จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 705 ลูกล้างผลาญ
หวางซูเฟินเป็นคนแรกที่ตอบสนอง จ้องเขม็งไปที่หลินหยุน และตำหนิ “เจ้าเด็กบ้า เธอพูดอะไรนะ!”
หลินหยุนเข้าใจว่าแม่หวังดีต่อเขา แต่ว่า เขาไม่สามารถแต่งงานกับนิ่งโหย่วหรงได้จริงๆ
แม้ว่านิ่งโหย่วหรงจะสวยมากจริงๆ เมื่อเทียบกับบรรดานางฟ้าผู้สูงศักดิ์ทั้งหลาย ก็ไม่ต่างกัน แต่เขาก็ยังแต่งงานกับเธอไม่ได้
เพราะว่า เคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง กล้าต่อสู้กับภัยอัสนีเพื่อเขา ด้วยรูปร่างที่บอบบาง แต่ได้สละชีวิตพุ่งขึ้นไปบนภัยอัสนีสวรรค์
แม้ว่าสุดท้ายจะไม่สามารถช่วยชีวิตหลินหยุนได้ แต่ว่า ความรักนี้ ทำให้ทั้งชีวิตของหลินหยุนไม่เคยลืม
เมื่อคิดถึงเย่เยว่ หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงหญิงสาวสวยในชุดคลุมสีขาวทรงจีน
แม้แต่ชุดคลุมสีขาวทรงจีน สวมใส่ในร่างกายของเธอ ความสวยงามก็เทียบเท่ากับผลงานของนักออกแบบชั้นนำของปารีสแฟชั่นวีค
“ผมไม่เห็นด้วย”
หลินหยุนพูดซ้ำอีกครั้ง น้ำเสียงของเขาแน่วแน่อย่างไม่ต้องสงสัย
หวางซูเฟินใช้นิ้วชี้ไปที่หลินหยุนด้วยความโกรธ เวลาผ่านไปตั้งนานก็พูดไม่ออก
ในห้องโถง ทุกคนในตระกูลหลิน แต่ละคนอ้าปากค้าง แสดงสีหน้าสยดสยองเหมือนเจอผี
หลินเหลยตื่นตระหนกและดึงมือของหลินเห้า และเขย่าตัวซ้ำๆ “พี่เห้า พี่เห้า คุณได้ยินไหมว่า ไอ้หนุ่มคนนั้นถึงกับปฏิเสธ!”
“จะบ้าตาย สมองเขามีปัญหาหรือเปล่า? หญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวง! เขากลับปฏิเสธ บ้าไปแล้วหรือเปล่า? เขายังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า!”
ความตกใจของหลินเห้าไม่น้อยไปกว่าหลินเหลย
เมื่อมองไปที่หลินหยุน ผ่านไปตั้งนานยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ
ในตอนนี้ ไม่สามารถอธิบายอารมณ์ของหลินได้
“หญิงงามอันดับหนึ่งห่งเมืองหลวง คุณหนูตระกูลนิ่ง ตระกูลนิ่งมาเสนอการแต่งงานก่อน เขากลับปฏิเสธๆ!”
“สวรรค์ ให้ฟ้าผ่าลงมาร้อยครั้ง แล้วผ่าไอ้สารเลวนี้ให้ตาย!”
“ไม่รู้จักถนุถนอมรักษาสิ่งของ ไม่รู้จักถนุถนอมรักษาสิ่งของ!”
“ลูกล้างผลาญ ลูกล้างผลาญ!”
ทายาทสามชั่วอายุคนของตระกูลหลิน เหมือนจะบ้า โดยหวังว่าตัวเองจะสามารถแทนที่หลินหยุน แม้ว่าพวกเขาจะต้องชดใช้ด้วยอะไร แต่ถ้าสามารถแต่งงานกับหญิงงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวง พวกเขาก็เต็มใจ
หานเจียวเจียวนิ่งอึ้ง และทันใดนั้นก็หัวเราะ “ฮ่าๆๆ เขา เขาปฏิเสธจริงๆ! ไอ้หนุ่มคนนี้นิสัยแย่ๆไม่เปลี่ยนจริงๆ หยิ่งผยองจริงๆ! แม้แต่คุณหนูนิ่งก็ยังปฏิเสธได้”
แม้แต่ทายาทสองชั่วอายุคนของตระกูลหลิน ต่างก็ส่ายหัว “ไอ้หนุ่มคนนี้ เป็นลูกล้างผลาญจริงๆ เป็นลูกเขยของตระกูลนิ่งที่ได้ดียังไม่เอา เขาอยากแต่งงานกับใคร?”
ในบรรดาผู้อาวุโสทั้งห้าของตระกูลหลิน ยกเว้นหลินซื่อเฉิง ผู้อาวุโสอีกสี่คนก็ตะโกนว่า “ไอ้หนุ่มคนนี้ไม่รู้จักความหวังดีของผู้อื่น!”
แม้แต่หลินซื่อเฉิง ก็บ่นในใจ
“หลานชายของฉันคนนี้ กำลังคิดอะไรอยู่? ผู้หญิงดีขนาดนี้ยังไม่อยากได้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง?”
คิดว่า คนที่สามารถบีบบังคับให้นายท่านหลินซื่อเฉิงไปสู่ทางตันนั้น คงมีแต่หลินหยุนคนเดียวเท่านั้น
นิ่งโหย่วฉายเบิกตากว้างมาก สายตาที่มองหลินหยุนนั้น ราวกับว่าได้ค้นพบสิ่งมีชีวิตที่น่าทึ่งที่สุดในโลก
คุณชายนิ่งไม่มีเวลาที่จะเกลี้ยกล่อมน้องสาวของเขา แต่ชี้ไปที่หลินหยุน ด้วยท่าทีที่สอบถามหาความผิด และตะโกนว่า “นาย นายถึงกลับปฏิเสธ! นายมีสิทธิ์อะไร! มีตรงไหนที่พี่สาวของฉันไม่คู่ควรกับนาย! ถึงแม้จะปฏิเสธ ก็ต้องเป็นพี่สาวฉันต่างหากที่จะปฏิเสธนาย นายมีคุณสมบัติอะไรมาปฏิเสธพี่สาวฉัน!”
คุณชายนิ่งโกรธมาก พูดตำหนิเป็นชุดๆ
เขาคิดไม่ถึงว่า ในโลกนี้จะมีผู้ชายที่ปฏิเสธแต่งงานกับพี่สาวของเขา
เว้นแต่ชายคนนั้นจะตาบอด หรือไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆ
ในสายตาของนิ่งโหย่วฉาย มีเพียงพี่สาวของเธอเท่านั้นที่ปฏิเสธผู้ชาย และไม่ควรมีผู้ชายคนไหนที่ควรปฏิเสธพี่สาวของเขา
ดวงตาของนิ่งโหย่วหรง แสดงความประหลาดใจอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม นิ่งโหย่วหรงยังไงก็คือนิ่งโหย่วหรง ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปเหล่านั้น เพราะถูกปฏิเสธก็อับอายจนโกรธ
ท่าทีของเธอยังคงนิ่งสงบ ใบหน้าเย็นชา ค่อยๆเดินไปทางหลินหยุน ในน้ำเสียงของเธอถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย “เป็นเพราะฉันสวยไม่พอเหรอ?
หลินหยุนตอบเบาๆ “ไม่ใช่”
“แล้วทำไมคุณถึงปฏิเสธ?” นิ่งโหย่วหรงสอบถามอย่างใจเย็นราวกับว่ามันเป็นเรื่องของคนอื่น ราวกับว่าคนที่หลินหยุนปฏิเสธนั้นไม่ใช่เธอ
“ฉันมีคนที่ฉันชอบแล้ว” หลินหยุนพูดเบาๆ
หวางซูเฟินก็มองฉินหลันที่อยู่ข้างๆ
ฉินหลันรีบก้มหัวลง หัวใจเต้นผิดจังหวะ
นิ่งโหย่วหรงพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้ว”
“แล้วจะทำยังไงคุณถึงจะยอมไปรักษาอาการป่วยของท่านปู่ของฉัน?”
หลินหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ถ้าฉันมีเวลา ฉันจะไปช่วยรักษาอาการป่วยของเขา”
“ถ้างั้นก็ขอบคุณนะ” หลังจากที่นิ่งโหย่วหรงพูดจบ ก็หันหลังและเดินกลับไปข้างหลังนิ่งเฟิ่งเซียน “พ่อคะ พวกเรากลับกันเถอะ!”
นิ่งเฟิ่งเซียนดูงงงวย เมื่อกี้นี้เขาขอโทษหลินหยุนด้วยตัวเอง หลินหยุนกลับไม่ยอมรับ
ตอนนี้นิ่งโหย่วหรงพูดกับเขาไม่กี่คำ และเขาก็ตกลงจะช่วยรักษาอาการป่วยของนายท่านนิ่ง!
ในโลกของคนหนุ่มสาว มันเข้าใจยากจริงๆ
“ตกลง!”
“ซูเฟิน เสียใจด้วย สัญญาข้อตกลงของเราในตอนนั้นไม่สามารถบรรลุความสำเร็จ”
หวางซูเฟินพูดว่า “ต้องโทษเจ้าเด็กหลินหยุน ฉันควรขอโทษเธอ!”
นิ่งเฟิ่งเซียนโบกมือ แล้วพูดว่า “เธอพูดถูก เรื่องของคนหนุ่มสาว พวกเราไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายได้ แล้วแต่พวกเขาละกัน!”
“เจ้าบ้านหลิน รบกวนแล้วล่ะ ฉันขอลา!”
หลินซื่อเฉิงยืนขึ้นเพื่อให้อยู่ต่อ แต่ถูกนิ่งเฟิ่งเซียนปฏิเสธ
หลินซื่อเฉิงพาคน ส่งนิ่งเฟิ่งเซียนจากไปด้วยตัวเอง
รอถึงนิ่งเฟิ่งฉายพานิ่งโหย่วหรงกับนิ่งโหย่วฉายสองพี่น้องนี้จากไปแล้ว ทุกคนในตระกูลหลินก็เริ่มสนทนากัน
“ไอ้หนุ่มหลินหยุน สมองมีปัญหาหรือเปล่า ถึงกลับปฏิเสธหยิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง!”
“ฮ่าๆ เป็นเรื่องน่าขันจริงๆ! ตั้งแต่หลินเห้ามีเย่จื่อเชี่ยน ก็มีท่าทีเย่อหยิ่ง ไม่เห็นหญิงงามคนไหนในโลกนี้อยู่ในสายตา และยังจะใช้เย่จื่อเชี่ยนไปปราบหลินหยุน”
“สุดท้ายแม้แต่หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงหลินหยุนยังไม่ชอบ! หากไม่มีการเปรียบเทียบก็ไม่เสียหายอะไรจริงๆ”
เมื่อได้ยินการสนทนาของทุกคน หลินโร่สุ่ยดูพอใจ “หึ คอยดูสิต่อไปในอนาคตใครยังจะกล้าหัวเราะเยาะพี่หลินหยุนว่าหาแฟนไม่ได้!”
หลินหยุนมองไปที่หวางซูเฟิน และแสดงสีหน้าขอขมาและพูดว่า “คุณแม่ ขอโทษ ที่ทำให้แม่ผิดหวัง!”
หวางซูเฟินกลอกตา และพูดว่า “หญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงเธอไม่ต้องการ ไม่รู้จริงๆว่าเธอชอบแบบไหนกัน!”
หานเจียวเจียวที่อยู่ข้างๆยิ้มเยาะเย้ย “หึ วิสัยทัศน์นี้ แย่สุดๆเลย! เจ้าบ้านตระกูลนิ่งแห่งเมืองหลวงมาสู่ขอให้กับลูกสาวตัวเอง แต่กลับถูกปฏิเสธ!”
“ช่างเป็นลูกที่ผลาญตระกูลจริงๆ!”
หลินตงถิงเหลือบมองหลินหยุนด้วยท่าทางที่ซับซ้อน โดยไม่พูดอะไร หันกลับมา และเดินไปหานายท่านหลินซื่อเฉิง
“ท่านพ่อ ท่านประธานหวูบริษัทซิงเย่กรุ๊ป ท่านประธานโจวแห่งบริษัทการค้าลี่หวา และท่านประธานหยางแห่งบริษัทชวนต๋ารออยู่ข้างนอกนานแล้ว!”
หลินซื่อเฉิงพูด “รีบไปเชิญเข้ามา!”
“ครับ!”
ทั้งหมดนี้เป็นลูกน้องที่มีอำนาจรองจากตระกูลหลิน และหลินตงถิงขอให้พ่อบ้านต้อนประธานเหล่านี้เข้ามา
ในบรรดานี้ ท่านประธานหวูและหลินตงเย่วมีความสัมพันธ์ที่ดี พูดตามตรงคือหลินตงเย่วเป็นผู้ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจของเขา
อีกสองคน เป็นลูกชายคนโตทางสายเลือดของท่านหลินสี่ ลูกน้องของหลินเสี้ยวเฉิน
หลินเสี้ยวเฉินเป็นเจ้าหน้าที่ศุลกากรระดับสูง และรับผิดชอบธุรกิจท่าเรือส่วนใหญ่ของตระกูลหลิน ท่านประธานโจวแห่งบริษัทการค้าลี่หวา และท่านประธานหยางแห่งบริษัทชวนต๋าต้องพึ่งพาหลินเสี้ยวเฉินในการดำเนินชีวิต
การมาถึงของประธานใหญ่ทั้งสามท่าน สามารถดึงความสนใจจากคนในตระกูลหลิน และละสายตาจากหลินหยุน
ในเวลานี้ มีเสียงเรียกชื่อดังมาจากนอกประตูอีกครั้ง “ท่านประธานของบริษัทหัวหยางจำกัด มาถึงแล้ว!”
ทุกคนในตระกูลหลินต่างตกตะลึง บริษัทหัวหยางจำกัด นี่คือบริษัทใหญ่ แม้ว่าจะไม่แข็งแกร่งเท่าตระกูลหลินในแวดวงการเมือง แต่ในแง่ของทางการเงิน ก็ยังดีกว่าตระกูลหลิน
หลินตงเย่วมองไปที่หลินตงถิง ด้วยความอิจฉาริษยาและพูดว่า “พี่ใหญ่ นี่คือประธานเหยียนแห่งบริษัทหัวหยาง ต้องมาหาคุณแน่นอน!”