จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 28 หกนิ้ว
บทที่ 28 หกนิ้ว
“ไม่เล่นแล้ว แม่ง ยังจะเล่นอะไรอีก！”
หลี่เหยนโกรธจนแทบกระอักเลือด ไปๆ มาๆ เขาแพ้ไปตั้งแปดล้านเหรียญ
เงินจำนวนนี้ถ้าหากรู้ถึงหูพ่อแม่เขา กลัวว่าเข้าจะโดนตีจนขาหัก
จ้าวกางจ้องหลินหยุนด้วยสีหน้าบูดบึ้ง แล้วกระซิบกับหลี่เหยนและเว่ยเทียนหมิง： “ไอ้หมอนี่มันประหลาด！”
หลี่เหยนพูดอย่างโมโห： “ใครก็รู้ว่ามันประหลาด ใครมันจะไปโชคดีได้ขนาดนั้น！เล่นอะไรก็ชนะไม่แพ้เลย?”
จ้าวกางพูดแนวไตร่ตรอง： “มันจะต้องโกงแน่ๆ ！”
“ใช่แล้ว แต่ปัญหาคือเราหาหลักฐานที่มันโกงไม่เจอนะสิ！” หลี่เหยนทำสีหน้าอึดอัด
จินหยวนเป่ามองไปทางหลินหยุน ดวงตาเป็นประกาย แล้วพูดอย่างตื่นเต้น： “หลินหยุน นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่านายไม่แค่เป็นหมอฝีมือดี แต่เป็นเซียนพนันด้วย！”
“นายรับฉันเป็นศิษย์เถอะ！ถ้าหากฉันเรียนรู้วิธีการเล่นพวกนั้นแล้ว ต่อไปคนไม่ดีอย่างหลี่เหยน ฉันเล่นๆ ไปก็สามารถเล่นมันจนหมดตัวได้！”
หลี่เหยนมีความรู้สึกอยากกระอักเลือด！
อีหลิงมองไปที่สายตาของหลินหยุน ด้วยความสนใจที่มากขึ้น เธอรู้สึกว่าในตัวของหลินหยุนเต็มไปด้วยความลับมากมาย
เซี่ยหยู่เวยสีหน้าซับซ้อน ที่หลินหยุนไม่ฟังคำเตือนของเธอ เธอรอให้หลินหยุนแพ้จนหมดตัว จากนั้นค่อยดูถูกหลินหยุนแรงๆ สักที คิดบัญชีที่สองวันนี้เขาเอาแต่หยิ่งผยอง
คิดไม่ถึงว่าหลินหยุนที่ไม่เคยเข้ากาสิโนเลย กลับเป็นเซียนพนันแบบนี้！
หลินหยุนไม่ใช่แค่ไม่แพ้ แต่กลับชนะมาหลายเท่า นี่มันเป็นการตบหน้าเซี่ยหยู่เวยแรงๆ อย่างไม่ต้องสงสัย！
สีหน้าของเว่ยเทียนหมิงย่ำแย่จนถึงขีดสุด เขาไม่เคยคิดเลย ไอ้ไร้ประโยชน์ที่เขาไม่เคยเอามาอยู่ในสายตา ตอนนี้กลับมาทำให้เขาขายหน้าเรื่อยๆ
“ไหนๆ ก็เป็นถึงเซียนพนัน งั้นเราไปพนันอย่างอื่นกัน！” เว่ยเทียนหมิงพูดด้วยสีหน้าเข้ม
หลี่เหยนดูเหมือนจะฝังใจแล้ว จึงพูดอย่างไม่เต็มใจนัก： “ไม่มั้งคุณชายเว่ย ยังจะพนันอีกเหรอ?”
เว่ยเทียนหมิงถลึงตาใส่เขา： “พนัน แน่นอนว่าต้องพนัน ไม่งั้นจะเอาเงินที่นายแพ้ไปกลับมาได้ยังไง！”
“แต่ว่า พวกเราจะเล่นพนันหินอัญมณีกับมัน！”
พนันหินอัญมณี！
จู่ๆ หลี่เหยนกับจ้าวกางก็ตาลุกวาว
“ใช่แล้ว ทำไมฉันถึงได้ลืมการพนันที่ใหญ่ที่สุดในหอเฟยชุ่ยไปได้นะ！ถึงแม้เขาจะเป็นเซียนพนัน แต่การพนันหินอัญมณีเขาก็ไม่มีทางโกงได้！” หลี่เหยนพูดอย่างตื่นเต้น
“เป็นคุณชายเว่ยที่ฉลาด นับถือ！” หลี่เหยนรีบพูดประจบประแจง
เว่ยเทียนหมิงส่งสายตาให้หลี่เหยน หลี่เหยนก็รับทันที แล้วมองหลินหยุนด้วยท่าทีอวดเก่ง พูด： “หลินหยุน กล้าไม่กล้าพนันหินอัญมณีตรงนู้น พวกเรามาเล่นกันสักตาเป็นไง?”
ที่พนันหินอัญมณี?
เซี่ยหยู่เวยและผู้หญิงทั้งหลายก็มีสีหน้าสงสัย พวกหล่อนเคยได้ยินถึงความลึกลับของการพนันหินอัญมณี ว่ากันว่าถ้าโชคดีอาจจะทำให้รวยได้ในชั่วข้ามคืน
แต่ ถ้าหากโชคไม่ดี ก็เป็นไปได้ว่าจะสูญเสียเงินหลายร้อยล้านในชั่วข้ามคืนเช่นกัน
หลินหยุนยังไม่ได้พูดอะไร จินหยวนเป่าก็ตอบรับแทนเขาแล้ว： “ได้สิ ฉันตอบรับพวกนายแทนหลินหยุน พวกนายอยากจะเสียเงิน แน่นอนว่าพวกเราไม่มีทางปฏิเสธ！”
พูดจบ จินหยวนเป่าหันหัวไปมองหลินหยุน พูดพลางหัวเราะฮี่ๆ ： “หลินหยุน ตอนนี้ในมือนายก็มีอยู่หลายล้าน พอที่จะไปเล่นกับพวกนั้นแล้ว ถ้าหากไม่พอเดี๋ยวฉันออกแทนเอง！”
“ไม่ต้อง ฉันไม่แพ้หรอก” หลินหยุนพูดจบ ก็มองไปทางหลี่เหยน พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ： “นำไปเถอะ！”
จินหยวนเป่าพูดด้วยสีหน้ายกย่อง： “น่าเกรงขาม สมควรที่เป็นไอดอลที่ฉันจินหยวนเป่ายกย่อง！”
“กล้าดีนี่！” หลี่เหยนหัวเราะหึ และแอบพูดในใจ： “อีกแป๊บเล่นพนันหินอัญมณี ฉันจะทำให้แกอ้วกเงินที่ชนะไปเมื่อกี้ออกมาอีกหลายเท่า！”
ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมตัวจะเดินไปที่พนันหินอัญมณี จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้น： “กรุณารอสักครู่！”
หลินหยุนและคนอื่นๆ หันกลับ ไปมองคนที่เพิ่งมาถึง
เขาคือชายวัยกลางคนสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ รูปร่างไม่สูงมาก ประมาณร้อยหกสิบเซนติเมตร สิ่งที่ทำให้ผู้คนจดจำได้อย่างลึกซึ้ง คือมือซ้ายของเขามีหกนิ้ว
“พ่อหนุ่มคนนั้น กรุณารอก่อน！” ชายวัยกลางคนที่มีหกนิ้วรีบเดินตามขึ้น แล้วหยุดลงห่างจากหลินหยุนประมาณหนึ่งเมตร ไม่ได้สนใจคนที่อยู่รอบข้างเลย
“มีเรื่องอะไรครับ?” หลินหยุนพูดเสียงเรียบ
ชายวัยกลางคนโค้งเป็นมารยาท แล้วยิ้มแบบใจดี： “ฉันชื่ออู๋กั๋วส้วง เป็นผู้ดูแลที่นี่ เมื่อกี้ฉันเห็นฝีมือการเล่นของนายผ่านกล้องวงจรปิด น่าสนใจมาก เพราะงั้นจึงถือวิสาสะขอให้พ่อหนุ่มทิ้งช่องทางการติดต่อไว้”
จินหยวนเป่ามองไปทางอู๋กั๋วส้วง จู่ๆ ก็มีสีหน้าสงสัย： “อู๋กั๋วส้วง ชื่อนี้ฉันเคยได้ยินที่ไหนนะ?”
อยู่ๆ จินหยวนเป่าก็ร้องออกมา เบิกตากว้างมองไปทางอู๋กั๋วส้วง： “คุณคือเทพพนันหกนิ้วอู๋กั๋วส้วง ไม่น่าล่ะฉันถึงได้คุ้นๆ ชื่อนี้！”
อู๋กั๋วส้วงมองไปที่จินหยวนเป่า แล้วยิ้มบางๆ ： “คุณชายจินความจำดีนัก！”
เว่ยเทียนหมิงทำสีหน้าตกใจ แล้วพูดขึ้นเสียงเข้ม： “คิดไม่ถึงว่าจะพบกับเทพพนันหกนิ้ว มาไม่เสียเที่ยวจริงๆ ！”
อู๋กั๋วส้วงพยักหน้าให้เว่ยเทียนหมิงเบาๆ แล้วยิ้ม： “คุณชายเว่ยยังเหมือนเดิมเลยนะครับ！”
หลี่เหยนกับจ้าวกางที่ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเทพพนันหกนิ้ว มองไปทางเว่ยเทียนหมิงแล้วถามขึ้น： “คุณชายเว่ย เทพพนันหกนิ้วนี่มีความเป็นมายังไง?”
“เป็นผู้ช่วยของท่านเส้เทียนหัวแห่งเมืองเว่ยเหอ ฝีมือการเล่นเป็นที่หนึ่งในมณฑลหลิงหนาน！” เว่ยเทียนหมิงค่อยๆ พูด
หลี่เหยนกับจ้าวกางทำหน้าช็อก แค่ชื่อเส้เทียนหัวสามคำนี้ ก็พอที่จะให้พวกเขายำเกรงแล้ว！
เส้เทียนหัวแห่งเมืองเว่ยเหอ นั่นก็เป็นคนระดับเดียวกับเจี่ยงสงแห่งหลินโจว เมื่อเทียบกับจินซื่อหรงแล้วฐานะสูงกว่ามาก นั่นคือของจริง บุคคลที่จะทำให้เมืองทั้งเมืองสั่นคลอนได้
แต่ว่า เมื่อหลินหยุนฟังเรื่องราวของอู๋กั๋วส้วงจบ เขาก็แค่มองอู๋กั๋วส้วงอย่างนิ่งๆ และไม่ได้ไว้หน้าเขา： “ผมชอบอยู่อย่างสงบ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของอู๋กั๋วส้วงนั้นถึงกับชะงักไป
เขา……ถูกปฏิเสธ！
สถานการณ์แบบนี้ตั้งแต่เกิดมาอู๋กั๋วส้วงเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก โดยเฉพาะหลินหยุนที่ได้รับรู้ถึงฐานะของเขาแล้วยังปฏิเสธ
หลี่เหยนกับจ้าวกางเกือบจะสำลักน้ำลายตาย
“เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เขาเหนี่ยนะโดนปฏิเสธ！”
แม้แต่เว่ยเทียนหมิงยังไม่อยากจะเชื่อเลย พลางมองไปที่หลินหยุนราวกับมองคนโง่
คนที่อยู่เบื้องหลังอู๋กั๋วส้วงคือเส้เทียนหัวแห่งเว่ยเหอนะ นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ผูกมิตรกับท่านเส้ แต่หลินหยุนกับปฏิเสธ！
สองมือของเซี่ยหยู่เวยสั่นเทา ถึงแม้หล่อนจะไม่ค่อยรู้เรื่องฐานะของอู๋กั๋วส้วง แต่หล่อนก็เคยได้ยินชื่อเสียงของเจี่ยงสงมาบ้าง
เส้เทียนหัวมีระดับเดียวกับเจี่ยงสง เป็นบุคคลที่แม้แต่ท่านจินซื่อหรงยังต้องประจบ ตอนนี้ผู้ช่วยของคนที่ยิ่งใหญ่แบบนั้นต้องการผูกมิตรกับหลินหยุนเอง แต่หลินหยุนดันปฏิเสธ！”
“หลินหยุน นายรู้มั้ยว่าเขาเป็นใคร? ถึงแม้จะเป็นจินซื่อหรงที่หนุนนายอยู่ ยังไม่กล้าหือด้วยเลย！” เซี่ยหยู่เวยทนไม่ไหวจริงๆ เธอทำสีหน้าโมโหพลางดุ
หลินหยุนมองไปที่เธอ แล้วพูดอย่างเย็นชา： “แล้วเธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร?”
เมื่อพูดออกไป ร่างของหลินหยุนก็ปล่อยออร่าที่มองไม่เห็นออกมาอย่างไม่รู้ตัว มหากษัตริย์ชาฉองที่ถูกกักขังไว้มาหลายหมื่นปี ฟื้นคืนชีพขึ้นอีกครั้ง จะก้มหัวให้ใครก็ได้！
“นาย……” เซี่ยหยู่เวยช็อกอยู่ในใจ หล่อนรู้สึกว่าจู่ๆ หลินหยุนก็เปลี่ยนไปราวกับภูเขาลูกใหญ่ ทำให้คนไม่กล้าสบตาเขา
เซี่ยหยู่เวยโมโหจนหน้าซีด เถียงไม่ออกสักคำ ตอนนี้หล่อนผิดหวังในตัวหลินหยุนมาก
แต่ขณะเดียวกัน ในใจของเซี่ยหยู่เวยก็สงสัยเล็กน้อย： “หลินหยุน นายพึ่งพาอะไรกันแน่?”
“ยังเล่นไม่เล่น?” หลินหยุนมองไปทางหลี่เหยนที่ช็อกค้างอยู่ แล้วเร่งเขา
“……เล่น แน่นอนว่าต้องเล่น！ไป！” หลี่เหยนนำทางไป
อีหลิงมองดูแผ่นหลังที่เย่อหยิ่งของหลินหยุน ในใจยิ่งคิดสงสัย： “เป็นคนที่แปลกจริงๆ ！”
จินหยวนเป่าทำสีหน้ายกย่อง อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน： “แหมๆ น่าเกรงขาม มีรสนิยม นั่นก็คือไอดอลของจินหยวนเป่านั่นเอง หล่อมากจริงๆ ！”
หลังจากที่พวกหลินหยุนเดินไป ชายหนุ่มสวมชุดดำทำหน้าเข้มก็เดินเข้ามาอยู่ข้างอู๋กั๋วส้วงอย่างเงียบเฉียบ แล้วพูดเสียงต่ำ： “ให้ผมสั่งสอนเลยมั้ยครับ?”
อู๋กั๋วส้วงส่ายหน้า แล้วพูดอย่างจริงจัง： “ไม่ได้ จากประสบการณ์หลายปีของฉัน ไอ้เด็กคนนี้มันไม่ใช่คนธรรมดา อย่าเพิ่งไปทำให้เขาไม่พอใจ！”
“ครับ！”