ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 27 คุณเลินเล่อแบบนี้เสมอเหรอ
ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย – ตอนที่ 27 คุณเลินเล่อแบบนี้เสมอเหรอ
ภาพตรงหน้าคือมือสวยหน้ามอง
ในระยะเผาขน
ถึงขนาดว่าที่รับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นที่จากมือที่คอยเคลียคลอใบหน้าของเธอ
เสี้ยวนาทีที่สูดกลิ่นอายเย็นเข้าปอด ศีรษะก็ร่นถอยหลัง
เป็นเวลาเดียวกันกับที่ดวงตาเปิดออก ภาพของชายหนุ่มสะท้อนขึ้นจากนัยน์ตาดำสนิทราวบ่อน้ำลึก
ดวงตาพร่างพราวฉายแววตื่นตระหนกและระวังตัวอย่างชัดเจน
ป๋อจิ่งชวนเก็บมือกลับเข้ามาอย่างเงียบๆ
“ตื่นแล้ว?”
“คุณ…คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง”
เขาไม่โต้ตอบ ยกยิ้มขึ้นพลางค่อยๆ ลดสายตาไปมองยังใต้ขากรรไกรและใต้…
แววตาสุภาพเป็นที่สุด แต่ทว่าเฉินฝานซิงก็สามารถเห็นสิ่งที่แอบแฝงอยู่จากสีหน้าคลุมเครือ
เธอรีบผุดขึ้นนั่ง
ร่นถอยหลังตามสัญชาตญาณ ร่างตกลงในช่องว่างข้างหลังทันทีจนหงายท้องลงไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
เวลานี้เฉินฝานซิงมีเพียงความเสียใจและระอา
เป็นแบบนี้อีกแล้ว!
ทำไมเธอต้องทำเรื่องขายหน้าต่อหน้าผู้ชายคนนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
การตกลงไปกองบนพื้นห้องไม่ได้เกิดขึ้นตามที่จินตนาการไว้!
ราวกับครั้งแรกที่ทั้งสองได้สัมผัสกัน เธอไม่เพียงแค่ปะทะเข้ากับร่างของเขาเท่านั้นทว่าความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยนี้
ดูเหมือนว่า…
จะชนเข้ากับหัวใจไปด้วยเสียอย่างนั้น
การปะทะที่ทำให้จิตใจไม่สงบแบบนั้นกลับกลายเป็นความรู้สึกแปลกใหม่
เขานิ่งเงียบไม่กี่นาที มองดูความอึดอัดใจและลุกลี้ลุกลนที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของหญิงสาว มุมปากจึงค่อยๆ คลี่ยิ้มขึ้น
“คุณมักจะเลินเล่อแบบนี้เสมอเหรอ” เขาถามด้วยน้ำเสียงน่าฟังตามมาด้วยเสียงกลั้วขำ
“ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน”
เฉินฝานซิงเร่งอธิบายอย่างร้อนรน หลังจากที่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันกว้างขึ้นความอึดอัดใจก็ชัดขึ้นตามกัน
“เป็นแบบนี้เฉพาะอยู่ต่อหน้าผม?”
คำถามตรงๆ ไม่อ้อมค้อมแม้แต่น้อย ทำให้เฉินฝานซิงหันหน้าหนีไม่โต้ตอบ
ป๋อจิ่งชวนหัวเราะเสียงต่ำ “ช่างดีอะไรอย่างนี้”
เฉินฝานซิงหน้าเริ่มขึ้นสี
“คุณ…มาทำอะไรในนี้”
เขากระตุกยิ้มชวนมองกว่าครั้งไหนๆ
“คุณใช้อ่างอาบน้ำผม สวมเสื้อคลุมอาบน้ำผม นอนบนเตียงผม ยังจะถามอีกว่าผมมาทำอะไรที่นี่”
เฉินฝานซิงกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างตกตะลึง หน้าสวยร้อนฉ่าจนแทบไหม นัยน์ตาไม่มีสิ่งใดนอกจากความอึดอัดและประหลาดใจ
“นี่ห้องคุณ?!”
มองปฏิกิริยาของเธอ ความกระจ่างแจ้งจึงปรากฏขึ้นในแววตา เห็นได้ชัดว่านี่คงเป็นผลงานชิ้นโบแดงของใครบางคน
มิน่าล่ะ เมื่อกี้ไหลหรงถึงได้ทำสายตาแปลกๆ
“ถ้าไม่ใช่ล่ะ คุณจะคิดว่าผมตั้งใจเข้ามาเพื่อล่วงเกินคุณ?”
เธอชะงักค้างสายตากวาดไปมาระหว่างเขาทั้งคู่ไปมาสองครั้ง
ขนาดไม่ได้ตั้งใจเข้ามาหายังเสียเปรียบไปขนาดนี้แล้ว แล้วถ้าเขาตั้งใจล่ะ