จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 1373 เรื่องในอดีต
มันเป็นเรื่องในอดีตที่เป็นความลับ
สมัยนั้นเสิ่นฉงกับเจ้าสำนักอริยสัจคนปัจจุบันเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน เธอเป็นหนึ่งในลูกศิษย์อัจฉริยะที่เก่งกาจที่สุดในสำนักอริยสัจ
ในสำนักอริยสัจ คนที่ชอบเธอมีเยอะมากๆจนนับไม่ถ้วน
ถ้าพูดถึงคนในโลกคุนชาง มีคนชอบเธอมากกว่าในสำนักอริยสัจอีก
และเธอกับเจ้าสำนักคนปัจจุบันของสำนักอริยสัจ ถูกพูดว่าเหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก เป็นกุมารทองและกุมารีหยก และเป็นคู่ที่น่าจะอยู่ด้วยกัน
เจ้าสำนักอริยสัจก็ชอบเธอมากๆ และหวังว่าพวกเขาจะเป็นคู่ฝึกฝนไปด้วยกัน
อันที่จริงเธอก็คิดแบบนี้เหมือนกัน
ถึงแม้เธอจะเป็นคนเย่อหยิ่งและอวดดีมากๆ แต่สำหรับศิษย์พี่ของตัวเอง เธอรู้สึกพอใจมากๆ
เพราะทั่วทั้งโลกคุนชาง ถ้าต้องหาวัยรุ่นที่มีพรสวรรค์มากกว่าศิษย์พี่ของตัวเอง มันหาไม่ได้อยู่ได้
พวกเขาสองคนที่เหมาะสมกันมากๆและคงจะอยู่ด้วยกัน ต่อสวรรค์ก็เล่นตลกกับพวกเขา
ตอนที่เสิ่นฉงอายุยี่สิบปี เธอได้ออกจากสำนักอริยสัจและท่องเที่ยวไปทั่วโลกคุนชาง แต่เธอกลับพบผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง เขาธรรมดามากๆจนไม่เคยฝึกฝนวิชาบำเพ็ญเซียนด้วยซ้ำ
ชายวัยกลางคนๆนั้น อายุเยอะกว่าเธอยี่สิบปี
ตอนที่พวกเขาสองคนพบกัน คนในตระกูลของชายวัยกลางคนๆนั้นถูกสังหารจนเสียชีวิตไปหมดแล้ว
คนในตระกูลหลายร้อยคน รวมถึงพ่อแม่ ภรรยา และลูกสาวสองคนของชายวัยกลางคน ถูกฆ่าตายภายในชั่วค่ำคืน
ในเวลานั้น เสิ่นฉงก็พึ่งต่อสู้กับคนๆหนึ่ง สุดท้ายแล้วเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสและหนีรอดไปได้
ตอนที่เธอใกล้จะตาย เธอถูกผู้ชายวัยกลางคนช่วยชีวิตเอาไว้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากชายวัยกลางคนได้รับผลกระทบทางจิตใจอย่างหนัก ทำให้เขากลายเป็นคนที่มีนิสัยประหลาดมากๆ
ถึงแม้เขาจะช่วยชีวิตเสิ่นฉง แต่เขาไม่เคยคุยกับเธอเลยแม้แต่คำเดียว
เขาดื่มเหล้าจนหัวราน้ำทุกวัน ราวกับโลกใบนี้ มีเหล้าเพียงอย่างเดียวที่เขายังอาลัยอาวรณ์อยู่
ถ้าไม่มีเหล้าจริงๆ เขาคงไม่อยากจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว
ดังนั้น ถึงแม้ตอนนั้นเสิ่นฉงจะสวยเหมือนนางฟ้า แต่ในสายตาของชายวัยกลางคน เธอเหมือนกับโครงกระดูก เขาไม่สนใจเธอเลย ไม่มองเธอแม้แต่ครั้งเดียว
ทำให้เสิ่นฉงที่มีนิสัยเย่อหยิ่งโกรธมากๆ
ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ตาม เมื่อมองเห็นเธอแล้ว พวกเขาไม่เคยมีปฏิกิริยาเหมือนชายวัยกลางคนแบบนี้
ถึงแม้จะถูกอีกฝ่ายช่วยชีวิตไว้ แต่นี่คือครั้งแรกที่เธอเจอเรื่องที่สะเทือนใจ เรื่องนี้เกี่ยวกับความงดงามของตัวเอง
แต่อีกฝ่ายเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น เธอลงมือทำร้ายอีกฝ่ายไม่ได้ สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาเป็นผู้มีพระคุณของเธอ เธอจะทำร้ายผู้มีพระคุณได้ยังไง
ดังนั้นนิสัยดื้อรั้นของเธอก็เผยออกมาทันที
เธอไม่เชื่อว่าด้วยความงดงามของตัวเอง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าจะไม่สนใจเธอเลยเหรอ
แน่นอนว่า เมื่ออยู่ด้วยกันไปนานๆ
ทำให้เสิ่นฉงพบว่าตัวเองค่อยๆชอบผู้ชายวัยกลางคนแล้ว
เธอชอบความโดดเดี่ยวสิ้นหวังที่มาจากชายวัยกลางคน
หลังจากนั้นหนึ่งปี เธอก็ทำให้ชายวัยกลางคนรู้สึกซาบซึ้งใจ ในที่สุดพวกเขาสองคนก็อยู่ด้วยกัน
หลังจากอยู่ด้วยกันแล้ว ทำให้เสิ่นฉงนึกขึ้นมาได้ทันทีว่าฐานะของตัวเองเป็นใคร และนึกได้ทันทีว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง
เมื่อนึกถึงศิษย์พี่ของตัวเอง เรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกเสียใจมากๆ
แต่ว่าโลกใบนี้ ไม่มียารักษาความเสียใจ เมื่อทำพลาดไปแล้วก็แก้ไขอะไรไม่ได้
ในที่สุด เธอก็ทิ้งชายวัยกลางคนๆนั้นและกลับมาที่สำนักอริยสัจ
เดิมทีเธอต้องการแสร้งทำเป็นเรื่องทั้งหมดไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
แต่หลังจากกลับมาที่สำนักได้ไม่นาน เธอก็พบว่าตัวเองได้ตั้งท้องแล้ว
เธอรู้ตัวดี เรื่องนี้คงปิดปังไม่ได้อีกแล้ว
เธอก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ศิษย์พี่ฟังโดยไม่ได้ปิดปังอะไรเลย
เจ้าสำนักอริยสัจในสมัยนั้น เกือบจะเป็นบ้าเพราะรู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตามในที่สุดเขาก็สงบสติอารมณ์ตัวเองได้
และเสิ่นฉงก็ตัดสินใจแล้วว่าจะคลอดลูกออกมา
เนื่องจากเธอรักชายวัยกลางคนที่ไม่เคยฝึกฝนวิชาบำเพ็ญเซียนจริงๆ มีอีกเรื่องหนึ่ง เธออยากจะตอบแทนพระคุณที่อีกฝ่ายช่วยชีวิตเธอไว้
แต่เธอคาดไม่ถึงจริงๆ การคลอดครั้งนี้ จะคลอดลูกออกมาสองคน เป็นลูกสาวฝาแฝด
ดังนั้นเธอก็เลยให้ลูกสาวทั้งสองคนเข้าสู่ตระกูลตัวเอง แน่นอนว่าลูกสาวสองคนต้องใช้นามสกุลเสิ่น
ชื่อเสิ่นปิงชิงกับเสิ่นยู่เจี๋ย
ทำไมถึงตั้งชื่อแบบนี้
ประการแรกคือเธอคาดหวังว่าหลังจากลูกสาวโตแล้ว อย่าเลือกทางผิดแบบแม่ตัวเอง และหวังว่าพวกเธอจะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องความรัก
อีกประการหนึ่งคือเอาไว้เตือนใจตัวเอง
ส่วนลูกสาวสองคนนี้ ตั้งแต่เล็กก็ถูกเธอสั่งสอนมาอย่างเข้มงวด และลูกสาวสองคนนี้ก็ไม่ได้ทำให้เธอผิดหวัง
ถึงแม้พวกเธอจะเป็นลูกศิษย์ของสำนักอริยสัจ และมีความเย่อหยิ่งในตัว แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่
เพราะพวกเธอเป็นลูกศิษย์อัจฉริยะของสำนักอริยสัจ และเป็นลูกสาวของเธอด้วย ถึงแม้ความสัมพันธ์นี้ นอกจากเจ้าสำนักอริยสัจแล้ว ไม่มีคนอื่นๆรู้เลย อย่างไรก็ตาม ในสายตาของเสิ่นฉง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย
แต่เธอคาดคิดไม่ถึงจริงๆ ลูกสาวของตัวเองที่พึ่งออกจากสำนักอริยสัจครั้งแรก เธอก็ไม่มีโอกาสกลับไปที่สำนักอีกแล้ว เพราะเธอเสียชีวิตอยู่นอกสำนัก
ในโลกคุนชาง ใครกล้าสังหารอัจฉริยะของสำนักอริยสัจจริงๆ!
เธอเสียใจมากๆ เสียใจที่ไม่ควรปล่อยให้ลูกสาวออกจากสำนักอริยสัจเพียงคนเดียว
เธอโกรธมากๆ ถ้าเป็นไปได้ เธอหวังว่าทุกคนในโลกคุนชางจะตายไปพร้อมกับลูกสาวของเธอ
แต่เธอไม่กล้าทำ
ดังนั้น หลินชางฉองที่สังหารลูกสาวของเธอ เขาต้องชดใช้ด้วยชีวิต!
ไม่มีใครสามารถขัดขวางเธอได้!
ด้านบนท้องฟ้า น้ำเสียงเย็นชาและโกรธมากๆของเสิ่นฉงกระจายไปทั่ว ทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
พวกเขารู้สึกหวาดกลัวมากๆ
นิสัยของเสิ่นฉง ในโลกคุนชาง บางทีนักบำเพ็ญเซียนวัยรุ่นหน่อยอาจจะไม่ค่อยรู้ แต่ถ้าคนที่มีอายุหน่อย พวกเขารู้จักนิสัยของเธอเป็นอย่างดี
ถ้าพูดถึงสำนักอริยสัจ ถึงแม้ต้องล่วงเกินผิดใจกับเจ้าสำนักอริยสัจ ยังดีกว่าไปล่วงเกินผิดใจกับเธอ
ผลที่ตามมาอาจจะทำให้คุณคาดคิดไม่ถึง!
ในเวลานี้ นิสัยชอบวางอำนาจบาตรใหญ่และเย่อหยิ่งอวดดีของเสิ่นฉงได้ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน
และในเวลานี้ อีกด้านหนึ่งของหุบเขา มีนักบำเพ็ญเซียนสองคนตะโกนออกมาทันที
พวกเราพบวิมานที่พึ่งสร้างขึ้นได้ไม่นานแห่งหนึ่ง!
มันอยู่บนยอดเขา!
นักบำเพ็ญสองคนนั้นรีบบินถอยหนีทันที เพราะกลัวว่าหลินหยุนจะพุ่งออกมาสังหารตัวเอง
ช่วยไม่ได้จริงๆ เพราะหลินหยุนมีชื่อเสียงที่น่ากลัวมากๆ
ในเวลานี้ ถ้าเขาปรากฏตัว เขาคงจะฆ่าล้างทุกคนอย่างบ้าคลั่งแน่นอน
เขาเป็นสุดยอดอัจฉริยะที่สามารถต่อสู้กับยอดฝีมือแดนยาทองระดับแปดได้ ไม่ใช่คนอย่างพวกเขาสามารถต่อกรได้
ไม่มีใครไม่กลัวตาย
พวกเขาเลือกที่จะลงมือช่วยค้นหา เพราะอยากได้ค่าตอบแทน แต่ไม่อยากเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยง
เมื่อพบวิมานแห่งที่สอง ทำให้เกิดความวุ่นวายอีกครั้ง
ด้านบนท้องฟ้า เสิ่นฉงหรี่ตาตัวเองและรีบบินมาทันที เขาสะบัดกระบี่ยาวที่อยู่ในมือและโจมตีทันที
พลังอันมหาศาล ทำให้ภูเขาที่ไม่ค่อยสูงนัก ถูกตัดขาดเป็นสองท่อนทันที
เมื่อค่ายกลซ่อนตัวหายไป วิมานแห่งนั้นก็ปรากฏอยู่ในสายตาของทุกคนอีกครั้ง
วิมานเล็กมากๆ ด้านในก็ว่างเปล่าเหมือนเดิม
วิมานปลอม!
มันเป็นวิมานปลอมอีกแล้ว!
เมื่อวิมานปลอมสองอันปรากฏตัวไล่เลี่ยกัน ทำให้สายตาของทุกคนเปลี่ยนไปทันที
หลินชางฉองสร้างวิมานปลอมสองแห่งขึ้นมา เขาต้องการอะไรกันแน่?
ถ้าเขายังอยู่ในสุดหล้าทะเล ถึงแม้จะมีวิมานปลอมหลายๆอัน มันจะช่วยอะไรได้เหรอ?