ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - ตอนที่ 108 ของจริงส่งถึงหน้าประตู

ตอนที่ 108 ของจริงส่งถึงหน้าประตู

พอมู่น่อนน่อนออกมาจากห้องอาหาร ก็รีบวิ่งไปชั้นบนราวกับมีผีไล่หลังมา กลับเข้าไปในห้องนอน

ปิดประตูลง เธอยืนพิงประตูแล้วเอามือตบอกตัวเอง

ถึงว่า”เฉินเจียฉิน”ชอบเอาแต่หยอกเย้าเธออยู่เรื่อย หยอกแล้ววิ่งหนีนี่มันตื่นเต้นอย่างนี้นี่เอง！

หลังจากสงบลงแล้ว มู่น่อนน่อนก็กดล็อกประตูอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

เธอไม่ได้คิดที่จะทำอะไรกับ”เฉินเจียฉิน”เลยแม้แต่น้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเฉินถิงเซียวแล้วอย่างไร

……

คืนนั้น”เฉินเจียฉิน”ไม่ได้ไปหามู่น่อนน่อนแต่อย่างใด

วันที่สองเป็นวันเสาร์ ในใจของมู่น่อนน่อนยังกังวลเรื่องของเฉินเจียฉินอยู่ ตอนเช้าเธอไปส่งอาหารให้เขาไม่ได้ เลยสั่งอาหารจากข้างนอกไปให้เขา

ของเมื่อคืนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจัดการได้อย่างไร

เด็กคนนั้นเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่มากเกินไป ถ้าเป็นลูกของเธอเอง เธอคงตีขาเขาให้หักไปแล้ว

แต่ว่า ถ้ามองในอีกมุมหนึ่ง เด็กคนนี้ค่อนข้างกล้าหาญเลย

พอมู่น่อนน่อนสั่งอาหารให้เขาเสร็จ ก็แอบย่องเปิดประตูออกไปเหมือนขโมย

เธอเดินไปที่ราวกั้นของทางเดินบนชั้นสอง หันซ้ายแลขวา เพื่อมองหาเงาของ”เฉินเจียฉิน”ในห้องรับแขก

พอยืนยันแล้วว่า”เฉินเจียฉิน”ไม่ได้อยู่ที่ห้องรับแขก เธอก็รู้สึกโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง ตอนที่กำลังจะหันกลับ ก็ได้ยินเสียงเยือกเย็นของ”เฉินเจียฉิน”ดังมาจากทางด้านหลัง “กำลังมองอะไรลับๆล่อๆ”

มู่น่อนน่อนตกใจจนสะดุ้ง และเผลอถอยหลังไปสองก้าว แต่ว่าด้านหลังเป็นราวกั้น เธอเลยไม่เหลือที่ให้ถอยอีก

“เฉินเจียฉิน”เองก็เพิ่งตื่นเหมือนกัน และดูเหมือนวันนี้คงไม่มีความคิดที่จะออกไปข้างนอก ดังนั้นเขาก็เลยสวมชุดอยู่บ้าน เสื้อผ้าอยู่บ้านที่เนื้อผ้านิ่มและตัวหลวม ลดความดุดันบนตัวเขาลงไปได้ไม่น้อย ทำให้เขาดูสง่าและมีระดับมากขึ้น

แน่นอนว่า นั่นเป็นก่อนที่เขาจะเปิดปากพูดเท่านั้น

“เฉินเจียฉิน”เดินมาด้านหน้าอีกก้าวหนึ่ง ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนไม่ถึงห้าเซนติเมตร “ทำเรื่องน่าละอายใจ เลยกลัวว่าใครจะรู้เข้าเหรอ”

มู่น่อนน่อนแทบจะสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิบนผิวหนังของเขา

มู่น่อนน่อนเม้มปาก เผลอจับราวกั้นที่อยู่ด้านหลังไว้อย่างไม่รู้ตัว ราวกับกำลังแสวงหาความปลอดภัย

ตอนที่เงยหน้าขึ้นมา ก็ไม่เหลือร่องรอยของความตื่นตระหนกบนใบหน้าของเธอแล้ว ดวงตางดงามที่คล้ายตาแมวนั้นแฝงด้วยความชุ่มชื้น บวกกับรอยยิ้มมีเสน่ห์ และน้ำเสียงที่อ่อนโยน “ฉันทำเรื่องน่าละอายใจอะไร แล้วกลัวว่าใครจะรู้เข้า ในใจคุณก็รู้ดีที่สุดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

ขณะที่มู่น่อนน่อนพูด มืออีกข้างก็ลูบบนแผ่นอกเขา นิ้วเรียวยาวนุ่มนิ่มนั้นเสียดสีแผ่วเบาผ่านบนเนื้อผ้าของชุดอยู่บ้าน ราวกับแมวน้อยที่ยังไม่มีเล็บงอก ข่วนทีหนึ่ง ก็รู้สึกคันยุบยิบไปถึงหัวใจ

สีของดวงตาเฉินถิงเซียวเข้มขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของมู่น่อนน่อนที่กำลังลูบไล้แผ่นอกเขาเอาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงขมขื่นว่า “ก่อนหน้านี้ยังมั่นคงกับเฉินถิงเซียวอยู่ แต่ตอนนี้กลับมายั่วยวนฉันแบบนี้ ผู้หญิงอย่างพวกเธอนี่ช่างเอาแน่เอานอนไม่ได้เลยจริงๆ”

ถึงแม้ว่ามู่น่อนน่อนจะไม่ชินกับการถูกผู้ชายจับมือไว้แบบนี้ แต่ว่าตอนนี้ตัวตนของเธอก็คือผู้หญิงที่หลงรัก”เฉินเจียฉิน” และอยากจะยั่วยวนเขา เลยจะถอนมือกลับมาไม่ได้

เธอมองเขาด้วยแววตาเปื้อนยิ้ม “จะเอาแน่เอานอนไม่ได้ได้ยังไงล่ะ ขอแค่เป็นผู้หญิงที่ยังสมองดีอยู่ ก็คงเลือกแบบเดียวกับที่ฉันเลือกทั้งนั้นแหละ”

ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มู่น่อนน่อนก็เขย่งปลายเท้า แล้วขยับเข้าไปพูดข้างหูเขาว่า “ฉันรู้สึกว่าผู้ชายอย่างพวกคุณต่างหากที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ ก่อนหน้านี้คุณเอามาคอยยั่วยุฉัน แต่ตอนนี้พอฉันไปหาคุณถึงหน้าประตู คุณกลับบอกว่าฉันเอาแน่เอานอนไม่ได้ ผู้ชายอย่างพวกคุณเลวแบบนี้กันทุกคนหรือเปล่า ส่งถึงหน้าประตูก็ไม่เอา แต่พอเอามาไม่ได้ก็ยิ่งอยากจะไปยั่วยุ”

มู่น่อนน่อนอยากจะด่าเขามาตั้งนานแล้ว เธอไม่เคยรู้สึกสะใจขนาดนี้มาก่อน

เฉินถิงเซียวจะฟังไม่ออกได้อย่างไรว่ามู่น่อนน่อนกำลังเปลี่ยนวิธีการในการด่าเขาอยู่ แต่สิ่งที่ทำให้เขาไม่ค่อยเข้าใจก็คือ วันสองวันนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่ค่อยปกติ

เธอคงจงใจเข้ามายั่วยุเขา แต่พอเขาเข้าไปใกล้ ก็เห็นได้ชัดว่าเธอตื่นเต้นจนตัวแข็งทื่อ

หรือว่าเธออยากจะอ้อนวอนให้เขาช่วยบริษัทมู่ซื่อ

แต่ทันทีที่มีความคิดนี้ออกมา เขาก็ปฏิเสธมันทันที

เรื่องครั้งก่อนที่เซียวชู่เหอถูกลักพาตัว เธอก็ยอมแพ้ต่อตระกูลมู่โดยสิ้นเชิงไปแล้ว

พอเห็น”เฉินเจียฉิน”เอาแต่ไม่พูดไม่จา เอาแต่จ้องเธอด้วยสีหน้าครุ่นคิด มู่น่อนน่อนก็เริ่มคิดล่าถอย ตอนที่คิดจะดึงมือกลับ ก็ได้ยิน”เฉินเจียฉิน”พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ดูท่าว่าเธอจะเข้าใจคำว่า “ส่งถึงหน้าประตู” ผิดไปอย่างมหันต์เลยนะ คืนนี้ไปที่ร้านอาหารจีนติ่งสิ ฉันจะทำให้เธอรู้จักคำว่า”ส่งถึงหน้าประตู”อย่างแท้จริงเอง”

พอเขาพูดจบ ก็กุมมือเธอไปใกล้ริมฝีปากแล้วประทับจูบเบาๆ ค่อยๆคลี่ยิ้ม เผยให้เห็นรอยยิ้มที่มีความนัยลึกซึ้ง

ในเมื่อผู้หญิงคนนี้อยากจะเล่น ก็ให้เธอเล่นอะไรที่ใหญ่โตไปเลย

มู่น่อนน่อนนิ่งอึ้งอยู่กับที่

นี่ไม่เหมือนกับที่เธอนึกภาพไว้นี่นา เมื่อครู่เขายังดูโมโหอยู่เลย แล้วทำไมจู่ๆถึงได้เปลี่ยนไปได้

“เฉินเจียฉิน”ผู้ชายคนนี้ จิตใจลึกซึ้งเกินไป คนธรรมดาไม่มีทางเข้าใจได้แน่

มู่น่อนน่อนเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมา เธอรู้สึกเสมอว่าตัวเองน่าจะขโมยไก่ไม่ได้แถมยังทำข้าวหายอีกต่างหาก

……

“เฉินเจียฉิน”อยู่บ้านได้ไม่นานก็ออกไปข้างนอกแล้ว

เธออยู่บ้านคนเดียวก็เลยขี้เกียจทำกับข้าว เลยซื้อวัตถุดิบแล้วไปที่บ้านเช่า

เฉินเจียฉินน้อยกำลังนั่งเล่นเกมอีกแล้ว เขานอนพิงโซฟา โต๊ะตรงหน้าเต็มไปด้วยขยะ เขาเป็นวัยรุ่นที่ติดอินเทอร์เน็ตโดยสิ้นเชิง

มู่น่อนน่อนถือถังขยะไปเก็บขยะทั้งหมดด้วยความอดทน จากนั้นก็เท้าสะเอวยืนอยู่ตรงหน้าเขา “นายไม่มีเงินไม่ใช่เหรอ แล้วเอาเงินจากไหนไปซื้อขนมมากมายกินทุกวัน”

“ซื้อตอนขามา เอาเงินทั้งหมดที่มีไปซื้อขนมหมดแล้ว” พูดไปสักพัก เขาก็ถอนหายใจออกมา “ก่อนหน้านี้ตอนอยู่กับคุณแม่ แม่ไม่เคยให้ฉันกินขนมเลย ไม่ยอมให้เล่นเกมด้วย ตอนนี้ฉันก็เลยต้องกินให้คุ้ม ！”

เป็นเด็กที่ซุกซนมากจริงๆ

มู่น่อนน่อนเอาวัตถุดิบที่ตัวเองเอามาด้วยออกมาวางบนเคาน์เตอร์ครัว แล้วเริ่มหั่นผักพลางถามเขาไปด้วย “เมื่อคืนนายกินอะไร ?”

“ก๋วยเตี๋ยวเนื้อ” พอดูจบเขาก็พูดเสริมว่า “ร้านก๋วยเตี๋ยวที่เธอฉันไปเมื่อวาน”

“นายไม่มีเงินแล้วกินได้ยังไง”

เขาพูดอย่างหน้าตาเฉยว่า “ก็จดบัญชีไว้ไง ขากลับเธออย่าลืมไปจ่ายให้ด้วยนะ”

“นายสนิทกับเจ้าของร้านเหรอ เขายอมให้นายติดบัญชีไว้ด้วยเหรอ” มู่น่อนน่อนรู้สึกเหมือนตัวเองได้เปิดหูเปิดตา

“ก็ไม่มีอะไรนี่ เขายังบอกฉันว่าเที่ยงนี้ก็ไปกินอีกได้ด้วย”

“……” มู่น่อนน่อนไม่รู้จะพูดอะไรต่ออีกแล้ว

ยีนของตระกูลเฉินนี่ไม่เลวเลย ไม่ว่าจะเป็น”เฉินเจียฉิน”คนโตที่อยู่ที่บ้าน หรือว่าจะเป็นเฉินเจียฉินน้อยจอมซนที่อยู่ตรงหน้า ต่างก็หน้าตาดูดี ยิ่งเด็กวัยรุ่นอย่างเขาแล้ว แค่ใช้หน้าตานี้แอ๊บแบ๊วหน่อยก็หลอกคนได้สบายๆ

เพียงแต่ เขาบอกให้เธอไปจ่ายหนี้ให้หน้าตาเฉยแบบนี้ จะทำตัวยโสเกินไปหรือเปล่า

“เฉินเจียฉิน ฉันไม่ได้มีหน้าที่ต้องชดใช้หนี้แทนนายนะ”

“ยังไงในอนาคตเธอก็ต้องเป็นแฟนฉันอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันใช้เงินของเธอ ต่อไปถ้าฉันได้เป็นนักกีฬาอีสปอร์ตมืออาชีพฉันจะหาเงินมาให้เธอใช้เอง”

ประโยคสนทนาไม่เคยหลุดจากเรื่องเล่นเกมเลย

“ฉันแต่งงานแล้ว ！” มู่น่อนน่อนรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เฉินเจียฉินลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสาย แล้วพูดว่า “ฉันหล่อขนาดนี้ เธอจะต้องเลิกกับสามีเพราะฉันแน่ๆ”

พอพูดจบ ก็หยิบกระจกที่อยู่ข้างๆขึ้นมาส่อง จากนั้นก็ถอนหายใจออกมา “หล่อจริงๆ”

มู่น่อนน่อน “.