จ้าวแห่งเกาะ - ตอนที่ 7

ตอนที่ 7 – เพื่อนบ้าน

“เครื่องแบบเซ็กซี่?” แม้ว่าหนิงเล่ยจะดูงี่เง่าและอ่อนหวาน ไม่ใช่คนโง่จริงๆ! เรื่องของเครื่องแบบเซ็กซี่ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เห็นด้วยตาของเธอเอง แต่เธอก็ยังเคยได้ยิน!

เมื่อกู่เสี่ยวเล่อพูดอย่างนั้น หนิงเล่ยผงะเมื่อครู่ตกใจมากจึงโยนชุดพยาบาลสีชมพูลงบนชายหาดทันที หลังจากนั้นเธอก็ตบมืออย่างแรงโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่ากลัวว่าจะมีอะไรสกปรกติดมือเธอ

“ ชิ! ไม่ค่อยเห็น แปลกมาก!” อย่าโยนของทิ้งถ้าคุณไม่ชอบ! คุณหนูของผม ผมขอเตือนคุณอีกครั้ง : ตอนนี้เราอยู่บนเกาะร้าง วัสดุใด ๆ ก็ตามมีค่ามากสำหรับเรา! ” กู่เสี่ยวเล่อย่อตัวลงขณะพึมพำ หยิบชุดพยาบาลขึ้นมา เขายังปัดทรายอย่างสุภาพแล้วส่งชุดกลับไปที่กระเป๋า

“ จิตวิปริต! คลั่งเซ็กส์! ของแบบนี้ที่ชื่นชอบ! ” หนิงเล่ยสาปแช่งสองสามคำด้วยความโกรธ เธอเดินไปอีกด้านของชายหาดและเริ่มเขียน SOS ของตัวเอง

“เฮอะ เอะอะอะไรก็ไม่รู้! ทั้งหมดนี้เป็นของดี! ฉันไม่เชื่อหรอก หากคุณไม่มีเสื้อผ้าที่สะอาดให้เปลี่ยนในสองสามวัน คุณจะไม่สวมใส่อะไรหรือ? ” กู่เสี่ยวเล่อกระซิบ ในขณะที่จินตนาการถึงหุ่นที่สมบูรณ์แบบของหนิงเล่ย ถ้าเธอใส่ชุดพยาบาลสีชมพู จะเป็นฉากที่น่าทึ่งอะไรอย่างนี้

แต่ฝันก็เป็นแค่ฝัน ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างในกระเป๋านี้ กู่เสี่ยวเล่อมองไปรอบ ๆ ทันใดนั้นก็ตะโกนอย่างมีความสุข : “ เยี่ยมมาก!” เสียงนี้ทำให้หนิงเล่ยตกใจอีกครั้ง! เมื่อหันศีรษะไป เธอก็พบว่ากู่เสี่ยวเล่อกำลังกระโดดอย่างมีความสุขพร้อมกับชุดเครื่องมือดำน้ำในมือของเขา!

“ เยี่ยมมากกับสิ่งเหล่านี้ ฉันสามารถหาอาหารในน้ำได้อย่างอิสระมากขึ้น! ” ในขณะที่พูด กู่เสี่ยวเล่อเปิดบรรจุภัณฑ์ด้านนอก ชุดเครื่องมือดำน้ำนี้ประกอบด้วยแว่นตาดำน้ำสนอร์เกิลและตีนกบ

สิ่งที่น่ายกย่องคือยังมีชุดดำน้ำแบบรัดรูป สิ่งนี้ทำให้กู่เสี่ยวเล่อประหลาดใจมาก ด้วยชุดนี้แม้ว่าเขาจะดำน้ำในน้ำปะการัง นอกจากนี้ยังสามารถป้องกันไม่ให้ผิวหนังถูกปะการังหรือแนวปะการังขีดข่วนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ดูเหมือนว่าเจ้าของกล่องนี้จะเป็นคนชอบดำน้ำด้วย แต่เขาไม่รู้ว่าพวกเขารอดชีวิตมาได้อย่างโชคดีเหมือนกู่เสี่ยวเล่อและคนอื่น ๆ หรือไม่ กู่เสี่ยวเล่อได้ละทิ้งความคิดที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้ออกไป ค้นกระเป๋าอีกครั้งอย่างระมัดระวัง น่าแปลกใจที่เขาพบรอกตกปลาที่ได้รับการเก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์! นี่เป็นสิ่งที่มีประโยชน์มากสำหรับพวกเขา ด้วยความยินดี กู่เสี่ยวเล่อค้นหาเป็นเวลานาน แต่ไม่พบคันเบ็ดและตะขอที่ตรงกับสายเบ็ด อาจจะใส่ไว้ในกระเป๋าเดินทางอีกใบ

หลังจากผ่านไปสักพักก็ไม่พบสิ่งที่เป็นประโยชน์อื่น ๆ กู่เสี่ยวเล่อทำความสะอาดเสื้อผ้าที่มีประโยชน์และของเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งหมด เทสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่เหลือออกและทำให้กระเป๋าว่าง

เขามองไปที่หนิงเล่ยที่อยู่ด้านข้าง: “ คุณแน่ใจเหรอว่าไม่ต้องการเสื้อผ้าพวกนี้”

“ ไม่ค่ะ เสื้อผ้าที่น่าอับอายเช่นนี้ ต่อให้เป็นโสเภณีถูกทุบตีจนตาย ฉันก็ไม่ยอม! ” หนิงเล่ยตอบด้วยความโกรธ

“ งั้นเสร็จผม!” กู่เสี่ยวเล่อจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยและหนีบไว้ด้วยแขนของเขา เขาดึงกระเป๋ากลับไปที่ชายหาดด้านข้างของเขา จนถึงตอนนี้ทั้งสองคนได้กลายเป็นเขตแดนที่ชัดเจนระหว่างแม่น้ำฉู่และราชวงศ์ฮั่นมีความชัดเจน

ยุ่งมานานแล้ว ไม่รู้ว่าพระอาทิตย์บนท้องฟ้าเริ่มตกดินเมื่อไหร่ อย่างช้า ๆ ก็เกือบจะต่ำกว่าระดับน้ำทะเล สิ่งที่ตามมาคือแสงรอบ ๆ ก็เริ่มมืดลง

ถ้าในระหว่างวัน ทะเลสีฟ้าท้องฟ้าสีครามและคลื่นชายหาดบนเกาะร้างแห่งนี้ นอกจากนี้ยังสามารถทำให้ผู้คนลืมไปชั่วขณะว่าพวกเขาอยู่ในส่วนลึกของมหาสมุทรที่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ ดังนั้นในเวลากลางคืน สภาพแวดล้อมเงียบสงบและทะเลใสและโปร่งแสงเดิมที่มีคลื่นสีฟ้าได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ไปอย่างสิ้นเชิง สามารถมองเห็นเพียงสีดำความมืดที่ไร้ขอบเขต เสียงคลื่นที่พลุ่งพล่าน มันมักจะทำให้ผู้คนรู้สึกว่ามีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวมากมายซ่อนตัวอยู่ที่นั่น

ไม่ว่าหนิงเล่ยจะหยิ่งผยองเพียงใด เธอก็เป็นเพียงเด็กสาวเท่านั้น ก่อนหน้านี้เธอเคยนอนในโรงแรมระดับ 5 ดาวเมื่อใช้เวลากลางคืนข้างนอก นี่เป็นครั้งแรกในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ มันจะมากเกินไปที่จะบอกว่าไม่กลัว

เธอเหลือบมองไปที่ฝั่งของกู่เสี่ยวเล่อซึ่งอยู่ไม่ไกลโดยไม่รู้ตัว ในพื้นที่แห่งความมืดขนาดใหญ่เช่นนี้ มีเพียงกองไฟที่อยู่ในที่ของเขาเท่านั้นที่สามารถทำให้เกิดแสงสว่างได้ มันทำให้หนิงเล่ยสบายใจขึ้นเล็กน้อย

ความจริงแล้วเธออยากจะย้ายไปที่ชายหาดด้านข้างของกู่เสี่ยวเล่อเพื่อค้างคืน แต่เธอคิดริเริ่มที่จะไปที่นั่นหรือไม่? การทำสิ่งนี้ด้วยตัวเอง, รู้สึกว่าเป็นการป้อนลูกแกะในถ้ำเสือ เพื่อส่งมอบสินค้าถึงหน้าประตูไม่ใช่เหรอ? ผู้ชายคนนั้นมีนิสัยและพฤติกรรมที่ไม่ดีในการเปิดเผยร่างกายต่อหน้าเธอในระหว่างวัน ตอนนี้มันเป็นคืนที่เงียบสงบในคืนแห่งความตาย บนเกาะร้างเช่นนี้อีกครั้ง แต่สำหรับพวกเขาสองคน ชายโสดและหญิงโสดอยู่ด้วยกัน ถ้าตัวเธอทำตามความพอใจของตัวเองที่จะผ่านไป ยากที่จะรับประกันได้ว่าชายคนนี้จะไม่กลายเป็นสัตว์ร้ายใช่ไหม?

แม้ว่าหนิงเล่ยจะเน้นย้ำหลายครั้งว่าเทคนิคการต่อสู้หมาป่าและโยคะของผู้หญิงจะเป็นอย่างไร แต่ด้วยกู่เสี่ยวเล่อที่แข็งแกร่งนั้น ถ้าเคลื่อนไหวจริงๆ กลัวว่ามาตรการป้องกันตัวเองของเธอจะไม่ได้ผลมากนัก หลังจากนั้นในระหว่างวัน เห็นร่างกายที่แข็งแกร่งของชายคนนั้นในน้ำและ … หนิงเล่ยไม่เพียงแต่หน้าแดงด้วยความอับอาย

แต่ถ้าไม่ไป หนิงเล่ยซึ่งถูกทำให้ตาบอดด้วยความมืดมิดนั้นรู้สึกกลัวจริงๆ แถมไม่มีอะไรอยู่ข้างเธอ เพียงแค่ปกป้อง SOS หลายสิบที่ที่เขียนบนชายหาดในตอนกลางวันเพียงลำพัง ไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน

มองย้อนกลับไปที่ด้านของกู่เสี่ยวเล่อ ชายคนนี้สามารถมีความสุข หลังจากที่เขาตากเสื้อผ้าทั้งหมดที่เขาพบในกระเป๋าเดินทางด้วยกองไฟ วางซ้อนกันอย่างเรียบร้อยกลับเข้าไปในกระเป๋าเดินทาง

กิ่งไม้และใบไม้แห้งจำนวนมากถูกนำออกมาจากป่าไม่ไกล ปูพื้นอย่างสะดวกสบายสำหรับตัวเองข้างแคมป์ไฟบนชายหาด แม้ว่าจะอยู่ในพื้นที่กึ่งเขตร้อน แต่เมื่อถึงยามค่ำคืน อุณหภูมิบนเกาะยังคงลดลงเร็วมาก ลมทะเลที่พัดมากระทบร่างกายและยังเจาะลึกเข้ากระดูกเล็กน้อย แต่กู่เสี่ยวเล่อไม่กลัว มีกองไฟอีกกองหนึ่งและมีเสื้อผ้าจำนวนมากปกคลุมในระหว่างวัน กำลังเอนกายอยู่บนชายหาดอย่างสบายใจ วางแผนของเขาหลังจากรุ่งสางในวันพรุ่งนี้

“เอ่อ เอ่อ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันขอเข้าไปใกล้ ๆ คุณได้ไหม?” หนิงเล่ยค่อยๆ เดินไปด้วยท่าทางเขินอาย กู่เสี่ยวเล่อคิดมานานแล้วว่าสาวน้อยคนนี้จะกลัวตอนกลางคืน ไม่มีอะไรต้องแปลกใจ!

“อ้าวมาแล้วเหรอ? ไม่มีปัญหา! อย่าอยู่ไกลมากนัก ย้ายไปที่แคมป์ไฟเพื่อเข้านอนได้ก็โอเค! ” กู่เสี่ยวเล่อชี้ไปที่ชายหาดตรงข้ามกองไฟของเธอและพูด

อย่างไรก็ตาม ความระมัดระวังของหนิงเล่ยได้ตอบสนองข้อเสนอของเขาทันที

“ ไม่ ไม่เป็นไร! ฉันทำได้ที่นี่! ท้ายที่สุดเราสองคนไม่รู้จักกัน อยู่ใกล้กันเกินไปก็ไม่ดี! ” ขณะที่พูด หนิงเล่ยก็ลากกิ่งไม้และใบไม้แห้งออกจากป่า ปูไปยังสถานที่ห่างจากกู่เสี่ยวเล่อไม่ถึง 10 เมตร ยังทำฟูกสำหรับตัวเองและนอนลง

แม้ว่าจะยังมีระยะห่างอยู่บ้าง แต่เมื่อมองดูเปลวไฟที่แกว่งไปมาไม่ไกล หัวใจของหนิงเล่ยรู้สึกสบายใจขึ้นมาก แต่ท้ายที่สุดแล้ว ตอนนี้เธอมีระยะห่างใกล้ชิดกับหมาป่ามากขึ้น ในกรณีนี้ ดวงตาของหนิงเล่ยเบิกกว้างและจ้องไปที่กู่เสี่ยวเล่อข้างกองไฟที่อยู่ไม่ไกล เพราะกลัวว่าเขาอาจทำสิ่งที่ไม่สามารถบรรยายได้ตลอดเวลา

แต่กู่เสี่ยวเล่อดูเหมือนจะเป็นคนที่สบายๆ ไม่มีอะไรสำคัญ เพียงแค่มองย้อนกลับไปที่หนิงเล่ยซึ่งนอนอยู่ไม่ไกล เขายังคงนอนหงายบนที่ปูนอน พลางคิดแผนการในวันพรุ่งนี้ด้วยแท่งไม้เล็ก ๆ ในปากของเขา

ดูเขาทำตัวแบบนี้ หัวใจของหนิงเล่ยที่แขวนลอยสูงมันลดลงเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกโกรธ สาวสวยคนนี้นอนอยู่ห่างจากเขาไม่ถึง 10 เมตร คน ๆ นี้ยังคงอยู่ที่นั่นโดยมีกิ่งไม้อยู่ในปากของเขา ไม่ได้ตั้งใจที่จะล่วงละเมิดเธอเลย นี่ นี่ นี่คือความงามอย่างมากของเธอเช่นหนิงเล่ย

ศักดิ์ศรีที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ถูกทำให้อับอาย!