จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 52

แน่นอน ไม่ว่าความคิดจะดีแค่ไหน หัวใจของกู่เสี่ยวเล่อก็เต้นรัวอยู่ตลอดเวลา
พลังการสังหารของมีดที่อยู่ในมือคืออะไร และเขาจะทำให้อนาคอนด้าตัวนี้ถึงแก่ชีวิตได้หรือไม่ เขาไม่รู้เลย .
เมื่อเขาค่อยๆ คลำหาอนาคอนด้าที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 5 หรือ 6 เมตรอย่างช้าๆ ลิงตัวน้อยที่ยังคงส่งเสียงร้องดังก็เงียบลง เบิกตากว้างและมองไปที่กู่เสี่ยวเล่อ ซึ่งเป็นมนุษย์แปลกหน้าที่อยู่ใกล้กับศัตรูที่ฆ่าแม่ของมันด้วยความหวาดกลัว
เสี่ยวเล่อมองไปที่เจ้าตัวเล็กและใช้นิ้วชี้ไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างเงียบๆ เจ้าตัวเล็กดูเหมือนจะเข้าใจ ดวงตาของมันเบิกกว้างและพยักหน้า จากนั้น มันก็จับกิ่งไม้อย่างแน่นหนาและจ้องมองไปที่การเคลื่อนไหวต่อไปของกู่เสี่ยวเล่อ ดูเหมือนว่ามันจะรู้ด้วยว่าจะแก้แค้นได้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้า
กู่เสี่ยวเล่อเห็นว่าไม่มีลิงตัวน้อยที่สร้างปัญหาต่อไป ทำให้อารมณ์ประหม่าสงบลงเล็กน้อย เดินต่อไปอีกไม่กี่ก้าว
ในเวลานี้ ระยะห่างระหว่างเขากับอนาคอนด้าน้อยกว่าสองเมตร ต้นไม้ที่อนาคอนด้านอนขดอยู่สูงจากพื้นประมาณสองเมตร โชคดีที่กู่เสี่ยวเล่อสูง 1.8 เมตร ตราบใดที่เขาเพียงแค่ยืดแขนให้ตรงและเพิ่มขนาดความยาวของมีด อนาคอนด้าอยู่ในระยะการโจมตีของเขาอย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเข้าไปใกล้ กลิ่นเหม็นก็ยิ่งฉุนมากขึ้นและ กู่เสี่ยวเล่อก็อดไม่ได้ที่จะสูดดม เขามองกลับไปที่หลินรุ่ยที่กำลังจะตายจากความประหม่า เขาพบว่าสาวงามนั้นเหมือนกับลูกสะใภ้ตัวน้อยที่เฝ้าดูผู้ชายของเธอในสนามรบและเธอก็มองตัวเขาด้วยน้ำตาคลอ ซึ่งหมายความอย่างชัดเจนว่าคุณต้องกลับมา!
คนเป็นสัตว์ที่มีอารมณ์ ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ ผู้ชายก็เช่นกัน! กู่เสี่ยวเล่ออดไม่ได้ที่จะภูมิใจในใจ รู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยไปทั่วร่างกายของเขา! เขาเข้ามาภายใต้กิ่งไม้ที่ม้วนงอของอนาคอนด้า ยกแขนขึ้นและเล็งไปที่คอของงู
มีดพร้าด้ามนี้ทำจากสแตนเลส ทั้งหมดความยาวรวมประมาณ 1.2 เมตร เนื่องจากมันอยู่ในกล่องเครื่องมือและไม่เคยใช้มาก่อน ใบมีดจึงยังค่อนข้างคม

กู่เสี่ยวเล่อมั่นใจอย่างยิ่งที่จะตัดหัวของงูตัวใหญ่ตัวนี้ออกไปในบัดดล! เห็นมีดในมือของกู่เสี่ยวเล่อเล็งไปที่คอของอนาคอนด้าและฟันมันลงไป แสงมีดส่องกระพริบ และมันกรีดไปที่คอหนาของงูได้อย่างแม่นยำ!

อย่างไรก็ตาม กู่เสี่ยวเล่อยังคงประเมินความคมของมีดพร้าในมือและความแข็งแกร่งของเขามากเกินไป และแน่นอนว่าประเมินความสามารถในการป้องกันของเกล็ดอนาคอนดาต่ำเกินไป!

แม้ว่ามีดจะฟันได้แม่นยำ แต่หัวงูใหญ่ก็ไม่ตกลงที่พื้น! ใบมีดของมีดสเตนเลสแทงลึกเข้าไปในคอของอนาคอนด้า แม้ว่ามันจะสับผ่านเกล็ดด้านนอกจนหมดและแล่เข้าเนื้อ แต่ใบมีดก็ติดอยู่ที่คอของอนาคอนด้าลึกถึงกระดูก!

แม้ว่าอนาคอนด้าจะตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกได้ช้าหลังจากรับประทานอาหาร แต่  ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่แยแสกับการโจมตีแบบนี้ที่เกือบจะตัดหัว! ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ตัวอนาคอนด้าบิดตัวอย่างรุนแรงและหางของมันส่ายสะบัดทุกสิ่งรอบตัวอย่างเมามัน!
กู่เสี่ยวเล่อกลัวมากจนไม่ได้ดึงมีดออกมาด้วยซ้ำ เขาจึงรีบซ่อนตัวไปด้านข้าง โชคดีที่เขาตอบสนองได้ทันเวลาและว่องไวพอที่จะต้านทานการโจมตีที่ทรงพลังของหางงูได้
“ฟ่อฟ่อฟ่อฟ่อ … ” เนื่องจากอาการบาดเจ็บที่คออย่างรุนแรง หัวงูแทบจะไม่สามารถยกขึ้นได้ทั้งหมด แต่ดวงตาของมันได้เปิดออกกว้างแล้ว และดวงตาสีเขียวอมเหลืองกำลังมองดูทุกสิ่งรอบ ๆ อย่างไม่พอใจ ลิ้นงูสีแดงยาวเป็นฟุตในปากของมัน สะบัดเข้าออกอย่างรุนแรงราวกับเปลวไฟ
กู่เสี่ยวเล่อรู้ดีว่ามันใช้กลิ่นเพื่อรับรู้ถึงภัยคุกคามจากภายนอก และในไม่ช้า สายตาของมันก็จับจ้องไปที่กู่เสี่ยวเล่อที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ใต้ต้นไม้ ทันใดนั้นดวงตาของมันเต็มไปด้วยความรุนแรงและความเกลียดชัง!
เห็นได้ชัดว่าเป็นชายคนนี้ที่อยู่ใต้ต้นไม้ที่ทำร้ายมัน! แต่โชคดีที่มันได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่เช่นนั้น มันคงจะรีบลงมาจากต้นไม้ในเวลานี้ เข้าไปพัวพันกับผู้ลอบโจมตีที่น่ารังเกียจนี้ รัดเข้ากับร่างกายของเขาและบดกระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาทีละนิ้ว!
ในเวลานี้ กู่เสี่ยวเล่อกำลังกร่นด่าตัวเองที่โง่ใจจะขาด! ในใจด่าว่าตัวเองจุดประสงค์เพื่อกินกับสาวๆ ลงมือได้ไม่ดีอะไร เล่นอะไร ลงมือใช้มีดพร้าฟันงูใหญ่ คราวนี้ดีกว่า ไม่แสร้งทำ งูยังไม่ถูกฆ่าเช่นกัน แต่ปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายอย่างยิ่งนี้!
แต่เขาก็แปลกใจมากเช่นกัน เห็นได้ชัดว่ามีดพร้าของเขาตอนนี้ลึกพอแล้ว เหลือเนื้อระหว่างคอกับหัวอนาคอนด้าเพียงเล็กน้อย ยังรอดและเด้งได้ขนาดนี้? แต่เมื่อลองคิดดูดีๆ ก็ไม่มีอะไรแปลก อนาคอนด้าเป็นสัตว์เลื้อยคลาน ไม่ได้อาศัยสมองสั่งการร่างกายเพียงอย่างเดียว นอกจากนี้ยังมีศูนย์ประสาทที่กระดูกสันหลังที่สามารถควบคุมร่างกายได้ ดังคำกล่าวที่ว่า ตะขาบตาย แต่ไม่ล้มลง อยากจะบอกว่านี่คือความจริง
แต่ไม่ว่าความมีชีวิตชีวาของเจ้างูตัวนี้จะยากที่จะเอาชนะเพียงใด เขาก็แทบจะฟันไปที่คอ และยังปล่อยให้ความมีชีวิตชีวาของมันไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง กระแสเลือดงูสีแดงฉานไหลหยดลงมาตามลำต้นของต้นไม้
ทันใดนั้น อากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวที่รุนแรงขึ้นและกู่เสี่ยวเล่อแทบอยากจะอาเจียน
แม้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้จะอันตราย แต่จิตใจของกู่เสี่ยวเล่อก็ยังค่อนข้างชัดเจน หากเขาเคลื่อนไหวอย่างเร่งรีบหรือตั้งใจที่จะหลบหนี เขาก็มีแนวโน้มที่จะถูกงูใหญ่ไล่ตามอย่างร้ายแรง!
ดวงตาของงูเหลือมนั้นคล้ายกับกบ พวกมันมีความแม่นยำในการกำหนดตำแหน่งของวัตถุที่เคลื่อนไหว ในทางตรงกันข้าม สำหรับสิ่งที่ไม่เคลื่อนไหว มักเป็นเพียงความคิดที่คลุมเครือเท่านั้น
ดังนั้น กู่เสี่ยวเล่อจึงนั่งยองๆ อยู่ในพุ่มไม้และไม่กล้าที่จะขยับ และอนาคอนด้าตัวใหญ่ก็เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ ยกหัวของมันและจ้องมองไปที่สถานที่ที่กู่เสี่ยวเลอยู่ กำลังส่ายตัวไปมาอย่างสงสัย ไม่มีทางที่จะระบุตำแหน่งของเขาได้อย่างแม่นยำ แม้ว่ามันจะรู้สึกว่าชีวิตของมันกำลังจะหายไปอย่างรวดเร็ว แต่ความฉลาดที่เหลืออยู่ของมันก็ยังคงทำให้มันต้องการที่จะแก้แค้นกับผู้ลอบโจมตีที่น่ารังเกียจนี้
หลินรุ่ยมองเห็นฉากที่น่าตื่นเต้นนี้ กลัวมากจนกางเกงเปียกไปหมด และเพื่อป้องกันตัวเองจากการกรีดร้อง เอาสองมือเล็ก ๆ เข้าไปในปากและถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่สามารถหักห้ามตัวเองไม่ให้ส่งเสียงครางได้
ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน ลิงตัวน้อยที่เฝ้าดูการต่อสู้ก็ส่งเสียงดัง ไม่เพียงแต่มันเริ่มตะโกน แต่มันยังหยิบกิ่งไม้และไม้ทั้งหมดที่มีอยู่ในมือขึ้นมา ขว้างใส่อนาคอนด้าทีละชิ้น
เดิมทีความสนใจของอนาคอนด้าอยู่ที่ตัวกู่เสี่ยวเล่อ อันเป็นผลมาจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำลายความสมดุล อนาคอนด้าส่ายหัวอย่างรุนแรง จ้องมองอย่างดุร้ายไปที่ลิงตัวน้อยที่กระโดดขึ้นลงบนต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกล
“ ฟ่อ … ” งูอนาคอนด้าบิดตัวและเลื้อยตรงไปยังกิ่งไม้ที่ลิงน้อยอยู่ด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก! ฉากนี้ทำให้กู่เสี่ยวเล่อตกตะลึงในตอนแรก เขาเคยคิดว่าแม้ว่าอนาคอนด้าตัวใหญ่ตัวนี้จะสามารถตอบโต้เขาได้ จะต้องเป็นจุดจบของการต่อสู้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสัตว์เลื้อยคลานตัวใหญ่ตัวนี้จะมีความแข็งแกร่งทางกายภาพที่น่ากลัวเช่นนี้!
หากเขาเผลอเคลื่อนตัวลงไปข้างล่าง งูตัวใหญ่สามารถจับตัวเขาได้ก่อนที่เขาจะหนี ผลที่ตามมาไม่ต้องเดาก็รู้ได้! โชคดีที่คราวนี้แก้ไขวิกฤตได้โดยลิงน้อยที่ฉลาด แม้ว่างูตัวใหญ่จะเร็ว แต่ก็ยังแย่กว่าลิงที่อยู่บนต้นไม้มาก ลิงน้อยเห็นงูใหญ่วิ่งเข้าหาตัวเอง กระโดดลงกระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้อื่น งูอนาคอนด้าที่ไล่ล่ามันได้สูญเสียสติของมันไปอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าบาดแผลที่คอจะยังคงมีเลือดออก แต่ก็ไม่ส่งผลต่อความเร็วของอนาคอนด้าที่ยังคงไล่ล่าลิงอยู่ แทบจะปีนขึ้นกิ่งไม้ตีคู่กัน
แม้ว่าลิงจะยืดหยุ่นได้มากบนต้นไม้ แต่ท้ายที่สุดมันก็เป็นเพียงลูกลิงตัวเล็ก มันไม่มีประสบการณ์มากพอในการปีนป่ายและหนีขึ้นไปบนต้นไม้

ภายใต้การไล่ล่าของงูตัวใหญ่ มันรู้สึกประหม่า เมื่อมันสะดุดและกระโดดลงมาจากกิ่งไม้ เมื่อกระโดดขึ้นอีกครั้ง มันบังเอิญเอาขาไปติดตรงช่องว่างระหว่างกิ่งไม้ ลิงตัวน้อยกรีดร้องด้วยความตกใจพยายามดึงขานั้นออกอย่างสิ้นหวัง ยิ่งกังวลมากเท่าไหร่ขาก็ยิ่งติดแน่นขึ้นเท่านั้น

อนาคอนด้าที่อยู่ข้างหลังก็ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการเข้าหาลิงอย่างรวดเร็ว สำหรับเหยื่อที่มีขนาดเท่าลิงตัวเล็ก อนาคอนด้าควรจะกลืนมันได้ในครั้งเดียว
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากบาดแผลฉกรรจ์ที่คอ หัวงูจึงยกได้ยากมาก นับประสาอะไรกับการอ้าปากเพื่อกลืนลิง

เมื่อเห็นว่าลำตัวยาวของอนาคอนด้าตัวใหญ่สะบัด ลำตัวของงูมีขนาดเท่ากับต้นขาหนาของผู้ใหญ่ และส่วนล่างกำลังกวาดไปที่พื้นและมันก็พันเข้ากับร่างของลิงตัวน้อย ฟ่อ … แม้ว่าจะไม่สามารถยกหัวขึ้นได้ แต่ลิ้นสองแฉกสีแดงยังคงขยับเข้าออกต่อไปและส่งเสียงขู่ฟ่ออย่างน่ากลัว
ในเวลานี้ตราบเท่าที่ร่างกายที่โค้งงอของอนาคอนด้าออกแรงเพียงเล็กน้อย กระดูกของลูกลิงตัวน้อยตัวนี้ก็สามารถแตกเป็นเสี่ยง ๆ ได้ แต่ช่วงเวลานี้ก็เป็นเวลาที่กู่เสี่ยวเล่อรอคอย!
เมื่อเห็นว่าเขากระโดดเหมือนลิงและปีนขึ้นไปบนยอดไม้ใหญ่ ในช่วงเวลาที่งูใหญ่ต้องการจะรัดลิงน้อย เขาก็คว้ามีดที่ยังฝังอยู่ในกระดูกคอของงู กระโดดลงมาจากต้นไม้!