จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 441โล่เสว่ฉี
ก่อนหน้านี้คนหนุ่มสาวเหล่านั้นที่ไปเชิญหยางเฟยเย่นให้จัดตั้งทีมทุกคนแสดงความรู้สึกที่ว่ามีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น
“ฮ่าๆไอ้หนุ่มคนนี้ถูกทิ้งแล้วมั้ง!ไม่รู้จักดูน้ำหน้าตัวเองเป็นแค่คนในโลกบู๊ปลอมคนหนึ่งยังอยากมีส่วนร่วมกับสาวงามในโลกโบราณ?ฝันไปเถอะ!”
“ใช่แล้วถูกทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใยหลี่อู๋จี๋ยังนับไม่ถึงสามไอ้หนุ่มคนนี้ก็ถูกทิ้งซะแล้ว!หึหึได้ระบายความแค้นในใจแล้ว!”
“หืมเมื่อกี้ดูกิริยาท่าทางของเขาที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาฉันก็อยากจะก้าวไปตบหน้าเขาสองทีแค่อยู่ทีมเดียวกับสาวงามเอง?เขาถึงกับต้องหยิ่งทะนงขนาดนี้เชียวเหรอ?ตอนนี้ดีแล้วไม่เป็นไรโดนสาวสวยทิ้งไปเขายังจะหยิ่งทะนงขนาดนั้น!”
“ขายขี้หน้าขายขี้หน้าจริงๆ!แต่ครั้งนี้หยางเฟยเย่นทำได้เด็ดขาดจริงๆเมื่อกี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังช่วยเธอนึกไม่ถึงว่าจะเนรคุณได้เร็วขนาดนี้”
ซูจื่อเหลียงโกรธจนหน้าแดงและดุด่า“ผู้หญิงที่เนรคุณเธอจะต้องเสียใจภายหลัง!”
หญิงสาวในชุดสีแดงที่อยู่ข้างหลังหลินหยุนดุด่าอย่างโกรธเคือง“เลวและไร้ยางอายผู้หญิงที่เนรคุณเธอจะไม่มีจุดจบที่ดีแน่นอน!”
หลินหยุนเหลือบมองหยางเฟยเย่นด้วยความประหลาดใจเดิมทีคิดว่าเธอเป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรงและเสียสละชีวิตเพื่อล้างแค้นให้พี่ชายเป็นผู้หญิงที่ดี
คาดไม่ถึงว่าหลินหยุนจะดูคนผิด
เพียงแต่หลินหยุนไม่มีความรู้สึกพิเศษใดๆกับเธอแค่ถือโอกาสช่วยเธอไว้เท่านั้นในเมื่อเธอไม่เห็นคุณค่าก็ช่างมันเถอะ
แต่ว่าหญิงสาวในชุดสีแดงที่อยู่ข้างๆเดิมทีคิดว่าเธอเป็นคนที่ปากคอเราะร้ายเป็นคนที่ไร้กาจไม่ยอมคนคิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นคนที่ชอบธรรมที่สุด
คนมากมายไม่มีใครกล้าพูดว่าหยางเฟยเย่นผิดมีเพียงเธอเท่านั้นที่กล้าพูด
หลินหยุนหันไปมองหญิงสาวในชุดสีแดงและมองดูเธออย่างครุ่นคิดหลินหยุนค้นพบว่าอันที่จริงผู้หญิงคนนี้สวยกว่าหยางเฟยเย่นมาก
โดยเฉพาะรูปร่างของเธอสุดยอดมากแต่อุปนิสัยของเธอค่อนข้างเย็นชาความแตกต่างเปรียบเสมือนน้ำแข็งกับไฟ!
“พวกเรามาตั้งทีมกันไหม?”หลินหยุนถามโดยตรง
“อะไรนะ!”หญิงสาวนิ่งอึ้งเมื่อถูกถามจากนั้นสายตาที่มองดูหลินหยุนเธอรู้สึกว่าเป็นเพราะหลินหยุนถูกหยางเฟยเย่นหักหลังดังนั้นจึงต้องการหาคนมาแทนที่หยางเฟยเย่น
เพียงแต่ว่าเธอสังเกตเห็นสายตาที่หลินหยุนมองเธอเหมือนจริงใจไม่ใช่แค่หาใครสักคนมาเพื่อที่จะช่วยปิดบังความอับอายของตัวเอง
เมื่อคิดได้ว่าตัวเองก็ไม่มีเพื่อนร่วมทีมอยู่แล้วและหลินหยุนเพิ่งถูกผู้หญิงคนนั้นเนรคุณทำร้ายจิตใจเธอก็อดไม่ได้ที่จะใจอ่อน
“โอเค”หญิงสาวเบิกตากว้างและพยักหน้าอย่างจริงจัง
หลินหยุนดูเหมือนจะรู้สึกได้ว่าหญิงสาวกำลังคิดอะไรอยู่อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มและถามว่า“คุณชื่ออะไร?”
“โล่เสว่ฉี!แล้วคุณล่ะ”หญิงสาวถามกลับ
“ฉันชื่อหลินหยุน”
เมื่อเห็นหลินหยุนหาเพื่อนร่วมทีมใหม่ได้อย่างรวดเร็วหยางเฟยเย่นก็โล่งใจเช่นกัน“ยินดีด้วยที่คุณหาเพื่อนร่วมทีมใหม่ได้”
“หลินหยุนพยักหน้าและตอบเสียงเบาซึ่งถือเป็นคำตอบ
แม้ว่าหยางเฟยเย่นจะทรยศเขาแต่หลินหยุนไม่ได้เกลียดเธอยิ่งรักมากเท่าไรความเกลียดชังยิ่งมากขึ้นเท่านั้นทัศนคติที่หลินหยุนมีต่อหยางเฟยเย่นเหมือนคนที่สัญจรไปมาดังนั้นการทรยศของของหยางเฟยเย่นจึงเหมือนกับคนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นหลินหยุนรู้สึกว่าไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับเขา
โล่เสว่ฉีก็ตอบเสียงเย็นชาจ้องไปที่หยางเฟยเย่นและด่า“จอมปลอม!”
แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าพฤติกรรมของหยางเฟยเย่นนั้นไร้ยางอายแต่ตอนนี้เธออยู่ในทีมเดียวกันกับหลี่อู๋จี๋และไม่มีใครกล้าพูดร้ายๆกับเธอ
ยิ่งกว่านั้นพวกเขามีแต่ความอิจฉาหลี่อู๋จี๋ไม่กล้ามีความริษยาเพราะหลี่อู๋จี๋แข็งแกร่งมากจนพวกเขาทำได้แค่มองเท่านั้น!
เช่นเดียวกับขอทานคนหนึ่งพวกเขาสามารถริษยาขอทานคนหนึ่งที่มีคนเอาอาหารหรูหรามื้อใหญ่มาให้หรือแม้แต่ไปแย่งเพียงแต่ว่าพวกเขาไม่สามารถริษยาผู้ที่นำมาให้ได้
เมื่อมองดูผู้คนที่รวมตัวกันมากขึ้นเรื่อยๆชายชราที่อยู่ในสำนักอู๋จี๋ก็พูดอย่างเย็นชาว่า“ตั้งแต่ตอนนี้เริ่มฝ่าด่านได้!ใครจะเป็นผู้เริ่มก่อน?”
ทุกคนต่างพากันเธอมองฉันฉันมองเธอและในที่สุดสายตาของหลายคนก็มองไปที่หลี่อู๋จี๋
หลี่อู๋จี๋อมยิ้มเล็กน้อยและยื่นมือไปที่หยางเฟยเย่นด้วยความมั่นใจ“พวกเราเริ่มก่อนก็ได้!”
หยางเฟยเย่นหน้าแดงยื่นมือเล็กๆออกมาและวางลงบนฝ่ามือของหลี่อู๋จี๋หัวใจเต้นก้มหัวด้วยความเขินอายและตอบกลับด้วยเสียงเบา“ตกลง!”
สายตาของสาวๆที่อยู่รอบๆริษยาจนอยากฆ่าคน!
ความแข็งแกร่งของหลี่อู๋จี๋นั้นไม่ธรรมดาจริงๆและก็เป็นแดนพรสวรรค์สูงสุดเพียงแต่ว่าหยางเฟยเย่นก็เป็นแดนพรสวรรค์สูงสุดและความแข็งแกร่งของเขานั้นแย่กว่าของหลี่อู๋จี๋มาก
หลี่อู๋จี๋หนึ่งคนอาจจะสามารถเอาชนะหยางเฟยเย่นสิบคนได้
หลินหยุนแอบคิดในใจ“ดูเหมือนว่าวิชาการฝึกฝนในโลกบู๊โบราณจะแตกต่างกันมาก!”
ชายชราที่อยู่ในสำนักอู๋จี๋เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุด
หลี่อู๋จี๋และหยางเฟยเย่นทั้งสองคนรวมตัวกันไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าโดยตรงโดยมีเป้าหมายพยายามตั้งรับให้ได้สิบกระบวนท่าเท่านั้น
อย่างไรก็ตามลีลาการต่อสู้ของคนสองคนนั้นทำให้ผู้อื่นหมดคำจะพูด
อันที่จริงหลี่อู๋จี๋จะแข็งแกร่งกว่าแต่เขามักจะหลีกเลี่ยงการปะทะที่รุนแรงเพื่อให้หยางเฟยเย่นแบกรับการโจมตีแบบซึ่งๆหน้าแต่เขากลับลอบโจมตีอยู่ข้างๆเพื่อโจมตีชายชราสำนักอู๋จี๋
หลังจากใช้หลายกระบวนท่าไปแล้วหยางเฟยเย่นก็ตกอยู่ในภาวะอันตรายรู้สึกแย่มาก
“หลี่อู๋จี๋ทำไมเป็นแบบนี้?ไร้ยางอายสิ้นดี!ทุกครั้งก็ปล่อยให้เฟยเย่นทนรับการโจมตีซึ่งๆหน้าตัวเขาเองรับผิดชอบเฉพาะการลอบโจมตีเท่านั้น”
“เฮ้อครั้งนีหยางเฟยเย่นคงจะตาบอดเห็นได้ชัดว่าหลี่อู๋จี๋หลอกใช้เธอและไม่รู้จักถนุถนอมเธอเลย”
“ฉันคิดว่าแม้พวกเขาจะทนรับได้สิบกระบวนท่าหยางเฟยเย่นก็คงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส!”
หยางเฟยเย่นก็บ่นตลอดเช่นกันแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ความแข็งแกร่งของเธอสู้หลี่อู๋จี๋ไม่ได้ถ้าหลี่อู๋จี๋ไม่แบกรับการโจมตีซึ่งๆหน้าแทนเธอแม้ว่าเธอต้องการจะหลบก็คงจะไม่เร็วเท่าหลี่อู๋จี๋!
ดังนั้นส่วนใหญ่หยางเฟยเย่นจึงตั้งรับพลังโจมตีซึ่งๆหน้าตลอดลักษณะเหมือนคนมีทุกข์แต่ก็ต้องเก็บกดเอาไว้……ลำบากแต่พูดไม่ได้
ในกระบวนท่าที่แปดฝ่ามือลมกระแทกใส่ใบหน้าหยางเฟยเย่นผมเส้นส่วนหนึ่งถูกตัดออก
ในกระบวนท่าที่เก้าหยางเฟยเย่นหลบไม่ทันดังนั้นจึงทำได้เพียงตั้งรับหมัดฝ่ามือของชายชราสำนักอู๋จี๋กระแทกเข้าที่ร่างจนปลิวออกไป
โชคยังดีที่ในช่วงเวลาวิกฤติหลี่อู๋จี๋ลอบโจมตีจากด้านข้างและทำให้หยางเฟยเย่นได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่ากำลังจะถึงท่ากระบวนท่าสุดท้ายแล้วหยางเฟยเย่นเหลือบมองหลี่อู๋จี๋ที่ไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆก็เลยยืนนิ่งอยู่กับที่
กระบวนท่านนี้หลี่อู๋จี๋แบกรับไว้
อย่างไรก็ตามหลี่อู๋จี๋ได้หลอกล่อชายชรามาและบังคับให้หยางเฟยเย่นต้องต่อสู้ร่วมกันกับเขา
โชคดีที่คราวนี้หลี่อู๋จี๋ใช้กำลังเต็มที่สกัดกั้นความแข็งแกร่งส่วนใหญ่ของชายชราไว้ถึงกระนั้นหยางเฟยเย่นก็ถูกแรงกระแทกจนพ่นเลือดออกจากปากและทรุดลงบนพื้น
หญิงสาวสวยคนหนึ่งตอนนี้ดูแย่มากราวกับว่าหนีออกจากค่ายผู้ลี้ภัย
“คุณชายหลี่ยินดีด้วยที่ผ่านด่านได้!”ชายชราสำนักอู๋จี๋พูดด้วยรอยยิ้มที่เหมือนฝืนยิ้ม
“ขอบคุณที่ออมมือ!”หลี่อู๋จี๋พูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยทำมือประสานกันทำความเคารพ
จากนั้นหลี่อู๋จี๋ค่อยๆเดินไปหาหยางเฟยเย่นและโค้งคำนับ“เฟยเย่นเมื่อกี้ต้องขอโทษจริงๆทำให้เธอต้องลำบากอย่างไรก็ตามแผนของฉันประสบความสำเร็จแล้วพวกเราผ่านด่านแล้ว”
หยางเฟยเย่นตกตะลึงชั่วขณะเมื่อกี้เป็นการวางแผนของคุณเหรอ?”
“ใช่แล้วเมื่อกี้ให้คุณเผชิญกับการโจมตีซึ่งๆหน้าเพราะความแข็งแกร่งของคุณถ้าลอบโจมตีมันก็ไม่สามารถคุกคามเขาได้มากนักมีเพียงแค่คุณเผชิญการโจมตีซึ่งๆหน้าและฉันลอบโจมตีข้างๆถึงจะใช้ประโยชน์จากการโจมตีสองด้าน”หลี่อู๋จี๋พูดอย่างจริงจัง
ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจและอดไม่ได้ที่จะพูดคำหยาบออกมา“แม่งเอ้ยแบบนี้แหละที่เขาว่าแก้ตัวหน้าด้านๆ!สุดยอด!”
เพียงแต่ว่ามีคนไม่น้อยที่เชื่อผู้หญิงส่วนใหญ่จะเชื่อ
“ว้าวหลี่อู๋จี๋เก่งกาจมาก!”
แม้แต่หยางเฟยเย่นก็ยังเชื่อ
“คุณชายอู๋จี๋เก่งกาจจริงๆแม้แต่สิ่งเหล่านี้ยังวางแผนไว้เฟยเย่นขอชื่นชมจริงๆ!”