จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 5

ตอนที่ 5 – ช่างน่าอับอาย

แต่ในขณะนี้ เขายังคงสวมกางเกงขาสั้นและเสื้อเชิ้ตของเหยื่อ หากเขาลงไปในน้ำทั้งชุดแบบนี้ จะรู้สึกไม่สบายตัวหลังจากล้างตัว ประการที่สอง เสื้อผ้าที่อบจนแห้งในที่สุดก็ต้องเปียกอีกครั้ง กู่เสี่ยวเล่อมองไปที่หนิงเล่ยที่อยู่ไม่ไกล ดูเธอนอนอยู่บนชายหาด มองขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยที่ไม่เคลื่อนไหว

“ สาวน้อยคนนี้คงหลับแล้วใช่ไหม ฉันฉวยโอกาสที่เธอหลับไปตอนนี้ถอดเสื้อผ้าไปอาบน้ำทะเล เธอไม่ควรมองว่าเป็นคนชั่วหรือเปล่า? ” กู่เสี่ยวเล่อคิดเช่นนี้ ถอดเสื้อผ้าและกางเกงของเขา สามชิ้นบนร่างกายเอาออกไปสอง

แม้ว่าจะอาศัยอยู่ในเมืองเป็นเวลาหลายปีก็ตาม โชคดีที่ร่างกายของกู่เสี่ยวเล่อไม่ได้แย่ลงมากนัก เมื่อเขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านบนภูเขา เมื่อมองไปที่ดวงอาทิตย์ กล้ามเนื้อส่วนต้นที่พัฒนามาอย่างดีและกล้ามหน้าท้องซิกแพ๊คซึ่งสามารถมองเห็นเป็นรูปร่างได้โดยประมาณ

กู่เสี่ยวเล่อพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แค่ไม่รู้ว่ากล้ามขนาดนี้จะทำให้สาวงามฝั่งตรงข้ามหลงเสน่ห์ได้แค่ไหน? น่าเสียดายที่ตอนนี้ชายหนุ่มหน้าตาสวยแบบผู้ชายและผู้หญิงได้รับความนิยม เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายหยาบอย่างเขาจะสวยแบบผู้ชาย?

เฮ้ ทำไมคิดมากจัง? อีกหนึ่งวัน สามารถนับเป็นอีกหนึ่งวันบนเกาะที่โดดเดี่ยวแห่งนี้ ยังสงสัยว่ามีอะไรใช้บ้างและไม่มีบ้าง! กู่เสี่ยวเล่อคิดถึงสิ่งนี้

ไม่ต้องกังวล อย่าบอกว่าสาวงามข้างๆ เขากำลังหลับไหล แม้ว่าเธอจะไม่ได้นอน ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลไป! เช่นนี้รีบลงทะเลทันที! น้ำทะเลที่เย็นเฉียบทำให้ความร้อนในร่างกายของเขาลดลงมาก กู่เสี่ยวเล่อกระโดดออกไปพร้อมกับลูกชายที่ดุร้าย ปลดปล่อยตัวเองอย่างสมบูรณ์ในน้ำทะเลใส ว่ายน้ำอย่างมีความสุข

แน่นอนว่าเขายังใช้โอกาสนี้สังเกตสถานการณ์ใต้น้ำรอบเกาะ น้ำตื้นหลายแห่งของเกาะนี้ประกอบด้วยโขดหินและแนวปะการังที่แตกหักบางส่วน ต้องระมัดระวังในการว่ายน้ำที่นี่ ไม่เช่นนั้นอาจถูกหินแหลมหรือแนวปะการังทิ่มแทงได้ทุกเมื่อ

อย่างไรก็ตาม พื้นผิวน้ำด้านนอกของเกาะปกคลุมไปด้วยปะการังที่มีชีวิตจำนวนมาก กู่เสี่ยวเล่อซึ่งไม่ได้ว่ายน้ำไปไกลเห็นปลาหลากสีว่ายน้ำไปมาท่ามกลางปะการัง

กู่เสี่ยวเล่อรู้สึกโชคดี ต้องรู้ว่าในน่านน้ำที่มีปะการังหนาแน่น ไม่มีทางที่ปลาจะอยู่น้อยเกินไป วิธีนี้จะทำให้เขาไม่กังวลมากเกินไปกับการหาอาหารบนเกาะ

นอกจากนี้ ปะการังยังสามารถป้องกันการมาของสัตว์น้ำขนาดใหญ่อื่น ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ อย่างน้อยฉลามส่วนใหญ่ก็กลัวที่จะล่าในน่านน้ำปะการัง เนื่องจากผิวที่เรียบเนียนของพวกมัน ยังมีแนวโน้มที่จะได้รับบาดเจ็บเมื่อเดินทางระหว่างปะการัง

แม้ว่าจะได้เห็นอาหารมากมาย กู่เสี่ยวเล่อไม่มีทางหาปลาที่เข้ามาใกล้ได้ เป็นการยากที่จะลืมตาไว้เป็นเวลานานภายใต้การกระตุ้นของน้ำทะเล ถ้าลืมตาไม่ขึ้น สำหรับการดำน้ำเพื่อหาปลา มันเป็นความฝันที่งี่เง่าโดยธรรมชาติ และตอนนี้เขาไม่มีเครื่องมืออะไรเลย ถ้าจับปลาได้ นั่นเป็นเรื่องแปลก!

“ ดูเหมือนว่าเราจะต้องหาอุปกรณ์บางอย่างในขั้นตอนต่อไป! หากต้องการอยู่รอดบนหาดนี้ไปนาน ๆ อย่างน้อยก็ต้องมีคันเบ็ดหรืออวนจับปลาบ้าง! ” กู่เสี่ยวเล่อซึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ในน้ำแอบตัดสินใจ เมื่อกลับขึ้นมาบนฝั่ง ต้องไปหาวัสดุบางอย่าง ดูว่าเราสามารถสร้างเครื่องมือจับปลาที่จำเป็นได้หรือไม่

แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นความโปรดปรานของเทพีแห่งโชคหรือเปล่า ทันใดนั้นกู่เสี่ยวเลก็พบบางอย่างในน้ำในระยะไกล กระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ลอยไปตามกระแสน้ำในมหาสมุทรไปยังเกาะที่พวกเขาอยู่! หัวใจของกู่เสี่ยวเล่อเต็มไปด้วยความสุข สองขาเร่งเร็วขึ้นทันทีและว่ายไปในทิศทางของกระเป๋าเดินทาง!

…

ไม่รู้ว่าตัวเธอหลับไปนานแค่ไหน หนิงเล่ยยืดตัว ในยามหลับเธอรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน สถานที่นั้นสูงและกว้างขวาง วิลล่าที่ตกแต่งอย่างหรูหรา

กำลังงีบหลับบนเตียงสีชมพูในห้องนอนเจ้าหญิงที่เธอจัดเอง หนิงเล่ยส่ายหัวด้วยสายลมเย็น ๆ ในใจบอกว่าคนรับใช้คงจงใจเปิดหน้าต่าง เพื่อที่เธอจะได้ตื่นขึ้นอย่างช้าๆ เวลานี้ดูเหมือนจะเป็นเวลาจิบชายามบ่าย

หนิงเล่ยลืมตาขึ้นแต่พบว่า ไม่มีห้องนอนเจ้าหญิงสีชมพู จะมีน้ำชายามบ่ายอร่อย ๆ ได้อย่างไร! นอกจากลมทะเลที่พัดแรงแล้วยังมีคลื่นทะเลสีฟ้ากว้างใหญ่ที่กำลังเผชิญหน้ากับเธออีกด้วย! “อ๊ะ! ฉันลืมไปแล้วว่าฉันอยู่ในเรืออับปาง!” หนิงเล่ยทุบหัวเธออย่างแรง บังคับตัวเองให้ยอมรับความเป็นจริงที่โหดร้ายตรงหน้า

“ห๊ะ ผู้ชายคนนั้นอยู่ไหน?” หนิงเล่ยเหลือบมองไปที่ชายหาดข้างๆ เธอ พบว่านอกจากกองไฟที่ยังไม่ดับแล้ว ไม่มีใครอีกเลย “ ชายคนนั้นไปไหน? อยู่ในน้ำหรือเปล่า? ” หนิงเล่ยหันศีรษะและมองไปที่ทะเล แน่นอนว่ากู่เสี่ยวเล่อกำลังว่ายน้ำกลับมาที่ชายฝั่ง และดูเหมือนว่าเขายังถือกระเป๋าเดินทางสีดำใบใหญ่ในมือ

เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงเล่ยก็วิ่งลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว พร้อมที่จะพบกับกู่เสี่ยวเล่อ ท้ายที่สุด ดูเหมือนว่ากระเป๋ามีน้ำหนักจะไม่เบาเกินไป

ในเวลานี้ กู่เสี่ยวเล่อยังพบว่าหนิงเล่ยสาวงามบนฝั่งกำลังวิ่งเข้าหาตัวเขา พร้อมกับจับมือของเธอ ทันใดนั้นความรู้สึกของนายพลที่กลับบ้านพร้อมกับถ้วยรางวัลในสนามรบก็เต็มล้มหน้าอกของเขา! เขายังยื่นมือออกไป กวักมือเรียกอย่างแรง ซึ่งบ่งบอกว่าเขามีการเก็บเกี่ยวที่ดีมา จากนั้นก็เร่งว่ายน้ำแรงขึ้น ไม่นานหลังจากนั้น กระเป๋าก็ถูกนำไปที่น้ำลึกระดับเอว

ในเวลานี้ หนิงเล่ยก็วิ่งอย่างกระวนกระวาย วางแผนที่จะช่วยกู่เสี่ยวเล่อลากกระเป๋าขึ้นฝั่ง

กู่เสี่ยวเล่อมีความสุขมากเมื่อสาวสวยทักทายตัวเองเช่นนี้ เขายืนขึ้นจากน้ำลึกระดับเอวโดยไม่ได้คิดอะไรเลย เธอเขย่าตัวอย่างตื่นเต้นและทักทายกัน! แต่ฉากที่น่าอับอายก็ปรากฏขึ้น กู่เสี่ยวเล่อลืมไปแล้วว่าเขาเพิ่งถอดเสื้อผ้าและลงไปในน้ำ! ทันใดนั้นเขาก็กระโดดขึ้นมา และบิดร่างกาย มันเปิดเผยส่วนสำคัญบางอย่างของตัวเองโดยตรง

หนิงเล่ยที่เต็มไปด้วยความสุข ก็เห็นสิ่งที่สาดเข้ามาต่อหน้าต่อตา ทันทีหลังจากฉากนี้ เธอกลัวมากจนส่งเสียงร้องแปลก ๆ ! เอามือปิดหน้าแล้วหมุนตัววิ่ง! “เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้คุณทักทายฉันสบายดีไหม? คุณจะเปลี่ยนหน้าได้เร็วกว่าการพลิกหนังสือได้อย่างไร? ” กู่เสี่ยวเล่อยังไม่พบว่าปัญหาอยู่ที่ใด

แต่ในเวลานี้ หนิงเล่ยซึ่งวิ่งไปไกลแล้ว แต่เธอก็ตะโกนเสียงดังโดยไม่หันกลับไปมอง :

“ คนเลว! ชอบโชว์! หน้าด้าน! “

“คนเลวอะไร ชอบโชว์เหรอ? ฉันทำอะไร? สาวงามนี้โง่เง่าบนเกาะร้างหรือไม่? ” กู่เสี่ยวเล่อเกาหัวของเขา แต่ทันใดนั้นก็พบร่างที่ยืนอยู่ในน้ำนั้นลอยไปมาราวกับสาหร่ายทะเลกับเกลียวคลื่น …

“อ้า! นี่มันน่าอายจริงๆ! ” กู่เสี่ยวเล่อรู้ด้วยตัวเองว่าการกระทำที่ผ่านมาในครั้งนี้ถือได้ว่าเขาได้ยกระดับความประทับใจ(ลามกอนาจาร)ต่อหน้าหนิงเล่ยซึ่งระเบิดอารมณ์อย่างรุนแรงต่อหน้าเขา เขาต้องอายและถือกล่องด้วยมือเดียว ใช้มืออีกข้างปิดส่วนสงวนที่สำคัญแล้ววิ่งไปที่หาดทรายฝั่งของตัวเอง …