ชายาสุดที่รักของท่านอ๋องอำมหิต - ตอนที่ 411

ตอนที่411ออกมาให้หมดเถอะ

เจ้าของบ้านยาวิเศษยิ้มออกมา อย่างกะทันหันชายวัยกลางคนคน หนึ่งยิ้มออกมาอย่างเปิดเผย”ใช่ หากว่ายานี่ใช้เพื่อช่วยชีวิตลูกสาวของ ข้าข้าก็คงจะมอบให้เจ้าไม่ได้ แม้ว่า…จะเอาชีวิตข้าก็ตาม”

หลีฮวนที่ซ่อนอยู่ในมุมมืดเพราะ ว่าได้ยินประโยคนี้ของเจ้าของร้าน บ้านยาวิเศษเข้าน้ำตาก็รื้อขึ้นมานางรู้ ว่าพ่อของนางรักและห่วงใยนางตั้งแต่ ยังเด็กๆแต่ว่านางไม่เคยคิดเลยว่าพ่อ ของนางจะทำเพื่อนางได้ถึงขั้นนี้

อินฉีและหลินซีนเยียนทั้งสามคน ก็มาถึงด้านนอกแล้วได้ความช่วย เหลือจากคนขับรถทั้งสามคนก็ขึ้นไป อยู่บนหลังคาของห้องข้างๆอยู่ข้าง บนมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ภายในบ้านอยู่ไกลๆ

ฟังถึงตรงนี้หลินซีนเยียนก็คิ้ว ขมวดแน่นบนใบหน้าเผยให้เห็นสีหน้า กังวลใจนางรู้สึกกระวนใจนิดหน่อยถ้า หากว่าเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษยอม ตายแต่ก็ไม่ยอมมอบยาวิเศษนั้นให้ จริงๆถ้างั้นอี้เซ็งก็ไม่มีทางช่วยแล้วงั้น หรอ?

สายตาของทุกคนล้วนจ้องมอง ไปที่ตัวของชายที่ปิดบังใบหน้าคนนั้น ราวกับสีหน้าท่าทางของเขาตัดสิน เรื่องที่จะเกิดขึ้นไปหมดแล้ว ก็เห็นชายที่ปิดบังใบหน้าพอฟัง คำพูดของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษจบ ก็ยิ่งหัวเราะเยาะเข้าไปอีกเขาก้าวไป ข้างหน้าควักมีดสั้นออกมาจากอกเสื้อ ตอนที่เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษยังไม่มี ปฏิกิริยาใดๆมีดสั้นเล่มนั้นก็ปักเข้าที่ ขาของเจ้าของร้านบ้านยา วิเศษ”ตลอดชีวิตนี้ข้าเกลียดคนอื่นมา ข่มขู่ข้าที่สุด!เจ้าช่วยชีวิตเด็กคนนั้นได้ จะดีที่สุดหากว่าช่วยไม่ได้อย่างมากก็ แค่ให้นายจ้างลูกจ้างร้อยกว่าคนจาก บ้านยาวิเศษตายตามเจ้าไป”

“เจ้าเจ้า!”เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ คิดไม่ถึงเลยว่าชายที่ปิดบังใบหน้าคน นี้จะมีอำนาจมากมายเพียงนี้ซ้ำยังไม่ ใช้เหตุผลเจรจายิ่งเรื่องที่ทำให้เขาคิด ไม่ถึงก็คือชายที่ปิดบังใบหน้าคนนี้ พยายามช่วยเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างสุด ความสามารถแต่ว่าไม่ใช่เด็กหนุ่มคน นั้นก็ไม่ได้ความสัมพันธ์ของชายที่ ปิดบังใบหน้าและเด็กหนุ่มคนนั้นทำให้ เขายิ่งสงสัยช่วงเวลานี้เลยยังไม่รู้ว่า ควรจะทำเช่นไรถึงจะดี

ตอนที่เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ กำลังลังเลอยู่นั้นชายที่ปิดบังใบหน้า ยกมือขึ้นและแทงลงมีดสั้นเล่มนั้น แทงเข้าที่ขาอีกข้างของเขาเจ้าจะ พิจารณาอย่างช้าๆก็ได้เจ้าพิจารณา พักหนึ่งข้าก็แทงเจ้ารอบหนึ่งข้าก็ อยากจะเห็นร่างกายนี้ของเจ้าจะทน ได้สักกี่มีดข้าไม่มีเวลามาไร้สาระกับ เจ้าที่นี่หรอกนะ” อยากจะเจอกับลูกสาว

ข้า!’เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษถูกแทง สองรอบแต่ว่าก็ยังคงกัดฟันไม่ยอม เปิดปากเลือดที่ไหลออกมาจากขาทั้ง สองข้างของเขาย้อมดินที่อยู่บนพื้น จนกลายเป็นสีแดงทำให้ในอากาศมี กลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้ง

ชายที่ปิดบังใบหน้าหัวเราะห์ออก มาแล้วก็แทงเข้าที่ไหล่ขวาของ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษเจ้าของร้าน บ้านยาวิเศษกลั้นความเจ็บปวดไว้ไม่ อยู่เผลอร้องออกมาแต่ก็ยังคงไม่มี ทีท่าว่าจะยอมแต่อย่างใดทั้งสองคนก็ ยังคงไม่มีใครยอมใครชายที่ปิดหน้าก็ ไม่ได้ออมมือเลยส่วนเจ้าของร้านบ้าน ยาวิเศษก็เป็นชายที่เข้มแข็งไม่มีทีท่า ว่าจะยอมเลยแม้แต่น้อย

ผ่านไปไม่นานบนร่างกายของ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษก็โดนแทงไป แล้วสิบกว่ามีดหากว่าไม่ใช่เพราะชาย ที่ปิดหน้าคนนั้นตั้งใจเลี่ยงจุดตายบน ร่างเขาเกรงว่าตอนนี้เขาก็คงไปพบ ยมบาลแล้วล่ะแต่ว่าถ้าเป็นแบบนี้เขาที่ เลือดออกทั้งตัวถ้าหากบาดแผลยังไม่ ได้รับการรักษาถ้างั้นก็คงอันตรายถึง ชีวิตแล้วจริงๆ

มองดูเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษที่ กำลังหายใจรวยรินหลินซีนเยียนที่อยู่ ไกลๆหลีฮวนที่อยู่ในมุมมืดแล้วก็ชาย ที่มีหนวดเคราที่แบกอี้เซิงไว้ต่างตื่น เต้นอย่างไม่รู้ตัว มีอยู่หลายครั้งที่หลินซีนเยียน อยากจะออกไปแต่ก็พยายามห้ามตัว เองให้สงบใจและหยุดการกระทำไว้ แม้ว่านางจะสามารถหยุดยั้งชายที่ปิด หน้าไม่ให้บังคับเจ้าของร้านบ้านยา วิเศษได้แต่ว่านางจะสามารถทำให้ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษยอมมอบยา วิเศษอันนั้นอย่างเต็มใจได้หรือ?นาง ทำไม่ได้เพราะงั้นนางมีคุณธรรมพอ

นางทนได้แต่ชายที่มีหนวดเครา คนนั้นทนไม่ได้เห็นชายที่มีหนวดเครา คนนั้นวางอี้เซิงที่มีสีหน้าซีดเซียวลง ข้างๆอย่างระมัดระวังแล้วถึงจะเดินไป ทางเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ

ในตอนที่ชายที่ปิดหน้ากำลัง เงื้อมมือขึ้นจะใช้มีดสั้นแทงเจ้าของ ร้านบ้านยาวิเศษอีกครั้งชายที่มีหนวด เคราก็จับข้อมือชายที่ปิดหน้าเอา ไว้”พอได้แล้วหากทำแบบนี้ต่อไปเขา ได้ตายจริงแน่”

ถ้าเขาเอาของออกมาให้ข้าจะทำ อะไรได้เจ้าก็เห็นแล้วว่าข้าพยายาม แล้วถ้าหากผลลัพธ์ไม่เป็นดั่งที่ ต้องการก็ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะควบคุม ได้”ชายที่ปิดหน้าราวกับจะยิ้มเย็นชา ออกมาแต่ว่าเขาที่ปิดหน้าเอาไว้ยิ้ม เย็นชาก็ไม่มีใครมองเห็น

ชายที่มีหนวดเคราไม่ได้เกรงกลัว ชายที่ปิดหน้าคนนี้”เขาก็แค่อยากพบ ลูกสาวของเขาไม่ใช่รึไง?ก็ให้เขาได้ เจอก็ได้แล้ว” เจ้าหมายความว่าอย่างไร?พวก เรามีเวลาจำกัดจะมีเวลาไปตามหา ลูกสาวเขาเสียที่ไหน? ”

แล้วทำไมพวกเราจะต้องตามหา ” ล่ะบางทีนางอาจจะอยู่ที่นี่นี่แหละ”ชาย ที่มีหนวดเคราใช้สายตาเย็นชามอง กวาดไปที่มุมมืดของบ้านหลังนี้แล้วก็ เงยหน้าขึ้นมามองบนหลังคาที่อยู่ ไกลๆรวบรวมพลังกายแล้วก็พูดเสียง ดังฟังชัด”ออกมาทั้งหมดเถอะยังต้อง ให้ข้าเชิญพวกเจ้าหรืออย่างไร?”

ที่แท้ด้วยวรยุทธของชายที่มี หนวดเคราก็รู้ถึงการมีตัวตนของหลี ฮวนและพวกอินฉีมาตั้งแต่แรกแล้ว

ที่จริงจากสถานะของชายที่มี หนวดหลินซีนเยียนก็เดาได้บ้างแล้ว วรยุทธเก่งกาจขนาดนี้นิสัยก็แปลก ประหลาดแถมยังปรากฏตัวพร้อมกัน กับอี้เซิงอีกจริงๆแล้วเขาก็คือศิษย์พี่ คนนั้นของจินมู่ล่ะมั้งนางคิดไม่ถึงเลย ความหวังดีที่ชายที่มีหนวดมีต่ออี้เซิง จะมากถึงขั้นนี้ในใจเลยอดไม่ได้ที่จะ รู้สึกอบอุ่นใจแทนอี้เซิง

หลีฮวนสะอึกสะอื้นนานแล้วใน เมื่อถูกคนรู้ที่ซ่อนแล้วนางก็รีบออกมา ตะกายไปอยู่ข้างๆพ่อของนางควักยา จินชวงออกมาจากอกเสื้อใช้ห้าม เลือดให้เขาร้องไห้เสียงแหบพร่า”ข้า ขอโทษข้าขอโทษพ่อข้า ข้าควรที่จะ ออกมาตั้งแต่แรกข้าขอโทษพ่อที่ข้า ลังเลข้าลังเล….. ใช่นางลังเลถึงนางอยากจะออก มายืนช่วยพ่อของนางแต่ก็กลัวว่าพ่อ ของนางจะเอายานั้นมอบให้เขาไปผู้ หญิงมักจะเปิดเผยเพื่อคนคนนั้นนาง ถึงขั้นเห็นพ่อของตนกำลังเผชิญ อันตรายถึงชีวิตแต่กลับลังเลนางเป็น คนหน้าไม่อายคนหนึ่งคนที่หน้าไม่ อายอย่างนางทำไมถึงทำให้พ่อของ นางรักและเอ็นดูได้ขนาดนี้กัน?

หลีฮวนทั้งต่อว่าตนเองแล้วก็เจ็บ ปวดกอดพ่อของตนร้องไห้เสียใจจน ลืมสภาพแวดล้อมที่อันตรายรอบกาย ไปเลย

คนขับรถพาอินฉีและหลินซีน เยียนลงมาที่พื้นแล้วก็ยืนพิงกำแพง ฝั่งหนึ่งอยู่ตลอดเพราะว่าอี้เซิง ร่างกายอ่อนแอมากไม่ได้พูดอะไรแต่ ดวงตาทั้งสองข้างเกิดน้ำตานองเรียก อย่างสะอึกสะอื้นว่า:”พี่สาว…”

คำว่าพี่สาวคำเดียวทำให้หลินซีน เยียนนึกย้อนกลับไปตอนที่เจออี้เซิง ครั้งแรกเขาในตอนนั้นก็น่าสงสารแบบ นี้แล้วก็น่าทะนุถนอมแบบนี้

นางขานตอบในลำคอสะอึกสะอื้น จากสามก้าวเป็นสองก้าวเดินไปถึง ตรงหน้าอี้เซิงโอบเขาไว้ในอ้อมแขนที่ อบอุ่น”ไม่เป็นไรไม่เป็นไรอี้เซิงไม่ ต้องกลัวนะพี่สาวอยู่นี่ไงจะต้องช่วย เจ้าแน่จะต้องช่วยแน่”

“อืม”อี้เซิงพยายามยิ้มออกมา ราวกับออกแรงเยอะมากเขาหอบ หายใจสักพักแล้วถึงจะอ้าปากพูดอีก ครั้ง”พี่สาวข้าคิดถึงท่าน”

พูดประโยคนี้เสร็จอี้เซิงก็เหงื่อ ออกเต็มหน้าร่างกายอ่อนแอมากและ สีหน้าก็มืดมนทำให้เขาในตอนนี้ดู เหมือนคนที่ใกล้ตายเขาที่เป็นเช่นนี้ ทำให้ใจหายกลัวว่าจะหลับตาไป ตลอดกาลตอนไหนก็ได้จากนั้นก็ไม่มี โอกาสลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง