จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 514 การเชื้อเชิญของยิ่งตงไหล
ยิ่งตงไหลที่ไม่ได้เกรงกลัว: “ต่อให้นายจะฆ่าข้า ข้าก็ยังมีลักษณะท่าทางเช่นนี้ เพียงแค่ทำผิดกฎหมาย ไม่ว่าใครก็ตามล้วนจำเป็นที่จะต้องได้รับการลงโทษตามกฎหมาย! ”
เติ้งยู่เหรินพูดว่า: “พอได้แล้ว เจียหลุน นายรีบหนีไปเดี๋ยวนี้! ”
“พ่อ! ถ้าหากฉันไปแล้ว ท่านจะทำอย่างไร? ” เติ้งเจียหลุนเริ่มที่จะเข้าใจอะไรบางอย่างได้บ้างแล้ว
เติ้งยู่เหรินมองไปที่เขา ยิ้มและพูดว่า: “เรื่องนี้ จะต้องมีผู้ที่เข้ามอบตัวรับผิดต่อปรมาจารย์หลิน ซึ่งคนผู้นี้ก็คือข้า ไม่ใช่นาย”
“ไม่ได้! ” เติ้งเจียหลุนตะโกนดังลั่น น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตา
“หากจะไปก็ต้องไปด้วยกัน! ”
หลินหยุนมองไปที่ปู่รองเติ้ง โดยที่ไม่ได้สนใจอะไรกับเขา แต่ก็ได้หันไปยังทิศทางที่ตั้งของหลุมหลบภัยที่พ่อลูกตระกูลเติ้งนั้นซ่อนตัวอยู่ และพูดขึ้นว่า: “ยังไม่ออกมากันอีกเหรอ? ”
เติ้งยู่เหรินพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ร้อนรน: “รีบหนีไป! ไม่อย่างนั้นพวกเราก็คงจะไม่มีใครหนีรอดไปได้”
เติ้งเจียหลุนกัดฟัน แล้วคุกเข่าคำนับลงต่อหน้าเติ้งยู่เหริน: “พ่อ ท่านดูแลรักษาตัวเองดี ๆ ด้วย! ”
พูดจบ เติ้งเจียหลุนก็หันหลังแล้วเดินจากไป
เติ้งยู่เหรินค่อย ๆ เดินออกมา มองไปยังหลินหยุนที่อยู่บนลานกว้าง ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ปรมาจารย์หลินเก่งกาจสมกับคำร่ำลือจริง ๆ นับถือนับถือ! ”
“ปู่รองของข้าเขาเป็นอย่างไรบ้าง? ”
หลินหยุนพูดว่า: “วางใจได้ เขาไม่เป็นอะไร”
“แล้วเติ้งเจียหลุนล่ะ? ”
เติ้งยู่เหรินยิ้มและพูดว่า: “ได้จากไปสักพักแล้ว ตระกูลเติ้งของข้า จะยังต้องมีผู้สืบทอดต่อไป”
หลินหยุนสีหน้าไม่เปลี่ยน เหมือนว่าได้คาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้วว่าเติ้งเจียหลุนคงจะไม่ยอมจำนนถูกจับง่าย ๆ: “ในเมื่อนายได้ทำการเลือกแล้ว จะเป็นข้าที่ลงมือหรือว่านายจะลงมือด้วยตนเองล่ะ? ”
เติ้งยู่เหรินยิ้มอย่างโศกเศร้า: “ไม่ต้องลำบากปรมาจารย์หลิน ข้าจะลงมือเอง แต่ ข้ามีเรื่องขอร้องอย่างหนึ่ง”
“ข้าไม่ตกลง” หลินหยุนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เขารู้ว่าเติ้งยู่เหรินต้องการที่จะขอร้องให้เขาไว้ชีวิตของเติ้งเจียหลุน ซึ่งไม่เป็นไปไม่ได้
ปรมาจารย์ไม่สามารถที่จะหลบหลู่ได้ จักรพรรดิยิ่งไม่สามารถที่จะล่วงเกินได้!
เติ้งเจียหลุนจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
เติ้งยู่เหรินหัวเราะเหอะเหอะ: “ข้าทราบแล้ว”
“แต่ข้าก็ยังหวังว่า ปรมาจารย์หลินอย่าได้ตามฆ่าล้างผลาญ! ”
หลินหยุนพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก: “ข้าจะฆ่าเพียงผู้ที่กระทำผิดเท่านั้น”
“งั้นก็ดีแล้ว! ” เติ้งยู่เหรินไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ควักปืนพกออกมา จ่อไปยังที่ขมับของตน แล้วก็ลั่นไก
โป้ง!
เจ้าบ้านตระกูลเติ้ง วีรบุรุษรุ่นหนึ่ง ได้จบชีวิตลงแล้ว!
พวกลูกน้องเหล่านั้นที่ควบคุมตัวของยิ่งตงไหล เห็นเจ้าบ้านฆ่าตัวตาย แต่ละคนก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก
ยิ่งตงไหลฉวยโอกาสตะโกนขึ้นเสียงดัง: “เจ้าบ้านของพวกนายได้ตายไปแล้ว หรือว่าพวกนายยังเตรียมที่จะจงรักภักดีต่อเขาอยู่อีกเหรอ? ”
ทุกคนต่างตื่นตระหนก รีบพากันถอยหลัง และส่ายศีรษะไม่หยุด
พลังความสามารถของหลินหยุนพวกเขาต่างก็เห็นกันแล้วในเมื่อครู่ ซึ่งหากคิดที่จะเป็นปรปักษ์กับผู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ก็เหมือนกับว่าเป็นการรนหาที่ตายชัด ๆ
อีกทั้งเติ้งยู่เหรินก็ได้ตายไปแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาคงจะไม่ยอมพลีชีพอีกต่อไป
“ในเมื่อพวกนายไม่คิดที่จะจงรักภักดีต่อตระกูลเติ้งแล้ว อย่างนั้นก็ตามข้าไปแล้วกัน! เข้าร่วมกองทัพทหาร ข้าจะยื่นขออภัยโทษให้กับพวกนาย! ” ยิ่งตงไหลพูดขึ้น
ทุกคนมองหน้าซึ่งกันและกัน พวกเขามาที่นี่ก็เพียงแค่ผลประโยชน์ ติดตามตระกูลเติ้งจึงสามารถที่จะกล้าทำอะไรได้ตามอำเภอใจ
ตอนนี้ตระกูลเติ้งไม่เหลือแล้ว พวกเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อไป
“ตกลง พวกข้าเต็มใจที่จะเข้าร่วมกองทัพทหาร! ”
“แต่ว่าที่นายพูดจะเชื่อถือได้ไหม? หากเมื่อพวกข้าปล่อยนายไปแล้ว นายกลับมาเอาผิดพวกข้าอีกจะทำอย่างไร? ” ผู้ที่มีลักษณะเป็นผู้นำได้สอบถามขึ้น
ยิ่งตงไหลพูดขึ้นด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม: “วางใจได้ ข้ายิ่งตงไหลเป็นผู้ที่พูดแล้วไม่คืนคำเป็นแน่ ถ้าหากว่าพวกนายไม่เชื่อ ข้าสามารถนำเอาชื่อเสียงศักดิ์ศรีของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าเป็นประกัน! ”
ยิ่งตงไหลมีความคิดของตนเองว่า เมื่อตระกูลเติ้งไม่มีแล้ว คนพวกนี้ที่ติดตามตระกูลเติ้งซึ่งทำอะไรตามอำเภอใจจนเคยชินแล้ว ถ้าหากไม่นำพวกเขามารวมตัวเข้าด้วยกันไว้ พวกเขาคงจะสร้างอันตรายสร้างปัญหาให้กับสังคมอย่างแน่นอน
นำพวกเขารวมเข้าสู่กองทัพทหาร อบรมฝึกฝนไปเรื่อย ๆ ทำให้พวกเขากลายเป็นคนที่ทำประโยชน์ให้กับสังคม แบบนี้จึงจะถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
เห็นว่าทุกคนยังคงมีความสงสัย ยิ่งตงไหลจึงตะโกนใส่อย่างเย็นชา: “ความอดทนของข้ามีขอบเขตที่จำกัด ข้าจะให้เวลาพวกนายพิจารณาเพียงสามวินาที ถ้าหากพวกนายยังไม่มีคำตอบ พวกนายก็เป็นไปตามบุญตามกรรมของตนก็แล้วกัน! ”
เวลานี้ ทุกคนต่างตื่นตระหนกกันแล้ว
“พวกข้าเต็มใจ พวกข้าเต็มใจ! ”
พวกคนเหล่านั้นเก็บอาวุธปืนขึ้น ยิ่งตงไหลและคนอื่น ๆ ได้รับความเป็นอิสระอีกครั้ง
ยิ่งตงไหลรีบสั่งการลูกน้องสองคนของตนในทันที: “พวกนายพาคนไปจำนวนหนึ่ง แล้วรีบไปตามจับตัวเติ้งเจียหลุน โดยจะต้องจับตัวเขากลับมาให้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะสร้างอันตรายทำเรื่องเลวร้ายให้กับมณฑลซีไห่ต่อไปอีก! ”
“รับทราบ! ”
ลูกน้องสองคนได้เลือกคนจากกองทัพทหารส่วนตัวของตระกูลเติ้ง เพื่อไปตามจับตัวเติ้งเจียหลุน
มองไปที่ยิ่งตงไหล แล้วหลินหยุนก็หันหน้า มองไปที่ปู่รองเติ้ง
สถานะของยิ่งตงไหล หลินหยุนเข้าใจได้อย่างชัดเจนแล้ว สำหรับคนของทางการ หากเขาสามารถที่จะไม่คบค้าสมาคม ก็พยายามที่จะไม่คบค้าสมาคมด้วยจะดีที่สุด
แต่ว่า ยิ่งตงไหลกลับเดินไปหาหลินหยุน กำหมัดแสดงความคารวะ และพูดว่า: “ยิ่งตงไหล ขอขอบคุณปรมาจารย์หลินอย่างมากที่ได้ช่วยชีวิตเอาไว้! ”
หลินหยุนไม่ได้หันมองกลับไป และพูดขึ้นว่า: “ข้าไม่ได้คิดที่จะช่วยนาย แต่พวกนายโชคดีก็เท่านั้นเอง”
ยิ่งตงไหลยิ้มและพูดว่า: “ปรมาจารย์หลิน ในตอนเริ่มแรก เติ้งเจียหลุนจับพวกเรามาเพื่อข่มขู่ โดยที่คนอื่นมองไม่ออก แต่ข้ากลับมองเห็นอย่างชัดเจน ใบหน้าของท่านเผยให้เห็นเจตนาสังหารขึ้นแวบหนึ่ง”
“ในตอนนั้นท่านสามารถที่จะทดลองดูพลังความสามารถของตระกูลเติ้งก่อนได้ แต่กลับลงมือในทันที ไม่ใช่เพื่อต้องการที่จะช่วยเหลือพวกข้าหรอกเหรอ? ”
หลินหยุนไม่พูดไม่จา ถูกต้อง ในตอนนั้นเขาต้องการที่จะช่วยเหลือยิ่งตงไหลกับคนอื่น ๆ ดังนั้นจึงได้รีบร้อนที่จะลงมือ
คิดไม่ถึงว่ายิ่งตงไหลจะสังเกตได้อย่างละเอียดขนาดนี้ ซึ่งถูกเขาพบเห็นจนได้
“ปรมาจารย์หลินแม้ว่าจะไม่ใช่คนในโลกมนุษย์ แต่ในจิตใจเต็มไปด้วยคุณธรรม”
“ข้าขอละลาบละล้วงคิดที่จะเชิญปรมาจารย์หลินให้มาเข้าร่วมกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าของพวกข้า โดยมารับตำแหน่งหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนทักษะการต่อสู้ ไม่ทราบว่าปรมาจารย์หลินมีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง? ”
ยิ่งตงไหลมองออกว่า หลินหยุนไม่ชอบคนที่ยุ่งยากน่ารำคาญ ดังนั้นจึงได้พูดออกไปตามตรง
ความคิดดังกล่าวนี้ ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ในตอนที่เขาอยู่ที่หลุมหลบภัยใต้ดินแล้ว
พลังความสามารถในการต่อสู้ของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าของพวกเขา ยังคงอ่อนแออย่างมาก
คราวนี้ หากไม่ใช่บังเอิญที่หลินหยุนมาตามล้างแค้นที่ตระกูลเติ้ง แม้แต่เขาเองก็คงจะต้องตายอยู่ที่นี่เป็นแน่
หลินหยุนส่ายศีรษะ ปฏิเสธตามตรง: “ข้าไม่มีความสนใจ”
ยิ่งตงไหลเหมือนว่าคาดเดาเอาไว้ก่อนแล้วว่าหลินหยุนคงจะปฏิเสธ แต่เขาก็ยังไม่ท้อใจ และได้พูดขึ้นว่า: “ผู้ชายที่ยอดเยี่ยม จะต้องมีอุดมการณ์ที่ยิ่งใหญ่ รักษาคุ้มครองประเทศ! แม้ว่าคนในโลกบู๊ แต่ไหนแต่ไรจะไม่ถูกบังคับโดยโลกมนุษย์ แต่พูดกันตามตรงแล้วก็เป็นลูกหลานของชาวจีน โดยการบำเพ็ญฝึกฝนของปรมาจารย์หลิน ถ้าหากว่าไม่ได้กระทำเรื่องที่มีชื่อเสียงให้เป็นเกียรติประวัติแล้ว คงจะน่าเสียดายพลังความสามารถบู๊ที่เก่งกาจสูงส่งที่มีอยู่ในร่างกายนี้อย่างมาก! ”
ยิ่งตงไหลเป็นชายชาตรีที่แท้จริง ซึ่งนับจากที่เขาพาลูกน้องไม่กี่คนแล้วกล้าที่จะบุกเข้าสู่ตระกูลเติ้ง ก็สามารถมองออกได้แล้ว
แต่ หลินหยุนไม่ได้คิดที่จะเข้าร่วมกองทัพเลยจริง ๆ
อีกทั้งหลินหยุนเองก็กำลังหลบหนีทางการของจีนมาโดยตลอด เพราะว่าเขากระทำบางเรื่องที่ทางการไม่ได้อนุญาต
“ข้าไม่สนใจ” หลินหยุนพูดขึ้นอีกครั้ง
ยิ่งตงไหลถอนหายใจ: “น่าเสียดาย! ”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราค่อยพบกันใหม่ในโอกาสหน้า! ”
ประสานมือและยกขึ้นเพื่อแสดงความเคารพต่อหลินหยุน แล้วยิ่งตงไหลก็หันหลังนำพาทุกคนเดินจากไป
จากประสบการณ์ของเขาแล้ว ทราบดีว่าหากพูดเชิญต่อไป ไม่เพียงไม่เกิดประโยชน์ แต่กลับจะทำให้หลินหยุนรู้สึกไม่ดีขึ้นอีกด้วย
หลินหยุนไม่ได้ตอบรับ เขาพยายามที่จะไม่ไปคบค้าสมาคมกับคนของทางการ
ปู่รองเติ้งอยู่ในสมาธิมานานกว่าแปดชั่วโมงแล้ว จนถึงกลางดึก เขาจึงได้สติตื่นขึ้นมา
“รู้สึกตัวแล้วเหรอ? ” หลินหยุนที่นั่งขัดสมาธิบำเพ็ญอยู่ด้านข้าง พูดขึ้น
ปู่รองเติ้งตกใจ จากนั้นก็ทำการคารวะเคารพหลินหยุนในทันที: “ขอบคุณปรมาจารย์หลินอย่างมาก! ”
“นายไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก นี่คือความโชคดีของนายเอง” หลินหยุนกล่าว
“ปรมาจารย์หลินไม่จำเป็นต้องบอกปัด แม้ว่าท่านจะไม่ตั้งใจ แต่ก็ทำให้ข้าบรรลุได้ ตามกฎระเบียบที่บรรพบุรุษอาวุโสได้กำหนดเอาไว้ ข้าจะต้องเรียกท่านว่า อาจารย์! ” ปู่รองเติ้งเกรงใจอย่างมาก หรือพูดได้ว่าศึกษาเรียนรู้ในสิ่งโบราณแต่ไม่สามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้
ช่วงสมัยที่เขาเกิดนั้น นับถือเลื่อมใสในคุณธรรม 3 หลัก 5 จรรยาเป็นอย่างมาก
คำพูดเดียวของหลินหยุน ทำให้เขาบรรลุได้ในทันที แม้ว่าหลินหยุนจะไม่ได้ตั้งใจ แต่การฝึกฝนที่ก้าวหน้าของเขาก็คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นแท้จริง
ตามกฎระเบียบในสมัยก่อนแล้ว เขาจะต้องเรียกหลินหยุนอาจารย์!