จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1338 ตกตะลึงกันถ้วนหน้า

หญิงสาวนับสิบที่งามสง่าประดุจนางสวรรค์

คนที่นำอยู่หน้าสุดก็คือสองเยว่นั่นเอง

การมาเยือนของพวกเธอ ก็หมายถึงการมาเยือนอย่างเป็นทางการของสำนักหยุนเยว่ด้วยเช่นกัน

ผู้ที่อยู่ด้านหลังหยุนเยว่ ก็คือสามเยว่ แปดเยว่ เก้าเยว่ สิบเยว่ และศิษย์อัจฉริยะคนอื่นๆแห่งสำนักหยุนเยว่

ในฐานะที่เป็นศิษย์รักของสองเยว่

และก็เป็นถึงลูกรักสวรรค์ที่หนึ่งแห่งสำนักหยุนเยว่

นางฟ้าอิ้งเยว่ก็ย่อมต้องเป็นหนึ่งในนั้น

ทว่า พวกสี่เยว่ กลับไม่อยู่ พวกเธอไม่ได้มาที่นี่ด้วย

เห็นได้ชัด ว่านี่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เหนือความคาดหมายอะไรสำหรับคนอื่นๆ

ในขณะที่พวกสองเยว่เหยียบฝีเท้าลงบนพื้น

พวกลู่หยู่และคนอื่นๆที่อยู่ในศาลาก็ย่อมไม่กล้าชักช้าเสียมารยาท ต่างเร่งฝีเท้ากันขึ้นมาต้อนรับ

ยังคงเป็นลู่หยู่และศิษย์น้องหญิงที่ดูหน้านิ่งเย็นชาของเขาเดินนำหน้า

พวกเขาโค้งคำนับพวกสองเยว่ทันที และเอ่ยว่า  ลู่หยู่และศิษย์แห่งแปดสำนัก น้อมคารวะผู้อาวุโสแห่งสำนักหยุนเยว่ทุกท่าน 

ทันใดนั้น ก็มีหนึ่งในหญิงสาวคนหนึ่ง หรือก็คือหญิงสาวเสื้อชมพูที่รับตัวนิ่งโม่เมื่อกี้นี้ เดินออกมาอย่างเร่งรีบ ก่อนจะน้อมตัวคารวะสองเยว่และเอ่ยว่า  ชิงเหอน้อมคารวะเจ้าสำนักและท่านอาจารย์ใหญ่ 

สองเยว่พยักหน้า ก่อนจะยื่นป้ายประจำตัวออกมาให้ดู แล้วเอ่ยเสียงเรียบว่า  นี่คือป้ายประจำตัวของสำนักหยุนเยว่ 

ลู่หยู่รีบยื่นมือออกไปรับอย่างไว  ผู้อาวุโสไม่ถึงกับต้องส่งมอบด้วยตนเองหรอก ท่านอย่าได้เกรงใจอนุชนอย่างเราเลย! 

สองเยว่ตอบว่า  ไม่เป็นไร 

ลู่หยู่รีบส่งมอบป้ายประจำตัวกลับคืนให้สองเยว่ และเอ่ยว่า  ผู้อาวุโส ไม่มีปัญหาอะไรครับ เชิญผู้อาวุโสและศิษย์น้องหญิงทุกคนเข้ามาข้างในเถอะ! 

สองเยว่รับป้ายประจำตัวมาเก็บไว้ ทันใดนั้น หล่อนไม่ได้รีบเข้าไปข้างใน แต่กลับมองไปยังคนสองคนที่กำลังเดินมาทางนี้

ขณะเดียวกัน

ทุกคนต่างก็มองตามสายตาของสองเยว่ไปที่สองคนนั้น

ไม่ใช่ใครอื่นใด แต่คือหลินหยุนและซิงเฟยนั่นเอง

เมื่อเห็นหลินหยุนและซิงเฟยกำลังมุ่งมาทางนี้

ฉับพลันนั้น ทุกคนต่างเริ่มเก็บอาการกันไม่อยู่

 เกิดอะไรขึ้นกันน่ะ? 

 หนุ่มสาวสองคนนี้ กล้ามาที่นี่ตอนนี้ได้ยังไง? 

 นี่คือเหล่าผู้แข็งแกร่งของสำนักหยุนเยว่เชียวนะ! 

 พวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่? 

 พวกเขารนหาที่ตายอยู่หรือไง？ 

เมื่อเห็นหลินหยุนและซิงเฟยเดินมา

ไม่ใช่แค่เหล่าคนที่กำลังต่อแถว แม้แต่พวกลู่หยู่เองก็คาดไม่ถึงด้วยเช่นกัน

พวกเขาอดเบิกตากว้างกับภาพตรงหน้าไม่ได้

ไม่รู้ว่าหลินหยุนและซิงเฟยคิดจะทำอะไรกันแน่

ทันใดนั้นเอง

หลินหยุนและซิงเฟยก็เดินมาถึงตรงหน้า

สิ่งที่ทำให้ผู้คนต่างรู้สึกเหลือเชื่อกำลังเกิดขึ้นแล้ว

เห็นเพียงสองเยว่เผยยิ้มอ่อนๆ แล้วเอ่ยเสียงเบาว่า  รอนานแล้วสินะ? 

หลินหยุนส่ายหน้าเบาๆ ตอบว่า  ยังดี 

สองเยว่พูดต่อว่า  งั้นเราเข้าไปด้วยกันเถอะ! 

หลินหยุนพยักหน้า ไม่มากความอะไรอีก

จากนั้นก็ก้าวเดินไปยังทางเข้า

ส่วนสองเยว่ก็เดินเคียงข้างเขา

ณ วินาทีนี้ ทุกคนต่างรู้สึกอึ้งและตะลึงงัน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เจ้าหนุ่มคนนี้ เป็นใครกันแน่?

นั่นคือเจ้าสำนักแห่งสำนักหยุนเยว่เชียวนะ!

ทำไมถึงมาเดินอยู่กับชายหนุ่มคนนี้ได้?

อีกทั้งพวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?

ชั่วขณะนั้น

แทบจะทุกคนที่มีเครื่องหมายคำถามนับไม่ถ้วนลอยอยู่ในหัว

พวกลู่หยู่เองก็มึนงงสับสนด้วยเช่นกัน

จนมีครู่หนึ่งที่ลืมแม้กระทั่งหลีกทางให้พวกเขาแล้วด้วยซ้ำ

เห็นเขาไม่หลบถอย สองเยว่จึงปริปากเอ่ยเสียงเบาว่า  ทำไม ยังมีปัญหาอะไรอีกงั้นหรือ? 

ลู่หยู่ได้ยินได้นั้น ก็พลันหลุดออกจากภวังค์  ไม่มีครับๆ ท่านโปรดอย่าได้เข้าใจผิด เชิญเข้าไปข้างในเถอะครับ! 

พูดเสร็จ ก็รีบหลีกทางให้ทันที

ส่วนสองเยว่และหลินหยุนก็เข้าไปข้างในทีเดียวโดยไม่รอช้า

ผู้คนที่อยู่ตรงบริเวณทางเข้า เมื่อเห็นหลินหยุนและสองเยว่เดินเข้าไปข้างในด้วยกันก็ล้วนแต่อึ้งชะงักหยุดอยู่กับที่

ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

เป็นไปได้ยังไงกัน?

เมื่อกี้นี้ หรือก็คือก่อนเวลาชาหนึ่งจอกสั้นๆ

หนุ่มสาวคู่นี้ ต่างเป็นบุคคลที่อาจถูกขับไล่ออกไปด้วยซ้ำ

หากไม่ใช่เพราะลู่หยู่ช่วยคลี่คลายสถานการณ์

หรือหากไม่ใช่เพราะศิษย์แห่งเก้าสำนักใหญ่ยังเห็นแก่หน้า

เกรงว่าสองคนนี้คงจะนอนตายอยู่นี่ไปนานแล้ว

ทว่า นี่เพิ่งจะผ่านพ้นไปยังไม่ทันไร ก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นอีกแล้ว

กระทั่งเจ้าสำนักสองเยว่แห่งสำนักหยุนเยว่เองก็รู้จักชายหนุ่มคนนี้ด้วยงั้นเหรอ?

หรือว่า……

เจ้าสำนักสองเยว่มายื่นป้ายประจำตัวแสดงตัวตนถึงที่นี่ ก็เพื่อชายหนุ่มคนนี้อย่างงั้นเหรอ?

เพราะโดยทั่วไปแล้ว

การยื่นป้ายประจำตัวแสดงตัวตนสำนักแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าสำนักมาดำเนินการด้วยตัวเอง

งั้นก็แสดงว่า มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

การมาเยือนของเจ้าสำนักสองเยว่ ก็คือเพื่อชายหนุ่มตรงหน้านี้

ทว่า ตกลงคนคนนี้เป็นใครกันแน่?

ต้องรู้ไว้ว่าสำนักหยุนเยว่ไม่มีศิษย์เพศชายแม้แต่คนเดียวด้วยซ้ำ

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้ต้องไม่ใช่คนของสำนักหยุนเยว่แน่ ๆ

อีกอย่าง สังเกตจากท่าทางของเจ้าสำนักสองเยว่แล้ว ก็ดูจะเป็นกันเองกับชายหนุ่มคนนี้มากๆ

กระทั่งใช้เพียงคำว่าเป็นกันเองมาเปรียบเปรยไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ กลับควรใช้คำว่า……เคารพ?

นี่มันชักจะยิ่งเพ้อเจ้อเข้าไปกันใหญ่!

นั่นมันสำนักหยุนเยว่ หนึ่งในเก้าสำนักใหญ่เชียวนะ!

นั่นก็เป็นถึงเจ้าสำนักแห่งสำนักหยุนเยว่ด้วยเช่นกัน!

แต่แน่นอน

แม้จะว่ากันว่าตอนนี้สำนักหยุนเยว่จะเกิดอุบัติการณ์บางอย่าง ที่อาจนำไปสู่การเกิดศึกภายในได้

ทว่า ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม สองเยว่ก็ยังคงเป็นเจ้าสำนักแห่งสำนักหยุนเยว่อย่างไร้ข้อกังขา

ตำแหน่งนี้สูงส่งเพียงใด?

หากให้พูดถึงผู้บำเพ็ญเซียนหญิงทั้งโลกคุนชาง

บางที สองเยว่ก็ควรจะเป็นคนที่หนึ่งเสียด้วยซ้ำ

หญิงแกร่งที่ไร้เทียมทานขนาดนี้

กลับให้ความเคารพนับถือ……กับเด็กหนุ่มที่ดูธรรมดาคนนี้เนี่ยนะ?

จะเป็นไปได้ยังไงกัน?

ยังคงเป็นคำถามเดิม ชายหนุ่มคนนี้ เป็นใครกันแน่?

แน่นอน

ว่าดูจากการปะทะกันกับนิ่งโม่ช่วงสั้นๆเมื่อกี้นี้

ก็พอจะดูออก ว่าชายหนุ่มคนนี้ต้องมีพลังบำเพ็ญที่แกร่งกล้าอย่างแน่นอน

อย่างน้อยๆ ก็คงจะอยู่ในขั้นแดนยาทองระดับสี่แล้ว

อายุเพียงเท่านี้ ก็สามารถมีพลังบำเพ็ญถึงแดนยาทองระดับสี่ได้

หากนับรวมเหล่าศิษย์อัจฉริยะแห่งเก้าสำนักด้วยแล้วล่ะก็

ชายหนุ่มคนนี้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย

ทว่า อย่างไรก็ตาม อย่าว่าแต่ยอดฝีมือทองแดนยาทองระดับสี่เลย ถึงจะเป็นหวงฉาว หรือบุตรอริยสัจแห่งสำนักอริยสัจ หรือจะเป็นบุตรธยานะแห่งสำนักธยานะอะไรก็ตามแต่ ก็ไม่น่าจะได้รับการปฏิบัติเยี่ยงนี้จากเจ้าสำนักสองเยว่ด้วยซ้ำ!

คนคนนี้ เป็นสิ่งมีชีวิตแบบไหนกันแน่?

แต่เห็นได้ชัด ว่าคำถามนี้ของพวกเขาย่อมไม่ได้รับคำตอบอยู่แล้ว

เพราะหลังจากที่หลินหยุนกับซิงเฟยเข้าไปยังทางเข้าพร้อมกับสองเยว่และคนอื่นๆ พวกเขาก็เดินไปไกลแล้ว

และหากจะพูดถึงคนอีกคนที่ตกตะลึงมากที่สุด

จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอิ้งเยว่

ตอนที่อยู่ตรงหน้าทางเข้า เมื่อยามที่เธอเห็นหลินหยุนและซิงเฟยในแวบแรก ภายในใจก็พลันขึ้นๆลงๆประหนึ่งคลื่นพายุที่โหมกระหน่ำ

ยิ่งตอนที่หลินหยุนเดินมา ก็รู้สึกประหม่าจนใจแทบหยุดเต้น

เธอนึกแม้กระทั่งว่าหลินหยุนจะปะทะกับซือจุนของเธอ

เธอคิดมาตลอด ว่าถ้าหลินหยุนปะทะกับซือจุนของเธอขึ้นมาจริงๆ งั้นเธอก็ต้องปริปากอ้อนวอนแน่ ๆ

อย่างไรก็ตามแต่

ก็ไม่อาจให้ซือจุนลงมือกับผู้มีพระคุณของตัวเองได้

ทว่า สิ่งที่ทำให้เธอคาดไม่ถึงเลยก็คือ

เรื่องราวไม่เพียงแค่ไม่เป็นไปตามที่เธอกังวล กลับกันยังเป็นไปในทิศทางตรงกันข้าม

ซือจุนปฏิบัติตัวให้เกียรติและให้ความเคารพกับคนผู้นี้

ประหนึ่งว่าได้นัดแนะกับผู้มีพระคุณคนนี้ของเธอมาก่อนล่วงหน้าแล้ว ซ้ำยังพาอีกฝ่ายเข้ามาข้างในอย่างง่ายดาย

หรือว่าซือจุนของเธอ จะรู้จักกับคนคนนี้ตั้งนานแล้วงั้นหรือ?

นอกจากที่ว่ามานี้ ก็ไม่มีคำอธิบายอื่นใดอีกแล้ว!