ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - บทที่ 650 เชิญคุณไสหัวไปทางโน้น

ห้องวีไอพีส่วนตัวใหญ่มาก ดูเหมือนว่าสามารถรองรับได้ยี่สิบถึงสามสิบคน

ผู้ชายพวกนั้นด้านใน มีบางส่วนที่ดูคุ้น และมีผู้หญิงหลายคนที่คุ้นหน้า

เพราะในห้องคนเยอะเกินไป บางครั้งเข้าๆ ออกๆ เปิดปิดประตูห้อง โดยพื้นฐานแล้วจึงไม่มีใครสนใจใครเป็นพิเศษ

ดังนั้น เมื่อมู่น่อนน่อนยืนอยู่หน้าประตูห้อง คนในห้องจึงไม่มีใครสังเกตเธอ

หรืออาจเป็นเพราะแสงที่ประตูค่อนข้างมืด ทำให้เธอไม่เด่นมากนัก

มู่น่อนน่อนไม่ได้ปิดประตูห้อง เดินตรงเข้าไปข้างในตรงตำแหน่งที่เฉินถิงเซียวอยู่

คนอื่นล้วนซ้ายโอบขวากอด แต่ข้างกายเฉินถิงเซียวมีผู้หญิงแค่คนเดียว และท่าทางของทั้งสองก็ไม่ได้ใกล้ชิดกันนัก

คนที่อยู่ข้างเขานั่งห่างจากเขาพอสมควร แต่โน้มตัวเล็กน้อยเวลาคุยกับเขา ท่าทางดูเอาอกเอาใจเป็นอย่างมาก

ส่วนเฉินถิงเซียวถือแก้วไวน์ในมือ ก็ไม่รู้ว่าตั้งใจฟังคนข้างๆ พูดอยู่หรือเปล่า

เมื่อมู่น่อนน่อนเดินอย่างรวดเร็วไปตรงหน้ามู่น่อนน่อน ในห้องวีไอพีส่วนตัวถึงได้มีคนสังเกตเห็นเธอ

คนหนึ่งในนั้นสวมเสื้อสีเทาพูดว่า “เฮ้ ผู้หญิงคนนั้นน่ะ คุณกำลังจะไปไหน! เข้ามาไม่รู้จักปิดประตู ปิดประตูซะ”

มู่น่อนน่อนเหลือบมองเขา แต่ไม่สนใจ

ตอนนั้นคนคนนั้นจึงได้เห็นหน้ามู่น่อนน่อน และมองตาตั้งทันที

ตลอดชีวิตเซียวชู่เหออยู่โดยอาศัยใบหน้า เหมือนพวงดอกไม้เคียงข้างมู่ลี่เหยียน

มู่น่อนน่อนสืบทอดความงามมาจากเซียวชู่เหอ ต่อให้อยู่ในหมู่มวลดารานางแบบ ก็ยังโดดเด่นที่สุด

อายุยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด แม้ผ่านการมีลูกมาหนึ่งคน รูปร่างหน้าตาก็ยังยอดเยี่ยม บวกกับการใช้ชีวิตอยู่กับเฉินถิงเซียวมานาน จึงติดเชื้อพวกความสง่าบุคลิกท่าทางอันสูงส่งเฉพาะตัวของเฉินถิงเซียวมาโดยปริยาย จึงยิ่งโดดเด่นมากขึ้นไปอีก

ผู้ชายที่สวมเสื้อสีเทาแม้มองแค่แวบเดียว ดวงตาก็เปล่งประกายแล้ว

ดวงตาของเขาจ้องมู่น่อนน่อนโดยไม่กะพริบ สายตาเกิดประกายรอยยิ้มที่ปรารถนาอยากได้ขึ้นมาทันที

เขาจัดเสื้อผ้าแล้วลุกขึ้น

นางแบบสาวข้างๆ เอื้อมมือมาดึงเขา น้ำเสียงทรงสเน่ห์เย้ายวน “ประธานเจียง?”

ชายเสื้อเทาสะบัดเธอออก แล้วส่งสายตาเตือนเธอ นางแบบสาวจึงไม่กล้าส่งเสียงอีก

เขาก้าวสองสามก้าวไปถึงตรงหน้ามู่น่อนน่อน ขวางทางของเธอ “โย่ว คุณผู้หญิงท่านนี้ดูไม่คุ้นหน้าหรือเปล่า มาหาใครครับ ผมชื่อเจียงซ่ง คุณชื่ออะไร”

ที่นี่มีแต่ควันบุหรี่ เดิมทีมันทำให้มู่น่อนน่อนอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว ชายที่ชื่อเจียงซ่งคนนี้ยังวิ่งมาขวางทางเธออีก สีหน้าของเธอจึงยิ่งแย่ลง

มู่น่อนน่อนยังคงไม่พูด เลื่อนสายตาขึ้นมองผ่านเจียงซ่ง ไปยังโซฟาที่อยู่ข้างหลังเขา

เพราะเสียงของเจียงซ่ง จึงมีคนมากมายในห้องวีไอพีส่วนตัวหันมองมาที่เธอกันแล้ว แต่เฉินถิงเซียวก้มหน้ามองโทรศัพท์มือถือ ไม่รู้ทำอะไรบนโทรศัพท์มือถือ

มู่น่อนน่อนไม่เชื่อว่าเฉินถิงเซียวไม่รู้ว่าเธอเข้ามา

ความโกรธที่อธิบายไม่ได้ตีรวนขึ้นอก พุ่งขึ้นหัว มู่น่อนน่อนเรียกด้วยสีหน้าที่ไม่หม่นหมอง “เฉินถิงเซียว”

น้ำเสียงเธอที่เรียกเฉินถิงเซียวนั้นดังพอสมควร แทบจะทันทีที่ทั้งห้องเงียบลง ทุกคนต่างหันหน้ามามองเธอ

ต้องรู้ว่าในห้องนี้ ไม่มีใครกล้าเรียกชื่อเต็มของเฉินถิงเซียวตรงๆ

ปกติจะเรียกอย่างเป็นทางการอย่าง “ประธานเฉิน” หรือไม่ก็ “คุณชายเฉิน”

ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามา การที่เรียกชื่อเต็มของเฉินถิงเซียวแบบนี้ โดยธรรมชาติแล้วมันเป็นการดึงดูดความสนใจของพวกเขา

หลังจากที่เจียงซ่งได้ยินเธอเรียกชื่อเต็มเฉินถิงเซียว สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย “ที่แท้ก็มาหาประธานเฉินสินะ”

เจียงซ่งขดยิ้ม หันหน้าไปมองเฉินถิงเซียว รอยยิ้มเต็มใบหน้าพูดกับเฉินถิงเซียว “ประธานเฉิน มีคนมาหาคุณครับ”

เช่นนี้เฉินถิงเซียวจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ในดวงตาดำราวกับหมึก ลึกราวกับสระน้ำ มองอารมณ์ใดๆ ไม่ออก

สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ใบหน้ามู่น่อนน่อนเพียงครึ่งวินาที แล้วก้มลงไปดูโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง ราวกับว่าเธอเป็นคนแปลกหน้า

แม้มู่น่อนน่อนจะคาดไว้อยู่แล้วว่าเฉินถิงเซียวอาจมีปฏิกิริยาเช่นนี้ แต่ใจเธอก็ยังคงรู้สึกจุก รู้สึกแย่มาก

เธอกัดฟัน กำมือ และเริ่มพูดอีกครั้ง “เฉินถิงเซียว ฉันมีคำพูดที่ต้องพูดกับคุณ มีเรื่องที่ต้องถามคุณ”

เฉินถิงเซียวยังคงเงียบ ไม่สนใจความตั้งใจของเธอ

หัวใจมู่น่อนน่อนกลายเป็นเย็นชาทันที ความหนาวเย็นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วไปในทุกส่วนกระดูก

แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยรู้สึกถึงความเฉยเมยและเยือกเย็นอย่างชัดเจนเช่นนี้ในตัวเฉินถิงเซียว

โดยธรรมชาติแล้วเจียงซ่งที่สนใจมู่น่อนน่อน เดิมทีเขายังกลัวความสัมพันธ์ของเฉินถิงเซียวกับผู้หญิงคนนี้ แต่ตอนนี้เห็นเฉินถิงเซียวไม่สนใจมู่น่อนน่อนเลย จึงกล้าขึ้นมาหน่อย

สายตาแน่วแน่ของเขาไปตกที่ตัวมู่น่อนน่อน สายตาปรารถนาโดยไม่ปิดบัง ดูราวกับว่ากำลังจะเปลือยกายเธอ น้ำเสียงนุ่มนวล “ดูเหมือนประธานเฉินจะไม่รู้จักคุณนะ”

เขาพูดอย่างนั้นแล้วเอื้อมมือออกต้องการจะสัมผัสเอวมู่น่อนน่อน “ประธานเฉินของพวกเราเป็นคนรักเดียวใจเดียว ข้างกายเขามีคนอยู่แล้ว ถ้าคุณมีเรื่องอยากขอร้องเขา ไม่สู้ลองพิจารณาผมสักหน่อยล่ะ ผมเป็นคนที่ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี……”

มู่น่อนน่อนรู้สึกว่ามือของเขาขยับ จึงก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวทันที มือของเจียงซ่งจึงคว้าความว่างเปล่า

เขามองดูมือที่คว้าความว่างเปล่าของตัวเอง จึงเปลี่ยนสีหน้าเป็นขุ่นมัวอย่างมาก

นานมาแล้วที่มู่น่อนน่อนไม่ได้ถูกรังแกแบบนี้ เธออดไม่ได้ที่จะยิ้ม มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเย็นชาไร้อุณหภูมิ “เชิญคุณไสหัวไปทางโน้น”

“คุณลองพูดอีกรอบไหม” เจียงซ่งหน้าตาไม่อยากเชื่อ เขาคิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะพูดกับเขาแบบนี้

ต้องรู้ว่าในห้องวีไอพีส่วนตัว นอกจากเฉินถิงเซียว เขามีสถานะสูงที่สุด ไม่ต้องพูดถึงพวกผู้หญิง แม้แต่พวกคุณชายไฮโซรักสนุกพวกนี้ก็ล้วนแต่ไม่กล้าพูดกับเขาแบบนี้เลย

“คุณหูหนวกเหรอ งั้นฉันไม่รังเกียจที่จะพูดอีกรอบ เชิญ คุณ ไส หัว ไป ทาง โน้น!” ที่มู่น่อนน่อนเกลียดที่สุดก็คือคนอย่างเจียงซ่ง คิดว่าตัวเองรวยมากแล้วดูถูกคนอื่น

“คุณ……” เจียงซ่งโกรธมากจนยกมือขึ้นจะตบมู่น่อนน่อน

เวลานี้ น้ำเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น “ประธานเจียง เมื่อครู่คุณยังพูดว่าตัวเองเป็นคนทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี แล้วนี่จะทำอะไร”

มือของเจียงซ่งนิ่งค้างกลางอากาศ

มู่น่อนน่อนมองตามเสียง พบว่าคนที่พูดคือผู้หญิงที่นั่งข้างเฉินถิงเซียว

เมื่อผู้หญิงคนนั้นพูดจบ ก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ใบหน้าอันคุ้นเคยเปิดเผยภายใต้แสง

มู่น่อนน่อนพึมพำด้วยความประหลาดใจ “ซูเหมียน!”

“คุณมู่ พบกันอีกแล้วนะคะ” ซูเหมียนสวมชุดสีแดงไวน์ เน้นส่วนเว้าส่วนโค้ง ผิวขาวยิ่งกว่าหิมะ สวยเกินบรรยาย มีสง่าราศี

แต่เมื่อเทียบกับมู่น่อนน่อนในเวลานี้ สภาพดูน่าอายกว่ามาก