ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - บทที่132 หึหึ

บทที่132 หึหึ

จูบของเฉินถิงเซียวทรมานคนจนเกินไป จนมู่น่อนน่อนอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปผลักตัวเขา

เฉินถิงเซียวยกมือใหญ่ขึ้น ตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้แน่น แล้วดึงแขนเรียวเล็กของเธอ ไปกดไว้ด้านบนของศีรษะ

เธอเบือนหน้าหนี ไม่กล้ามองตาของเฉินถิงเซียว ห่อไหล่ ท่าทางเหมือนอยากจะหนี

เฉินถิงเซียวสัมผัสได้ว่าเธอคิดจะหนี เลยก้มหน้าลงแล้วกัดเข้าที่ไหล่ของเธอ

เขาไม่ได้ใช้แรงมากมายนัก มู่น่อนน่อนไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร แต่กลับรู้สึกคันยุบยิบ

เธออดไม่ได้ที่จะครางออกมาทีหนึ่ง แต่ในตอนนั้นเฉินถิงเซียวกลับหัวเราะออกมาเบาๆ

มู่น่อนน่อนอายจะเปลี่ยนเป็นโกรธ เลยพูดเสียงดังออกมาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “จะเอาก็เร็วหน่อย ！”

“ยังไม่ทันเริ่มก็อยากให้เร็วหน่อยแล้วเหรอ ?” เสียงแหบพร่าของเฉินถิงเซียวทุ้มต่ำเป็นพิเศษ เขาบรรจงจูบใบหูเธอ ไอร้อนจากลมหายใจซอกซอนเข้าไปตามชั้นหูของเธอ ราวกับกระแสไฟ เสียวซ่านไปถึงในใจ

ภายในห้องนอนแสงไฟสว่างไสว ผิวขาวนวลของมู่น่อนน่อนเริ่มเป็นสีชมพูระเรื่อ

เฉินถิงเซียวจูบริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง……

……

ตอนที่เสร็จสิ้นนั้น มู่น่อนน่อนก็ตาปรือสะลึมสะลือ เหงื่อท่วมไปทั่วทั้งร่าง ราวกับพึ่งขึ้นมาจากน้ำ

เฉินถิงเซียวนิ่งไม่ไหวติงอยู่เนิ่นนาน มู่น่อนน่อนยื่นมือไปผลักเขา “คุณลุกขึ้น……”

พอออกเสียงถึงได้พบว่าเสียงของตัวเองแหบพร่าจนฟังแทบไม่ออกว่าพูดอะไรออกมา เสียงขึ้นจมูกและแหบแห้ง

และในตอนนี้ลำคอของเธอก็รู้สึกย่ำแย่เป็นอย่างมาก

“อีกครั้ง” เฉินถิงเซียวเริ่มขยับ แล้วก็เข้าไปจูบเธอ

แน่นอนว่ามู่น่อนน่อนย่อมไม่ตกลง แต่เฉินถิงเซียวแข็งขืนมาก จนเธอไม่สามารถปฏิเสธได้

เพียงแต่ ครั้งนี้เฉินถิงเซียวอ่อนโยนกว่าครั้งแรกอยู่บ้าง

น่าเสียดายที่ความอ่อนโยนนั้นเป็นเพียงแค่กลีบดอกไม้ที่ร่วงโรย

……

ภายในห้องน้ำ

มู่น่อนน่อนปล่อยให้เฉินถิงเซียวอาบน้ำให้เธออย่างหมดแรง เธอไม่เหลือแรงแล้วจริงๆ ทำได้แค่ปรือตามองเขาเท่านั้น

หึหึ อีกครั้ง ?

คำพูดบ้าบอของผู้ชายนั้นเชื่อไม่ได้เลยจริงๆ โดยเฉพาะผู้ชายประเภทที่มีจิตใจลึกล้ำราวกับท้องทะเลอย่างเฉินถิงเซียว

เมื่อเห็นชายที่บอกว่าจะอาบน้ำแต่เริ่มขยับมือขยับไม้อย่างซุกซนแล้ว มู่น่อนน่อนก็ปัดมือเขาออก “คุณออกไปเลย เดี๋ยวฉันอาบเอง”

“แน่ใจ ?” เฉินถิงเซียวเงยหน้าขึ้นมองเธอ มีรอยยิ้มบางๆอยู่ในแววตาสีเข้ม แสดงให้เห็นถึงอารมณ์ที่มีความสุข บรรยากาศมืดมนบนตัวหายไปไม่น้อย จนดูสว่างไสวขึ้นมา ส่องประกายแพรวพราว

ดูดีแล้วคิดว่าเก่งนักหรือไง ?

มู่น่อนน่อนหันหน้ากลับไป “แน่ใจ”

พอเฉินถิงเซียวได้ยินแบบนั้น ก็พูดพร้อมรอยยิ้มว่า “งั้นฉันออกไปแล้วนะ”

มู่น่อนน่อนพูดอย่างมีน้ำโหว่า “รีบไสหัวไปเลย！”

จู้จี่เหมือนผู้หญิงไปได้

เฉินถิงเซียวยืนขึ้น แล้วปล่อยตัวมู่น่อนน่อน

เขายังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกไป มู่น่อนน่อนก็ตัวอ่อนยวบยาบจนไถลลงไปในอ่างอาบน้ำ

เฉินถิงเซียวมือไม้เร็วเอื้อมไปดึงเธอขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

มู่น่อนน่อน “……”

……

จนตอนที่ทั้งสองคนอาบน้ำเสร็จแล้วกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ก็เป็นเวลาใกล้เช้าเต็มที

ตอนที่เฉินถิงเซียวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง มู่น่อนน่อนก็ยังคงหลับลึกอยู่

ความอุ่นจากผ้าห่มทำให้ใบหน้าขาวนวลของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อย ขนตายาวนั้นหลุบลงเป็นรูปพัดอยู่ใต้ดวงตา ทั้งน่าเอ็นดูและสงบนิ่ง ราวกับแมวตัวหนึ่ง

ทันใดนั้น ภายในห้องนั่งเล่นก็มีเสียง “แกร่ก” ดังขึ้นเบาๆ

แววตาของเฉินถิงเซียวสั่นไหวเล็กน้อย แล้วช่วยมู่น่อนน่อนดึงผ้าห่มให้กระชับขึ้น ลุกลงจากเตียงแล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาคลุม แล้วก้าวเท้าเสียงเบาเดินออกไป

ภายในห้องนั่งเล่น กู้จือหยั่นเปิดประตูเข้ามา พอเห็นว่าในห้องนั่งเล่นเงียบสงัด ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ สองคนนั้นเมื่อคืนได้กันแล้วหรือยังนะ ?

เฉินถิงเซียวปิดประตูลงทันที จากนั้นก็เดินไปข้างหน้าสองสามก้าว แล้วก็เผชิญหน้ากับกู้จือหยั่นที่กำลังเดินมาทางนี้พอดี

พอกู้จือหยั่นเห็นเฉินถิงเซียวเข้า ก็ชะงักไปทีหนึ่ง “ทำไมคุณถึงตื่นเช้าขนาดนี้ ?”

หรือว่าเมื่อคืนไม่ได้ทำอะไร ? ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้ตื่นแต่เช้าแบบนี้ ?

เฉินถิงเซียวหน้าบึ้งตึง แล้วมองจ้องเขาอย่างเย็นชา “นายยังกล้ามาอีกเหรอ ?”

ในตอนนั้นเอง กู้จือหยั่นที่ตาแหลมก็เห็นว่าที่ต้นคอของเฉินถิงเซียวมีรอยแดงที่ผิดปกติ ดูแล้วเหมือนร่องรอยจากการถูกขีดข่วน

กู้จือหยั่นยิ้มอย่างต่ำช้า “ทำไมฉันจะไม่กล้ามา ฉันรู้สึกว่าตอนนี้นายน่าจะรู้สึกขอบคุณฉันมากสินะ！”

“หึ” เฉินถิงเซียวหัวเราะเสียงเย็นทีหนึ่ง กำลังจะพูดอะไร แต่กลับได้ยินว่าด้านหลังมีการเคลื่อนไหว

เขาเอียงหูไปฟังทีหนึ่ง เสียงของการเคลื่อนไหวนั้นก็หายไปอีกครั้ง

เฉินถิงเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดกับกู้จือหยั่นว่า “ขอบคุณที่นายวางยาฉันเหรอ ?”

“ถุย！ ฉันไม่ได้เป็นคนทำ！ ฉันไม่มีทางมีของแบบนั้นหรอก” กู้จือหยั่นรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

เหล้าแก้วนั้นเมื่อคืนมีคนอื่นรินให้กู้จือหยั่น และช่วงนี้กู้จือหยั่นก็ไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไรขึ้นมาถึงอยากงดเหล้า เฉินถิงเซียวก็เลยเป็นคนช่วยดื่มแทนเขา

ปรากฏว่า พอดื่มแล้วก็เกิดเรื่องขึ้นทันที

ถึงแม้กู้จือหยั่นจะไม่กล้าพูดว่าเขาเดาความคิดของเฉินถิงเซียวไม่ออกเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าเขาก็มั่นใจ ว่าเฉินถิงเซียวนั้นมีใจให้มู่น่อนน่อนอย่างแน่นอน

เลยตัดสินใจในทันที และเรียกให้มู่น่อนน่อนมาที่นี่