จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 484 คนเดียวกวาดล้างทั้งสำนัก
ทั้งเจ็ดคนเปลี่ยนกระบวนท่ากะทันหัน หมัดทั้งหกคนที่เดิมทีพุ่งเป้าไปที่หลินหยุน จู่ๆก็เปลี่ยนทิศทางไปหากงชางเซินที่กระโดดขึ้นไป
ชี่แท้ของทั้งหกคน ส่งเข้าไปยังร่างกายของกงชางเซิน
พลังของลูกศิษย์หลายสิบคนหลอมรวมอยู่ในร่างกายของทั้งเจ็ดคนที่เป็นหัวใจหลัก สุดท้ายพลังของทั้งเจ็ดคนก็ไปรวมอยู่ในร่างของคนคนเดียว
ตามหลักการวางตำแหน่งบิ๊กดาวไถเจ็ดดาว ตำแหน่งของดาวเทียนซู ก็คือกงชางเซิน
ถึงแม้พลังของคนพวกนี้ จะสูญเปล่าไปไม่น้อย มีเพียงแค่หนึ่งในสิบของพลังที่ถูกส่งไปยังกงชางเซิน แต่ว่า ต่อให้เป็นอย่างนั้น พลังนี้ก็ไม่สามารถประมาทได้
ร่างกายของกงชางเซินถูกล้อมรอบด้วยแสงสีเขียวที่ทรงพลัง ลอยอยู่กลางอากาศ ราวกับเป็นดวงอาทิตย์ขนาดย่อ ร่างกายปล่อยออร่าแห่งความน่าสะพรึงกลัวออกมา ราวกับเป็นเทพสงครามที่ลงมายังโลกมนุษย์
“หมัดเทพดาวไถเจ็ดดาว!”
เขาร้องตะโกนใส่ท้องฟ้าอย่างบ้าคลั่ง เสียงนั้นแม้จะเบาแต่ก็ไพเราะ ราวกับเป็นเสียงระฆังที่ดังกังวาน ที่ทำให้คนที่ได้ยินตกใจขึ้นมา
หมัดนั้นกลับปล่อยกำปั้นสีเขียวที่ทรงพลังออกมา ราวกับเป็นสสาร
หลินหยุนยืนอยู่ตำแหน่งเดิม จ้องมองกงชางเซินที่ลอยอยู่กลางอากาศที่ตอนนี้เหมือนกับเป็นครึ่งเทพครึ่งปีศาจ สัมผัสออร่าความแข็งแกร่งนั้น และเกิดความคิดในใจว่า “ต้องยอมรับจริงๆว่า สำนักเจ็ดดาวแข็งแกร่งมาก”
“ถ้าเกิดว่าการด้วยพลังของตัวบุคคล ก็มีความแข็งแกร่งเหนือกว่าฉิวเชียนซาเล็กน้อย แต่ว่า ถ้าเกิดบวกคนทั้งสำนักเจ็ดดาวเข้าไป งั้นความแข็งแกร่งก็เหนือกว่าฉิวเชียนซาไปหลายขุน”
“ต่อให้มีฉินเชียนซาสองคน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”
กงชางเซินที่ลอยอยู่กลางอากาศตะโกนขึ้นมา “ปรมาจารย์หลิน ไปตายซะ!”
หมัดนั้น ราวกับสามารถผ่าพิภพและสวรรค์ได้ ทรงพลังจนน่าตกใจ
“ท่าสยบเขา!”
หลินหยุนตะโกนเบาๆ แล้วปล่อยหมัดออกไปต้านรับ
ฮง!
ราวกับเป็นระเบิดที่มีดินระเบิดอยู่ร้อยกว่ากิโล มีลูกระเบิดทรงเมฆเห็ดออกมาจากผืนดิน เกิดแรงลมจากการระเบิดพัดออกไป ผ่านป่าไม้ที่อยู่รอบๆ มีกิ่งไม้นับไม่ถ้วนที่ถูกแรงลมพัดจนหักออกมา แล้วร่วงหล่นสู่ผืนดิน
คนของสำนักเจ็ดดาวเบิกตามองรอบๆ หาร่างของหลินหยุนที่อยู่ในควัน
“ครั้งนี้ ปรมาจารย์หลินน่าจะตายได้แล้ว!”
“การโจมตีนี้รุนแรงมาก ถ้าเกิดเขายังไม่ตาย ก็ไม่ใช่คนแล้ว?”
กงชางเซินทำหน้าจริงจัง สายตาก็เหมือนกับคนรอบๆ จ้องมองตำแหน่งที่หลินหยุนยืนอยู่เมื่อตะกี้
พอรอจนควันสลายหายไป ตำแหน่งที่หลินหยุนยืนอยู่ ปรากฏหลุมทรงกลมที่มีรัศมีห้าเมตร ร่างของหลินหยุนได้หายไปแล้ว
“ฮ่าๆ ปรมาจารย์หลินโดนระเบิดจนไม่เหลือซาก!” ลูกศิษย์คนหนึ่งหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ
“ข้าบอกแล้ว การโจมตีที่รุนแรงขนาดนี้ ปรมาจารย์หลินจะต้องตายอย่างแน่นอน!”
“แค่ตัวเขาคนเดียว ก็คิดที่จะมาแย่งสถานที่สวยงามแห่งนี้กับพวกเรา รนหาที่ตายชัดๆ!”
ทุกคนหันไปมองหลุมยักษ์นั้น แล้วเริ่มพูดจาเยาะเย้ย
กงชางเซินรู้สึกโล่งอก “การโจมตีที่รุนแรงขนาดนี้ ต่อให้เป็นใครในโลกบู๊ก็คงรับมือไม่ไหว เฮิง ปรมาจารย์หลินตายแล้วอย่างแน่นอน!”
แต่ว่า จู่ๆใจของกงชางเซินก็รู้สึกสั่นไหวขึ้นมา
เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
บนท้องฟ้าเหมือนมีบางสิ่งกำลังบินลงมาอย่างรวดเร็ว
เสียงที่เย็นชาและเรียบสงบ พร้อมแฝงความหยิ่งผยอง ค่อยๆดังขึ้นมาบนท้องฟ้า ราวกับเป็นเสียงที่ส่งมาจากสวรรค์ชั้นเก้า
“กระบวนท่าที่หกของสิบแปดท่าต้าเต๋า ดาวยักษ์ตก!”
ราวกับเป็นฝนดาวตก ราวกับเป็นดาวตกยักษ์ ที่หลอมรวมกลายเป็นดาวยักษ์ตก
“นั่นมันอะไรกัน!”
“ทำไมเหมือนกับเป็นเสียงของปรมาจารย์หลิน!”
“พระเจ้า หรือว่าเขายังไม่ตาย!”
ลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งของสำนักเจ็ดดาวร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว
กงชางเซินเองก็จ้องมองท้องฟ้าด้วยความตกใจ
จุดดำเล็กๆที่อยู่บนท้องฟ้า ในสายตาของทุกคน มันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นรูปร่างของคนคนหนึ่ง
“เป็นปรมาจารย์หลิน!”
“เขายังไม่ตาย!”
หัวใจของกงชางเซินสั่นไหวยิ่งกว่าเดิม ก่อนหน้านี้ได้ใช้ค่ายกลกลุ่มดาวหมีใหญ่บวกกับค่ายกลบิ๊กดาวไถ แถมยังใช้วิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักเจ็ดดาว หมัดเทพดาวไถเจ็ดดาว
แต่ก็ยังไม่สามารถสังหารปรมาจารย์หลินได้!
“เจ้าหนุ่มคนนี้ยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?”
บนท้องฟ้า เกิดเสียง‘ปอปอ’ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง นั่นเป็นความเร็วที่เร็วจนขีดสุด ทำให้เกิดเสียงที่เสียดสีกับอากาศ
หลินหยุนที่อยู่กลางอากาศ เอามือไขว้หลังทั้งสองข้าง ค่อยๆยกขาข้างหนึ่งขึ้นมา ส่วนขาอีกข้างก็งอเข่าขึ้นมา ราวกับเป็นไก่ทองยืนขาเดียว บินลงไปอย่างรวดเร็ว
ข้างหลังเท้าของเขา มีวงกลมส่องแสงสีเหลืองที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ราวกับเป็นคลื่นกระแทก ที่พุ่งเป้าลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ครอบคลุมทั้งภูเขาของทะเลสาบเยว่หยา
คนที่อยู่ในสวนทั้งหมด รู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหึมา ที่ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า กำลังกดทับหัวของตัวเอง
ราวกับเป็นผู้นำแห่งห้าขุนเขาในภูเขาไท่ซาน ที่ถูกคนใช้วิชาเทพ ย้ายออกมา ทับอยู่บนตัวของพวกเขา
ความเร็วของหลินหยุนเร็วจนถึงขีดสุด อาจจะเหนือกว่าความเร็วของเสียง แรงกดดันมหึมานั้น ก็ตามความเร็วของหลินหยุนลงไป เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
ตึก!
ลูกศิษย์คนหนึ่งที่มีการบำเพ็ญไม่สูงมาก คุกเข่าลงบนพื้นอย่างรุนแรง แล้วกระอักเลือดสดๆออกมา
ตึกตึกตึก!
พอมีคนเปิด เหล่าลูกศิษย์ที่ไม่สามารถทนรับแรงกดดันมหึมานั้นได้ ก็เริ่มเข่าอ่อนกันทีละคน จนคุกเข่าลงกับพื้น
เริ่มมีคนคุกเข่าลงบนพื้นมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มจากนักบู๊ที่อยู่ในแดนพรแสวง จากนั้นก็เป็นนักบู๊ที่อยู่ในแดนพรสวรรค์ จนสุดท้ายก็คือเหล่าปรมาจารย์ขั้นสูงสุด
หลังผ่านไปแค่ไม่กี่วินาที ก็เหลือเพียงแค่กงชางเซินที่ยังฝืนยืนอยู่ได้
บูม!
เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่ว ราวกับท้องฟ้าถล่ม ทั้งทะเลสาบเยว่หยาในภูเขาเกิดการสั่นไหวที่รุนแรงอยู่ครู่หนึ่ง
ร่างของหลินหยุนราวกับเป็นลูกกระสุนปืนใหญ่ พุ่งลงไปตรงศีรษะของกงชางเซินจนห่างกันแค่หนึ่งเมตร
จากนั้น ก็เกิดพายุที่บ้าคลั่ง โดยมีหลินหยุนเป็นจุดศุษย์กลาง กระจายออกไปรอบๆหลายสิบเมตร
ต้นไม้เล็กๆที่อยู่รอบๆ โดนพัดจนปลิวออกมาทั้งต้น จนปลิวออกไปหลายเมตร
กระจกหน้าต่างที่อยู่ในคฤหาสน์ เกิดเสียงฮวาลา จนแตกกระจายทั้งหมด
ร่างกายของกงชางเซินส่งเสียงกริ๊กกริ๊กออกมา อ้วกออกมาเป็นเลือดสดๆ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป คุกเข่าลงบนพื้นในทันที
หลินหยุนยืนอยู่กลางอากาศ จ้องมองเหล่าศิษย์ในสำนักเจ็ดดาวที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้วยสายตาเย็นชา คนพวกนี้มีบางพวกที่ดาวยักษ์ตกจนเสียชีวิต มีบางพวกที่โดนทับจนหัวแหลกละเอียด และยังมีบางพวกที่โดนทับจนเข่าแหลกละเอียด
เหล่าผู้อาวุโสที่มีความแข็งแกร่งที่สุด ตายอย่างอนาถที่สุด เพราะว่าตำแหน่งที่พวกเขายืนเป็นใจกลางการโจมตีของหลินหยุน เพราะงั้นจึงโดนทับจนกลายเป็นเนื้อบด
กงชางเซินแข็งแกร่งจริงๆ ขนาดใช้ดาวยักษ์ตกเขาก็ยังทนมาจนถึงสุดท้ายได้ แต่ว่า เขาเองก็แทบจะกลายเป็นคนพิการ กระดูกหักไปครึ่งตัว
มีลูกศิษย์อีกหลายคนที่โชคดีรักษาชีวิตมาได้ จ้องมองภาพเหล่านี้ด้วยความหวาดกลัว ราวกับเห็นผียังไงอย่างนั้น
“คนเดียวกวาดล้างทั้งสำนัก!”
“ปรมาจารย์หลินเป็นคนหรือเทพกันแน่?”
กงชางเซินยังคงมีสติอยู่ แต่ว่าเขารู้สึกไม่อยากเชื่อภาพที่ตัวเองเห็น ตัวของเขาตกอยู่ในอากาศช็อค
“เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง? บนโลกนี้ทำไมถึงมีคนที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้!”
“ปรมาจารย์หลิน ตกลงเจ้าเป็นใครกันแน่?” กงชางเซินจ้องมองหลินหยุนด้วยความหวาดกลัว แววตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
หลินหยุนจ้องมองเขาด้วยสายตาดูถูก แล้วพูดด้วยเสียงเรียบๆว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้”
“ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว”
หลินหยุนชี้นิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว มีแสงพลังทิพย์แทงทะลุหัวใจของกงชางเซิน ชีวิตของกงชางเซินดับไปในทันที!
พอเห็นการตายของกงชางเซิน เหล่าผู้อาวุโสก็ตายจนหมดแล้ว เหล่าลูกศิษย์ที่ยังเหลือรอดอยู่ ตกใจจนแทบกลายเป็นบ้าไปแล้ว
“ปรมาจารย์หลินได้โปรดไว้ชีวิตด้วย!พวกเราก็แค่ลูกศิษย์ธรรมดาของสำนักเจ็ดดาว พวกเราเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้แค่วันเดียว พวกเราไม่ได้เข้าไปร่วมการทำสงครามกับท่าน!”
เหล่าลูกศิษย์คุกเข่าลงต่อหน้าของหลินหยุน ก้มหัวขอขมาไม่หยุด
“ข้าสามารถไว้ชีวิตพวกเจ้าได้ พวกเจ้าต้องทำความสะอาดที่นี่ให้เรียบร้อย จากนั้นก็หาเวลาพาข้าไปที่สำนักเจ็ดดาว”
เหล่าลูกศิษย์เหมือนกับนักโทษที่ได้รับการให้อภัย รีบพยักหน้าทันที “ได้ ได้ พวกเราจะทำตามที่บอก!”
กงชางเซินมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าหลินหยุนได้ทะลุจนถึงระยะแด่เทพเจ้าช่วงกลาง แถมยังกลั่นภูตป่าพรสวรรค์ จนความแข็งแกร่งมีความเสถียรอยู่ในระดับแด่เทพเจ้าช่วงกลาง ตอนที่เผชิญกับกงชางเซิน ถ้าเกิดไม่ใช้วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ คงรู้ผลแพ้ชนะได้ยาก