินหยุน
แต่ว่า พี่ชายของเธอเฉินหมิงวั่งมักจะรังแกหลินหยุน และนิสัยของเขาก็ไม่ค่อยดีนัก
ไม่ได้เจอกันมานานมาก เฉินฟางมีคำพูดมากมาย และพูดคุยกับหลินหยุน
เฉินหมิงวั่งที่อยู่ข้างๆไม่มีโอกาสแทรกเลย
แต่ว่าเฉินหมิงวั่งก็ไม่มีอารมณ์ที่จะขัดจังหวะ ตอนนี้เขามุ่งความสนใจไปที่เสี่ยวยู่
เมื่อเขาเห็นเสี่ยวยู่ครั้งแรก เขารู้สึกตกตะลึงกับความงามเธอ โดยเฉพาะอารมณ์บุคลิกที่ไร้เดียงสาของเสี่ยวยู่ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเฉินหมิงวั่งไม่เคยเห็นเลย
เมื่อเห็นน้องสาวและหลินหยุนสนทนากันอย่างเข้าเนื้อ เฉินหมิงวั่งมองเสี่ยวยู่ด้วยสายตาร้อนแรง และถามด้วยรอยยิ้ม “สาวน้อย คุณกับหลินหยุนมีความสัมพันธ์อะไร?”