จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ - บทที่ 796 ดึงธนูยิงคนบินได้
คริสตินยืนอยู่กลางอากาศ ดวงตาของเขาเปล่งแสงสีทองออกมา โจมตีไปที่หลินหยุนที่อยู่ด้านล่าง
เผ่าสว่างมีวิชาหนึ่งที่สามารถทำให้คนกลายเป็นหินได้ นั่นก็คือวิชาเมียงมองจากเทพ
“ท่าสยบเขา!”
หลินหยุนชกหมัดออกไป พลังของเมียงมองจากเทพโดนโจมตีจนหายไปในอากาศ
แต่พลังการโจมตีของหลินหยุนก็ทำอะไรคริสตินที่อยู่สูงร้อยเมตรกลางอากาศไม่ได้
“ฮ่าๆๆ ฉันเคยพูดแล้ว คุณทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”
“ฉันค่อยๆทำให้พลังทิพย์ของคุณหมดไปอย่างช้าๆ!”คริสตินหัวเราะด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
“ใช่เหรอ?”หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
เขายื่นมือออกมา ก็มีธนูสีดำที่มีกลิ่นอายความเป็นโบราณ และถูกกำอยู่ในมือของเขา
คริสตินที่อยู่กลางอากาศอึ้งไปเลย:”หนุ่มน้อย คุณจะใช้ธนูนั่นยิ่งฉันเหรอ?”
หลินหยุนไม่ได้ตอบ เขายื่นสองนิ้วออกมา และดึงสายธนู และดึงธนูอย่างสุดแรง
มีแรงดูมหาศาลปรากฏขึ้นมา มันเหมือนหลุมดำของอวกาศ และมันกำลังจะกลืนสิ่งที่อยู่รอบข้างทั้งหมด
โดยมีหลินหยุนเป็นจุดศูนย์กลาง ชี่ทิพย์ในรัศมีร้อยเมตร โดนคันธนูดับตะวันดูดมารวมตัวกัน
คริสตินที่อยู่กลางอากาศรู้สึกได้ถึงอันตราย มองหลินหยุนที่อยู่ข้างล่างและกำลังใช้วิชายิงตะวันด้วยความหวาดกลัว
เมื่อเห็นพลังทิพท์ค่อยๆกลายเป็นลูกธนูสีฟ้า คริสตินรับรู้ได้ถึงพลังทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างของลูกธนูได้ทันที
ห่างออกไป เจสเตอร์ที่นึกว่าคริสตินจะต้องชนะอย่างแน่นอน เขามีสัมผัสที่หกจากสายเลือด ทำให้เขารีบถอยหลังสิบเมตรทันที
“ให้ตายสิ มันคืออะไรกันแน่!”เจสเตอร์ด่าออกมาทันที:”อันตรายมากๆ ฉันรับรู้ได้ถึงอันตราย แต่ฉันเป็นเผ่าโลหิตอมตะ อ๊ากๆ!”
ฟิ๊ว!
ลูกธนูสีฟ้าก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว หลินหยุนปล่อยนิ้วทันที ลูกธนูสีฟ้าพุ่งออกไปด้วยความเร็วกเหนือแสง และพุ่งไปที่คริสตินที่อยู่กลางอากาศทันที
คริสตินปล่อยพลังทั้งหมดของตัวเองออกมา และรีบขยับไปอีกด้านอย่างรวดเร็ว
“หึ หนุ่มน้อย ถึงแม้คุณจะใช้ธนูโจมตีฉัน แต่คุณแน่ใจเหรอว่าลูกธนูจะยิงโดนฉัน?”
คริสตินกำลังดีใจ แต่เวลาต่อมา เขากลับพบว่า ลูกธนูสีฟ้าอันนั้นของหลินหยุน มันโค้งเองได้
หลินหยุนมองดูคริสตินที่หนีลูกธนูอย่างสุดชีวิตอยู่กลางอากาศ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:”ถ้าวิชายิงตะวันไม่สามารถล็อกการโจมตีศัตรูได้ คนของเผ่ายิงตะวัน ก็คงไม่คู่ควรกับการได้รับฉายาว่าเป็นชนเผ่าที่โจมตีแข็งแกร่งที่สุดจากชนเผ่านับหมื่นที่บำเพ็ญเซียนแล้ว”
ฉึก!
ลูกธนูสีฟ้าแทงเข้าไปที่หน้าอกของคริสตินแล้วทะลุออกไป เขาไม่มีเวลาแม้แต่ตอบโต้เลย
ร่างกายของคริสติน ค่อยๆตกลงมาจากอากาศ ปีกที่อยู่ด้านหลังของเขาก็ค่อยๆหายไป มีรูบาดแผลปรากฏที่หน้าอก และเขาก็ตายทันที
เจสเตอร์หวาดกลัวมากๆ:”ให้ตายเถอะ ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!”
หลินหยุนหันหน้ากลับไปมองเจสเตอร์ที่อยู่ไกลออกไป
“แย่แล้ว!”
เจสเตอร์ตกใจกลัวจนรีบหนีทันที
หลินหยุนจ้องมองเจสเตอร์ที่หนีไปอย่างเย็นชา:”วันนี้เป็นวันโชคดีของคุณ ฉันจะไว้ชีวิตคุณก่อน”
หลินหยุนหันหลัง เขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และตรงไปที่สถานีรถไฟความเร็วสูง
เขาตามรถไฟความเร็วสูงที่พึ่งวิ่งออกไปได้ไม่นาน หลินหยุนยืนอยู่บนหลังคารถไฟความเร็วสูง และรู้สึกกังวลใจมากๆ
“น่าเสียดาย ที่ยังไม่ถึงขั้นยาทอง และไม่สามารถเหินฟ้าเป็นเวลานานได้
“พี่ฉินหลัน พี่อย่าเป็นอะไรนะ”
ความเร็วของรถไฟฟ้าความเร็วสูง สามร้อยกว่ากิโลเมตรต่อชั่วโมง ความเร็วลมนั้น สามารถพัดต้นไม้ให้หักได้เลย
แต่หลินหยุนที่ยืนอยู่บนหลังคาของรถไฟความเร็วสูง กลับไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว
เมื่อใกล้ถึงสถานีจงโจว หลินหยุนก็กระโดดลงมาทันที ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เขาพุ่งตรงไปที่บริษัทตงหวางกรุ๊ปทันที
ในโรงแรมหลันฮวาในเครือของบริษัทตงหวางกรุ๊ป
ในห้องสุดหรูห้องหนึ่ง ซูจื่อเหลียงนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่ปูด้วยชุดเครื่องนอนสีขาวและเขากำลังจะตาย
หวางซูเฟินยืนอยู่ข้างเตียงด้วยความกังวลใจ และพูดกับเลขาที่ยืนอยู่ข้างหลัง:”รีบโทรศัพท์บอกแผนกต้อนรับ บอกพวกเขาว่า ถ้าเห็นหลินหยุน ให้พาเขาขึ้นมาห้องนี้ให้เร็วที่สุด!”
“รับทราบ!”
เลขาเดินไปมุมห้องที่เงียบๆ และโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเบาๆ
พนักงานต้องรับกำลังจะรับสายโทรศัพท์ จู่ๆด้านหน้าก็มีเงาดำหนึ่งปรากฏขึ้น
พนักงานต้อนรับนึกว่าตัวเองตาฝาด เธอขยี้ตา และไม่ได้สนใจอะไร
ในขณะที่เลขาของหวางซูเฟินกำลังจะวางสาย จู่ๆก็พบว่า ในห้องมีชายหนุ่มใส่เสื้อดำคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น
หลินหยุนได้มาถึงแล้ว
เมื่อมองเห็นหลินหยุน หวางซูเฟินก็โล่งอกทันที
“เสี่ยวหยุน คุณมาถึงแล้วจริงๆ”
“อาจารย์ซูปกป้องฉัน จนต้องสู้กับยอดฝีมือชุดดำสี่คนพร้อมกัน ถึงแม้จะทำให้สี่คนนั้นบาดเจ็บ แต่เขาเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน”
“ฉันจะส่งเขาไปโรงพยาบาล ฉันพูดยังไงเขาก็ไม่ยอมไป เขาบอกว่าให้รอคุณกลับมา”
“คุณลองไปดูเขาก่อนไหม!”
หลินหยุนเดินไปข้างหน้า แค่มองก็รู้ทันที เส้นลมปราณในร่างกายของซูจื่อเหลียงแปรปรวนไปหมด
เขาบาดเจ็บสาหัสแล้ว ยังฝืนใช้พลังต่อสู้และนี่คือผลลัพธ์ที่ตามมา
ซี่โครงหน้าอก ก็หักไปหลายซี่
แผนหลังที่ได้รับบาดเจ็บ ก็เป็นบาดแผลที่น่ากลัวมากๆ
ดูเหมือนว่าซูจื่อเหลียงต้องการปกป้องคุณแม่และฉินหลัน เขาก็เลยต่อสู้แบบไม่คิดชีวิต
หลินหยุนดีใจมากๆ เมื่อคิดถึงตอนที่รู้จักซูจื่อเหลียงใหม่ๆนั้น คนๆนี้ยังเป็นคนโกหกที่เห็นแก่ตัวด้วย
แต่ตอนนี้ เพื่อทำเรื่องที่ตัวเองมอบให้เขาจนสำเร็จ เขากลับต่อสู้แบบไม่คิดชีวิต
อาการบาดเจ็บขนาดนี้ ถ้าส่งไปโรงพยาบาล โรงพยาบาลคงสั่งให้เตรียมจัดงานศพแน่นอน
แต่หลินหยุนไม่ยอมให้ซูจื่อเหลียงตายอย่างนี้แน่นอน
และซูจื่อเหลียงก็ฝึกถึงขั้นปรมาจารย์ขั้นสูงสุดแล้ว เขาไม่ตายง่ายๆหรอก
หลินหยุนเอายาปฐมภูมิออกมาหนึ่งเม็ด เพื่อช่วยยื้อชีวิตซูจื่อเหลียงไว้ก่อน
จากนั้นก็พูดว่า:”เขาบาดเจ็บสาหัสมากๆ บนตัวของฉันไม่มียาที่สามารถรักษาเขาได้ ฉันต้องปรุงยาตัวใหม่”
หวางซูเฟินถามทันที:”ให้ฉันช่วยอะไรไหม?”
หลินหยุนพูด:”ช่วยหาห้องเงียบๆให้ฉันหนึ่งห้อง”
“ในโรงแรมมีห้องเยอะมากๆ เสี่ยวหลี่ เธอรีบพาหลินหยุนไปหาห้องเงียบๆหนึ่งห้อง!”หวางซูเฟินพูดกับเลขาส่วนตัว
“รับทราบ!”
“คุณชายหลินหยุน เชิญตามฉันมา!”เลขาที่สวยๆคนนี้ พูดกับเขาด้วยความสุภาพ
“อืม”
อาการบาดเจ็บของซูจื่อเหลียง ใช้ยาปฐมภูมิรักษาไม่หายอย่างแน่นอน ทำได้แค่ยื้อชีวิตเอาไว้
ถ้าอยากจะรักษาอาการบาดเจ็บของเขาให้หายขาด ต้องใช้ยาสร้างกระดูก
พอดีเลย สมุนไพรที่ใช้ปรุงยาสร้างกระดูก หลินหยุนมีสมุนไพรทุกอย่างอยู่ในแหวนเก็บของ
สมุนไพรที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง ก็คือกระดูกของสัตว์ทิพท์ที่แข็งแรง
ตอนนั้นที่หลินหยุนอยู่แอ่งน้ำมังกรดำ เขาได้ใช้วิชายิงตะวันยิงเจียวร้ายสองหัวที่กำลังจะกลายเป็นมังกร ร่างกายของมันเป็นยาสมุทรไพรชั้นดี หลินหยุนก็เลยเก็บทุกอย่างไว้ที่แหวนเก็บของ
ในตอนนี้ ก็สามารถเอามันออกมาปรุงยาสร้างกระดูกได้
ผ่านไปสองชั่วโมง หลินหยุนเดินออกมาจากห้อง สีหน้าของเขาขาวซีดเล็กน้อย
ยาสร้างกระดูกเป็นยาโอสถระดับกลาง อย่างน้อยต้องมีพลังขั้นยาทองถึงจะสามารถปรุงยาได้
หลินหยุนฝืนปรุงยาตัวนี้ออกมา ทำให้เขาเสียพลังไปมาก
เมื่อเอายาสร้างกระดูกให้ซูจื่อเหลียงทานแล้ว หลินหยุนพูดว่า:”รอสักหนึ่งชั่วโมง เขาก็คงจะฟื้นและได้สติ”
“คุณแม่ คุณพูดสิ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
หวางซูเฟินรู้สึกหวาดกลัวและพูดอย่างเคร่งขรึม:”ฉันก็ไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นเข้ามาได้ยังไง ฉันกำลังนั่งดูรายการบัญชีของไตรมาสนี้อยู่ในห้องทำงาน จู่ๆก็มีชายชุดดำสองคนปรากฏตัว”
“ฉันถามพวกเขาเป็นใคร ต้องการอะไร พวกเขาไม่ตอบ และตรงเข้ามาจะจับตัวฉัน”
“ในเวลานี้ อาจารย์ซูก็ปรากฏตัวออกมา”
“ชายชุดดำสองคนร่วมมือกัน แต่สู้อาจารย์ซูไม่ไหว หลังจากนั้นก็มีชายชุดดำอีกสองคนปรากฏตัว รวมกันเป็นสี่คน และพวกเขาก็ร่วมมือกันต่อสู้กับอาจารย์ซู”
“อาจารย์ซูทำให้พวกเขาบาดเจ็บ เมื่อพวกเขาเห็นว่าสู้อาจารย์ซูไม่ไหว ก็รีบหนีไปทันที”
“แต่ตอนที่พวกเขากำลังจะจากไป พวกเขาสี่คนก็จับตัวฉินหลันไปด้วย”
“ฉันขอร้องให้อาจารย์ซูไปช่วยเธอ แต่อาจารย์ซูกลับส่ายหัว หลังจากนั้นฉันถึงเข้าใจ เพราะอาจารย์ซูได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากชายชุดดำสี่คนนั้นจากไป อาจารย์ซูก็หมดสติไปเลย”