ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่39ข่าวคราว
ตอนที่39ข่าวคราว
หลังจากเวินซี่ซี่พูดแล้วดวงตากลับจ้องไปที่ของรักของผู้ชายเอามาจับไว้ไม่ปล่อย
“จะไปยุ่งเรื่องคนอื่นทำไมจัดการเรื่องตัวเองให้ได้ก็พอแล้วเป็นอย่างไรบ้างหลินหยางเค้าไม่เลวใช่ไหมอยากลองชิมดูไหมล่ะ”หวงเฟิ่งเสียถาม
เมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนเวินซี่ซี่หน้าแดงด้วยความเขินขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ยังดูมีความสุขกับสิ่งที่อยู่ในมือเธออ้าปากก้มไปตรงระหว่างขาทั้งสองข้างของหลินหยาง
หลินหยางเองก็รู้สึกโล่งสบายหลับตาลงซึมซับความสุข
“หลินหยางนายนิ่งทำไมรีบไปลูบคลำให้เธอสิ”หวงเฟิ่งเสียคอยพูดเตือนอยู่ข้างๆ
มือของหลินหยางวางไว้บนหน้าอกเอิบอิ่มเวินซี่ซี่ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดพอหลินหยางเริ่มขยำไปสักพักเธอหอบหายใจแรงหน้าตาสวยงามนั้นมองไปที่หลินหยาง
หวงเฟิ่งเสียที่มองดูอยู่ข้างๆเป็นเวลานานนั้นดูออกว่าเวินซีซี่ทนไม่ไหวแล้วจากนั้นเธอจึงผลักเวินซี่ซี่ลงบนที่นอนในใจพูดทะเล้นว่า“พี่เวินซี่ซี่นอนบนเตียงสักหน่อยดีไหมคะ”
ดวงตาแฝงด้วยความสดใสมองไปที่หลินหยางเวินซี่ซี่หน้าแดงก่ำด้วยความเขิน
“เมื่อกี้เธอก็พึ่งจะเสร็จภารกิจกับหวงเฟิ่งเสียไปแล้วหนึ่งครั้งเธอยังทำได้อีกหรือ”เวินซี่ซี่พูดเบาๆ
“เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นยังไม่ลองจะรู้ได้อย่างไร”หวงเฟิ่งเสียพูดแล้วเลิกกระโปรงของเวินซี่ซี่ขึ้นเผยให้เห็นของสงวนที่อยู่ข้างใน
แม้ว่าตอนนี้มังกรของหลินหยางจะขยายพองตัวพร้อมที่จะทยานแล้วแต่ว่าการที่ด้านข้างก็ยังมีหวงเฟิ่งเสียมองดูอยู่ทำให้เขาให้เกิดความรู้สึกอายเล็กน้อย“อาจารย์หวงเฟิ่งเสียอาจารย์หันตัวกลับไปก่อนได้ไหม”
“จริงด้วยตอนพวกเธอมีอะไรกันฉันยังไม่ดูเลยเธอยืนมองอยู่ตรงนี้หมายความว่าอย่างไร”เวินซี่ซี่พูดเสริมออกมา
“พี่เวินซี่ซี่พี่จะเอาไม่เอากันแน่พี่ดูสิหลินหยางคึกเหมือนกับม้าถ้าพี่ไม่เอาฉันฉันจะเอาเองแล้วนะหลินหยางยังหนุ่มกำยำถึงแม้ว่าเมื่อกี้จะมีอะไรกับฉันไปแล้วหนึ่งครั้งครั้งที่สองอาจจะทำได้แต่ครั้งที่สามเกรงว่าจะไม่รุนแรงดุเดือดเหมือนสองครั้งก่อนหน้านี้”
พูดแล้วหวงเฟิ่งเสียขยับไปนั่งที่ขอบเตียงถูกเวินซี่ซี่ดึงเบาๆขาสวยๆจึงเผยออกมาให้เห็นทันทีป่าทึบผืนน้อยก็เผยออกมาให้ล่อตาล่อใจอย่างรวดเร็วหวงเฟิ่งเสียมองยั่วยุเวินซี่ซี่หัวเราะเบาๆพูด“เธอไม่เอาจริงๆใช่ไหม”
เวินซี่ซี่มองไปที่หลินหยางของที่อยู่กึ่งกลางหว่างขาทำให้เวินซี่ซี่ตัดสินใจได้จับกระโปรงที่เดิมทีกระโปรงถูกเลิกขึ้นลากออกไปขาสองข้างแยกออกจากกันปิดหน้าที่แดงๆแล้วพูด“หลินหยางมาสิ”
เห็นท่าทางเวินซี่ซี่ที่ยั่วยวนคนหลินหยางก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
เดิมทีร่างกายของหลินหยางดีอยู่แล้วรวมกับการฝึกบทหลงเฟิ่งเจว๋สุขภาพร่างกายยิ่งแข็งแรงกว่าคนทั่วไปมากกว่าเดิมถึงแม้ว่าจะบรรเลงเพลงรักไปกับหวงเฟิ่งเสียแล้วหนึ่งครั้งแต่ว่าสำหรับหลินหยางการดูดเอาพลังชีวิตของหญิงสาวเพื่อฝึกบำเพ็ญฌานมันมีแต่ผลดีทั้งนั้น
เวินซี่ซี่ถูกกดอยู่ใต้ร่างหลินหยางรู้สึกตรงนั้นยิ่งเต็มอิ่มหลับตาลงสบายอย่างอดไม่ได้
หลินหยางโยกตัวอย่างต่อเนื่องเวินซี่ซี่ที่อยู่ใต้ร่างส่งเสียงครางออกมา
หวงเฟิ่งเสียยืนดูอยู่ด้านข้างไฟราคะที่อยู่ในสายตายิ่งร้อนแรงขึ้นมือสอดเข้าไปใต้กระโปรงของตัวเองขยับเข้าออกไม่หยุด
ดวงตาใสแจ๋วของหวงเฟิ่งเสียจ้องไปที่หลินหยางเจ้าหนุ่มคนนี้มีกำลังแรงจริงๆเมื่อกี้ทำอยู่บนตัวเธอราวกับพายุเป็นเวลานานในเวลานี้ยังดูกำลังดุเดือดเหมือนเดิม
เห็นเวินซี่ซี่ที่อยู่ใต้ร่างหลินหยางแสดงออกถึงความพอใจหวงเฟิ่งเสียจึงรู้สึกเสียใจทีหลังเมื่อสักครู่น่าจะอาศัยช่วงที่หวงเฟิ่งเสียลังเลให้หลินหยางจัดการตัวเธอเองอีกสักรอบ
ภายในห้องมีเสียงครางของเวินซี่ซี่สะท้อนออกมาหวงเฟิ่งเสียได้ยินจนหูแดงละอายที่ตนเองเทียบไม่ได้เสียงสูงต่ำที่กดไว้เหมือนกำลังทรมานแต่ว่ากลับเร้าใจคนฟังที่สุด
“พี่เวินซี่ซี่ตอนพี่อยู่กับอาจารย์พี่คงคงไม่เคยครางเสียงสุดแรงแบบนี้มาก่อนใช่ไหม”หวงเฟิ่งเสียหยิบยกเรื่องนี้มาพูด
เวินซี่ซี่หายใจหอบรุนแรงสายตาเป็นประกายวาวเหลือบมองหวงเฟิ่งเสีย“ถ้าพวกเขาเก่งเหมือนหลินหยางแบบนี้ฉันก็จะครางแบบนี้ทุกวันแต่ว่าคนที่เก่งกว่าหลินหยางฉันยังไม่เคยเจอมาก่อนฉันมีอะไรกันกับสามียังไม่เคยครางแบบนี้เลย”
ถูกหลินหยางบริการเอาอกเอาใจหลายครั้งเวินซีซี่จึงพูดต่อเรื่อยๆ“หลินหยางตอนที่นายมีอะไรกันกับอาจารย์หวงเฟิ่งเสียเธอครางแบบไหนหรือ”
“เธออายไหมเนี่ย”พอได้ยินหวงเฟิ่งเสียลามเอาเรื่องตัวเองเข้ามาพูดจึงไม่ยอมแล้วพูดกลับไปบ้าง
เวินซี่ซี่หัวเราะขึ้นมาเบาๆ“ทำไมเธออายหรือถ้าอย่างนั้นพูดให้พี่ฟังสิตอนเธอมีอะไรกันกับหลินหยางเธอครางเสียงแบบไหน”เวินซี่ซี่พูดยั่วยุถามแล้วมองไปที่หวงเฟิ่งเสีย
พอถามหวงเฟิ่งเสียเสร็จเวินซี่ซี่ก็ครางเสียงสูงขึ้นมา
“ฉันเป็นผู้หญิงเรียบร้อย”หวงเฟิ่งเสียพูดหน้าแดงๆ
“เธอเป็นหญิงสาวผู้เรียบร้อย”ถ้าอย่างนั้นเธอยื่นมือไปลูบข้างในกระโปรงเธอทำไมผู้หญิงเรียบร้อยจอมหื่นน่ะสิผู้ชายค่อนข้างชอบแบบนี้กันแหล่ะ“เหวินซี่ซี่ยิ้มเบิกบานแล้วพูดออกมา”
“หลินหยางไม่ต้องไปสงสารเธอทรมานเธอหนักๆเลย”หวงเฟิ่งเสียพูดหน้าแดงๆออกมา
บรรเลงเพลงรักกันแบบนี้อยู่ครึ่งชั่วโมงกว่าคงจะเป็นเพราะหลินหยางใช้พละกำลังมากจนเกินไปรวมทั้งความหนาของเงินที่ได้จึงจัดให้เวินซี่ซี่ที่อยู่บนเตียงเสร็จสมไปถึงสามรอบเธอกำลังนอนหายใจหอบกระชั้นถี่ๆสายตาทั้งสองข้างมองไปที่หลินหยางทำปากพะงาบๆ
มองดูคนมีอะไรกันสดๆยิ่งทำให้หวงเฟิ่งเสียยิ่งทนไม่ไหวฉากที่หลินหยางพึ่งทำกับตัวเองยังอยู่ในสายตาความรู้สึกที่ตรงกลางหว่างขอของตัวเองยังคงอยู่ตอนนี้เห็นเพื่อนถูกหลินหยางทรมานอยู่สายตาแสดงออกให้เห็นถึงความถึงอกถึงใจ
ตอนที่เวินซี่ซี่เสร็จไปอีกรอบในที่สุดหวงเฟิ่งเสียจึงอดใจไม่ได้หายใจหอบกระชั้นถี่พูด“หลินหยางเปลี่ยนมาทำให้ฉันสักหน่อยสิ”
เวินซี่ซี่ที่พยามรวบรวมแรงหายใจหอบถี่พูด“หลินหยางเธอไปป้อนจอมหื่นคนนั้นเถอะ”
หลินหยางได้ยินก็ไม่ได้อยู่เฉยๆรอจนหวงเฟิ่งเสียถอดเสื้อผ้าออกหมดหลินหยางจึงโถมตัวเข้าหาวงเฟิ่งเสียอีกรอบ
หวงเฟิ่งเสียรู้สึกแค่ความเต็มอิ่มส่งผ่านเข้ามาเธอเริ่มยกสะโพกโยกไปมา
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปหลินหยางทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำรักเข้าใส่ในตัวหวงเฟิ่งเสียทั้งสามคนนอนหอบหายใจแรงอยู่บนเตียงใหญ่
หลังจากเวินซี่ซี่พักไปครึ่งชั่วโมงแรงจึงกลับคืนมาสายตาแฝงแววยิ้มมองไปที่หวงเฟิ่งเสียแล้วพูด“เป็นยังไงก่อนหน้านี้หลินหยางบริการเธอชั่วโมงกว่าๆตอนนี้ยังไม่พอใจอีกหรือเธอไม่กลัวว่าหลินหยางจะทำตรงนั้นของเธอให้บานออกกว่าเดิมจนสามีสงสัยว่าเธอมีชู้หรอกหรือ”
“ยัยบ้าเธอทำเหมือนตรงนั้นของเธอไม่หลวมงั้นแหล่ะ”หวงเฟิ่งเสียพูดด้วยความไม่พอใจออกมา
“หลินหยางถ้าฉันยังไม่ได้แต่งงานฉันจะแต่งงานกับเธอแน่นอน”เวินซี่ซี่ซบลงบนตัวหลินหยางปลายนิ้วลูบไล้ที่ตัวหลินหยางไปมาเธอพูดออกมาใจจริง
“เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นมาถ้าอย่างนั้นเธอก็หย่าแล้วมาแต่งกับหลินหยางสิ”หวงเฟิ่งเสียที่อยู่ด้านข้างเสนอไอเดียออกมา
“ถ้าฉันหย่าแล้วมาแต่งกับหลินหยางฉันจะบอกเรื่องเธอกับหลินหยางให้สามีเธอรู้จากนั้นเธอก็มาเป็นเมียน้อยด้วยละกัน”เวินซี่ซี่หัวเราะพูดยิ้มๆ
“ถ้าเธอไม่พูดจะตายไหม”ถ้าเทียบกันแล้วหวงเฟิ่งเสียหน้าบางมากกว่าเวินซี่ซี่มาก
“หลินหยางต่อไปนี้นายมาเที่ยวที่เจิ้นซ่างบ่อยๆนะตอนมาอย่าลืมเรียกอาจารย์ด้วยนะ”เวินซี่ซี่มองไปที่หลินหยาง
“อ้อใช่แล้วหลินหยางเรามาแลกเบอร์โทรศัพท์กัน”หวงเฟิ่งเสียนึกได้ขึ้นมาจึงรีบพูด
ผู้หญิงสองคนกับหลินหยางแลกเบอร์โทรศัพท์กันเมื่อดูเวลาตอนนี้หกโมงกว่าใกล้จะหนึ่งทุ่มเห็นสีท้องฟ้าที่นอกหน้าต่างหกลายเป็นสีดำแล้ว
“หลินหยางวันนี้เธอนอนที่บ้านฉ่ายเจียไหมมันค่ำขนาดนี้แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับก็ได้
“ใช่ๆพรุ่งนี้ค่อยกลับก็ได้”หวงเฟิ่งเสียพูดออกมาแต่สายตาดูมีเลศนัยถ้าคืนนี้หลินหยางอยู่ต่อเผื่อบางทีอาจจะเกิดอะไรขึ้นอีกรอบก็ได้
“ทำอย่างนั้นได้อย่างไรครับที่เจิ้นซ่างคนเยอะถ้าถูกคนอื่นเจอเข้ามันจะส่งผลไม่ดีต่ออาจารย์อีกทั้งผมชินกับการเดินทางตอนกลางคืนอยู่แล้วครับไม่นานก็คงถึงบ้าน”หลินหยางรีบพูด
ได้ยินหลินหยางพูดในใจหวงเฟิ่งเสียจึงรู้สึกขอบคุณตอนแรกเข้าใจว่าหลินหยางเห็นแก่ควาสวยของตัวเองจึงอยากจะอยู่ต่อแต่สุดท้ายคาดไม่ถึงว่าหลินหยางจะนึกถึงชื่อเสียงของเธอด้วย
“ว้าถ้าไม่ใช่เพราะลูกชายฉันอยู่ที่บ้านคุณก็แอบไปบ้านฉันได้บ้านของฉันอยู่ห่างออกไปคนไม่เยอะเท่าไหร่”เวินซี่ซี่ส่ายหัวอย่างเสียดาย
“เธอให้ลูกชายเธอมาอยู่บ้านฉันก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ”
“ไม่เอาหรอกฉันกลัวเธอจะพาลูกฉันเสียคนลูกชายฉันยังซิงอยู่เลย”
“พอเถอะครับค่ำแล้วผมกลับก่อนแล้วกันอ้อใช่แล้วอาจารย์หวงเฟิ่งเสียยาอันนั้นอาจารย์ต้องกินคืนนี้หนึ่งวันกินสองครั้งรอสามีของอาจารย์กลับมาอาจารย์ก็รอเซอร์ไพร์สเขาได้เลยครับ”หลินหยางพูด
ผู้หญิงทั้งสองคนหว่านล้อมให้หลินหยางอยู่ต่อแต่เห็นหลินหยางไม่เปลี่ยนใจทั้งคู่จึงออกมาส่งหลินหยางกลับ
“หลินหยางถ้าถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาบอกฉันด้วยนะ”หวงเฟิ่งเสียพูดตามหลังหลินหยาง
“ได้ครับ”หลินหยางตอบกลับไป
เห็นหลินหยางเดินไปไกลแล้วหวงเฟิ่งเสียผลักผลักตัวของเวินซี่ซี่ที่เหม่อลอยพูด“นี่พี่เป็นอะไรหรือชอบเด็กหนุ่มคนนั้นขึ้นมาจริงๆหรือไง”
“บ้าสิฉันมีลูกชายแล้วยังจะไปมองใครได้อีกพูดไปแล้วถึงฉันจะสนใจเขาเขาจะมาแต่งงานกับฉันหรือไง”เวินซี่ซี่หน้าแดงๆพูด
“ไม่ได้ชอบจริงๆหรือแล้วทำไมหน้าถึงแดงขนาดนี้”หวงเฟิ่งเสียพูดล้อ
คิดถึงเรื่องคืนนี้แล้วก็รู้สึกอายที่สุดเธอน่ะบ้ากามถูกคร่อมชั่วโมงกว่าๆยังไม่พอใจอีกยังอยากจะได้รอบสองไหนบอกฉันมาวันนี้เธอเสร็จไปกี่รอบ
“อะไรเล่าอย่ามาจิกฉันบอกก็ได้”สูดหายใจเข้าแล้วหน้าของหวงเฟิ่งเสียแดงขึ้นมาเล็กน้อยถึงพูดเสียงเบาๆออกมา“ก็แค่สิบครั้ง”
“สิบครั้งหรือฉันเองแค่สี่ครั้งเองนะ”เวินซี่ซี่รู้สึกประหลาดใจมาก
หลินหยางไม่ได้รับรู้สิ่งที่หญิงสาวพูดคุยกันอยู่ข้างหลังเขาเลยในระหว่างที่เขาเดินทางกลับ
อากาศกลางคืนในฤดูร้อนมีลมพัดมาเบาๆแต่คืนนี้ท้องฟ้าสลัวขมุกขมัวดวงดาวส่องประกายวาววับทำให้ท้องฟ้ามีแสงสว่างขึ้นผู้คนในตอนกลางคืนมักจะตื่นตัวและเดินเร็วขึ้นกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว
หลินหยางเดินย่ำลงที่โคลนบนถนนลมพัดเอื่อยๆจิตใจปลอดโปร่งไปเมืองเจียงหลิงครั้งนี้ได้ผลประโยชน์มากมาย
ทั้งไปรักษาให้เซี่ยหลินหลินรวมกับขายยาสามารถหาเงินได้ตั้งห้าแสนและเซี่ยหลินหลินก็ยังสั่งครีมทาแผลลายมูลค่าเป็นล้านอีกเพียงแค่เขาปรุงยาสำเร็จเขาก็จะมีเงินอีกเป็นล้านเข้าสู่บัญชีแถมยังได้เจอหานเหยียนที่ร้านยาสารพัดแค่ต้องดูแลสุขภาพให้เขาดีขึ้นหลินหยางก็จะได้เงินหนึ่งล้าน
เงินเยอะขนาดนี้ถ้าเป็นสมัยก่อนตอนด่อนที่หลินหยางฝึกฌานบทหลงเฟิ่งเจ๋วไม่สำเร็จแค่คิดก็ยังไม่กล้าคิดเลยว่าจะเป็นยังไงนึกดูแล้ววก็จริงอย่างที่คาดไว้คนที่มีศักยภาพเท่านั้นถึงจะเลี้ยงปากเลี้ยงท้องครอบครัวได้
ถนนที่เงียบสงบบนตัวหลินหยางมีบัตรเอทีเอ็มในกระเป๋าสะพายยังมีเงินสดอยู่หนึ่งแสนห้าหมื่นบาทมีความรู้สึกเหมือนกำลังใส่เสื้อผ้าที่งดงามเดินอยู่บนถนน
เขาใช้เวลาเดินราวๆสี่สิบนาทีในแสงสลัวด้านหน้าปรากฎให้เห็นหมู่บ้านวี่หลงหลินหยางรู้สึกดีใจรีบเดินไปทางหมู่บ้าน
ด้านข้างหมู่บ้านล้วนเป็นทุ่งนาช่วงนี้เป็นฤดูกาลเก็บเกี่ยวข้าวโพดเห็นฝักข้าวโพดในสวนข้าวโพดถูกหักออกไปแล้วต้นข้าวโพดถูกถางตัดทำให้หลินหยางรู้ว่าหมู่บ้านวี่หลงเริ่มเก็บเกี่ยวข้าวโพดกันแล้ว