ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - บทที่ 276 คุณผู้ชายแปลกไป
สือเย่แทบไม่เชื่อหูตัวเอง
แม้ว่าเฉินถิงเซียวจะพูดซ้ำๆอยู่สองรอบ สือเย่ก็ยังคงราวกับตัวเองหูฝาดไป
“คุณผู้ชาย……”
เขากำลังจะเอ่ยปากถามอยากได้รับการยืนยันจากเฉินถิงเซียวอีกครั้ง เฉินถิงเซียวก็กลับค่อยๆยกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้เขารู้ว่าไม่ต้องพูดอีกแล้ว
สือเย่นิ่งงันไปชั่วขณะ จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินออกไป
ก่อนหน้านั้นกู้จือหยั่นแยกกันกับเสิ่นเหลียงอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ตอนนี้ดีกันแล้ว และทันได้เห็นสือเย่เดินออกมาจากห้องทำงานของเฉินถิงเซียวพอดี
เขาเร่งฝีเท้าแล้วเดินตามไปยังทิศทางเดียวกับสือเย่“ทำไม ? หามู่น่อนน่อนเจอแล้วเหรอ ？”
สือเย่ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้าให้ “เจอแล้ว”
กู้จือหยั่นเห็นสือเย่คิ้วชนกัน ท่าทีดูหนักใจและเป็นกังวล จึงเอ่ยปากถามอย่างไม่เข้าใจไปว่า“เฮ้ย หามู่น่อนน่อนเจอแล้ว เฉินถิงเซียวไม่ได้ให้พวกนายไปตามเธอกลับมาเหรอ ? หรือเขาจะไปตามเธอกลับมาเอง ? ”
สือเย่ส่ายหัว“ไม่ใช่ทั้งนั้น คุณผู้ชาย……”
นิ่งไปชั่วขณะ สือเย่ก็คิดคำพูดหนึ่งออกมาได้เพื่อเปรียบเปรยเฉินถิงเซียว
“ฉันรู้สึกว่าคุณผู้ชายแปลกไป ”
“แปลกไป？”กู้จือหยั่นกระตุกมุมปาก
“คุณผู้ชายเขาไม่ได้ให้เราไปพาตัวคุณหญิงน้อยกลับมา และก็ไม่ได้กะจะไปรับกลับด้วยตัวเอง เขาบอกเพียงให้เราอย่าไปรบกวนเธอ”
เมื่อกู้จือหยั่นได้ฟังคำพูดนี้ อากัปกิริยาก็ไม่ได้ต่างไปจากสือเย่ในตอนนี้เท่าไร
เขานิ่งอึ้งไปชั่วครู่ แล้วถามว่า “เขาเป็นอะไรไป？”
สือเย่ส่ายหัวให้อย่างงุนงง
ติดตามเฉินถิงเซียวมานานหลายปี โดยส่วนมากแล้วเขาก็พอจะเดาความคิดอ่านของเฉินถิงเซียวได้อยู่บ้างเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งแรก ที่สือเย่จับต้นชนปลายไม่ถูก และรู้สึกเหมือนตัวเองคาดเดาความคิดความอ่านของเขาไม่ได้เลย
กู้จือหยั่นก็คิดเหมือนเขาไม่ต่างกัน
……
แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะย้ายออกจากโรงแรมแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ
เธอพักค้างคืนอยู่ที่โฮมสเตย์นั่น ตอนกลางวันอำพรางตัว แล้วแอบไปที่ร้านกาแฟตรงข้ามกับโรงแรม เลือกที่นั่งตรงริมหน้าต่าง สั่งน้ำผลไม้แล้วนั่งอยู่ที่นั่นตลอดทั้งวัน
จุดประสงค์ที่เธอทำแบบนี้ก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไร ก็เพียงแค่จะเฝ้าดูว่าคนของเฉินถิงเซียวจะมาตามหาเธอที่โรงแรมเมื่อไร
เธอคิดว่า ด้วยความสามารถของเฉินถิงเซียว วันรุ่งขึ้นก็สามารถเช็กโรงแรมที่เธอจองได้แล้ว
แต่ว่า เธอนั่งเฝ้าอยู่ที่ร้านกาแฟมาได้สองสามวันแล้ว จนกระทั่งห้องพักที่เธอจองนั้นถึงกำหนด ก็ไม่เห็นคนของเฉินถิงเซียวปรากฏตัว
หรือคนของเฉินถิงเซียวจะหาที่นี่ไม่เจอ ?
เมื่อการคาดคะเนนี้ผุดขึ้น ก็ถูกเธอปฏิเสธทันที
เป็นไปไม่ได้ เฉินถิงเซียวปิดบังซ่อนตัวมานานขนาดนี้ ไม่มีทางที่เรื่องแค่นี้จะหาไม่เจอ
เธอคนแก้วน้ำผลไม้ตรงหน้าของเธอไปมา จิตใจรู้สึกไม่สงบเล็กน้อย
เฉินถิงเซียวไม่ได้ตามมา เธอน่าจะดีใจถึงจะถูก แต่เธอกลับไม่ได้ดีใจเอาซะเลย
ตรงกันข้ามกลับรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยมากกว่า
หรือจะเป็นอย่างที่เสิ่นชูหานพูด ?
แต่ว่า นี่มันยังไม่ถึงปีเลย เฉินถิงเซียวก็ขี้เกียจตามหาเธอแล้วเหรอ ?
มู่น่อนน่อนขบริมฝีปาก ถอดวิกผมและหมวกที่เธอใช้อำพรางตัวออก แล้วเดินออกไปอย่างไม่ปิดบัง
เธอจงใจเดินไปวนรอบๆบริเวณของประตูโรงแรมรอบหนึ่ง จากนั้นก็กลับไปยังบ้านพักโฮมสเตย์
รับประทานอาหารกับเจ้าของบ้านเสร็จ มู่น่อนน่อนก็กลับไปที่ห้องพักของตัวเอง
เปิดคอมพิวเตอร์แล้วล็อกอินลงชื่อเข้าใช้อีเมล เธอได้รับข้อความเอกสารหนังสือสัญญาแบบอิเล็กทรอนิกส์จากฉินสุ่ยซาน
เธอมองผ่านๆไปแวบหนึ่ง เห็นว่าไม่มีปัญหาอะไร ก็ตอบกลับฉินสุ่ยซานไป
มู่น่อนน่อนเองก็ไม่แน่ใจเช่นกันว่าเฉินถิงเซียวนั้นขี้เกียจจะตามหาเธอแล้วหรือเปล่า ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้น ก็ซื้อตั๋วเครื่องบินบินไปยังอีกเมืองหนึ่ง เดินทางออกจากซิดนีย์
หลังจากที่เดินทางออกจากซิดนีย์แล้ว เธอก็ได้โทรศัพท์กลับไปถามสามีภรรยาคู่นั้น ถามเรียบๆเคียงๆพวกเขา ว่ามีคนเมืองZไปถามหาเธอไหม
แต่คำตอบของสามีภรรยาคู่นั้นคือไม่มี
เฉินถิงเซียวไม่คิดจะตามหาตัวเธอแล้วจริงๆเหรอ ?
……
และแล้วเวลาหนึ่งเดือนก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หนังสือสัญญาที่เป็นแบบลายลักษณ์อักษร ก็ถูกส่งมาทางไปรษณีย์แบบด่วนพิเศษระหว่างประเทศ แต่ก็ไม่เห็นคนของเฉินถิงเซียวมาตามหาเธอ
เด็กที่ไม่ได้รับความรักก็มักจะโตเป็นผู้ใหญ่ได้เร็วกว่า และสำหรับเธอก็มักจะควบคุมสติอารมณ์ของเธอให้สงบนิ่งได้ดีกว่า
ในตอนนี้ มู่น่อนน่อนเองก็รู้แจ้งอย่างแจ่มชัด ว่าเฉินถิงเซียวนั้นคงไม่คิดที่จะตามหาเธอแล้ว
ในเมื่อเฉินถิงเซียวไม่คิดที่จะตามหาเธอแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องคอยหลบๆซ่อนๆอีกต่อไป
หลังจากที่เธอมีเบอร์โทรศัพท์ใหม่ ก็ติดต่อไปหาเสิ่นเหลียงอีกครั้ง
จากนั้น เธอก็กลับไปยังซิดนีย์อีกรอบ เช่าบ้านพักที่ริมทะเลหลังหนึ่งแล้วอาศัยอยู่ที่นั่น
เธอเคยคิดที่จะกลับไปเมืองหู้หยาง
แต่คิดไปคิดมา ในเมื่อลำบากลำบนหลุดพ้นมาได้ ก็ไม่ควรกลับไปที่นั่นอีก
อีกอย่าง ต่อให้จะกลับไปที่เมืองหู้หยางได้ แล้วที่นั่นจะยังหลงเหลืออะไรให้เธอได้อาลัยอาวรณ์อีก ?
แต่ในใจของเธอกลับมีลางสังหรณ์ที่อธิบายไม่ถูก เธอรู้สึกว่าเฉินถิงเซียวไม่น่าจะปล่อยให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นไปแบบนี้
บางทีเขาอาจจะยังไม่มาตามหาเธอในตอนนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าหากเด็กคลอดออกมา เฉินถิงเซียวจะไม่มาตามเอาเด็กไป……
คิดไตร่ตรองดูแล้ว อยู่ที่ซิดนีย์น่าจะดีที่สุด
……
ฉินสุ่ยซานชอบบทละครของมู่น่อนน่อนมาก เธอมักจะวิดีโอคอลกับมู่น่อนน่อนเรื่องบทละครอยู่บ่อยๆ
เพราะบทละครเขียนออกมาตามจินตนาการของคน มักจะมีแง่มุมที่ไม่สมเหตุสมผลตามหลักความเป็นจริงอยู่บ้าง และการถ่ายทำละครที่ต้องออกฉายบนหน้าเว็บต่อสาธารณชนนี้ ก็ต้องผ่านกระบวนการตรวจสอบจากคณะกรรมการด้านภาพยนตร์ และการพิจารณากลั่นกรอง
บทละครต้องแก้ไปแก้มา รอให้เสร็จสมบูรณ์ ก็ราวๆเดือนเมษายน
แต่วันกำหนดคลอดของมู่น่อนน่อนนั้นคือเดือนกรกฎาคม
“นี่เป็นบทสุดท้ายแล้ว คุณเอาไปดูก่อน หากไม่มีปัญหาอะไร ก็จบแบบนี้ หลังจากนี้ฉันก็จะได้ดูแลลูกในท้องอย่างสบายใจซะที”
ในขณะที่มู่น่อนน่อนพูด ก็กดปุ่มส่ง ส่งเนื้อหาของบทละครสุดท้ายให้ฉินสุ่ยซานไป
จากนั้น เธอก็บิดคอไปมา แล้วมือกุมไปที่หน้าท้องที่ราวกับลูกบอลขนาดใหญ่อย่างเคยชิน
ฉินสุ่ยซานเห็นหน้าท้องของมู่น่อนน่อนผ่านวิดีโอคอล ก็ลังเลไปชั่วขณะ เอ่ยถามไปว่า“เธอกะจะคลอดลูกที่ต่างประเทศเหรอ ? ”
“อืม”มู่น่อนน่อนพยักหน้าให้
ในช่วงหลายเดือนมานี้ เธอกับฉินสุ่ยซานพูดคุยกันเรื่องของบทละคร มักมีหลายครั้งที่ความเห็นแตกต่างกัน ก็จะทะเลาะกันขึ้นมา และต่างก็จะไม่มีใครยอมใคร
แต่การทะเลาะกันนั้นก็ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสนิทสนมกันมากขึ้น
ฉินสุ่ยซานถามเธอ “เฉินถิงเซียวมาหาเธอไหม？”
มู่น่อนน่อนอึ้งไปชั่วขณะแล้วตอบว่า “ไม่”
“พวกเธอ……”
“พอแล้ว วันนี้พอแค่นี้ก่อน ฉันเหนื่อยแล้ว มีอะไรไว้ค่อยคุยกัน”มู่น่อนน่อนไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดจบ ก็กดตัดสายวิดีโอคอลทิ้งทันที
หลังจากที่กดวางสายไป มู่น่อนน่อนก็นั่งเหม่อลอยอยู่ที่โต๊ะทำงานอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็เปิดเข้าเว็บ แล้วเริ่มค้นหาคำว่า“เฉินถิงเซียว”
คลิกไปที่ปุ่มค้นหา หน้าเว็บก็โผล่ออกมา สายตาของมู่น่อนน่อนจับจ้องมองไปยังส่วนบนของหน้าเว็บที่มีตัวอักษรที่ไม่ค่อยโดดเด่นอะไร：ที่ค้นหาได้มี14,700,000 รายการ
ด้านล่างเป็นข้อมูลส่วนตัวของ“เฉินถิงเซียว”
ถัดลงไป เป็น“ข้อมูลที่เกี่ยวข้องล่าสุด”ของเฉินถิงเซียว
ผลการค้นหาข้อมูลล้วนเกี่ยวข้องกับเฉินถิงเซียวทั้งสิ้น
มีที่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของตัวเขาเอง และมีเรื่องที่พูดคุยเกี่ยวกับตระกูลเฉิน
เฉินถิงเซียวเข้ามาบริหารบริษัทเฉินซื่อ และเดิมทีตัวเขาเองก็มักจะถูกพูดถึงอยู่บ่อยแล้ว เรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็มักจะถูกสื่อสำนักข่าวกระตือรือร้นที่จะรายงานข่าว
หากเธอต้องการจะรู้ข่าวคราวของเขา ก็เป็นเรื่องที่ง่ายมาก