ฉัน….เป็นเจ้าสาวจอมปลอม - บทที่216 ฉันท้อง

บทที่216 ฉันท้อง

เธอเงยหน้าขึ้นมา เห็นสีหน้าของเฉินถิงเซียวดูซบเซา ก็เอ่ยปากถามเขา “นายเป็นอะไรไป? ”

เฉินถิงเซียวอ้าปาก อยากจะพูดอะไรบางอย่าง กลับพบว่าไม่มีเสียงออกมา

มู่น่อนน่อนรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเฉินถิงเซียว ก็มีความกังวลที่ไม่สามารถปกปิดได้ในน้ำเสียงของเธอ “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”

ผ่านไปสองวินาที เฉินถิงเซียวถึงได้หาเสียงของตัวเองเจอ “ไม่เป็นไร”

เขาพยายามขยับร่างกายที่แข็งทื่อของตัวเอง แล้วก็พยุงมู่น่อนน่อนให้ลุกขึ้นมา

คนรอบๆ ก็ล้อมเข้ามา เฉินถิงเซียวก็ดึงมู่น่อนน่อนกลับไปที่รถ

เฉินถิงเซียวก็มองไปที่รถที่พุ่งชนเข้ามาผ่านทางหน้าต่างรถ

เมื่อกี้ รถคนนั้นจงใจชน ความเร็วแบบนั้น ต้องเหยียบคันเร่งสุดอย่างแน่นอน ต้องการให้มู่น่อนน่อนถึงแก่ความตาย

แววตาของเขาฉายแววความอันตราย หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาสือเย่ “มาโรงแรมจีนติ่งหน่อย”

หลังจากนั้น เขาก็โทรออกอีกสองครั้ง

มู่น่อนน่อนได้ยินเขาพูดอย่างคลุมเครือว่า “ไม่ต้องแจ้งตำรวจ ส่วนตัว เฝ้าเอาไว้ให้ดี”

หลังจากเขาวางสายแล้ว มู่น่อนน่อนถึงได้มีโอกาสถามเขา “เมื่อกี้……”

“ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”เฉินถิงเซียวตัดบทเธอ

เธอสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเฉินถิงเซียวนั้นซีดมากตั้งแต่เมื่อกี้จนถึงตอนนี้ นึกว่าเขามีตรงไหนที่ไม่สบาย แต่ว่าบนร่างกายของเขาก็ไม่มีรอยเลือด แถมเดินก็ปกติ น่าจะไม่ค่อยร้ายแรงเท่าไหร่ ดังนั้นเธอก็ไม่ได้ถามอะไรอีกมากมาย

พอมาถึงโรงพยาบาลแล้ว มู่น่อนน่อนก็ถูกผลักเข้าไปที่ห้องตรวจ

“ตรวจร่างกายแบบเต็มรูปแบบครับ”

มู่น่อนน่อนหันกลับไปมองเขาด้วยความงุนงง “ฉันไม่ได้มีตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายนิ ฉันไม่ได้เป็นอะไร……”

เฉินถิงเซียวกลับตอบเธอในสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง “ถ้าเกิดว่าเธอไม่อยากมีลูก ตอนนี้พวกเรายังไม่ต้องมีก็ได้”

“หะ？”

ครั้งนี้ เขาไม่ได้สนใจความสงสัยของมู่น่อนน่อนอีกต่อไป เร่งให้หมอตรวจร่างกายให้มู่น่อนน่อน

มู่น่อนน่อนกุมขมับ ปรึกษากับหมอ “คุณหมอคะ ช่างเถอะค่ะ ร่างกายฉันไม่ได้เป็นอะไร เดี๋ยวพอออกไปแล้ว ก็ทำเป็นเหมือนว่าตรวจเสร็จเรียบร้อยแล้วละกัน”

หมอดันแว่นของตัวเอง “เอาแบบนั้นเหรอครับ? ”

“อืม” มู่น่อนน่อนพยักหน้า

ร่างกายของเธอสบายดี เมื่อกี้ก็ไม่ได้กระทบกระเทือนอะไรเลย เธอจำเป็นต้องตรวจร่างกายที่ไหนกัน วุ่นวายจะตาย

หมอขมวดคิ้ว เหมือนกับว่ากำลังคิดถึงความเป็นไปได้ของคำพูดของมู่น่อนน่อน

สุดท้าย ภายใต้สายตาที่คาดหวังของมู่น่อนน่อนนั้น หมอก็ส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “ผมไม่กล้า”

น่อนน่อน：“……”ดูไม่ออกจริงๆ ว่าหมอสมัยนี้จะมีจรรยาบรรณขนาดนี้

แล้วหมอก็พูดเสริมเบาๆ ว่า “ที่นี่คือโรงพยาบาลเอกชนในเครือของบริษัทเฉินซื่อ ถ้าเกิดว่าผมกล้าทำแบบนั้น ต้องโดนไล่ออกแน่นอน”

มู่น่อนน่อนรู้ว่าบริษัทเฉินซื่อมีอุตสาหกรรมในเครือมากมาย แต่ไม่คิดว่าจะมีโรงพยาบาลด้วย

ถ้าเป็นแบบนี้ ก็แสดงว่าหมอก็ต้องรู้จักเฉินถิงเซียว แล้วก็รู้ข่าวช่วงนี้ด้วยใช่ไหม?

แต่ว่า หมอคนนี้ก็พูดจาตรงไปตรงมาดี

……

ถึงแม้ว่าจะมีหลายรายการให้ตรวจ แต่ว่ามู่น่อนน่อนก็คือคุณนายน้อยของตระกูลเฉิน ในโรงพยาบาลของตระกูลเฉินนั้น ก็ต้องได้รับการบริการที่เอาใจใส่อยู่แล้ว

คนธรรมดาที่ต้องการตรวจร่างกาย โรงพยาบาลที่ดีหน่อยก็ต้องนัดล่วงหน้า ถ้าตรวจทั้งชุด ต้องใช้เวลาไม่น้อยเลยทีเดียว

แต่ว่าผ่านไปไม่นานนั้นมู่น่อนน่อนก็ตรวจเสร็จแล้ว

เฉินถิงเซียวอยู่กับเธอตลอด โชคดีที่ก่อนหน้านี้หมอไม่ได้ช่วยเธอโกหก

มู่น่อนน่อนตรวจร่างกายเสร็จแล้ว แต่ว่าผลยังไม่ออก

มู่น่อนน่อนหันหน้าไปมองเฉินถิงเซียว “นายจะตรวจด้วยไหม? ”

“ไม่ต้องหรอก” เฉินถิงเซียวปฏิเสธออกมาทันที

และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดอะไรขึ้นมาได้ น้ำเสียงก็อ่อนโยนลงมาก “ฉันตรวจร่างกายเป็นประจำทุกปีอยู่แล้ว ไม่เป็นอะไรหรอก”

“อ้อ”คิดไปคิดมาก็ใช่เหมือนกัน ทุกวันนี้คนส่วนใหญ่ก็ตรวจสุขภาพประจำปีกันไม่ใช่เหรอ

มู่น่อนน่อนนึกถึงคำพูดที่เฉินถิงเซียวพูดกับเธอก่อนที่เธอจะไปตรวจร่างกาย แล้วก็เอ่ยปากถามเขา “ก่อนหน้านี้ที่นายพูดหมายความว่ายังไง? ”

สีหน้าของเฉินถิงเซียวไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไหร่ แต่ว่าเสียงของเขาตรึงแน่นอย่างเห็นได้ชัด “ก็ความหมายอย่างที่เธอเข้าใจ”

ช่วงนี้เขาอยากให้เธอตั้งท้อง แม้แต่ไม่ยอมให้เธอออกไปนอกบ้านด้วยซ้ำ แล้วทำไมตอนนี้จู่ๆ ไม่บังคับเธอแล้วล่ะ?

นิสัยที่เปลี่ยนใจง่ายแบบนี้ เข้าใจยากกว่าผู้หญิงอีก

ทั้งสองคนเงียบไปชั่วขณะ

ในตอนนี้เอง หมอก็ออกมาก็พร้อมกับผลตรวจด้วยสีหน้าที่เหมือนมีอะไรอยากจะพูด

เฉินถิงเซียวสีหน้าวิตกกังวล และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีอะไรก็พูดมา”

หมอดันแว่นเล็กน้อย กลืนน้ำลายและพูดอย่างระมัดระวัง “คุณหญิงน้อยสุขภาพแข็งแรงดีมาก คือว่า……”

เฉินถิงเซียวจ้องเขาอย่างเยือกเย็น “พูดให้จบทีเดียวไม่ได้เหรอ? ”

“คือว่าเหมือนว่าเธอจะตั้งท้องครับ แต่ว่าต้องตรวจในส่วนที่เกี่ยวข้องอีกทีหนึ่งถึงจะยืนยันได้”หมอคนนั้นกัดฟันและพูดประโยคหลังออกมาให้จบ หลังจากนั้นก็ก้มหน้าลงไม่กล้าเปล่งเสียงอะไรอีก

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคุณผู้ชายกับคุณหญิงน้อย คุณผู้ชายนั้นช่างเย็นชาและน่ากลัวเหมือนที่คนเขาพูดกันจริงๆ ……

ในห้องนั้นก็เข้าสู่ความเงียบ

สมองของมู่น่อนน่อนนั้นสับสนวุ่นวายไปหมด

เธอท้องยังงั้นเหรอ? หลังจากตอนที่เฉินถิงเซียวบอกว่าถ้าไม่อยากมีก็ยังไม่ต้องมีน่ะเหรอ

“จริงรึเปล่า? หมอแน่ใจนะว่าไม่ได้ดูผิด? ” ถึงแม้ว่าช่วงนี้เธอจะได้รับคำสั่งจากเฉินถิงเซียวไม่ได้ออกไปข้างนอก แต่ว่าช่วงนี้เฉินถิงเซียวก็ไม่เคยทำอะไรแบบนั้นกับเธออีกเลย

หรือว่าเป็นครั้งก่อนๆ ที่ไม่ได้มีการป้องกันยังงั้นเหรอ?

แต่ว่า ทำไมถึงได้ติดง่ายขนาดนั้นล่ะ?

หมอพูดอย่างเคารพว่า “ดังนั้นพวกเราต้องตรวจคุณหญิงน้อยอย่างละเอียด ถึงจะได้ผลลัพธ์ที่แน่นอนได้ครับ”

“ไปเถอะ” น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวนุ่มนวลขึ้นเยอะ เต็มไปด้วยความยินดี

มู่น่อนน่อนเม้มปาก ทำได้แต่ไปตรวจอีกครั้งหนึ่ง

สุดท้ายตอนที่ผลออกมานั้น มู่น่อนน่อนก็บื้อไปเลย

“ยินดีด้วยครับคุณผู้ชาย คุณหญิงน้อยตั้งครรภ์จริงๆ ด้วย”

เฉินถิงเซียวรับผลตรวจนั้นมา สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าไหร่นัก หลังจากดูเสร็จแล้วก็พยักหน้า “อืม”

มู่น่อนน่อนก็ไม่ได้มีกะจิตกะใจจะไปสนใจสีหน้าของเขาแล้ว

เธอถูกเฉินถิงเซียวดึงออกมาจากโรงพยาบาลอย่างเหม่อลอย ตอนที่กลับมาถึงรถนั้น จิตใจก็ยังคงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากมีลูกเร็วขนาดนี้ แต่ว่าถ้าเกิดว่าลูกมาแล้ว เธอก็ต้องคลอดเขาออกมา

แต่ว่า ความรู้สึกนี้มันบอบบางเกินไป

สุดท้ายเฉินถิงเซียวก็ชนะอีกแล้ว ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะพูดว่ายังไม่ต้องมีก็ได้

มู่น่อนน่อนหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง เอามือจับหน้าท้องของตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัว

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ทุ้มต่ำของเฉินถิงเซียวดังขึ้นมาข้างๆ “ไม่ดีใจเหรอ? ”

“นายล่ะ? นายดีใจเหรอ? ” มู่น่อนน่อนหันหน้ามา แล้วก็มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา

เฉินถิงเซียวได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็ตึง แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไร

ตอนนี้เอง โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น

เสิ่นเหลียงโทรเข้ามา

“พวกเธอไปไหนกัน? ฉันอยู่ที่โรงแรมจีนติ่งแล้วเนี่ย! ”

“ฉันท้อง”

ประโยคเรียบง่ายของมู่น่อนน่อน กระตุ้นให้เสิ่นเหลียงหลุดคำหยาบออกมา “เชี่ย! เธอพูดอะไรเนี่ย? พูดอีกรอบซิ! ฉันไม่เชื่อ! ”

น้ำเสียงนี้ เหมือนกับกู้จือหยั่นเป๊ะ

มู่น่อนน่อนจำเป็นต้องย้ำอีกรอบ “ฉันท้อง”

พอได้ยินว่าน้ำเสียงของมู่น่อนน่อนไม่ได้ล้อเล่น เสิ่นเหลียงถึงได้เชื่อ

“ถ้ายังงั้น……เธอจะเก็บไว้ไหม？”

“ไม่งั้นล่ะ? ” มู่น่อนน่อนยกมุมปาก คลี่ยิ้มที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

เธอไม่ได้สังเกตว่า เฉินถิงเซียวที่อยู่อีกด้านหนึ่งนั้นบีบมือแน่น