ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ - ตอนที่ 173
เมื่อลู่ปู้หนานจากไป ภายในห้องก็เหลือแค่ผมกับจี้หลินสองคน
ผมล้วงบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน เพิ่งจะจุดไฟแช็ก ก็มีลมพัดมา ทำให้ไฟดับไป จึงจุดไฟแช็กอีกครั้ง สุดท้ายก็มีลมพัดมาอีก และไฟแช็กก็ดับอีกรอบ
ด้วยเหตุนี้ผมเลยมองที่มาของลม ใบหน้าเนียนรูปไข่ของจี้หลิน
เสียง ‘ก๊อกๆ ’ จุดไฟแช็กอีกครั้ง
“ถ้าคุณเป่าอีกรอบคอยดูเลย!”
จี้หลินพองแก้มขึ้นมาทันที มุ่ยปากเป่าไฟให้ดับ
“ฉันเป่าแล้ว คุณจะทำไม?”
“ไม่ทำไม ผมคิดว่าการมุ่ยปากของคุณถึงใจมาก เผยออีกน่าจะยิ่งดี”
จี้หลินไม่เข้าใจ ดังนั้นผมเลยส่งบุหรี่ให้เธอในที่สุด กระตุกไปมาไม่กี่ครั้ง
จากนั้น ผมก็ได้หมัดของเธอกลับมา
“คุณนี่เป็นนักเลงจริงๆ เลย คิดไม่ถึงว่าฉันจะปล่อยคุณไป นักเลงโต คนนิสัยไม่ดี!”
เอาบุหรี่ขึ้นมาสูบ จากนั้นผมก็จับมือเล็กๆ ที่แสนบอบบางของเธอ นิ้วทั้งห้าเรียวยาวและขาวผ่อง ดูแล้วเหมือนมือที่ลอกแบบมาจากมือเล็กๆ พวกนั้น กลางฝ่ามือขาวมีสีเลือดฝาด เต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยน
“ถ้างั้นนายยังไม่มาหาฉันอีก? นายอย่าบอกฉันนะว่ามาเที่ยวเล่นจริงๆ ไม่งั้นฉันต้องปวดใจแน่”
จี้หลินสะบัดมือเล็กๆ ของเธอกลับอย่างรุนแรง “ฉันเจ็บใจกว่า ที่จริงฉันคิดจะแย่งคุณออกมาจากข้างกายของลู่ปู้หนาน พลาดแบบนี้ก็ดีนะ มาที่นี่ถึงได้รู้ว่าหล่อนยังมีพี่สาวอยู่ หยู่ถิง ปู้หนาน สาวงามทั้งสองคน กระทั่งฉันมองสายตายังแทบจะกลืนกิน เป็นหญิงสาวที่ดีมากจริงๆ จะปล่อยให้คุณทำเสียของได้อย่างไรกัน?”
“คุณไม่รู้ว่าตอนผมอยู่ที่ยุทธจักรถูกเรียกว่าเครื่องเก็บเกี่ยวหญิงสาวสวยเหรอ?”
จี้หลินมองมาทางผม “งั้นคุณก็เก็บฉันด้วยเลยสิ!”
ผมส่ายหน้า
“ทำไมล่ะ หรือว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี?”
“คุณเป็นผู้หญิงที่ดี แต่คุณไม่ต้องเก็บ ตัวของคุณเองก็เป็นหลุมให้เข้าไปอยู่แล้ว น่าจะเป็นอย่างนี้นะ”
จากนั้นผมก็จับมือทั้งสองข้างไว้ด้วยกัน ตรงกลางแยกให้มีช่องว่าง
“คุณนี่เป็นนักเลงโตจริงๆ ……”
จี้หลินบอกไม่ได้ว่าไม่เปิด เธอเข้าใจอย่างลึกซึ้งเมื่อตอนที่อยู่โตเกียว แต่ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงที่เปิดเผยแบบนี้ ใบหน้าของเธอก็ยังคงมีสีแดงระเรื่อ นี่แสดงให้เห็นว่าฝีมือการกระตุ้นน้องสาวของพวกเราพัฒนาขึ้นอีกขั้นหนึ่งแล้ว
หลังจากเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง จี้หลินก็ถามผม “ไม่ว่าไกลแค่ไหนฉันก็จะไปหาคุณ คุณซึ้งไหม?”
ผมส่ายหน้า “ไม่ซึ้ง คำด่าไม่ว่าไกลแค่ไหนมาที่นี่เพื่อมีอะไรกันกับฉัน ก็ไม่รู้สึกซาบซึ้งอะไร”
จี้หลินเขินอายจนจะไม่ไหวแล้ว “คนอย่างคุณนี่มันไร้ยางอาย ถ้อยคำที่ทำให้คนอายคุณยังพูดออกมา!”
“มีอะไรที่พูดออกมาไม่ได้กัน ก็แค่เรื่องจริงเท่านั้น”
พูดจบ ผมก็ชี้ไปที่โทรศัพท์ของเธอ “ถ้าไม่อยากด่า งั้นก็ไม่ต้องโทรหาผมแล้ว”
จี้หลินหยิบโทรศัพท์ขึ้นรับมาแล้วเดินไปอีกฝั่ง นั่งห่างจากเขามาก สุดท้ายก็ถูกทำให้พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง
“นอกจากนี้ ขาของคุณสวยมากจริงๆ ถ้าอยากทำจริงๆ ละก็ จำไว้ว่าเวลามาหาผมให้ใส่ถุงน่อง ผมอยากเพลิดเพลินไปกับขาที่สวยงามของคุณ”
จากนั้น จี้หลินก็กระชับขาของเธอเข้าหากัน คล้ายเขินอาย……
ไม่นาน ลู่ปู้หนานก็กลับมา ทุกคนก็ร้องเพลงต่อ สนุกสนาน มีความสุข
ตอนสี่ทุ่มกว่า พวกเราก็ออกจากคาราโอเกะ กลับถึงโรงแรมที่จี้หลินเข้าพัก
หลังจากที่พวกเธอทั้งสองคนเข้าไปพักในห้องแล้ว ผมเองก็จองห้องที่นี่ไว้หนึ่งห้อง และอยู่ติดกับพวกเธอ
เย็นวันนี้ ถูกกำหนดไว้ว่าเป็นมื้อเย็นที่แสนจะเร่าร้อน
ประมาณครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ก็มีเสียงกริ่งประตูดังขึ้น จากนั้นผมก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู ก็เห็นเงาร่างของหยู่ถิง
เอาแขนทั้งสองข้างออก จากนั้นหยู่ถิงก็เดินผ่านตัวผมเข้าไป เย่อหยิ่งมาก
“ทำไม วันนั้นไม่ไปหาจางหงหวู่เพื่อแก้ปัญหาเหรอ แล้วยังปู้หนานเองก็ทำให้คุณพอใจไม่ได้ จนต้องเรียกฉันมาอยู่ด้วย?”
หยู่ถิงเข้ามาในห้องก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกทิ้ง และถอดรองเท้า ถุงเท้า กางเกง เสื้อกล้ามทั้งหมดถูกออกจนเกลี้ยงทันที ทั้งตัวเหลือแค่เสื้อชั้นในกับกางเกงในตัวจิ๋วเท่านั้น
“ไม่ได้ไปหาหงหวู่ และไม่ใช่ว่าปู้หนานจัดการไม่ได้ ผมแค่กลัวคุณจะหึงหรอก……”
พูดไป ผมก็กอดหยู่ถิงเอาไว้ และยังจูบที่ริมฝีปากสีแดงของเธออย่างอ่อนโยน
จูบที่เร่าร้อน ลิ้นทั้งสองพัวพันกัน ปลุกเร้าไฟแห่งความปรารถนาใจของกันและกัน
เนิ่นนาน ตอนที่ผมกำลังจะถอดชุดชั้นในที่แสนเซ็กซี่ของหยู่ถิง เธอก็หยุดผมไว้ “ฉันอยากอาบน้ำก่อน”
พูดอย่างไม่แยแส เธอก็เข้าไปในห้องน้ำ
“ที่รัก ผมก็อยากอาบน้ำนะ คุณเปิดประตูที พวกเราสองคนมา……”
ไม่ว่าผมจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร เธอก็ไม่เปิดประตู เอาแต่หัวเราะอย่างเดียว เธอแย่มาก เธอจงใจแน่ๆ
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เธอถึงได้ออกมาจากห้องน้ำ พันร่างกายด้วยผ้าเช็ดตัว หน้าอกหน้าใจที่ถูกเปิดไว้ครึ่งหนึ่ง ในระหว่างนั้นเป็นหุบเขาที่เต็มไปด้วยแรงยั่วยวนให้ผู้คนตกตะลึง
“ถิงถิง ทำไมผมถึงได้ชอบคุณขนาดนี้นะ?”
ผมนั่งอยู่บนเตียง หยู่ถิงเดินเข้ามาอยู่ด้านหน้า จากนั้นก็ปลดผ้าเช็ดตัวออก นั่งลงบนขาของผม
ผมรู้สึกได้ถึงมันอย่างชัดเจน บั้นท้ายหยกที่เรียบเนียนอบอุ่นของเธอ ยืดหยุ่นมาก และไม่มีอะไรขวางกั้นทั้งนั้น
“คุณชอบฉัน หรือชอบร่างกายของฉัน?”
ลมหายใจของหยู่ถิง ดวงตาเป็นประกายมองมาที่ผม เต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่หวานฉ่ำ
ยื่นมือเข้าไปในผ้าเช็ดตัวของเธอ ลูบไล้แผ่นหลังเรียบเนียนราวกับหยก “ชอบร่างกายของคุณ แต่ก็ชอบคุณมากกว่า ต่อให้พรุ่งนี้คุณจะกลายเป็นคนแก่ กระทั่งช่วงล่างหย่อนยาน หน้าอกย้อยไปถึงท้องน้อย ผมก็ยังรักคุณมากอยู่ดี”
“น่าเกลียดเกินไปแล้ว ที่คุณพูดมานั้นแค่คิดฉันก็รู้สึกกลัวแล้ว โอ้!”
หยู่ถิงโคลงหัว แล้วส่ายหน้าอย่างแรง เห็นได้ชัดว่าอยากจะโยนภาพเพ้อเจ้อแบบนั้นออกไปจากหัว
และในเวลานี้ ก็มีเสียงกริ่งประตูดังขึ้น
หยู่ถิงลุกขึ้น รวบผมที่เปียกชื้นไปเรื่อยๆ และผมก็ไปเปิดประตู
ผมเปิดประตูห้องออก จากนั้นปู้หนานก็ ‘วูบ’ พุ่งเข้ามาในห้องผม
ทันใดนั้น ก็เด้งตัวขึ้นมา ตรงมาที่ผม แล้วจูบกับผมอย่างเร่าร้อน
หลังจากจูบอย่างดุเดือดไปหลายนาที ลู่ปู้หนานก็เด้งตัวลงมา “พี่เฟิง ฉันอยาก……”
“โอ้? พี่ พี่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไร?!”
ลู่ปู้หนานที่เตรียมจะพูดคำหวาน พูดออกมาได้ครึ่งหนึ่ง จากนั้นเธอก็เจอเข้ากับหยู่ถิงที่นั่งเช็ดผมอยู่ในห้องนั่งเล่น
หยู่ถิงพูด “มานานแล้ว อาบน้ำเสร็จเกือบจะครึ่งชั่วโมงได้แล้ว”
ทันใดนั้น ลู่ปู้หนานก็มุ่ยปากขึ้น “พี่ พี่ไม่รักฉันแล้ว พี่อยู่กับพี่เฟิงทั้งวันฉันไม่ได้กลับมาบ่อยๆ ยังจะมาแย่งฉันอีก”
“ถ้างั้นคุณก็ผิดต่อพี่สาวคุณแล้ว ผมเจอเธอได้ยากกว่าเจอคุณอีก พี่สาวคุณยุ่งอยู่กับบริษัททั้งวัน ไหนเลยจะมีเวลามาเจอผม เอาอย่างนี้ไหม ผมเรียกพี่สาวคุณมาได้ คืนนี้ก็อยู่ด้วยกันกันพร้อมหน้าพร้อมตา?”
ลู่ปู้หนานยิ้ม “ที่จริงแล้วฉันจงใจพูดไปอย่างนั้นเอง พี่สาวของฉันรักฉันที่สุด”
หยู่ถิงยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่พูดอะไร
จากนั้น ลู่ปู้หนานก็ขอไปอาบน้ำก่อน ปล่อยให้ผมกับหยู่ถิงมีพื้นที่ว่าง
แต่หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็โดนหยู่ถิงผลักลงบนเตียงนอน แล้วบังคับถอดเสื้อผ้าเธอออก
“เด็กน้อย กล้าลวนลามพี่สาวเธอ ยิ่งโตยิ่งใจกล้าจริง!”
“พี่ ไม่เอานะ!”
แปบเดียว ลู่ปู้หนานก็โดนหยู่ถิงจับเปลือยจนหมดจด และลู่ปู้หนานเองก็ไม่อยู่เฉยๆ จู่โจมผ้าเช็ดตัวของหยู่ถิงกลับเช่นกัน
บนเตียงตอนนี้มีร่างขาวโพลนอ่อนนุ่มสองร่างอยู่ แต่ละร่างล้วนน่าสัมผัส แต่ละร่างแสนยั่วยวน
ดังนั้น ขณะที่สองพี่น้องกำลังตะลุมบอนกันอย่างเร่าร้อน ผมก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองทิ้ง จากนั้นก็เข้าไปร่วมวงสงครามด้วย
หยู่ถิงจับลู่ปู้หนานไว้ แล้วหันมาเรียกผมทันที “เร็วเข้า ฉันช่วยคุณจับลู่ปู้หนานไว้แล้ว!”
มองก้นน้อยๆ ของลู่ปู้หนานที่ถูกยกขึ้นสูง ผมก็ตอบคำถามไปพลาง และตรงเข้าไปด้านหน้า
หลังจากเสียง ‘ฟู่’ ดังขึ้น ทันใดนั้น ในห้องก็มีเสียงครางอย่างพอใจของหยู่ถิงดังขึ้น…