ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - บทที่ 464 ดูกระตือรือร้นจนไม่ปกติ

“นอกจากรูปภาพ ก็ไม่มีอะไรที่เป็นความจริง”

“ตอนนี้คนที่ทำงานในวงการบันเทิงแสดงความเป็นมืออาชีพหน่อยได้ไหม ทุกครั้งก็จะมีแค่รูปภาพไม่กี่รูปแล้วก็เขียนใส่ความคนอื่น…”

“ฉันตามเข้ามาจากเทรนการค้นหายอดนิยม เกิดอะไรขึ้น? ทั้งสองคนกลับมาแต่งงานกันอีกครั้งแล้วเหรอ?”

“ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เฉินถิงเซียวก็หล่อมากจริงๆ”

เมื่อมู่น่อนน่อนเห็นคอมเมนท์นี้ เธอก็กลับไปหน้าหลัก เพื่อจะดูรูปภาพรูปนั้น

ถึงแม้ว่ารูปภาพจะไม่คมชัดมากนัก แต่เฉินถิงเซียวที่สวมชุดสูทไว้ รูปที่ถ่ายออกมาดูมีโครงสร้างที่ชัดเจอ และเขาก็ดูโดดเด่นมากกว่าใคร

ส่วนเธอนั้น ก็ใส่เสื้อผ้าที่ดูสบาย เมื่อเทียบกับเฉินถิงเซียวแล้ว เธอก็ดูธรรมดามากๆ

มู่น่อนน่อนบันทึกข้อความบนweiboไว้ เธอตั้งใจจะส่งให้เฉินถิงเซียวดู

คิดไปคิดมา เธอก็บันทึกรูปคอมเม้นท์ที่ชมว่าเฉินถิงเซียวมีรูปร่างหน้าตาที่หล่อส่งให้เขาด้วย

หลังจากเธอบันทึกรูปภาพหมดแล้ว เธอก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อย

เพื่อปกปิดความคิดเล็กคิดน้อยของเธอ มู่น่อนน่อนก็เลยส่งข้อความไปหาเขาอีกว่า “พวกเราขึ้นเทรนการค้นหาพร้อมกันเลย คนตัดสินใจดูแล้วกันว่าจะจัดการยังไง”

สิ่งนี้มันดูเกินความจำเป็นมากเกินไป

……

บริษัทตระกูลเฉิน

“คุณชาย”

สือเย่เอาโน๊ตบุ๊คเดินมา ตรงหน้าเฉินถิงเซียว “คุณกับคุณหญิงขึ้นเทรนการค้นหาพร้อมกันเลย”

เฉินถิงเซียวหยุดงานในมือ ก่อนจะเงยหน้ามองไปที่เขา “เทรนการค้นหาอะไร?”

สือเย่ชะงักไป ก่อนจะพูดว่า “ด้านบนเขียนกันว่า ความรักที่คุณหญิงมีให้คุณยังคงอยู่ แล้วก็อยากจะแต่งงานกับคุณอีกครั้ง”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เงยหน้ามองไปทางเฉินถิงเซียว จากหน้าเขาก็เฝ้าดูท่าทีของเฉินถิงเซียวอย่างระมัดระวัง

เฉินถิงเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ตอนนี้คนที่ทำงานในวงการบันเทิง ทำงานกันแบบนี้แล้วหรอ?”

สือเย่ชะงักไปครู่หนึ่ง เขาถึงเข้าใจในสิ่งที่เฉินถิงเซียวต้องการจะสื่อ

“ความหมายของคุณชายคือ…” จะไม่สนใจเทรนการค้นหาอันนี้เหรอ?

เฉินถิงเซียวขมวดคิ้ว “ในเมื่อบนข่าวก็เขียนความจริง จะไปยุ่งกับพวกเขาทำไม?”

ผู้หญิงอย่างมู่น่อนน่อน ก็อยากจะแต่งงานกับเขาอีกครั้งมาโดยตลอดนี่!

สือเย่ “…”

ตอนนี้เขาไม่กล้าคิดอะไรแล้ว ถ้าเกิดว่าวันนึงความทรงจำของเฉินถิงเซียวกลับมา แล้วเขานึกถึงการกระทำของเขาในช่วงเวลานี้เขาจะมีท่าทียังไง

สือเย่เช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก “งั้นผมขอตัวไปก่อนนะครับ”

เฉินถิงเซียวยกมือขึ้น เพื่อบอกให้เขาออกไป

ในตอนนั้น โทรศัพท์เขาก็สั่นแจ้งเตือน

ตอนที่เธอยื่นมือไปเอาโทรศัพท์ โทรศัพท์ก็สั่นแจ้งเตือนอีกครั้ง

เป็นการสั่งแจ้งเตือนข้อความส่วนตัว

ยังไม่ต้องอ่านเนื้อหา เธอก็รู้ว่ามู่น่อนน่อนเป็นคนส่งข้อความมาหาเขา

เฉินถิงเซียวยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู ซึ่งก็เป็นรูปที่มู่น่อนน่อนได้บันทึกหน้าจอไว้

เมื่อครู่นี้เค้าไม่ได้ดูเนื้อหาในweibo เขาก็เลยดูรูป บันทึกหน้าจอที่มู่น่อนน่อนส่งมาให้เขาอย่างละเอียด

และอีกรูปนึงก็เป็นรูปของคอมเม้นท์ที่เธอบันทึกหน้าจอไว้

เฉินถิงเซียวมองเห็นข้อความในคอมเม้นท์ เขาก็ยกยิ้มริมฝีปาก เผยรอยยิ้มที่มีเลศนัยออกมา

……

หลังจากที่มู่น่อนน่อนกลับไปถึงที่บ้าน เธอก็เปิดดูweibo เธอพบว่าเทรนการค้นหายังอยู่ และที่สำคัญความนิยมก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ในเวลาแบบนี้ เฉินถิงเซียวควรจะรีบลบเทรนการค้นหาแบบนี้ทิ้งไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังปล่อยไว้แบบนี้?

มู่น่อนน่อนหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรไปหาเฉินถิงเซียว

ยังไม่ทันที่จะโทรติด เธอก็กดตัดสายอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็โทรไปหาสือเย่แทน

สือเย่รับสายอย่างรวดเร็ว

“คุณหญิง”

คำเรียกของสือเย่ที่เรียกเธอ ก็กลับไปเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง

มู่น่อนน่อนครุ่นคิด ก่อนจะถามออกไปว่า “ผู้ช่วยสือ คุณเห็นเทรนการค้นหาบนโลกออนไลน์หรือยัง?”

“เห็นแล้วครับ”

หลังจากสือเย่พูดจบ เขาก็ถอนหายใจออกมา “ผมถามคุณชายแล้วครับ เขาบอกว่าไม่ต้องไปสนใจ”

ถึงแม้ว่ามู่น่อนน่อนจะไม่ได้พูดมาตรงๆ แต่เขารู้ว่ามู่น่อนน่อนต้องการจะถามอะไร เขาก็เลยพูดออกไปตรงๆ

“ไม่ต้องสนใจ? ทำไมไม่ต้องสนใจ?”

ก่อนหน้านี้เฉินถิงเซียวไม่ต้องการให้ทางสื่อถ่ายรูปที่เห็นว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัน จนเขาไม่ให้เธอลงลิฟต์ไปพร้อมกับเขา แล้วตอนนี้ทั้งสองก็ขึ้นเทรนการค้นหาพร้อมกัน แต่เขากลับจะไม่สนใจเนี่ยนะ

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่า ตอนนี้เธอเริ่มจะไม่เข้าใจความคิดของเฉินถิงเซียวมากขึ้นเรื่อยๆ

ซึ่งไม่สามารถใช้ความเคยชินของเฉินถิงเซียวในอดีตมาเป็นเกณฑ์ คาดเดาการกระทำของเขาในตอนนี้ได้เลย

สือเย่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไม่เอาคำพูดของเฉินถิงเซียวพูดให้เธอฟัง เขาพูดอย่างคลุมเครือว่า “คุณชายแค่บอกว่าไม่ต้องสนใจ…”

มู่น่อนน่อนรับรู้ถึงความคลุมเครือในคำพูดของสือเย่

ถ้าเป็นเรื่องอย่างอื่น เธอก็คงไม่ตามหาความจริงแล้ว

แต่ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเฉินถิงเซียว แล้วเธอเองก็รู้สึกสงสัยมาก ก็เลยถามเขาต่อไป “ทำไมเฉินถิงเซียวถึงพูดว่าไม่ต้องไปสนใจ?”

สือเย่ถอนหายใจออก “…คุณชายพูดว่า ข้อความบนweiboเป็นความจริง เลยไม่ต้องเข้าไปสนใจ”

มู่น่อนน่อน “…ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากวางสาย มู่น่อนน่อนก็นอนอยู่บนโซฟา ตอนนี้เธอยังรู้สึกมึนงงอยู่

จากนั้นเธอก็อ่านข้อความบนเทรนการค้นหาอีกครั้ง

สายตาที่เธอมองเฉินถิงเซียว เห็นด้วยเหรอว่าความรักที่เธอยังมีต่อเขายังไม่หายไป?

อดีตความรักอะไรกัน! เธอกับเฉินถิงเซียวไม่เคยเลิกกันด้วยซ้ำไป

มู่น่อนน่อนเปิดดูข้อความในweibo ก่อนที่จะนึกขึ้นได้แล้วก็ไปเปิดดูบนweiboของตัวเอง

weiboของตัวเอง ของเธอกลายเป็นสถานที่อันตรายแล้ว

มีแฟนคลับนิรนามถามเธอในWeibo “น่อนน่อน คุณอยากจะแต่งงานกับคุณชายเฉินอีกครั้งจริงหรือ?”

มีคนเยาะเย้ยเธอ “หลังจากหายไปสามปี ทันทีที่เธอกลับมาก็มีเรื่องซุบซิบเกิดขึ้นเลย ผู้หญิงคนนี้คงอยากจะโด่งดังมากใช่ไหม”

เธอไม่อยากที่จะโด่งดัง แต่เรื่องการกลับไปแต่งงานใหม่อีกครั้งเป็นเรื่องจริง

ถ้าในตอนแรกเธอแค่คิดว่าอยากจะให้ความทรงจำของเฉินถิงเซียวกลับมา ตอนนี้เธอก็มีความคิดอย่างอื่นแล้ว

แม้จะไม่มีความทรงจำเหล่านั้น ถ้าเริ่มใหม่อีกครั้ง เฉินถิงเซียวจะยังตกหลุมรักเธอหรือไม่?

แม้ว่าเฉินถิงเซียวจะรู้สึกเฉยๆ กับเธอในตอนนี้ แต่เธอก็เริ่มมีความหวัง ในระหว่างที่ความทรงจำของเฉินถิงเซียวยังไม่กลับมา เขาก็จะต้องตกหลุมรักเธอ

ทันทีที่มีความคิดนี้ออกมา ในจิตใจของมู่น่อนน่อน ก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เธอปฏิบัติต่อเฉินถิงเซียวเหมือนกับเฉินถิงเซียวคนเดิม ดังนั้นภายในใจเธอก็ยังจะรู้สึกผิดหวังอยู่ลึกๆ

ถ้าเกิดว่าเธอทำเหมือนเฉินถิงเซียวคนนี้ เป็นเฉินถิงเซียวที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน มันจะทำให้เขายอมรับในตัวเธอง่ายขึ้นใช่ไหม?

มู่น่อนน่อนคิดว่านี่อาจจะเป็นปัญหาหลักที่เกิดขึ้น

หลังจากที่เธอคิดได้แล้ว เธอก็โทรไปหาเฉินถิงเซียวทันที

หลังจากที่โทรติด เสียงก็ดังอยู่หลายที แต่ก็ไม่มีคนรับสายเลย

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ มู่น่อนน่อนก็คงจะอดใจไม่ไหวเอาเฉินถิงเซียวในอดีตมาเปรียบเทียบกับเฉินถิงเซียวในปัจจุบันอีกครั้ง

แต่เมื่อครู่นี้เธอคิดได้แล้ว เฉินถิงเซียวที่ไม่ยอมรับสายสักที เธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

ในตอนที่โทรศัพท์กำลังจะตัดสายเอง ในที่สุดเฉินถิงเซียวก็กดรับสาย

หลังจากที่เขารับสายแล้ว เขาก็ไม่พูดอะไร มู่น่อนน่อนก็ไม่สนใจ เธอถามออกไปทันทีว่า “คืนนี้จะยังมาทานอาหารเย็นเหมือนเดิม ใช่ไหม?”

เฉินถิงเซียวรู้สึกประหลาดใจ แม้ว่ามู่น่อนน่อนจะไม่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขา แต่เมื่อฟังจากเสียงของเธอแล้ว เขาก็ได้ยินน้ำเสียงของความกระตือรือร้นที่ไม่เหมือนปกติ

เขาชะงักไป ก่อนจะตอบเธอว่า “อืม”

ในน้ำเสียงของมู่น่อนน่อนมีความสุขแอบแฝงอยู่ “แล้ววันนี้คุณอยากจะทานอะไร เดี๋ยวฉันจะไปซื้อกับข้าว”

เฉินถิงเซียวขมวดคิ้ว ก่อนจะตอบด้วยเสียงเรียบ “ได้หมด”

มู่น่อนน่อนในวันนี้ดูกระตือรือร้นผิดปกติ