จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 188 ผู้มีอิทธิพลมาถึงแล้ว
หลินหยุนสีหน้าดูเฉยเมย และเพิกเฉยพ่อบ้านหลี่โดยตรง และพูดว่า “ในสายตาของฉันตระกูลหานของพวกนาย ช่างเป็นเรื่องน่าตลกจริงๆ”
หลี่ซูซินทนไม่ไหวอีกต่อไป เดิมที เห็นสองแม่ลูกกำลังจะถูกไล่ออกจากบ้านไปอย่างน่าอับอาย และได้นอนข้างถนน จู่ๆ ก็มีไอ้หนุ่มที่ไหนไม่รู้ มาขัดขวางพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เสียงที่แหลมคมของหลี่ซูซินตะโกนอย่างโกรธเคือง “ไอ้หนุ่มหยิ่งผยองมาจากไหน ข่งอู่ นายยังยืนอยู่ตรงนั้นทำไม! ไปตัดลิ้นของเขาออกมาแล้วเอาไปให้สุนัขกิน!”
ข่งอู่ขมวดคิ้ว แม้ว่าหลินหยุนจะไร้มารยาท แต่เขาไม่มีความผิดถึงตาย
เมื่อเห็นข่งอู่ไม่เคลื่อนไหว หานเซี่ยนหัวก็ตะโกน “ข่งอู่ แม้แต่คำพูดของนายหญิงนายก็ไม่เชื่อฟังแล้วเหรอ?”
ข่งอู่ทำได้เพียงหันกลับมา และมองหลินหยุนอย่างจนปัญญา “ขอล่วงเกินแล้วหล่ะ!”
ตะโกนสั่งลูกน้องของตัวเอง “จับไป!”
“อย่านะ !” อีหลิงร้องออกมาด้วยความกังวล
ในขณะนั้น จู่ๆก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก “ผู้มีอิทธิพลในหลินโจวเจี่ยงสงมาถึงแล้ว!”
“ผู้มีอิทธิพลในเว่ยเหอเส้เทียนหัวมาถึงแล้ว!”
“ผู้มีอิทธิพลในเหมียนหยางเจิ้งเทียนหว้ามาถึงแล้ว!”
……
ผู้มีอิทธิพลในสิบเจ็ดเมืองของมณฑลหลิงหนาน โดยรวมแล้วน่าจะมาหมดแล้ว
สถานที่นี้ตกอยู่ในภาวะเงียบสงบอีกครั้ง!
จากนั้น ผู้คนก็โกลาหล!
“แม่งเอ้ย ฉันได้ยินอะไร! ผู้มีอิทธิพลในสิบเจ็ดเมืองของมณฑลหลิงหนาน ต่างมาที่นี่กันหมด!”
“ไม่จริงมั้ง! คุณหานคงไม่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้!”
“ไร้สาระ ใครมันจะเบื่อชีวิตตัวเอง กล้าปลอมตัวเป็นผู้มีอิทธิพลเหล่านั้น!”
แขกที่มาแสดงความเสียใจ ส่วนใหญ่เป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาในลี่ชวน สำหรับผู้มีอิทธิพลในสิบเจ็ดเมืองของมณฑลหลิงหนาน ซึ่งพวกเขาได้ยินบ่อยและคุ้นหน้าคุ้นตามาก
ต้องรู้ว่าการดำรงอยู่ของผู้มีอิทธิพลคนใดคนหนึ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่คนเหล่านี้ได้แต่คาดหวังเท่านั้น
ตอนนี้ มีผู้มีอิทธิพลหลายคนมาที่นี่พร้อมกัน ทำให้รู้สึกช็อคเป็นร้อยเท่า!
เหมือนกับคนกลุ่มหนึ่งเห็นเครื่องบินลำหนึ่ง หรือเห็นเครื่องบินหลายลำ ความตื่นเต้นนั้นก็ต่างกันโดยสิ้นเชิง
หวางเสี่ยวซีและคนอื่น อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง
“ไม่ใช่แล้วมั้ง ผู้มีอิทธิพลมากมายมาที่นี่ในเวลาเดียวกัน พวกเขานัดกันไว้เหรอ? น้าชายของอีหลิงยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ!
หลี่เหยนและจ้าวกางตื่นเต้นจนตัวสั่น
“ผู้มีอิทธิพลในสิบเจ็ดเมืองของมณฑลหลิงหนานมาที่นี่หมด นี่มันน่าตกใจเกินไปแล้ว!”
ใบหน้าของเว่ยเทียนหมิงมีลักษณะครุ่นคิดอย่างรอบคอบ เขารู้สึกว่าผู้มีอิทธิพลจำนวนมากมาที่นี่โดยพร้อมเพรียงกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน
เซี่ยหยู่เวยหัวเราะเยาะ “แม้ว่าท่านเจี่ยงและคนอื่นๆจะอยู่ที่นี่ ต่อหน้าเจ้าบ้านตระกูลหานในอนาคต เขาคงไม่กล้าช่วยหลินหยุนมั้ง!”
“อีกอย่าง ศพของท่านหานยังอุ่นอยู่ แล้วจะรังแกทายาทในอนาคตของตระกูลหานในห้องโถงไว้ทุกข์ เรื่องนี้คงไม่น่าทำ”
“ยิ่งไปกว่านั้น ต่อหน้าผู้มีอิทธิพลเหล่านี้และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของตัวเอง เจ้าบ้านในอนาคตของตระกูลหาน คงจะไม่ปล่อยหลินหยุนแน่นอน”
เมื่อได้ยินผู้มีอิทธิพลจำนวนมากเข้ามา หานเซี่ยนหัวก็ตกตะลึง จากนั้นใบหน้าก็แสดงความปีติยินดี
ผู้มีอิทธิพลในสิบเจ็ดเมืองของมณฑลหลิงหนานมาแสดงความเสียใจ ให้เกียรติกันเพียงพอแล้ว!
“เพียงแต่ว่า พ่อของฉันคงไม่มีอำนาจชื่อเสียงกว้างขวางเช่นนี้!”
หลี่ซูซินก็ตกตะลึง จากนั้นก็เกิดความปีติยินดี มองไปที่หานเซี่ยนหัวและพูดว่า “หัวเอ๋อ ตามฉันออกไปต้อนรับผู้มีอิทธิพลท่านหลาย!”
“ครับ!”
หากหานเซี่ยนหัวต้องการเป็นเจ้าบ้านตระกูลหาน เขาต้องได้รับความยินยอมจากนายหญิงคนนี้ ดังนั้น หานเซี่ยนหัวจึงต้องรีบขับไล่สองแม่ลูกนี้ออกไป เพื่อต้องการเอาใจหลี่ซูซิน
ขณะที่หลี่ซูซินเดินผ่านสองแม่ลูก จ้องไปที่พวกเธอด้วยความรังเกียจ “ฮึ่ม เดี๋ยวค่อยกลับมาจัดการกับพวกเธอ!”
ดวงตาที่ปิดเล็กน้อยของหลินหยุนทันใดนั้นก็เบิกตากว้างขึ้น สายตาที่มองหลี่ซูซินนั้นมีแสงแห่งความเย็นชา
อีหลิงรีบพยุงแม่เธอขึ้น และมองไปที่หลินหยุนและพูดว่า “หลินหยุน เอาอย่างนี้พวกเราใช้โอกาสนี้รีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!”
ข่งอู่ที่อยู่ด้านข้างยังพูดอีกว่า “คุณหนูอีหลิงรีบไปเถอะ ผมจะทำเป็นไม่เห็นอะไรเลย”
ใบหน้าของหลินหยุนนิ่งเฉย และพูดว่า “ไม่ต้องรีบร้อน ถ้าคุณจากไป ฉันเกรงว่าคนในตระกูลหานก็จะต้องเชิญคุณกลับมาอีก”
“เชิญฉันกลับมา นายหมายความว่ายังไง!” อีหลิงมองหลินหยุน ด้วยใบหน้างุนงง
หลินหยุนไม่ได้อธิบาย และยิ้มเล็กน้อย “รอสักพัก เธอจะได้รู้เอง ไม่ต้องกังวล มีฉันอยู่ ไม่มีใครสามารถรังแกเธอได้”
อีหลิงรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่พูด พยักหน้า “โอเค”
หานเซี่ยนหัวและหลี่ซูซินยืนอยู่ที่ประตู เพื่อต้อนรับผู้มีอิทธิพลทุกท่าน
ผู้นำคือเจี่ยงสง ตามด้วยเส้เทียนหัวและคนอื่นๆ
“สวัสดีค่ะทุกท่าน!”
คนที่มามีมากเกินไป หลี่ซูซินและหานเซี่ยนหัวไม่ได้ทักทายพวกเขาทีละคน
“น้องสะใภ้ หลานชาย ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ!”
เจี่ยงสงพูดประโยคธรรมดา จากนั้น สายตาก็มองหลินหยุนที่อยู่ในห้องโถงไว้ทุกข์ พยักหน้าเล็กน้อย และถามทันที “ไม่ทราบว่าคุณหนูอีหลิงคือท่านไหน?”
ทุกคนตกตะลึง รวมทั้งหานเซี่ยนหัวและหลี่ซูซินด้วย
คุณเจี่ยงหาอีหลิงทำไมเหรอ?
หานเซี่ยนหัวและแม่จ้องตากัน และเห็นแววตาของความสงสัยของกันและกัน
อีหลิงก็ตกตะลึง มองไปที่เจี่ยงสง และพูดอย่างมึนงง “คุณกำลังหาฉันหรือ?”
ความมึนงงบนใบหน้าของหญิงสาวที่กำลังทำอะไรไม่ถูก ช่างน่ารักจนทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจ
“คุณคือคุณหนูอีหลิง คราวนี้พวกเราไร้ความสามารถ ปล่อยให้พี่หานตาย พวกเราทุกคนรู้ว่าพี่หานรักและเอ็นดูคุณหนูอีหลิงมากที่สุด แม้ว่าพี่หานจะจากไป แต่จากนี้ไปฉันจะเป็นคนในครอบครัวของคุณหนูอีหลิง ขอเพียงคุณหนูอีหลิงสั่งมา แม่มันจะเป็นเรื่องยากสักเพียงไร ฉันจะทำให้คุณหนูอีหลิงจนสำเร็จ”
เจี่ยงสงโค้งคำนับให้อีหลิง ด้วยท่าทางที่เคารพอย่างยิ่ง
ข้างหลัง เส้เทียนหัวก็รีบเข้ามา และผลักเจี่ยงสงออก และยิ้มอย่างประจบสอพลอให้กับอีหลิง “คุณหนูอีหลิง ไม่น่าแปลกใจที่พี่หานจะรักและเอ็นดูคุณมาก คุณเป็นเหมือนนางฟ้ามาจากสวรรค์จริงๆ!”
“แม้ว่าพี่หานจะไม่อยู่แล้ว แต่คุณหนูอีหลิงสามารถวางใจได้ ต่อไปฉันเส้เทียนหัวในเว่ยเหอ จะปฏิบัติต่อคุณเหมือนลูกสาวแท้ๆอย่างแน่นอน!”
ผู้มีอิทธิพลคนใหม่ในฉินโจว รีบเร่งเข้ามา พูดเว่อร์กว่าคนอื่น สาบานกับท้องฟ้าโดยตรงว่า “คุณหนูอีหลิง ต่อไปคุณจะเป็นญาติของฉัน ถ้าใครกล้าที่จะรุกรานคุณหนูอีหลิง ฉันจะขอสู้ตาย!”
ผู้มีอิทธิพลทุกคนที่มา ต่างแข่งขันกันเพื่อประจบประแจงอีหลิง และท่าทางของพวกเขาไม่ต้องพูดถึงว่ามีความเคารพแค่ไหน มีสองคนที่พึ่งขึ้นมาเป็นผู้มีอิทธิพลใหม่ เกือบจะคุกเข่าให้อีหลิงเลย
เจี่ยงสงสะอื้น แอบด่า “กฎเกณฑ์ กฎเกณฑ์ไง พวกคุณเป็นถึงผู้มีอิทธิพลในเมืองใหญ่! ทำไมไม่รู้จักกำหนดขอบเขตและขีดจำกัด!”
จากนั้น เจี่ยงสงก็วิ่งไปที่โลงศพของหานกั๋วเฉียง และร้องไห้เสียงดังออกมาทันที “พี่หาน หลับให้สบายนะ……”
เจี่ยงสงร้องไห้เศร้าสลด เป็นถึงผู้มีอิทธิพลที่โหดเหี้ยม ขณะนี้ร้องไห้ขี้มูกโป่งออกมา
แต่ทำไม มือทั้งสองของเจี่ยงสงถึงบีบต้นขาของเขาอย่างแรง?
เส้เทียนหัวแสดงสีหน้าชื่นชม มองเจี่ยงสงและผู้มีอิทธิพลที่ขึ้นมาใหม่หลายคนกำลังร้องไห้ฟูมฟายพร้อมยกนิ้วโป้งให้ “แสดงละคร พวกแสดงละคร พวกคุณเก่งจริง !”
จากนั้น เส้เทียนหัวค่อยๆจุ่มนิ้วลงในขวดเล็กๆ แล้วทาที่ดวงตาของเขา ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ
นั่นคือน้ำพริกที่ท่านเส้เตรียมไว้ล่วงหน้า
จากนั้น ท่านเส้ก็เปล่งเสียงของเขา และปล่อยเสียงคร่ำครวญ “พี่หาน คุณตายอย่างน่าอนาถ……”
เมื่อมองไปที่ผู้มีอิทธิพลหลายสิบคน กำลังร้องไห้ในโถงไว้ทุกข์ของหานกั๋วเฉียง ดูเศร้ายิ่งกว่าพ่อของตัวเองเสียชีวิต
ทุกคน อ้าปากค้าง และดูฉากนี้อย่างตกตะลึง
ชายหนุ่มคนหนึ่งตบหน้าตัวเอง “บ้าจริง หรือเป็นเพราะวันนี้ลักษณะการเปิดประตูบ้านผิดทางหรือเปล่า เดี๋ยวฉันจะกลับไปเปิดใหม่(สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่ใช่สิ่งที่คาดหวังไว้)!”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ระหว่างท่านหานกับผู้มีอิทธิพลเหล่านี้ มันดีขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้!”
นอกจากนี้ พวกคุณไม่สังเกตเหรอ ทัศนคติของผู้มีอิทธิพลทั้งหลายที่มีต่ออีหลิง รู้สึกเคารพเป็นอย่างมาก”
ฉันสังเกตเห็นแล้ว ตอนที่หานเซี่ยนหัวและแม่ออกไปต้อนรับพวกเขา ผู้มีอิทธิพลทั้งหลายแค่ทักทายพวกเขาธรรมดา แต่การปฏิบัติต่ออีหลิง ดูเหมือนจะดีจนเวอร์เกินไป!”