ซุปเปอร์เจ้าสำราญ - บทที่ 297 นี่ก็คือต้นทุนที่คุณหยิ่งผยองงั้นหรือ?

ในครั้งนี้เขาได้ย้ายหน่วยสายลับทั้งหน่วยมาจากในตระกูล หัวหน้าหน่วยสายลับนิ่งหั้วเฟิง เป็นปรมาจารย์ในรุ่นนี้ ทักษะของเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง และคิดว่าเพียงพอที่จะจัดการกับเด็กขนดกอย่างหลินอิ่งได้แล้ว!

“ดูเหมือนว่า พวกคุณไม่เห็นโลงศพไม่ไม่หลั่งน้ำตา” หลินอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เห็นได้ชัดว่า คนส่วนหนึ่งของตระกูลนิ่ง ดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจกับสถานะของตัวเอง ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสมากนัก

เพิกเฉยต่อความสง่าผ่าเผยของตัวเองในฐานะผู้อาวุโสอย่างสิ้นเชิงเลย

ไม่ต่อสู้อย่างรุนแรงสักครั้ง และสร้างความน่าเชื่อถือ กลัวว่า คนในตระกูลนิ่งแห่งตี้จิงจะมีไม่กี่คนที่จะเห็นผู้อาวุโสคนนี้อยู่ในสายตาเลย

“ในเมื่อคุณไม่ยอมถอนตัว และจะต้องเข้ามาแทรกแซงกับเรื่องภายในของตระกูลนิ่งให้ได้ งั้นก็ทำได้เพียงต้องรุกรานแล้ว!”

นิ่งหั้วเฟิง หัวหน้าของสายลับผู้นี้ จ้องมองไปที่หลินอิ่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและกล่าวว่า

เมื่อคำพูดจบลง ร่างของเขาก็ขยับทันที ทันใดนั้นก็กลายเป็นภาพหลังเงาที่พุ่งเข้ามา และก็รวดเร็วมากราวกับสายฟ้า

ในเวลาเดียวกัน คนอื่นๆ อีกยี่สิบกว่าคนในชุดดำล้วนตอบโต้ โจมตีหลินอิ่งจากทิศทางที่แตกต่างกัน

มีการเยาะเย้ยที่มุมปากของหลินอิ่ง อุ้มมือของเขาและยืนนิ่งกับที่

ทันใดนั้นฮาเดสที่อยู่ข้างๆ เขา ก็เคลื่อนไหวราวกับฟ้าร้อง และทั้งคนก็รีบวิ่งเข้าไปเหมือนเสือที่กำลังลงจากภูเขา ยกมือขึ้นคว้ามัน และคว้าตัวนิ่งหั้วเฟิงที่กำลังวิ่งเข้ามาอยู่

ด้วยเสียงตูม ปังกำปั้นสองคนตัดกัน ระหว่างการปะทะกันดั่งหินเหล็กไฟของหมัด สู้กันจนมีเสียงระเบิดดังอยู่ในท่ามกลางอากาศ

นิ่งหั้วเฟิงก็ไม่ใช่คนธรรมดา หลังจากที่อยู่ใกล้ฮาเดส เขาก็ปล่อยหมัดออกมาเป็นชุดหมัดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ด้วยหมัดและฝ่ามือสลับกันซ้ำๆ เขาก็สามารถแก้การโจมตีของฮาเดสที่หนักหน่วงได้ด้วยพลังอันชาญฉลาดของเขา ในทางกลับกันมันเข้าไปพัวพันกับฮาเดส

เห็นได้ชัดว่า หัวหน้าสายลับคนนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้ฮาเดสเลย แม้แต่ในแง่ของศิลปะการต่อสู้ เขาก็แข็งแกร่งกว่าฮาเดสมาก

จะต้องรู้ว่า ฮาเดสเป็นผู้ยอดฝีมือที่มีพลัง เขาสามารถทุบตีกำแพงทะลุได้ด้วยหมัดเดียว และร่างกายของเขาก็ฝึกจนเกือบจะถึงขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์แล้ว และนิ่งหั้วเฟิงร่างกายผอมโซ แถมยังเล่นงานฮาเดสได้อีกต่างหาก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฝีมือที่ลึกล้ำมากของเขา

และเมื่อฮาเดสและนิ่งหั้วเฟิงกำลังต่อสู้กัน มีสายลับมากกว่ายี่สิบคนเข้ามาใกล้แล้ว บีบลำคอ หมัดงอ ฝ่ามือมีด ขาฝาดและกลอุบายที่ร้ายแรงและเลวร้ายต่างๆ พวกเขาก็โจมตีเข้าไปในจุดสำคัญแต่ละจุดของหลินอิ่งทั้งหมด แต่ไม่มีที่ว่างเหลือเลยสักนิด

ฮะ ฮะ ฮะ

ในช่วงเวลาที่สำคัญนั้น หลินอิ่งก็หันหลังโน้มนิ้วทั้งห้าของเขาออกไป ราวกับจับลมในอากาศ สายลมมีเสียงดัง เห็นเพียงแค่ภาพหลังมือของเขาที่แกว่งไปมาในอากาศ ทำให้ผู้คนที่ดูแล้วตาลายไปหมด

ความพยายามสิบลมหายใจ

เสียงแตกหัก เสียงกระดูกหักก็ดังออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง

ผู้เป็นนายในชุดดำที่เข้ามาโจมตีหลินอิ่งแต่ละคน ล้วนบิดเบี้ยวด้วยกระดูกมือที่หัก บินคว่ำเหมือนว่าว ตกลงสู่พื้นอย่างแรง ทำให้พื้นแตกเป็นชิ้นๆ ล้มลงกับพื้นร้องไห้สะอึกสะอื้นและกรีดร้อง!

การแสดงออกของความเจ็บปวดที่หาที่เปรียบมิได้ปรากฏขึ้นบนพวกเขาแต่ละคน และพวกเขาก็คำรามด้วยเสียงต่ำ

“อื้ อ๊ะ!”

ในฐานะที่เป็นสายลับตระกูลนิ่งที่ได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพ พวกเขาไม่กลัวความเจ็บปวดอย่างแน่นอน และหากความเจ็บปวดนั้นไม่สามารถทนได้ พวกเขาก็จะไม่กรีดร้องออกมาแน่นอน

“คุณ คุณเป็นใครกันแน่? นี่คุณกำลังใช้กลยุทธ์อะไรอยู่เหรอ!”

สายลับของตระกูลนิ่งยี่สิบกว่าคนที่ทรุดตัวนอนลงกับพื้น เกือบจะแสดงความน่ากลัวเหมือนกันอย่างที่ไม่ได้นัดหมายกัน และมองไปที่หลินอิ่งด้วยความไม่น่าเชื่อ

พวกเขาทุกคนต่างก็ตกตะลึงด้วยพลังที่น่ากลัว เมื่อพวกเขาสัมผัสร่างกายของหลินอิ่งในชั่วพริบตา ก็โดนแรงสะเทือนจนกระดูกหักไปหมด กลยุทธ์ทั้งตัวก็หายไปหมด

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลินอิ่งแค่คว้ามันอย่างผ่านๆ และโดนใครก็ตาม ก็จะทำให้กระดูกมือของเขาหัก และการเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมากจนเขามองด้วยตาเปล่าไม่เห็นชัดเจนเหมือนลมกระโชกแรง

กลยุทธ์เหล่านี้ เป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม และคาดเดาไม่ได้

“อะแฮ่ม!”

สายลับของตระกูลนิ่งกลุ่มนี้ยังคงต้องการถามต่อ แต่จู่ๆ ภายในร่างของพวกเขาก็พลิกกลับ ต่างก็อาเจียนเป็นเลือดออกมา และใบหน้าของพวกเขาก็ซีดลง

“นี่ คุณ!”

นิ่งเซวัยนเฝ้าดูฉากนี้ ตะลึง เฝ้าดูการแสดงออกอย่างสบายๆ ของหลินอิ่ง รู้สึกเพียงว่า คนคนนี้ล้ำลึกคาดเดาไม่ถูกเลยจริงๆ!

สายลับของตระกูลนิ่งชุดนี้ ถูกหลินอิ่งกำจัดไปอย่างไม่เสียแรงโดยสิ้นเชิง?

จะต้องรู้ว่า สายลับทุกคนที่อยู่ในสถานที่ มีทักษะที่น่ากลัวที่สามารถต่อสู้กับศัตรูนับร้อยต่อหนึ่งคน!

นิ่งเซวียนได้เห็นมันด้วยตาของเขาเอง ตอนที่เขาทำงานอยู่ในต่างประเทศ เขามีความขัดแย้งกับคุณชายในต่างแดน อีกฝ่ายสั่งกองพันทหารรับจ้างพร้อมปืนและกระสุนจริง ผลคือ เขาก็พึ่งสายลับมากกว่ายี่สิบรายนี้ กำจัดทหารรับจ้างทั้งหมดในกองพัน และโยนพวกเขาลงทะเลให้อาหารฉลามโดยตรง

ด้วยพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ของสายลับ ยังไม่สามารถสู้ได้กับหลินอิ่งเพียงคนเดียวงั้นเหรอ?

หุหุ

ในอีกด้านหนึ่ง การต่อสู้ระหว่างฮาเดสและนิ่งหั้วเฟิงก็สิ้นสุดลงแล้วเช่นกัน ทั้งสองต่อสู้กันอย่างเท่าเทียมกัน โดยดึงแต่ละคนออกจากกันเป็นสิบกว่าเมตร

“หรือว่า? นี่คือพลังลับเหรอ? สามารถใช้พลังลับได้อย่างยอดเยี่ยมขนาดนี้เหรอ?” นิ่งหั้วเฟิงพูดด้วยความตกใจ และมองไปที่กลุ่มสายลับที่นอนอยู่บนพื้นด้วยความไม่น่าเชื่อ

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าของสายลับหน่วยนี้ นิ่งหั้วเฟิงตระหนักดีถึงพลังการต่อสู้ของสายลับเหล่านี้ แต่พวกเขาก็พ่ายแพ้ในท่าเดียวเท่านั้น และแม้แต่ทักษะของหลินอิ่งก็ยังไม่สามารถดูออกได้เลย

ในขณะนี้ เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในใจของเขา

“ประธานหลิน ผู้เฒ่าผู้นี้มีความแข็งแกร่งอยู่เล็กน้อย และผมไม่สามารถเอาชนะเขาได้ในเวลาสั้นๆ” ฮาเดสรายงานว่า

หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย โดยไม่กล่าวโทษฮาเดส

เพราะยังไงก็เป็นถึงตระกูลนิ่งที่เป็นตระกูลอันดับต้นๆ ของตี้จิง และหัวหน้าสายลับในตระกูล ก็ไม่ใช่คนทั่วไป ฮาเดสไม่สามารถกำจัดมันได้ในเวลาสั้นๆ มันก็อยู่ในการคาดการณ์ของเขา

ฮะ

ทันใดนั้นร่างของหลินอิ่งก็พุ่งออกไป ตรงไปที่นิ่งหั้วเฟิงโดยตรง

นิ่งหั้วเฟิงมองด้วยความสยดสยอง ไม่คิดว่าเงาร่างของหลินอิ่งจะเหมือนดั่งกระแสไฟฟ้า เร็วจนเขาตอบสนองกลับมาไม่ทันเลย ในความเร่งรีบ เขาตั้งหลักอยากจะจับตัวหลินอิ่ง

ตูม! ตูม! ตูม!

เงาร่างที่น่าสยดสยองของหลินอิ่งปรากฏตัวต่อหน้านิ่งหั้วเฟิง ต่อยด้วยมือข้างเดียว สามหมัดติดต่อกัน และใช้ทุบตีลงที่หน้าอกของนิ่งหั้วเฟิงอย่างแรง

หลังจากการชกสามหมัด นิ่งหั้วเฟิงก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด และคุกเข่าใต้เท้าหลินอิ่ง ตัวสั่นอย่างรุนแรง ใบหน้าของเขาซีดเซียว

“ผู้ ผู้อาวุโสยกโทษให้ผม ผมสมควรตาย โปรดเมตตาผมด้วยเถอะ!” นิ่งหั้วเฟิงตะโกนอย่างไม่หยุดหย่อน ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

เขาตกตะลึงอย่างมากกับทักษะที่น่ากลัวของหลินอิ่ง และแม้แต่ความกล้าหาญของเขาก็หายไปจนหมด!

ทักษะของหลินอิ่งแข็งแกร่งเกินไป หมัดทั้งสามนี้ เกือบจะฆ่าเขาได้ทันที! หลังจากฝึกฝนมาหลายสิบปี เกือบถูกทุบตีจนสูญเสียไปทั้งหมด!

การแสดงออกของหลินอิ่งปกติ และมองไปที่นิ่งเซวียน

“แค่นี้เหรอ? นี่คือความมั่นใจที่คุณกล้าหยิ่งผยองกับผมเหรอ?”