จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 362 ความชอบธรรมของท่านหลิว
หวางซูเฟินและคนอื่นๆ ชั่วขณะมองดูท่านหลิวอย่างสงสัย
“ใช่ฉันเอง ท่านมีธุระอะไรหรือเปล่า?” หวางซูเฟินถามอย่างสุภาพ
“ที่แท้คุณก็เป็นประธานของบริษัทตงหวางกรุ๊ป คุณปู่ของฉันจากเมืองหลวงมาจงโจวเพื่อตามหาคุณโดยเฉพาะ” หลิวจื่อหานใช้นิสัยของคุณหนูใหญ่
“ท่านหาฉันมีธุระอะไรคะ หวางซูเฟินมองท่านหลิวอย่างสงสัย ในความทรงจำเธอไม่เคยรู้จักชายชราท่านนี้มาก่อน
ท่านหลิวพูดว่า “ฉันขอแนะนำตัวเอง ฉันมาจากสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน คราวนี้ที่ฉันมาจงโจว เพื่อถามคุณเกี่ยวกับความลับของซุปยาจีนเพื่อสุขภาพ”
เมื่อได้ยินคำว่าสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน ดวงตาของหลินหยุนขยับ ในขณะนั้นรองประธานสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะชักนำเขาเข้าสู่สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน แม้กระทั่งใช้ตำแหน่งรองประธานมาเป็นเครื่องต่อรอง
ไม่รู้ว่าชายชราคนนี้อยู่ในสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน ทำงานในตำแหน่งอะไร?
สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนเป็นองค์กรที่มีอำนาจมากที่สุดในวงการแพทย์ของจีน แม้ว่าจะไม่มีการสื่อสารใดๆกับหวางซูเฟิน แต่หวางซูเฟินก็เคยได้ยินชื่อของสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนเช่นกัน
หากเป็นช่วงเวลาปกติ คนจากสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนมาหาถึงที่ หวางซูเฟินคงจะต้อนรับอย่างอบอุ่นแน่นอน แต่วันนี้เธอไม่มีอารมณ์จริงๆ
“ต้องขออภัยท่านจริงๆ ซุปยาจีนเพื่อสุขภาพมีบางอย่างผิดปกติ ตอนนี้อยู่ระหว่างการตรวจสอบโดยสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา หากท่านต้องการทราบสูตร อย่างน้อยก็ต้องรอจนกว่าผลการตรวจสอบออกมา”
ใบหน้าของท่านหลิวมีความโกรธปรากฏออกมา และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“ก่อนที่ฉันจะมา ฉันไปที่บริษัทของคุณ และได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องซุปยาจีนเพื่อสุขภาพ แต่ว่า ฉันเชื่อว่าซุปยาจีนเพื่อสุขภาพไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน!”
หวางซูเฟินประหลาดใจเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่าชายชราที่อยู่ตรงหน้าเธอจะเชื่อใจซุปยาจีนเพื่อสุขภาพขนาดนี้
“ท่าน ขอบคุณมากสำหรับความไว้วางใจเรา แต่ความเชื่อใจของท่านเพียงอย่างเดียวมันไม่เพียงพอ หากคุณต้องการให้ซุปยาจีนเพื่อสุขภาพออกสู่ตลาดอีกครั้ง ต้องรอจนกว่าแผนกที่มีอำนาจตรวจสอบให้มันผ่านก่อน”
ท่านหลิวพูดอย่างสงสัย “ถ้าต้องการตรวจสอบส่วนผสมในซุปยาจีนเพื่อสุขภาพ กระบวนการคงจะง่ายมาก! ฉันได้ยินมาว่าไม่กี่วันก็มีคนไปสั่งปิดหอจื่อหยุนของพวกคุณ ตอนนี้ผลการตรวจสอบยังไม่ออกมาอีกหรือ?”
หวางซูเฟินดูหมดหนทาง และฉินหลันก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านหลิวอาจไม่รู้ ว่าการตรวจสอบในครั้งนี้ อันที่จริงมีคนสมรู้ร่วมคิด และสมรู้ร่วมคิดที่จะใส่ร้ายบริษัทตงหวางกรุ๊ปของเรา!”
หวางซูเฟินพูดเสียงเบาๆ “ฉินหลัน อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”
ฉินหลันกัดริมฝีปากแน่น และดูไม่พอใจ แต่ไม่ได้พูดต่อ
ท่านหลิวพยักหน้าทันที “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้!”
หวางซูเฟินพูดว่าว่า “ท่าน ต้องขอโทษจริงๆ ฉันเกรงว่าจะทำตามคำขอของคุณไม่ได้ พวกเรายังมีธุระ ขอตัวก่อน!”
“ช้าก่อน!” ท่านหลิวพูดขึ้นทันใด “ท่านประธานหวาง คุณอย่าพึ่งรีบร้อนจากไป คุณไปเป็นเพื่อนฉันเพื่อไปพบผู้รับผิดชอบที่นี่ ผมอยากถามต่อหน้าเขาว่าซุปยาจีนเพื่อสุขภาพทำไมถึงไม่ผ่าน?”
“ไม่ขอปิดบังท่าน เมื่อสักครู่พวกเราไปถามมาแล้ว และทะเลาะกันด้วย ต่อให้คุณไปถาม ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม” หวางซูเฟินทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้คนอย่างเจิ้งหยาง ทำใจชายชราท่านนี้เสียใจ
ท่านหลิวยิ้มและพูดว่า “ก็ไม่แน่ ท่านประธานหวางโปรดนำทาง!”
หวางซูเฟินมองไปที่ท่านหลิว รู้สึกจนปัญญา “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเป็นเพื่อนท่าน!”
สำนักงานของเจิ้งหยาง มองไปที่หวางซูเฟินที่ย้อนกลับมาอีกครั้ง และข้างหลังยังมีท่านหลิวและหลาน เจิ้งหยางยิ้มเยาะเย้ย “โอ้ ท่านประธานหวาง ในเวลาอันรวดเร็วก็หาผู้ช่วยมาได้! ไม่ทราบว่าทั้งสองท่านนี้สูงส่งมาจากไหน?”
หวางซูเฟินพูดอย่างเย็นชา “ชายชราท่านนี้เป็นคนในสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน มันไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา ฉันบังเอิญเจอที่ห้องโถงชั้นหนึ่ง เขาต้องการพบคุณ ฉันรับผิดชอบพามา แค่นั้นเอง!”
ท่านหลิวมองไปที่เจิ้งหยาง ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม
เพื่อวงการแพทย์แห่งประเทศจีน ลำบากมาทั้งชีวิต ถึงแม้ว่าเขาจะเคยได้ยินเรื่องคนที่มีแต่ตำแหน่งแต่ไม่ยอมทำอะไร แต่เขาไม่เคยเห็นกับตาตัวเองมาก่อน
เขาหวังว่าคนที่น่ารังเกียจเหล่านั้น จะมีอยู่แค่ในข่าวลือเท่านั้น ในชีวิตประจำวันมันไม่มีจริง
แม้ว่าจะเคยได้ยินเกี่ยวกับวิกฤตของบริษัทตงหวางกรุ๊ป ท่านหลิวก็ยังบอกตัวเองอยู่เสมอว่า นี่เป็นเพียงการตรวจสอบแบบปกติ และไม่มีแผนการสมรู้ร่วมคิดใดๆ
แต่ว่า เมื่อสักครู่หลังจากที่ได้เห็นการแสดงออกของเจิ้งหยาง ท่านหลิวก็รู้สึกผิดหวังในทันที
นั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าหน้าที่รัฐคนหนึ่ง ขณะที่เผชิญหน้ากับประชาชน ควรมีสีหน้าท่าทางเช่นนี้!
นี่มันคนพาลชัดๆ เวลารังแกคนดี ก็จะแสดงธาตุแท้ออกมา!
เจิ้งหยางเหลือบไปมองท่านหลิว คนที่มีหน้ามีตาในจงโจว เขาเคยเห็นมาหมดแล้ว ไอ้เฒ่าคนนี้เป็นใคร เขาไม่รู้จักด้วยซ้ำ
“สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน? เป็นสมาคมอะไร? สมาคมคนชราเหรอ?” เจิ้งหยางยิ้มเยาะเย้ยด้วยความดูถูก
แน่นอนว่าเขารู้ว่าสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนคือองค์กรอะไร แต่สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา ในเวลานี้ เขาไม่จำเป็นต้องไว้หน้าสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน
นอกจากนี้ ปู่หลานที่มากับหวางซูเฟิน จะต้องเป็นคนของหวางซูเฟินแน่นอน และไม่แน่อาจรู้จักหวางซูเฟิน เขาคิดว่าหวางซูเฟินคงจะไม่พาคนที่ไม่รู้จักมาหาเขา
ดังนั้นเขาจึงต้องการเบ่งอำนาจใส่ท่านหลิว
ก่อนที่ท่านหลิวจะพูด หลิวจื่อหานที่อยู่ข้างๆก็พูดอย่างโกรธเคือง “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร? อะไรสมาคมคนชรา? คุณอยู่ในตำแหน่งรองผู้บัญชาการสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา แม้แต่สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนก็ไม่รู้จัก ช่างมีความรู้ตื้นๆ!”
เจิ้งหยางพูดด้วยความเย่อหยิ่ง “ฉันไม่จำเป็นต้องรู้ และไม่มีความจำเป็นต้องรู้ ถ้าพวกคุณไม่มีธุระอะไร ก็รีบออกไปให้เร็วที่สุด อย่ามาเสียเวลาการทำงานของฉัน!”
“คุณเสียมารยาทกับคุณปู่ของฉันมาก……” หลิวจื่อหานโกรธจนทนไม่ไหว ทันใดนั้นก็ก้าวไปข้างหน้า เพื่อไปโต้เถียงกับเจิ้งหยาง แต่ท่านหลิวหยุดเธอไว้ทันเวลา
“เสี่ยวหานกลับมา!” ท่านหลิวอุทาน
หลิวจื่อหานจ้องมองเจิ้งหยางอย่างโกรธจัด และถอยกลับไปข้างหลังท่านหลิวอย่างไม่เต็มใจ
ท่านหลิวจ้องมองเจิ้งหยางที่กำลังยิ้มเยาะเย้ย ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม และเสียงก็ยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้น “ฉันขอแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อหลิวกั๋วต้อง เป็นประธานสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน”
น้ำเสียงของท่านหลิวเป็นเพียงการแนะนำง่ายๆ โดยไม่มีอารมณ์อื่นใดๆ
เมื่อคำพูดนี้ออกมา ส้งหัวอันตกตะลึงเล็กน้อย!
สมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีนเป็นองค์กรที่มีอำนาจสูงสุดในแวดวงการแพทย์ของจีน ในฐานะประธานสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน ก็เป็นบุคคลผู้มีอำนาจมากที่สุดในแวดวงการแพทย์แห่งประเทศจีน!
กับปรมาจารย์แห่งโลกบู๊ ก็ดำรงอยู่ในลักษณะเช่นเดียวกัน
จ้าวเป่าหัวที่อยู่ข้างกายหวางซูเฟิน สีหน้าเปลี่ยน และมองท่านหลิวด้วยความเคารพนับถือ “ที่แท้ท่านก็คือประธานหลิว ขอโทษที่ไม่สุภาพ! รุ่นน้องจ้าวเป่าหัวขอแสดงความเคารพต่อท่านประธานหลิว!”
คนอื่นอาจไม่เคารพท่านประธานหลิว แต่จ้าวเป่าหัวในฐานะที่เป็นแพทย์ ท่านประทานหลิวเป็นคนที่เขานับถือ!
หวางซูเฟินก็ตกใจเช่นกัน เมื่อมองดูหลิวกั๋วต้องด้วยความชื่นชมยินดี “ที่แท้ก็เป็นประธานหลิว ขอโทษที่ไม่สุภาพ!”
หลิวกั๋วต้องมองไปที่จ้าวเป่าหัวและยิ้มเล็กน้อย “คุณจ้าวลุกขึ้นเถอะ!”
“ท่านประธานหวาง ไม่ต้องเกรงใจ!”
สีหน้าของเจิ้งหยางเปลี่ยนไปเล็กน้อย คาดไม่ถึงว่าไอ้เฒ่าคนนี้จะเป็นประธานของสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน!
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะเป็นประธานของสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน ก็ไม่สามารถควบคุมสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของเขาได้
“ประธานสมาคมการแพทย์แห่งประเทศจีน? ขออภัย ไม่รู้จัก!” เจิ้งหยางแสร้งทำต่อไป
“คุณกล้าดูถูกคุณปู่ของฉัน……” หลิวจื่อหานโกรธจนสีหน้าซีดเซียว เกลียดจนอยากดุด่าเจิ้งหยาง
“เสี่ยวหานถอยออกไป!” เสียงของหลิวกั๋วต้องเคร่งขรึม
ชั่วขณะหลิวจื่อหานไม่กล้าสร้างปัญหาใดๆ และยืนข้างๆอย่างเชื่อฟัง
ท่านหลิวไม่ได้แสดงสีหน้าว่าดีใจหรือเสียใจ มองไปที่เจิ้งหยาง และพูดว่า “ไม่สำคัญว่าคุณจะรู้จักฉันหรือไม่ แต่ฉันอยากจะถามว่า ผลของการตรวจสอบซุปยาจีนเพื่อสุขภาพ จะออกมาเมื่อไหร่?”