จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 704 เขาถึงกับปฏิเสธ
สัญญาในปีนั้น?
หมายความว่าไง?
ทุกคนในตระกูลหลินดูงุนงง
“ฉันพูดไปนานแล้วว่า หวางซูเฟินมีความสัมพันธ์กับเจ้าบ้านนิ่งคนนี้ และมันก็เป็นเรื่องจริง!”
“แต่ว่าหวางซูเฟินกับเจ้าบ้านนิ่ง เคยสัญญาอะไรกันไว้?”
“ในเมื่อเจ้าบ้านตระกูลนิ่งได้เดินทางมาหลายพันกิโลมาที่บ้านเก่าตระกูลหลินเพื่อทำตามคำสัญญา ดูเหมือนว่าคำสัญญานี้จะต้องไม่ธรรมดา”
แม้แต่หลินตงหัวยังดูงงๆ ข้อตกลงนี้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ
ใบหน้าของหวางซูเฟินดูแปลกไปเล็กน้อย สายตามองไปที่นิ่งโหย่วหรงที่มีใบหน้าสวยงามจนไม่มีใครเทียบได้และครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และเห็นว่านิ่งโหย่วหรงนั้นกลัวจนขนลุก
นิ่งโหย่วหรงรู้สึกว่า สายตาที่หวางซูเฟินมองเธอ มีการตรวจสอบ มีความสงสัย และความอิจฉาเล็กน้อย เหมือนกับสายตาของแม่ยายที่มองดูลูกสะใภ้ของเธอ
หลินหยุนก็ตกตะลึงเล็กน้อย เขาคาดไม่ถึงว่า นิ่งเฟิ่งเซียนจะมาไม้นี้
ด้วยรูปลักษณ์ของนิ่งโหย่วหรง เชื่อว่าไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้สามารถปฏิเสธได้
ด้วยวิธีนี้ หลินหยุนจะกลายเป็นคนของตระกูลนิ่งไปส่วนหนึ่ง เพื่อรักษาอาการป่วยของนายท่านนิ่ง และไม่สามารถปฏิเสธได้
แม้แต่ค่ารักษาตระกูลนิ่งก็ประหยัดได้ด้วย
หวางซูเฟินมองไปที่นิ่งเฟิ่งเซียน ใบหน้าเริ่มสงบลง “โหย่วหรงเห็นด้วยหรือไม่?”
นิ่งเฟิ่งเซียนพูดอย่างเด็ดขาด “คำสั่งของพ่อแม่ เธอไม่เห็นด้วยไม่ได้”
หวางซูเฟินกลอกตา “ตอนนี้มันสมัยไหนแล้ว วิธีของเธอแบบนั้นมันล้าสมัยไปนานแล้ว ตอนนี้ต้องได้รับความยินยอมจากลูกถึงจะได้”
เมื่อได้ฟังหวางซูเฟินและนิ่งเฟิ่งเซียนพูดมีลับลมคมใน ทุกคนในตระกูลหลินก็กังวลใจมาก
“สถานการณ์เป็นอย่างไร? สัญญาข้อตกลงของพวกเขาคืออะไร?”
นิ่งโหย่วกับนิ่งโหย่วหรง ก็มีข้อสงสัย และไม่เข้าใจความหมายของนิ่งเฟิ่งเซียน
“คุณพ่อ ช่วยอธิบายให้ชัดเจนหน่อยได้ไหม? ตระกูลของพวกเรากับเธอมีสัญญาข้อตกลงอะไรกัน” นิ่งโหยวฉายอดไม่ได้ที่จะถาม
นิ่งเฟิ่งเซียนมองนิ่งโหย่วหรงที่กำลังมองมาที่เขา แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันกับป้าหวางของพวกเธอ เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่ในวัยเด็ก ตอนนั้น พวกเราได้สัญญากันไว้ “
“ถ้าลูกคนแรกของทั้งสองฝ่าย เป็นเพศเดียวกัน ก็ให้เป็นพี่ชายและน้องชายหรือพี่สาวน้องสาวกัน ถ้าต่างเพศ ก็ให้เป็นสามีภรรยากัน”
“ดังนั้น อันที่จริงโหย่วหรงก็เป็นคู่หมั้นของหลินหยุน!”
พูดจบ ในสถานที่ต่างเงียบสงบ!
ทั่วห้องโถง เงียบสงบมาก แม้แต่เสียงเข็มตกลงพื้นยังได้ยิน แม้แต่เสียงหายใจอันแผ่วเบาก็ยังได้ยิน
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ห้องรับแขกทั้งหมดก็มีเสียงดังกระหึ่ม
“ว้าว! ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม! หญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวงคือคู่หมั้นของไอ้หนุ่มหลินหยุน!”
“โอ้สวรรค์ รีบปล่อยสายฟ้าผ่ามา ผ่าฉันให้ตายเลย! นางในฝันที่สวยงามขนาดนี้ ที่แท้ก็คือคู่หมั้นไอ้หนุ่มหลินหยุนคนนั้น!”
“ไอ้หนุ่มหลินหยุน ในชาติที่แล้วได้ทำเรื่องดีๆอะไรไว้ ถึงได้นางในฝันมาเป็นคู่หมั้นฟรีๆเช่นนี้!”
สามชั่วอายุคนในตระกูลหลิน บ่นกัน โดยเฉพาะผู้ชายเหล่านั้น โกรธจนอยากพุ่งไปข้างหน้า เพื่อบีบคอหลินหยุนจนตาย แล้วยึดครองนิ่งโหย่วหรง
หลินเหลยนิ่งอึ้งแล้วมองไปที่หลินเห้า และพูดติดอ่าง “เห้า พี่เห้า ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม! หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง คือคู่หมั้นของไอ้หนุ่มหลินหยุนคนนั้น!”
“เป็นไปได้ยังไง? เมื่อกี้ฉันยังหัวเราะเยาะหลินหยุน ว่าไม่มีแฟน ในชั่วพริบตา เขาก็มีนางในฝันเป็นคู่หมั้นแล้ว!”
“เขาเป็นของรักของสวรรค์หรือเปล่า?”
ในใจของหลินเห้า รู้สึกหดหู่ใจมากกว่าหลินเหลย
อาศัยข้างกายเขามีเย่จื่อเชี่ยนที่อยู่ข้างๆ มีความมั่นใจเต็มร้อยที่จะใช้เย่จื่อเชี่ยนปราบหลินหยุน แต่ว่า นำเย่จื่อเชี่ยนมาเปรียบเทียบกับนิ่งโหย่วหรง ก็เหมือนคนที่สูงส่งกลายเป็นคนที่ต่ำต้อย
เย่จื่อเชี่ยนก็ทุกข์ใจมากเช่นกัน เดิมทีเธอต้องการช่วยหลินเห้า เพื่อปราบหลินหยุน
นึกไม่ถึงคู่หมั้นของเขา แข็งแกร่งกว่าตัวเองหลายเท่า
“หึหึ เมื่อกี้ใครบอกว่าจะเอาเย่จื่อเชี่ยนปราบหลินหยุน? ออกมา! บอกฉันซิจะปราบยังไง?”
“ใช่แล้ว จะปราบยังไง! ในแง่ของภูมิหลัง นิ่งโหย่วหรงดีกว่าเย่จื่อเชี่ยนมากขนาดไหน เรื่องหน้าตา นิ่งโหย่วหรงก็ยังคงเหนือชั้นกว่าเย่จื่อเชี่ยน
ในแง่ของอารมณ์ รูปร่าง ความรู้ และรูปลักษณ์ นิ่งโหย่วหรงยังคงเหนือกว่าอย่างสมบูรณ์
ต้องการใช้เย่จื่อเชี่ยนเพื่อปราบหลินหยุน เป็นเพียงเรื่องตลก
หานเจียวเจียวกับสวี่เหม่ยเย้นและทายาทสองชั่วอายุคนในตระกูลหลิน มีมุมมองกว้างไกลมากกว่าทายาทสามชั่วอายุคนเหล่านี้
ทายาทสามชั่วอายุคนของตระกูลหลิน สิ่งที่เห็นมีเพียงรูปลักษณ์ของนิ่งโหย่วหรง
แต่ทายาทสองชั่วอายุคนของตระกูลหลินเหล่านั้น สิ่งที่เห็นคือหลังจากที่หลินหยุนกลายเป็นลูกเขยของตระกูลนิ่งแล้ว กับผลกระทบที่จะตามมา
ด้วยความแข็งแกร่งของหลินหยุนในขณะนี้ หากได้รับการสนับสนุนจากตระกูลนิ่ง ในอนาคตความสำเร็จจะถึงระดับไหน?
แค่คิด ก็ทำให้รู้สึกตกตะลึง
ผ่านไปสักครู่ นิ่งโหย่วฉายพึ่งตั้งสติได้ และอุทานตกใจเหมือนเห็นผี “พ่อ พ่อคิดไม่ผิดใช่ไหม พ่อต้องการให้พี่สาวแต่งงานกับเขา!”
นิ่งเฟิ่งเซียนจ้องเขม็งใส่เขา ไม่ได้พูดอะไร สายตาจ้องไปที่นิ่งโหย่วหรง ราวกับกำลังรอคำตอบของนิ่งโหย่วหรง
ปฏิกิริยาของนิ่งโหย่วหรง นิ่งเฉยมากกว่าที่นิ่งเฟิ่งเซียนคาดไว้ในตอนแรก
แม้แต่ เมื่อสักครู่ตอนที่เธอเพิ่งได้ทราบข่าวนี้ ใบหน้าที่สวยงามนั้นแสดงความแปลกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้น ความเย็นชาก็กลับคืนมาเหมือนทุกครั้ง
“ในเมื่อเป็นสัญญาข้อตกลงของคุณพ่อกับป้าหวาง ถ้างั้นหนูก็ควรเชื่อฟัง” นิ่งโหย่วหรงพูดเบาๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ไม่มีความรู้สึกใดๆ
ดูเหมือนว่าคนที่กำลังจะแต่งงานนั้นไม่ใช่ตัวเธอเอง แต่เป็นผู้หญิงคนอื่น
นิ่งโหย่วฉายดูเหมือนจะรับไม่ได้ และอุทานออกมาอีกครั้ง “พี่ เธอจะตกลงได้อย่างไร? เธอไม่เข้าใจเขาเลย!”
นิ่งเฟิ่งเซียนตะโกนออกมาก่อน “หุบปาก!”
ชั่วขณะนิ่งโหย่วฉายไม่กล้าพูดอะไร แต่เขายังคงใช้สายตาเพื่อบอกนิ่งโหย่วหรง ให้ปฏิเสธสัญญาข้อตกลงของการแต่งงานครั้งนี้
น่าเสียดายที่ นิ่งโหย่วหรงแกล้งทำเป็นไม่เห็น และไม่ตอบสนองเขาเลย
นิ่งเฟิ่งเซียนมองหวางซูเฟิน และพูดว่า “สัญญาในตอนนั้น ฉันไม่เคยลืม แต่ก่อนคุณหาลูกชายไม่พบ ฉันกลัวว่าถ้ากล่าวถึงคำสัญญานี้จะทำให้คุณเสียใจ”
“ตอนนี้ คุณได้พบลูกของคุณแล้ว ฉันจะมาทำตามสัญญาในปีนั้น”
หวางซูเฟินซาบซึ้งใจเล็กน้อย มองไปที่นิ่งเฟิ่งเซียนและพูดว่า “คิดไม่ถึงว่าสัญญาข้อตกลงในตอนนั้น เธอยังจำมันได้”
“เพียงแต่ว่า เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ เพราะยังไง ฉันได้ตัดขาดกับตระกูลหวางแล้ว ถ้าสองตระกูลของเราได้แต่งงานและปรองดองกัน ฉันเกรงว่ามันจะทำให้ตระกูลนิ่งต้องเดือดร้อน”
นิ่งเฟิ่งเซียนอมยิ้มและพูดว่า “ในเมื่อวันนี้ฉันมาถึงที่นี่แล้ว ก็ได้เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่แล้ว เธอแค่ตอบฉันประโยคเดียว เห็นด้วยหรือไม่เท่านั้น เรื่องอย่างอื่น เธอไม่ต้องกังวล”
หวางซูเฟินถอนหายใจ “พูดถึงขนาดนี้แล้ว ฉันจะไม่เห็นด้วยได้เหรอ?”
“ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าหนุ่มหลินหยุนสามารถแต่งงานกับโหย่วหรง มันเป็นความโชคดีของเขา!”
เมื่อพูดเช่นนี้เสร็จ โดยไม่ได้ตั้งใจ หวางซูเฟินก็เหลือบมองไปที่ฉินหลันที่อยู่ข้างๆ
ในความเป็นจริง ตามที่หวังไว้ เธอต้องการให้หลินหยุนแต่งงานกับฉินหลัน
อย่างไรก็ตาม ในเมื่อนิ่งเฟิ่งเซียนได้ริเริ่มพูดสัญญาข้อตกลงในตอนนั้น หวางซูเฟินจึงไม่สามารถปฏิเสธได้
ยิ่งไปกว่านั้น นิ่งโหย่วหรงนั้นโดดเด่นมากจริงๆ คนที่เป็นแม่ ก็ต้องเข้าข้างลูกชายตัวเองมากกว่า
นิ่งเฟิ่งเซียนมองไปที่หลินตงหัวอีกครั้ง และพูดด้วยรอยยิ้ม “พี่หลิน ถ้างั้นเรื่องนี้ก็ตกลงกันเช่นนี้นะ”
“พวกเราหาเวลาเพื่อเลือกวันดีๆ และจัดงานหมั้นกันก่อนดีไหม?”
ถึงตอนนี้หลินตงหัวยังไม่ตอบสนองใดๆ เพียงแต่ว่า เรื่องในครอบครัว โดยทั่วไปแล้วหวางซูเฟินเป็นคนตัดสินใจ ในเมื่อหวางซูเฟินเห็นด้วยแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรต้องพูด
ยิ่งไปกว่านั้น ลูกสาวจากตระกูลนิ่งคนนี้ ดูดีและโดดเด่นมาก หลินหยุนสามารถแต่งงานกับเธอได้ มันคือความโชคดีของหลินหยุน
“เรื่องนี้ ฉันไม่ค่อยเข้าใจ คุณปรึกษาหารือกับหวางซูเฟินก็พอ ไม่ต้องถามฉัน”
นิ่งเฟิ่งเซียนพูดว่า “ถ้างั้นพวกเราก็เลือกวัน เลือกเวลาที่เหมาะสม และจัดพิธีหมั้นให้เรียบร้อย”
หวางซูเฟินพยักหน้า ถ้าสามารถแต่งงานและปรองดองกับตระกูลนิ่งได้ กับหลินหยุนในอนาคต จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เรื่องนี้กำลังจะจบลง เสียงที่ไม่แยแสของหลินหยุนก็ดังขึ้น
“ขอโทษ ผมไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้”