จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 273 ถูกทิ้งให้โดดเดี่ย
“ท่านประธาน เกิดเรื่องแล้ว!” เสียงของยัยเฉินกระวนกระวายใจมาก และตะโกนมาตามสายโทรศัพท์
หวางซูเฟินขมวดคิ้ว “เป็นอะไรไป คุณพูดช้าๆ!”
ยัยเฉินพูดว่า “ประธานหวาง ประธานจ้าวและประธานคณะกรรมการคนอื่นๆ ได้ถอนหุ้นออกไปหมดแล้ว ฉันไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ และทัศนคติของพวกเขาก็แน่วแน่ ท่านประธาน คุณรีบกลับมาควบคุมสถานการณ์โดยเร็ว!”
หวางซูเฟินเข่าทรุด สายตามืดมน และก็เกือบจะเป็นลม!
ฉินหลันมีสายตาที่ว่องไวและมือไว และรีบคว้าตัวหวางซูเฟินไว้ และพูดอย่างตื่นตระหนก “ท่านประธาน ท่านเป็นอะไร? เกิดเรื่องอะไร?”
สีหน้าหวางซูเฟินซีดเซียว แต่ไม่ได้อธิบายสถานการณ์ให้ฉินหลันฟัง
ข่าวนี้ห้ามแพร่ออกไป และต้องบล็อกไว้ทันที
เมื่อข่าวนี้แพร่ไปถึงหูตระกูลส้ง บริษัทตงหวางกรุ๊ปคงจะแย่แน่ๆ
เพียงแต่ว่า หวางซูเฟินประหลาดใจมาก ทำไมจู่ๆประธานคณะกรรมการเหล่านั้นจึงต้องถอนหุ้นออก? ตอนที่เธอมาที่งานการประชุมสุดยอดจงโจว ก็ยังดีๆอยู่ไม่ใช่เหรอ?
ช่วงเวลานี้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
นี่ก็ต้องโทษตอนที่ก่อตั้งบริษัทตงหวางกรุ๊ป หวางซูเฟินต้องการดึงดูดผู้ร่วมลงทุน ได้ให้เงื่อนไขที่ดีเกินไปแก่ประธานคณะกรรมการเหล่านั้น
ไม่เพียงแต่ไม่ได้ผูกมัดพวกเขาเท่านั้น แต่ยังให้อิสระแก่พวกเขาอย่างแท้จริง ถึงจะเป็นหุ้น พวกเขาก็สามารถถอนได้ตลอดเวลา
เดิมทีหวางซูเฟินคิดว่าขอเพียงบริษัทตงหวางกรุ๊ปยังคงทำกำไร เวลาล่วงเลยไปนาน ประธานคณะกรรมการเหล่านี้จะมีความรู้สึกผูกพันกับบริษัทตงหวางกรุ๊ป แม้ว่าจะไม่ใช้สัญญาผูกมัดพวกเขา พวกเขาคงจะไม่ทำสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อบริษัท
สุดท้าย ในที่สุดพวกเขาก็แทงข้างหลัง ทำให้บริษัทตงหวางกรุ๊ปอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถกู้คืนได้
“ฉินหลัน คุณรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ ไปควบคุมดูแลสถานการณ์โดยรวมของบริษัทตงหวางกรุ๊ป!” หวางซูเฟินพูดอย่างเคร่งขรึม
ฉินหลันขมวดคิ้ว และถามเบาๆด้วยความสงสัย “ท่านประธาน เกิดอะไรขึ้น?”
หวางซูเฟินส่ายหัว และพูดอย่างเคร่งขรึม “ไม่ต้องถามอะไรตอนนี้ กลับไปควบคุมดูแลสถานการณ์โดยรวมทันที เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นคุณสามารถตัดสินใจได้เองทั้งหมด รวมถึงการแต่งตั้งและเลิกจ้างบุคลากร และคุณไม่จำเป็นต้องขอคำแนะนำจากฉัน!”
ฉินหลันรู้สึกถึงความตึงเครียดอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน แม้ว่าหวางซูเฟินจะไม่พูดอะไร แต่เธอก็เดาคร่าวๆได้ว่า ภายในบริษัทตงหวางกรุ๊ป น่าจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้น
“ตกลง ฉันจะรีบกลับไปทันที แต่ว่าท่านประธานต้องเข้มแข็งนะ!” ฉินหลันพูดอย่างกังวล
“หึหึ ผู้ช่วยฉิน คุณไม่จำเป็นต้องกลับไปแล้ว พวกเขากำลังมาที่นี่แล้ว” เหยียนต้าวหมิงซึ่งยืนอยู่ข้างหลังหวางซูเฟินที่ไกลออกไป ก็เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม
ทันใดนั้นหวางซูเฟินก็จ้องมองเหยียนต้าวหมิง และพูดอย่างเฉียบขาด “คุณนั่นเอง! เป็นคุณใช่ไหม?”
ฉินหลันมีสีหน้างุนงง และมองหวางซูเฟินและเหยียนต้าวหมิงด้วยความงุนงงเล็กน้อย
“ท่านประธานเหยียน คุณทำอะไรลงไป!” ฉินหลันถามด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
เหยียนต้าวหมิงหัวเราะและพูดว่า “ไม่มีอะไร แค่พาประธานคณะกรรมการทุกท่าน ไปหาที่ที่เหมาะสมกว่านี้”
ฉินหลันพูดอย่างโกรธเคือง “คุณหมายความว่าอะไร? คุณเป็นถึงประธานบริษัทตงหวางกรุ๊ปแล้ว คุณยังต้องการอะไรอีก?” เหยียนต้าวหมิงยิ้มเยาะเย้ย “ประธานคณะกรรมการบริษัทตงหวางกรุ๊ป หึหึ ถ้าบริษัทการตงหวางกรุ๊ปล้มละลาย ประธานคณะกรรมการคนนี้จะมีประโยชน์อะไร?”
ฉินหลันพูดอย่างงุนงง “แม้ว่าช่วงนี้บริษัทตงหวางกรุ๊ปจะขาดแคลนเงินทุน แต่ท่านประธานได้หาบริษัทฉางเหอกรุ๊ปในหลิ่งเป่ยเป็นผู้ร่วมลงทุน ปัญหาด้านเงินทุนได้รับการแก้ไข แล้วมันจะล้มละลายได้อย่างไร?”
เหยียนต้าวหมิงมองไปที่หวางซูเฟินที่มีสีหน้าซีดเซียว และยิ้มอย่างดูถูก “ท่านประธานหวาง คุณคิดว่าบริษัทตงหวางกรุ๊ป อยู่ภายใต้การกดดันของบริษัทหัวอันกรุ๊ปจะยืนหยัดได้นานแค่ไหน?”
หวางซูเฟินแสดงความโกรธ “ดังนั้น เพื่อเอาใจตระกูลส้ง ทรยศต่อบริษัทตงหวางกรุ๊ป และดึงประธานคณะกรรมการคนอื่นๆ มาถอนหุ้นพร้อมกัน?”
เหยียนต้าวหมิงยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “คนต้องไปในที่ที่ดีกว่า และน้ำก็ต้องไหลไปยังที่ต่ำกว่า ตอนแรกที่พวกเราร่วมมือกับบริษัทตงหวางกรุ๊ป เพื่อผลประโยชน์ ในตอนนี้ออกจากบริษัทตงหวางกรุ๊ป ก็เพื่อผลประโยชน์เหมือนกัน ทำไมพูดว่าคือการทรยศ?”
คนอื่นๆในห้องโถง ความสงสัยนั้นค่อยๆจางหายไป ทันใดนั้นก็เข้าใจ
ทุกคนเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“ตระกูลส้งฝีมือร้ายกาจจริงๆ! สามารถดึงคนจากวงในของบริษัทตงหวางกรุ๊ป!”
“เมื่อกี้พวกคุณก็ได้ยินแล้ว บริษัทตงหวางกรุ๊ปขาดแคลนเงินทุน แน่นอนคงเกิดจากการแย่งที่ดินผืนนั้นกับของตระกูลส้ง
บางทีที่ดินผืนนั้น อาจจะเป็นเพราะตระกูลส้งจงใจปล่อยให้บริษัทตงหวางกรุ๊ป ในเวลานั้น ตระกูลส้งก็กำลังวางแผนการทั้งหมดแล้ว”
“ตระกูลส้งร้ายกาจมาก! ในอนาคตพยายามอย่าเป็นศัตรูกับตระกูลส้งเด็ดขาด!”
ฝูงชนกำลังซุบซิบกันต่างๆนานา และสายตาหลายคนที่มองดูหวางซูเฟิน ราวกับว่าเห็นโรคระบาด เมื่อกี้มีหลายคนที่เพิ่งคุยเรื่องธุรกิจกับหวางซูเฟิน ตอนนี้คงจะหลบไปอยู่ไกลๆ เพราะกลัวว่าตระกูลส้งจะเข้าใจผิด
รอบๆตัวหวางซูเฟิน ในเวลาอันสั้นสถานที่นี้กลายเป็นสุญญากาศ ดูเหมือนว่าทุกคนรีบพากันแยกตัวและตัดสายสัมพันธ์กับเธอ เพราะกลัวว่าตระกูลส้งจะเข้าใจผิด
ในเวลานี้ มีความโกลาหลที่ประตู
ประธานคณะกรรมการหลายคนของบริษัทตงหวางกรุ๊ปได้เดินเข้ามา และยืนอยู่ข้างหลังเหยียนต้าวหมิง
เหยียนต้าวหมิงมองไปที่ส้งหัวอัน โค้งคำนับและพูดว่า “ท่านประธานส้ง ผมไม่มีที่ไป ไม่ทราบว่าประธานส้งจะรับผมไว้หรือไม่?”
ส้งหัวอันยืนขึ้น และยิ้มอย่างกระตือรือร้น “ทุกท่าน ส้งหัวอันยินดีต้อนรับ!”
ฉินหลันจ้องมองเหยียนต้าวหมิงด้วยความโกรธ “คนต่ำช้าสารเลว! แม้ว่าพวกคุณต้องการที่จะถอนหุ้น ก็สามารถถอนออกก่อนได้ ทำไมต้องรอจนกว่าบริษัทตงหวางกรุ๊ปขาดเงินทุนแล้วค่อยมาถอนหุ้น นี่พวกคุณจงใจมาซ้ำเติมให้แย่ลงไปอีก!”
ปกติท่านประธานดีต่อพวกคุณมากแค่ไหน และให้ผลประโยชน์ที่ดีที่สุด แม้แต่หุ้นยังไม่เซ็นสัญญาผูกมัด แม้ว่าพวกคุณจะไปเข้าร่วมกับตระกูลส้ง ก็คงไม่สบายใจเท่าอยู่บริษัทตงหวางกรุ๊ป!”
ในบรรดาประธานคณะกรรมการหลายคน มีสองคนที่หน้าแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ารู้สึกเสียใจเล็กน้อยต่อการกระทำที่มีต่อบริษัทตงหวางกรุ๊ป
เพียงแต่ว่า เหยียนต้าวหมิงได้กล่าวกับพวกเขาอย่างแน่วแน่ ถึงความมุ่งมั่นของตระกูลส้งที่จะทำลายบริษัทตงหวางกรุ๊ป เมื่อบริษัทตงหวางกรุ๊ปล้มละลาย จะทำให้พวกเขาต้นทุนหายกำไรหด
ตอนนี้ถ้าเข้าร่วมตระกูลส้ง ไม่เพียงแต่สามารถรักษาทรัพย์สิน แต่ยังได้รับการยอมรับจากตระกูลส้งด้วย มีความสุขเช่นนี้แล้วทำไมจะไม่ทำล่ะ？
นักธุรกิจ ท้ายที่สุดก็แสวงหาผลกำไร
ในฝูงชน การสนทนาค่อยๆเพิ่มขึ้น
ดูเหมือนว่าบริษัทตงหวางกรุ๊ปจะผ่านเคราะห์ในครั้งนี้ยาก และความวุ่นวายภายในก็ได้เกิดขึ้นแล้ว”
“ประธานคณะกรรมการเหล่านี้ช่างโหดร้ายจริงๆ ซึ่งเทียบเท่ากับการโรยเกลือลงบนบาดแผลของหวางซูเฟิน!”
อันที่จริงการล้มละลายของบริษัทตงหวางกรุ๊ป ถูกกำหนดไว้แล้ว เพราะว่าพวกเขาพัฒนาเร็วเกินไป พวกเขากล้าที่จะทำให้การควบคุมอำนาจการปกครองเจ้าถิ่นอย่างตระกูลส้งสั่นสะเทือน ไม่น่าแปลกใจที่ตระกูลส้งจะจัดการพวกเขา!”
หลินหยุนดูฉากนี้มาตลอด และมันก็เหมือนกับการบันทึกไว้ในชาติที่แล้วทุกประการ
เพียงแต่ว่า ต่อจากนี้ไป แม่ของฉันไม่ได้ถูกโค่น แต่มีบริษัทฉางเหอกรุ๊ปมาแก้ไขวิกฤติ
แต่ว่า ตั้งแต่นั้นมาบริษัทตงหวางกรุ๊ปไม่สามารถฟื้นคืนพลังจิตได้เลย
แม้จะรู้ว่าต่อจากนี้ไปคุณแม่จะแก้ไขวิกฤติได้ แต่เมื่อเห็นท่าทางคุณแม่ที่ไม่สบายใจอย่างยิ่ง หลินหยุนก็เสียใจ
คุณชายหลี่ยิ้มเยาะอย่างมีชัย “ไอ้หนุ่ม เห็นหรือยัง? วงในของบริษัทตงหวางกรุ๊ปเริ่มแก่งแย่งกันแล้ว การล้มละลายก็ไม่ไกลเกินเอื้อมใช่ไหม? ถึงตอนนั้นนายจะสูญเสียที่พึ่งพิงอย่างฉินหลัน เห็นแก่ที่ฝีมือนายไม่เลว ถ้าก้มหัวขอความเมตตาจากฉัน ฉันสามารถพิจารณารับนายเข้ามาทำงานด้วย”
หลินหยุนอารมณ์เสีย คุณชายหลี่ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตายที่วิ่งเข้าหาปากกระบอกปืน ทันใดนั้นหลินหยุนมองไปที่คุณชายหลี่ พูดคำหนึ่งออกมาเย็นชา “ไสหัวไป!”
ทันใดนั้นคุณชายหลี่เหมือนถูกฟ้าผ่า!
สายตานั้น น่ากลัวมาก
เช่นเดียวกับสัตว์ร้ายในสมัยโบราณ มันสามารถกลืนคนได้!
ชั่วขณะ ร่างกายของคุณชายหลี่ก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ