จิ้งจอกจอมซ่าส์ กับหม่ามี้หมอเทวดาพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 80

บทที่ 80 : ฮองเฮาทำตัวเองให้ดูโง่ (2)
　　หนิงไต้พระวรกายแข็งไปชั่วขณะอาจเป็นเพราะนางถูกแรงกดดันจากอ๋องคัง กระทั่งเกิดความกลัว นางจึงกัดพระทนต์ตรัสว่า “ไป๋รั่ว ไปกันถอะ!”
　　รับสั่งนั้นทำให้ไป๋รั่วตกตะลึงนางทำได้เพียงมองตามหลังฮองเฮาผู้ซึ่งเสด็จจากไปพร้อมกับเหล่านางกำนัล แล้วนางก็หน้าเสีย
　　ในฐานะที่เป็นผู้นำตำหนักในฮองเฮายังต้องยอมเมื่ออยู่ต่อหน้าอ๋องคัง อ๋องคังผู้นี้มีพลังมากจริง ๆ หรือ ?
　　”หนึ่ง…”
　　น้ำเสียงข่มขู่อีกทั้งเย็นเยือกของชายหนุ่ม ทำให้ไป๋รั่วหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว นางรีบเดินไล่ตามหลังฮองเฮาไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่รอให้เขานับสอง
　　ไป๋หยานมองตามไป๋รั่วที่เดินจากไปนัยน์ตาของนางฉายแววน่ากลัว รอยยิ้มของนางแลดูชั่วร้าย
　　ทันใดนั้นเองเสียงคำรามต่ำก็ดังแทรกเข้ามาในหูของนาง ทำให้นางหลุดจากภวังค์ เพื่อจะได้พบว่าร่างของตนถูกกดแนบชิดติดกับกำแพงด้านหลังแล้ว
　　”ยามนี้เจ้าพวกรกหูรกตาเหล่านั้นก็ไปกันหมดแล้วไป๋หยาน ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องอธิบายให้ข้าฟัง เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ก่อนแต่งงานของเจ้า”
　　ชายผู้นี้… ช่างเปลี่ยนสีหน้าได้รวดเร็วยิ่งเสียกว่าพลิกหน้าหนังสือเสียอีก
　　ไป๋หยานเหลือบตาขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยื่นเข้ามาใกล้พร้อมกับยิ้ม “ไยท่านยังต้องถามอีก ในเมื่อท่านก็รู้ดีว่า ข้า…ไป๋หยาน มีสัมพันธ์กับชายผู้หนึ่งก่อนแต่งงาน จากนั้นข้าก็ตั้งครรภ์ และหนีไปกับเขา ยังจะต้องให้พูดอะไรอีกกระนั้นหรือ ?”
　　”ไป๋หยาน!” นัยน์ตาของตี้คังฉายประกายโกรธเคือง “เจ้าจะสารภาพก็ต่อเมื่อข้านำหลักฐานมาวางต่อหน้าเจ้าใช่หรือไม่ ?”
　　ท้ายที่สุดเขาก็อดแสดงธาตุแท้ออกมามิได้
　　เดิมทีตี้คังต้องการพิสูจน์ว่าหญิงผู้นี้คือผู้ที่ข่มขืนเขา จากนั้นเขาก็จะคิดบัญชีกับนาง
　　ทว่าตอนนี้หลังจากฟังถ้อยคำของไป๋หยานที่บอกว่านางมีสัมพันธ์กับบุรุษอื่น หัวใจของเขาก็ร้อนรุ่มดั่งไฟเผา เขาอยากพานางไปสำเร็จโทษเสียตอนนี้เลย !
　　”ตี้คัง”ไป๋หยานเอียงคอมองบุรุษที่อยู่เบื้องหน้าพร้อมยิ้มให้ “เหตุใดท่านถึงชอบตามตอแยข้านัก ? หรือเป็นได้ว่าท่านตกหลุมรักข้าเข้าแล้ว ?”
　　รักรึ?
　　หลายร้อยปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยหวั่นไหวให้กับสตรีใด ไม่เคยคิดถึงเรื่องความรักเลย
　　พูดเรื่องความรักกับข้า? ตลกน่า ! ข้าเคยตกหลุมรักสตรีแต่ที่ใด ?
　　”ไป๋หยานเจ้ายอมรับมาซะดี ๆ ดีกว่าว่าเจ้าเคยทำอะไรข้าไว้ ! หาไม่แล้ว …”
　　เขาขู่พร้อมกับคำขู่นั้นเขาก็กวาดสายตาไปยังหน้าอกของไป๋หยาน ก่อนจะละเรื่อยลงต่ำไปยังบริเวณส่วนล่างของร่างกายนาง ชัดเจนว่าเขากำลังหมายถึงสิ่งใด ?
　　ตอนนี้ไป๋หยานเริ่มรู้สึกเสียใจ
　　หากนางรู้ว่าวันนี้จะต้องมาพัวพันกับตี้คังผู้นี้วันนั้นนางยอมเผาตัวตายเสียยังดีกว่า ดีกว่าที่จะต้องมาถูกผูกติดกับชายน่ากลัวผู้นี้ !
　　”อ๋องคังอย่างไรเสียท่านก็เป็นชาย แค่โดนผู้หญิงบังคับใจ จะเลวร้ายกระไรนักหนา ?”
　　ตี้คังยิ้ม”เดิมที ข้าก็เพียงอยากคิดบัญชีเรื่องเมื่อหกปีก่อน ทว่าตอนนี้ดูเหมือนว่านอกจากหญิงผู้นั้นจะข่มขืนข้าแล้ว นางยังลักพาตัวลูกของข้าอีกด้วย
นั่นยิ่งทำให้เรื่องเลวร้ายหนักกว่าเดิม”
　　ไป๋หยานใจสั่นหากแต่จากถ้อยคำเมื่อครู่ แสดงว่าตี้คังยังไม่รู้ว่าไป๋เสี่ยวเฉินมีตัวตน หาไม่แล้วเขาคงจะไม่มาหานาง แต่คงแล่นไปตามหาไป๋เสี่ยวเฉินแทน
　　ดูเหมือนไป๋เสี่ยวเฉินไม่ควรอยู่ที่นี่นานนักนางต้องส่งเขากลับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ให้เร็วที่สุด
　　”ข้าไม่เคยพบท่านมาก่อน”ไป๋หยานกล่าว นางไม่กล้าจ้องลึกลงไปในดวงตาที่อันตรายของตี้คัง”เด็กคนนั้นมิใช่ลูกของท่าน อีกทั้งเด็กนั่นก็ตายไปแล้วด้วย … ”
　　ทันทีที่นางกล่าวจบไป๋หยานพลันรู้สึกได้ชัดเจนว่ามือใหญ่ที่เกาะกุมนางอยู่สั่นสะท้านเล็กน้อย ลมหายใจหนัก ๆ ของเขาปะทะใบหน้าของนาง จนทำให้นางเบือนหน้าหนีโดยไม่ตั้งใจ
　　”เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเจ้ากระนั้นรึ?” ชายหนุ่มเชยคางนางขึ้น บังคับให้นางสบตาเขา “เจ้านี่เจ้าเล่ห์เหลือเกิน ข้าไม่มีวันตาบอดเชื่อคำโป้ปดของเจ้า”
　　***จบบทฮองเฮาทำตัวเองให้ดูโง่ (2)***