จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 595 ตีนายแล้วจะทำไม
ลูกศิษย์คนนั้นรีบวิ่งไปด้านในหุบเขาทันที
ในไม่ช้า กลุ่มเยาวชนชุดดำหกคนสวมเครื่องแบบหุบเขาเทพยา ก้าวเท้ามาถึงที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่เกินห้านาที
จะเห็นได้ว่า หน่วยชุดฉุกเฉินของหุบเขาเทพยานั้นเร็วมาก
กลไกการรักษาความปลอดภัยยังสามารถสะท้อนให้เห็นว่าระบบปฏิบัติการของหุบเขาเทพยา ได้บรรลุมาตรฐานที่สมบูรณ์มาก
“ผู้พิทักษ์ คนผู้นี้กำลังสร้างปัญหาในหุบเขาเทพยาของเรา พวกนายไล่เขาออกไป!” พ่อบ้านสั่งด้วยน้ำเสียงที่ออกคำสั่ง
ผู้พิทักษ์มีสีหน้าเฉยเมย และคนที่เป็นผู้นำ ก็มองพ่อบ้านอย่างเย็นชา
“คุณไม่มีอำนาจที่จะสั่งพวกเรา โปรดแสดงหลักฐานว่าไอ้หนุ่มคนนี้กำลังสร้างปัญหา!” หัวหน้าผู้พิทักษ์พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
ใบหน้าของพ่อบ้านแดงก่ำ ในระบบของหุบเขาเทพยา หน่วยพิทักษ์อยู่ในความรับผิดชอบของเจ้าหุบเขา แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อบ้านของหุบเขาเทพยา แต่เขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะสั่งการในการต่อสู้ของหุบเขาเทพยา
นี่ก็เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้เกิดการจลาจล
เมื่อเห็นว่าผู้พิทักษ์เหล่านี้ไมฟังคำสั่งของคุณลุง คุณชายเหยียนจึงตะโกนอย่างโกรธเคือง “ช่างใจกล้า แม้แต่คำพูดของพ่อบ้านพวกนายก็ไม่ยอมฟัง จะกบฏหรือ!”
พ่อบ้านสายตามืดมัว และเกือบจะล้มลง ผู้พิทักษ์เหล่านี้อยู่ภายใต้อำนาจของเจ้าหุบเขา เขาจะมีอำนาจสั่งการได้อย่างไร!
โดยเฉพาะคำพูดของคุณชายเหยียนที่พูดว่าการกบฏ ยิ่งทำให้พ่อบ้านตกอยู่ในสถานการณ์ลุกเป็นไฟ!
ผู้พิทักษ์มองคุณชายเหยียนด้วยสายตาเย็น ราวกับมองคนโง่
คุณชายเหยียนยังคงทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาว พูดอย่างเย่อหยิ่ง “มองอะไร เชื่อหรือไม่ฉันให้คุณลุง ยกเลิกตำแหน่งของพวกนาย แล้วไล่พวกนายออกจากหุบเขาเทพยา!”
“หุบปากซะ!” พ่อบ้านทนไม่ไหวแล้ว แล้วเตะคุณชายเหยียนลงกับพื้น
พ่อบ้านรีบยิ้มให้ผู้พิทักษ์เหล่านนั้นทันที “เด็กคนนี้ไม่รู้ความ คำพูดของเขาได้โปรดทุกท่านอย่าถือเป็นเรื่องจริงจัง!”
“พวกเราทุกคนก็ทำงานเพื่อเจ้าหุบเขา หวังว่าทุกท่านจะยกโทษให้!”
“ใช่สิ ฉันมีหลักฐานว่าไอ้หนุ่มคนนี้กำลังสร้างปัญหา รปภ.ของพวกเรา และทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์สามารถยืนยันได้ เขาเป็นคนที่ทำร้ายรปภ.ของพวกเราก่อน และยังจะทุบตีฉันด้วย ฉันจึงให้คนไปเชิญพวกคุณมา!”
พ่อบ้านพูดหน้ามือเป็นหลังมือ เติมเชื้อไฟลงไป และโยนความรับผิดชอบทั้งหมดให้กับหลินหยุน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าหลินหยุนจะไม่ได้ลงมือทำร้ายรปภ. แต่เพียงแค่มองก็ทำให้รปภ.ทั้งสองหวาดกลัวจนล่าถอย
เพียงแต่ว่า สิ่งที่น่าละอายเช่นนี้ รปภ.ทั้งสองจะต้องไม่พูดออกมาอย่างแน่นอน
และทุกคนที่อยู่รอบๆต่างมาที่นี่เพื่อแลกเปลี่ยนยาของหุบเขาเทพยา และพวกเขาจะไม่ทำให้พ่อบ้านขุ่นเคืองแน่นอน
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นรปภ.ทั้งสองคน หรือฝูงชนโดยรอบ จึงพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่พ่อบ้านพูด
หัวหน้าหน่วยพิทักษ์มองไปที่หลินหยุนด้วยใบหน้าเคร่งขรึม และถามว่า “คุณยังมีอะไรจะอธิบายอีกไหม?”
“หน่วยพิทักษ์ในหุบเขาเทพยาขึ้นตรงกับเจ้าหุบเขา และจะไม่ลำเอียงไปทางใด หากพวกเขาพูดโกหก คุณสามารถเปิดเผยออกมาได้”
พ่อบ้านขมวดคิ้ว แต่ก่อนเขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับคนในหน่วยพิทักษ์นั้นมีคุณธรรม และพูดยาก
ตอนนี้ในที่สุดก็เข้าใจแล้ว
ในฐานะที่เป็นพ่อบ้านหุบเขาเทพยา สมาชิกในทีมเหล่านี้ไม่ไว้หน้าเขาเลย
พ่อบ้านได้เริ่มเตรียมการที่จะโต้ตอบหลินหยุนแล้ว เขาคิดไว้แล้วว่าหลินหยุนจะต้องบอกข้อเท็จจริงกับคนในหน่วยพิทักษ์แน่นอน
เพียงแต่ว่า สิ่งที่ทำให้ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
หลินหยุนพูดอย่างไร้ความรู้สึก “เขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะให้ฉันอธิบาย แม้ว่าฉันจะทำ พวกนายจะทำอะไรฉันได้?”
“ช่างเป็นไอ้หนุ่มที่หยิ่งผยองอะไรเช่นนี้!”
ทุกคนรอบๆตัวประหลาดใจ เผชิญหน้ากับหน่วยพิทักษ์ ไอ้หนุ่มคนนี้ยังไม่เห็นใครอยู่ในสายตา
เขาไม่กลัวหุบเขาเทพยาหรือ?
พ่อบ้านประหลาดใจและดีใจ เขากำลังคิดว่าจะตอบโต้การโต้แย้งของหลินหยุนอย่างไร แต่หลินหยุนกลับยอมรับออกมาเอง และยังท้าทายหน่วยพิทักษ์อีกด้วย
คราวนี้คนในหน่วยพิทักษ์ คงจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอน
คุณชายเหยียนอยู่ข้างหลัง หัวเราะทันที สายตาที่มองหลินหยุน เต็มไปด้วยความชั่วร้าย “ไอ้หนุ่มคนนี้ หยิ่งยะโสได้น่ารักจริงๆ! แม้แต่หน่วยพิทักษ์ในหุบเขาเทพยา ก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา ต่อจากนี้ฉันจะคอยดูว่านายจะตายยังไง!”
หัวหน้าหน่วยพิทักษ์ สีหน้าเคร่งชรึม “ดูเหมือนว่าคุณจะมาที่หุบเขาเทพยาของฉันเพื่อก่อกวนจริงๆ!”
“จับตัวเอาไว้!”
หัวหน้าหน่วยพิทักษ์ออกคำสั่ง และหลายคนในทีมก็แยกย้ายกันไป ล้อมหลินหยุนทันที
เสี่ยวจุยดูตกใจ ก้มศีรษะลงและมองไปรอบๆ ร่างผอมบางของเธอหลบอยู่ด้านหลังหลินหยุนไม่ยอมหนีห่าง
หลินหยุนรู้สึกได้ถึงร่างกายที่สั่นของเธอ
เธอกลัวมาก แต่เธอจะไม่ยอมถอย
หลินหยุนเหลือบมองหน่วยพิทักษ์เหล่านี้ ล้วนเป็นยอดฝีมือแดนพรสวรรค์ และหัวหน้าคนนั้นมีทักษะติดตัวมาแต่เกิดโดยไม่ต้องฝึกฝน
พลังนี้อยู่ในโลกมนุษย์ และสามารถเรียกว่าผู้ควบคุมอำนาจสูงสุด แต่อยู่ในโลกบู๊ ยังเป็นพลังที่มหาศาล
อย่างไรก็ตาม อยู่ต่อหน้าหลินหยุน มันไม่มีค่าพอที่จะพูดถึง
หลินหยุนไม่ได้เตือนเสี่ยวจุย เขาก็ได้ปล่อยพลังทิพย์ที่ทรงพลังไปให้หน่วยพิทักษ์หลายคน และรู้สึกได้ทันทีถึงวิกฤตแรงกดดันของภูเขาไท่ซานจากด้านบนภูเขาไท่ซาน
ช่างป็นออร่าอันทรงพลัง!” หน่วยพิทักษ์ตกใจ สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที
“ฉันบอกแล้ว พวกนายไม่คู่ควรที่จะให้ฉันอธิบาย” เสียงเรียบเฉย ก้าวออกไป อากาศภายในรัศมี100เมตรดูเหมือนจะหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง
พุด!
สมาชิกหน่วยพิทักษ์หลายคน และผู้ชมที่อยู่รอบๆ ยังมีคุณชายเหยียนและลูกน้องของเขา และพ่อบ้านกับลูกศิษย์หุบเขาเทพยาหลายคน ต่างก็คุกเข่าอยู่บนพื้น และโงหัวไม่ขึ้น
พ่อบ้านตกใจสุดขีด “นี่ นี่มันพลัง……ปรมาจารย์เหรอ!”
คุณชายเหยียนก็สีหน้าตกใจแล้วมองไปที่หลินหยุน ด้วยท่าทางสยดสยองและคิดในใจ “เป็นไปได้ยังไง! ไอ้หนุ่มคนนี้ทำไมมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนั้น! แม้แต่หน่วยพิทักษ์ก็ทนการโจมตีต่อไม่ไหว!”
หน่วยพิทักษ์หลายคน ก็ตกใจเช่นกัน
“คนผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป รีบไปแจ้งให้เจ้าของหุบเขาทราบโดยเร็วที่สุด!”
หน่วยพิทักษ์ขยิบตาให้สมาชิกคนอื่น เห็นได้ชัดว่าในใจกำลังวางแผนชั่วร้ายที่สุดแล้ว
หลินหยุนเพิกเฉยต่อหน่วยพิทักษ์เหล่านนี้ แต่มองไปที่พ่อบ้าน
พ่อบ้านตกใจมาก ราวกับว่าจู่ๆเขาก็ถูกสัตว์ร้ายจ้องเขม็ง
“นาย นายต้องการทำอะไร?” พ่อบ้านมองไปที่หลินหยุน เสียงสั่น
“นายพูดหน้ามือเป็นหลังมือ ใส่ร้ายฉัน เพียงเพื่อสนับสนุนหลานชายที่ไร้ประสิทธิภาพคนนั้นใช่ไหม” เสียงของหลินหยุนเย็นชา
พ่อบ้านยังอยากจะแถ”ไม่ใช่เช่นนั้น เพราะนายใช้โอสถปลอมหลอกพวกเรา ตอนนี้ยังต้องการใช้กำลังเพื่อข่มขู่พวกเรา”
“ไอ้หนุ่ม ฉันขอบอกนาย หุบเขาเทพยาตรงนี้ ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาอาละวาด แม้ว่านายจะเป็นปรมาจารย์ ก็ควรทำตัวซื่อสัตย์”
“โง่เขลา!” หลินหยุนโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ และพลังมหาศาลได้ปะทะใบหน้าของพ่อบ้านโดยตรง
ตูม!
พ่อบ้านถูกทุบตีจนกระเด็นออกไป ไม่รู้ว่าฟันหลุดไปกี่ซี่ ใบหน้าครึ่งหนึ่งบวมเหมือนหัวหมู
“ไอ้หนุ่ม นายกล้าตีฉัน ก็เท่ากับตบหน้าหุบเขาเทพยา หุบเขาเทพยาจะไม่ปล่อยนายไปอย่างแน่นอน! นายรอคำบัญชาเทพยาจากหุบเขาเทพยาเลย!”
“คำบัญชาเทพยาออกมา ครึ่งหนึ่งของคนในโลกบู๊ก็จะไล่ล่าฆ่านาย! ในเวลานั้น จะทำให้นายหมดหนทางเดิน!”
“ฮ่าฮ่า…” พ่อบ้านยิ้มอย่างน่าเกลียดและเจ้าเล่ห์
ใบหน้าของหลินหยุนมีลักษณะที่น่าสมเพช และเสียงของเขาไม่แยแส ยังคงคาดหวังลมๆแล้งๆ”
“ที่ฉันไว้ชีวิตนาย เพียงเพื่อให้นายเห็นได้ชัดเจน นายไม่สามารถเป็นตัวแทนของหุบเขาเทพยาได้ นายเป็นได้แค่คนชั้นต่ำที่น่าสมเพช
“รอผู้มีอิทธิพลใหญ่ในหุบเขาเทพยาออกมา และเห็นโอสถของฉัน แกก็จะถูกลืมไปโดยสิ้นเชิง”
พ่อบ้านตกใจ เขารู้ว่า สิ่งที่หลินหยุนพูดน่าจะเป็นความจริง
เพียงแต่ว่า เขาไม่เชื่อ
“ไอ้หนุ่ม นายอย่ามาพูดเหลวไหล ฉันคือพ่อบ้านของหุบเขาเทพยา เจ้าหุบเขาคงจะไม่เห็นแก่โอสถของนาย แล้วเพิกเฉยต่อการเสียสละของฉัน?”
“นายฝันไปเถอะ!”
“รอเจ้าหุบเขาออกมา จะต้องล้างแค้นให้ฉันอย่างแน่นอน!”