ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - ตอนที่17 ฉันถือสาเธอหน้าตาขี้เหร่
ตอนที่17 ฉันถือสาเธอหน้าตาขี้เหร่
มู่น่อนน่อนกลัวเล็กน้อย ในที่สุดเฉินถิงเซียวก็ยอมเจอเธอแล้ว?
ตอนเธอเคาะประตูห้องหนังสือ รู้สึกไม่เป็นจริงเลย
เธอก้าวเท้าเข้าห้องหนังสือ ยังเห็นไม่ชัดสถานการณ์ข้างใน ก็ได้ยินเสียงแหบของผู้ชายดังขึ้น”สือเย่ ใครมา?”
ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงานพูดว่า”คุณชาย คือคุณหญิง”
มู่น่อนน่อนเพิ่งจะสังเกตเห็น หลังเก้าอี้โต๊ะทำงาน มีผู้ชายรูปร่างกว้างใหญ่นั่งหันหลังให้เธออยู่
มองจากมุมของเธอ มองจากหลังเก้าอี้เห็นได้แค่หัวของผู้ชายที่โผล่ออกมา และแขนที่วางไว้ที่ตั้งแขน
คือผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่
เขา ก็คือเฉินถิงเซียว？
สือเย่มองมู่น่อนน่อน ประเมินหล่อนอย่างเงียบๆ”คุณหญิง”
“สือเย่？” เมื่อกี้เธอได้ยินเฉินถิงเซียวเรียกชื่อนี้
สือเย่พยักหน้า ไม่พูดมาก
เดิมทีเขาก็ไม่ใช่คนพูดมากอยู่แล้ว
ขณะนี้ เฉินถิงเซียวที่นั่งหันหลังให้เธอพูดออกมา
“เธอไปเจอเฉินชิงเฟิงแล้ว?”
มู่น่อนน่อนนิ่งไปสักครู่ ถึงรู้สึกว่าเขากำลังพูดกับเธออยู่
ถึงแม้จะได้ยินจากลมปากของเฉินชิงเฟิงแล้ว ความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้ไม่ดี แต่เฉินถิงเซียวเรียกชื่อเฉินชิงเฟิงออกมาโดยตรง ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย
“เจอแล้ว”มู่น่อนน่อนไม่รู้ว่าเฉินถิงเซียวถามคำถามนี้ทำไม แต่เธอรู้สึกได้ว่าเฉินถิงเซียวไม่มีท่าทีจะให้เธอเห็นใบหน้าที่แท้จริง
“เขาพูดอะไรบ้าง?”
“พูดคุยไปเรื่อง และยังพูดเรื่องของเธอ……”มู่น่อนน่อนหยุดนิ่งไปแล้วพูด”เขาเป็นห่วงเธอ”
คำพูดพวกนั้นของ น่าจะมีจุดหมายอะไรบางอย่าง แต่เขาเป็นห่วงเฉินถิงเซียวแน่ๆ
เธออิจฉาเขาเล็กน้อย มีพ่อที่รักเขา
เฉินถิงเซียวฟังที่หล่อนพูด พูดเยาะเย้ย”ฟังเจียฉินบอกว่า พวกเธอเข้ากันได้ดี?”
มู่น่อนน่อนได้ยินคำว่าเจียฉิน แข็งไปทั้งตัวส่ายหัวรัวๆ”แค่เคยเจอกันที่บ้านพักตากอากาศเฉยๆ”
นึกขึ้นได้เฉินถิงเซียวที่นั่งหันหลังให้เธอมองไม่เห็นเธอส่ายหัว เธอเสริมไปอีกประโยค”พวกเราไม่สนิท”
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอตั้งใจปิดบังเรื่องที่เฉินเจียฉินบาดเจ็บอาศัยที่ห้องเช่าของเธอหนึ่งคืน
“ใช่เหรอ?”
ผู้ชายพูดเบาๆสองคำ ทำให้มู่น่อนน่อนตัวสั่น ไม่กล้าพูด
เฉินเจียฉิน คงจะไม่ได้พูดอะไรต่อหน้าเฉินถิงเซียวสินะ?
“เสร็จแล้ว เธอออกไปเถอะ”น้ำเสียงเฉินถิงเซียวฟังแล้วมีความเบื่อหน่ายเล็กน้อย
มู่น่อนน่อนมองไม่เห็นหน้าของเฉินถิงเซียว แต่ห่างกันไกลขนาดนี้ เธอกลับรู้สึกถึงกลิ่นไอความเฉยชาที่แพร่ออกมาจากตัวเขาได้
ที่เธอแต่งเข้าตระกูลเฉิน ครึ่งหนึ่งเพราะว่าถูกเซียวชู่เหอบังคับ อีกครึ่งหนึ่งเพราะว่าเธอผิดหวังจนยินยอม
แต่งเข้าตระกูลเฉิน เธอก็ไม่ได้คิดถึงว่าจะมีวันที่ต้องหย่า เพราะตั้งแต่แต่งเข้ามาวันแรก เธอก็ตัดสินใจพร้อมที่จะเป็นภรรยาของเฉินถิงเซียวตลอดชีวิต
เธอกัดปาก ขึ้นไปสองก้าว ยืนที่ที่ใกล้กับเฉินถิงเซียวเล็กน้อย อ้าปากพูดออกมาอย่างกล้าหาญ”เฉินถิงเซียว เธอ……หันมาได้ไหม?”
เขาหันมา เธอก็จะได้เห็นหน้าของเขาแล้ว
เธอเพิ่งพูดจบ อยู่ๆก็รู้สึกว่าในห้องเต็มไปด้วยความกดดันที่สามารถฆ่าคนได้
“ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างอื่น ฉันแค่รู้สึก พวกเราอนาคตคือคนที่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต ยังไงก็ต้องเจอหน้าอยู่แล้ว ฉันไม่ถือสา……สภาพร่างกายของเธอ”
เฉินถิงเซียวที่อยู่หลังเก้าอี้ได้ยินคำพูดของเธอ ก็นิ่งไปชั่วครู่เหมือนกัน
เขายกมุมปากเบาๆ น้ำเสียงมีความชั่วร้ายและความเกลียด”แต่ฉันถือสาเธอหน้าตาขี้เหร่”