จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1360 กรูกันเข้ามา
ทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมาก!
ผลการฝึกตนยาทองระดับเจ็ดเชียวนะ!
กลับโดนหลินหยุนฆ่าในพริบตา!
ผู้อาวุโสแทบจะพ่นไฟออกมาจากตา!
หลินชางฉอง!
ฉันจะฆ่านาย!
พูดพลาง ผู้อาวุโสหายตัวแวบเข้ามา เกิดแสงขึ้นในมือ มีแส้ยาวปรากฏขึ้นในมือเขาอีก
แส้ยาวอันนี้ แข็งแกร่งกว่าแส้ยาวของชายวัยกลางคนก่อนหน้านี้
อีกทั้งราวกับมีชีวิต
ลมปราณไม่ได้ชัดเจน แต่กลับอันตรายเป็นอย่างมาก
เมื่อแส้ฟาดมา เกิดการสั่นสะเทือนในอากาศ ราวกับจะแตกกระจายอย่างไรอย่างนั้น
ขณะนั้น เจียซินที่อยู่ในหลินไถ รีบตะโกนว่า คนนี้ผลการฝึกตนแข็งแกร่งมาก นายไม่ใช่คู่ต่อสู้! รีบหนีเร็ว!
หลินหยุนส่งเสียงหึ แล้วตวาดว่า ในพจนานุกรมของคนอย่างหลินหยุน เจอมดกระจอกแบบนี้ ไม่มีคำว่าหนี!
เมื่อพูดจบ หลินหยุนเหาะออกไป ร่างกายหายไปอีกครั้ง
เหมือนมีขั้นบันไดที่มองไม่เห็นปรากฏกลางอากาศ
หลินหยุนก้าวขึ้นไป
เมื่อเขาก้าวลงไป เหมือนทั้งโลกสั่นสะเทือน
หลินหยุนไม่มีท่าทีจะหยุด และก้าวลงไปเป็นก้าวที่สองและก้าวที่สาม
ตอนนี้ ผมยาวของหลินหยุนปลิวไสว สีหน้าซีดเผือดลงทันที
หลินหยุดแผดเสียงต่ำ ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ก้าวครั้งที่สี่ออกไป
เมื่อเดินก้าวที่สี่ ทั้งโลกถูกครอบงำด้วยพลานุภาพอันแข็งแกร่งไร้เทียมทาน
ผู้อาวุโสคนนั้นก็คำรามออกมา จากนั้นแววตาฉายแวววูบไหว
สีหน้าซีดเผือด กระอักเลือดออกจากปากทันที
ไอ้หนุ่ม ไม่ว่านายจะแข็งแกร่งแค่ไหน วันนี้ฉันจะฆ่านาย!
ตายซะเถอะ!
ผู้อาวุโสปลดปล่อยพลัง ที่ดูเหมือนไม่ใช่พลังของเขา
ขณะเดียวกัน บนหน้าผากของเขา มีลายเส้นปรากฏขึ้นมา
จากนั้นในลายเส้นเหล่านั้น มีดวงตาข้างหนึ่ง เหมือนกำลังจะลืมตาขึ้นมา
ขณะนั้น เจียซินรีบพูดว่า เขาจะเบิกเนตรแล้ว! คำสาปเนตรฟ้า เป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์สายเลือดของเผ่าฉัน! ห้ามให้เขาใช้มันเด็ดขาด ไม่งั้นนายตายแน่!
ราวกับหลินหยุนไม่ได้ยิน
เขาสูดหายใจลึก กัดฟัน และเริ่มแผดเผาสารจิงและเลือดของตัวเอง
เมื่อสารจิงและเลือดโดนแผดเผา ลมปราณบนตัวหลินหยุนระเบิดออกมา
และก้าวออกไปเป็นก้าวที่ห้าทันที
เดิมทีกลางอากาศ ไม่มีขั้นบันไดขั้นที่ห้าปรากฏออกมา
แต่หลินหยุนก็ยังก้าวออกไป
เมื่อได้ก้าวลงไป
พลังที่มองไม่เห็น ปรากฏออกมาท่ามกลางความว่างเปล่า เหมือนสายฟ้าที่มองไม่เห็น ผ่าลงไปยังผู้อาวุโส
พลังที่มองไม่เห็นนี้ ไม่ใช่พลังที่มีอยู่บนโลก
ตอนที่ผ่าลงมา หลินหยุนกระอักเลือดอย่างแรง ส่วนผู้อาวุโสคนนั้น กลายเป็นผุยผงทันที
แต่ระยะเวลาเพียงชั่วพริบตา
ร่างของผู้อาวุโสปรากฏขึ้นอีกครั้ง
จากนั้นก็หันหลังหนี โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
สารจิงและเลือดแผดเผาอย่างบ้าคลั่ง ความเร็วในการเหาะเหิน เร็วกว่าตอนที่หลินหยุนใช้แผ่นทองเกล็ดมังกรเสียอีก!
หลินหยุนลงมาจากกลางอากาศ
จากนั้นใช้นิ้วแตะ
ยอดฝีมือยาทองระดับหกสองคน ที่เหาะหนีไปไม่ทัน โดนฆ่าตายทันที
ลอยลงมาบนพื้น หลินหยุนยืนตรงหน้าซิงเฟยอีกครั้ง
ตอนนี้หน้าเขาซีดมาก เส้นผมก็ขาวขึ้นมาก
จากนั้นก็กระอักเลือดออกมาอีกหลายครั้ง
เขายื่นมือไปตบแหวนเก็บของ เอายาออกมากำมือ แล้วกลืนลงไป
จากนั้นนั่งลงข้างซิงเฟย เพื่อนั่งปรับลมหายใจ
ยาทองระดับแปด
ยังมีความห่างชั้นกันมากเกินไป
ยังดีที่เมื่อครู่ เขาใช้พลังจิตญาณของเจียซิน ไม่งั้นอาการบาดเจ็บคงไม่ใช่แค่นี้
ตอนนี้แค่สูญเสียอายุขัยไปบางส่วน
ยังพอรับได้
แต่ตอนนี้เจียซินอ่อนแอลงไปไม่น้อย
ทว่าจู่ๆ พลังบนตัวซิงเฟย เคลื่อนไหวอย่างรุนแรง
แววตาหลินหยุนวูบไหว และลืมตาขึ้นมา
จากนั้นจึงยื่นมือไปแตะ
ซิงเฟยสงบลงอีกครั้ง
หลังผ่านไปสองวัน
มีเสียงดังสนั่นสะท้านฟ้าสะเทือนดิน
ลมปราณบนตัวซิงเฟยเกิดการเปลี่ยนแปลง
พลังยาทองที่แข็งแกร่งไร้เทียมทาน ถูกส่งออกมาจากตัวเธออย่างต่อเนื่อง
ซิงเฟยลืมตาขึ้นทันที ออร่าบนตัว เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก
ซิงเฟยมองหลินหยุน ด้วยแววตาที่ดูเสียดาย
ส่วนตอนนี้หลินหยุนก็ลืมตาเหมือนกัน มองซิงเฟยแล้วอดพยักพูดไม่ได้ นับว่าไม่เลว! อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นยาทองระดับฟ้าแล้ว!
ถ้าตามปกติ
ใช้น้ำรวมสารไม้วิญญาณกลั่นยา เคยพูดไปก่อนหน้านี้แล้ว
อย่างน้อยก็จะกลั่นยาที่อยู่ระหว่างระดับฟ้ากับระดับเทพ
แต่ตอนนี้ซิงเฟย กลับยังไม่ถึงเช่นนั้น
แค่พอจะอยู่ในระดับฟ้า
แต่สำหรับหลินหยุน ก็นับว่าไม่เลวแล้ว
อย่างน้อยต่อไปซิงเฟยกลั่นยาทองระดับฟ้า ก็ยังมีโอกาสเป็นไปได้
ไม่งั้น อย่างมากก็กลั่นได้แค่ยาทองระดับดิน
หรือว่ายาทองระดับดิน จะเป็นสิ่งสูงสุดในโลกคุนชางแล้ว
แต่ในสายตาของหลินหยุน มันไร้ค่าเกินไป
ซิงเฟยกลับไม่มีความดีใจ มองสีหน้าซีดเผือดของหลินหยุน อีกทั้งผมที่กลายเป็นสีขาว ถามด้วยเสียงขรึมว่า นายไม่เป็นไรใช่ไหม
หลินหยุนส่ายหน้าเบาๆ แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า ไม่เป็นไร!
พูดพลาง เขายืนขึ้นแล้วพูดว่า เราไปจากที่นี่กันเถอะ!
ซิงเฟยพยักหน้า
ไม่ได้ตื่นเต้นกับการที่ตัวเองทะลุแดนยาทองมาได้
เธอสัมผัสได้ถึงการต่อสู้ครั้งใหญ่ ที่หลินหยุนเจอมาเมื่อครู่
ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเองกลั่นยา หลินหยุนคงไม่ต้องสู้กับยอดฝีมือแบบนั้น
แต่เธอไม่ได้พูดอะไรมาก
เธอเข้าใจหลินหยุน
น่าจะเรียกได้ว่าเข้าใจ
หลินหยุนไม่ต้องการให้เธอพูดอะไรในตอนนี้
อย่างเช่น ขอโทษ!
อย่างเช่น รู้สึกผิด!
หลินหยุนไม่ต้องการ!
ทั้งสองมาถึงปากทางออกของภูเขา
หลังจากหลินหยุนจัดการอย่างง่ายๆ ทำให้ค่ายกลที่โดนเขาทำลายก่อนหน้านี้ ได้รับการซ่อมแซมอีกครั้ง
และปลุกกระตุ้นค่ายกลขึ้นมา
เมื่อค่ายกลเคลื่อนไหวไม่หยุด
ภายในหุบเขา ถูกปกคลุมด้วยหมอกดำ
เขาลองทดสอบดูสักรอบ ขนาดดวงจิตของหลินหยุน ก็ยังไม่สามารถเข้าไปได้
พยักหน้าเบาๆ
หลินหยุนมองซิงเฟยแล้วพูดว่า ไปกันเถอะ เราต้องรีบออกจากที่นี่ ไม่งั้น อีกไม่นานจะมีคนมา!
เขาเดาไม่ผิด
ตอนนี้ ยอดฝีมือแต่ละสำนักใหญ่ ที่รองานประลองเริ่ม อีกทั้งยอดฝีมือไร้สำนักจำนวนมาก ล้วนได้ยินข่าวลือ
หลินชางฉอง อยู่ในสุดหล้าทะเลแห่งนี้
เมื่อได้ยินข่าวนี้ ยอดฝีมือของสำนักเทียนหยุน มีปฏิกิริยาก่อนใคร
โดยการนำของรองเจ้าสำนัก รวมไปถึงผู้อาวุโส ต่างพากันเหาะขึ้นไปบนฟ้า มุ่งหน้ามายังสุดหล้าทะเลอย่างรวดเร็ว
หลังจากยอดฝีมือของสำนักเทียนหยุนเคลื่อนไหว สำนักอริยสัจ สำนักฉีซาน ก็มียอดฝีมือออกไปด้วยเช่นกัน
นอกจากนี้ ยังมีผู้ฝึกอิสระจำนวนไม่น้อย ตามหลังไปด้วยเช่นกัน
ไม่นาน ยอดฝีมือของสำนักหยุนเยว่ก็ออกไปด้วย