ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่58หญิงสาวแห่งแม่น้ำหลงเหอ

ตอนที่58หญิงสาวแห่งแม่น้ำหลงเหอ

เมื่อได้เห็นกับข้าวทั้งหมดลั่วหยิ่งก็ประหลาดใจแล้วถามไปว่า“พี่หลินหยางทำกับข้าวพวกนี้เองเลยหรอ？”

“อื้มไปล้างมือตรงแม่น้ำก่อนแล้วมาชิมดู”หลินหยางหยิบสบู่ออกมาแล้วไปล้างมือพร้อมกับลั่วหยิ่งเมื่อล้างเสร็จก็เริ่มกินข้าว

“อร่อยจริงๆพี่หลินหยางต่อไปใครได้เป็นเมียพี่นะโครตมีความสุขอ่ะพี่ทั้งทำกับข้าวเป็นวิชาแพทย์ขั้นเทพแถมนวดเก่งอีกต่างหากต่อไปพี่ก็คงจะทำกับข้าวให้เมียพี่แล้วก็นวดให้เมียพี่ชีวิตคงจะแฮปปี้……..”ในขณะที่เธอพูดก็เห็นว่าหลินหยางหน้าบึ้งขึ้นเรื่อยๆก็หยุดพูดแล้วกินข้าวต่อ

จากคำพูดของลั่วหยิ่งหลินหยางทั้งดีใจและเสียใจเขาชี้ไปที่ลั่วหยิ่งแล้วพูดว่า“ที่พูดเนี่ยจะให้พี่เป็นพี่เลี้ยงหรือเป็นผัวแกกันแน่เนี่ย？”

“เดี๋ยวหนูจะให้พี่เป็น……”ลั่วหยิ่งก็พูดเสริมที่หลินหยางได้พูดไปแต่กลับพบสิ่งที่ไม่เหมาะสมจึงไม่ได้พูดต่อแล้วส่งสายตามองลงไป

“อ๊า”ขณะที่หลินหยางเตรียมที่จะพูดต่อเธอก็กรี๊ดขึ้นมา

หลินหยางที่คิดว่าลั่วหยิ่งเป็นคนที่เรียบร้อยเป็นคนที่เสียงไม่ใหญ่แต่เสียงที่ออกมานั้นก็ดังกว่าที่หลินหยางคิดไว้เขากลืนข้าวเข้าไปครึ่งหนึ่งอีกครึ่งค้างไว้ที่ปาก

หลินหยางก็ไม่ได้ติดใจอะไรแล้วพูดว่า“นี่แกร้องทำไม？”

“คนตาย……คนตายอ้า！พี่หลินหยางนั่นศพคนอ่ะ！”ลั่วหยิ่งก็ยิ่งตกใจแล้วชี้ไปในแม่น้ำ

“ศพอะไร？”ขณะที่ยังไม่เข้าใจลั่วหยิ่งหลินหยางก็หันไปที่แม่น้ำก็เห็นว่าตรงฝั่งตะวันตกนั้นมีร่างคนๆหนึ่งลอยอยู่

คนๆนี้เป็นผู้หญิงใส่เสื้อสีดำจากสายตาที่ดีของหลินหยางก็มองเห็นว่าผมของผู้หญิงนั้นลอยกระจายในน้ำและไม่รู้ว่าลอยมานานเท่าไหร่เพราะผิวก็ขาวซีดหมดแล้ว

ถ้าลอยน้ำอย่างนี้ไม่รู้ว่าเป็นหรือตายใครๆเห็นก็ตกใจจึงไม่แปลกที่ลั่วหยิ่งจะร้องออกมาขนาดนั้น

เมื่อเห็นว่าร่างผู้หญิงได้ลอยน้ำเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆหลินหยางก็ขมวดคิ้วมองทันใดนั้นเขาก็ตาเบิกโพลงในช่วงเวลานี้เองเขาได้เห็นว่าที่คิ้วผู้หญิงคนนี้กำลังขมวดอยู่เหมือนกัน

ยังไม่ตายหรอ？หลินหยางได้แต่สงสัยก็มองให้ละเอียดอีกครั้งหน้าของผู้หญิงคนนั้นซีดมากและไม่มีความรู้สึกใดๆ

เมื่อกี้เรามองผิดไปหรอ？หลินหยางก็เกิดคำถามในใจอีกครั้งแต่ก็ตัดสินใจว่าเอาเธอขึ้นมาก่อนค่อยว่ากัน

หลินหยางก็ถอดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจลั่วหยิ่งที่อยู่ข้างๆเพราะกลัวว่าถ้ากางเกงในเปียกแล้วจะรู้สึกรำคาญเขาจึงถอดกางเกงในออกด้วย

ลั่วหยิ่งที่อยู่ข้างๆก็มองหลินหยางที่ยืนแก้ผ้าอยู่ด้านหน้าตัวเองของใหญ่ๆอันนั้นก็ทำให้เธอใจสั่นขึ้นมา

ไม่รอให้ลั่วหยิ่งร้องออกมาหลินหยางก็โดดงไปในแม่น้ำหลงเหอ

ตอนนี้เป็นฤดูร้อนเวลาโดดลงไปในแม่น้ำก็ไม่หนาวเมื่อเห็นผู้หญิงที่ลอยน้ำอยู่หลินหยางจึงว่ายไปอย่างรวดเร็วดึงแขนเธอแล้วลากขึ้นมาที่ชายฝั่ง

เมื่อขึ้นฝั่งหลินหยางก็ใช้แรงดึงผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาจากน้ำก็หาที่ๆเหมาะสมเพื่อให้ผู้หญิงคนนี้นอนลง

ถึงผู้หญิงคนนี้จะหน้าซีดมากและหลับตาแน่นิ่งแต่หลินหยางก็ยังสามารถแยกแยะได้ว่าผู้หญิงคนนี้สวยมากอย่างน้อยก็เรือนร่างของเธอหน้าอกที่นูนและก้นที่งอนนั้นก็สวยจนน่าหลงใหล

เขาได้เดินลมปราณและถ่ายพลังไปที่ผู้หญิงในขณะที่มือทั้งสองข้างแปะอยู่บนด้านหลังน้ำที่อยู่ในตัวผู้หญิงก็ไหลออกมาทางปาก

หลินหยางก็ยังคงเอามือไว้บนหลังของหญิงคนนั้นเมื่อน้ำไหลออกจากปากของผู้หญิงจนหมดหลินหยางก็ประคองผู้หญิงนอนลงแล้วใช้มือทั้งสองข้างถ่ายพลังไปตรงหัวใจ

ลั่วหยิ่งที่อยู่ข้างๆก็มองอย่างกลัวๆและสงสัยถึงทางปากจะไม่กล้าพูดอะไรออกไปแต่สายตาของเธอนั้นก็ได้แต่จับจ้องไปที่ระหว่างขาของหลินหยาง

หลินหยางที่เพิ่งถอดเสื้อผ้าเพื่อช่วยคนแม้แต่กางเกงในก็ไม่ได้ใส่ซึ่งตอนนี้เขาได้แก้ผ้าอยู่ต่อหย้าลั่วหยิ่งก็เห็นว่าของลับของหลินหยางนั้นใหญ่มากใหญ่กว่าที่ตงฟางเยี่ยนเพื่อนตัวเองเคยบอกอีก

เมื่อนึกถึงตอนที่อ่านหนังสือในหอพักตกฟางเยี่ยนเคยอธิบายเรื่องที่ตัวเองเคยเห็นของลับของผู้ชายให้ฟังซึ่งขนาดใหญ่ที่สุดที่เธอเล่ามานั้นยังเล็กกว่าของหลินหยางอีก

ในขนาดที่ลั่วหยิ่งกำลังมองอยู่นั้นหลินหยางก็ยังไม่รู้ตัวเมื่อลมปราณที่นุ่มนวลดั่งเส้นไหมได้ไหลเข้าไปในหัวใจของผู้หญิงอย่างต่อเนื่องสิบนาทีผ่านไปหัวใจของผู้หญิงก็เริ่มเต้นเป็นจังหวะอ่อนๆ

“ได้ผล！”หลินหยางก็ตกใจขณะที่ถ่ายพลังลงไปประมาณสิบนาทีกว่าๆหัวใจของผู้หญิงก็เต้นไม่หยุด

ตอนนี้หลินหยางก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นอ่อนแรงมากถ้าตอนนี้เป็นลมปราณขั้นสองหรือขั้นสามตอนนี้ก็สามารถทำให้ผู้หญิงคนนี้ฟื้นขึ้นมาได้

แต่ตอนนี้เรื่องที่ต้องรีบทำก็คือพาผู้หญิงคนนี้ไปที่บ้านเขาเองเพื่อฝังเข็ม

“เสี่ยวหยิ่งเอาดอกไม้พวกนี้กลับไปส่วนเบ็ดตกปลาของพี่ถ้าสะดวกก็เอากลับไปให้ที่บ้านพี่ด้วยนะเดี๋ยวพี่พาเธอคนนี้กลับไปฝังเข็มที่บ้านก่อนไม่งั้นจะเป็นอันตราย”หลินหยางพูดกำชับ

“โอเคเดี๋ยวหนูจะไปเอาจักรยานมาขนไป”ลั่วหยิ่งก็ตอบรับ

เมื่อได้ยินว่าลั่วหยิ่งตอบรับหลินหยางก็ไม่รอช้าอุ้มผู้หญิงขึ้นมาแล้วรีบเดินไปที่บ้าน

“พี่หลินหยางพี่ยังไม่ได้ใส่กางเกง！”เมื่อลั่วหยิ่งนึกได้ก็ตะโกนบอกทันที

“ชิบหายละ！”เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่กางเกงหลินหยางก็พูดคำหยาบออกมาทันทีรีบเดินไปข้างๆลั่วหยิ่งโดยที่ยังอุ้มผู้หญิงอยู่เขาพูดกับลั่วหยิ่งว่า“เสี่ยวหยิ่งช่วยพี่ใส่กางเกงหน่อยเร็ว”

“หนู……”เมื่อหลินหยางพูดแบบนี้ลั่วหยิ่งก็รู้สึกอึดอัด

“เร็วหน่อยนี่ชีวิตคนนะ”หลินหยางรีบพูดขึ้นมา

เมื่อเห็นผู้หญิงที่ถูกอุ้มอยู่นั้นลั่วหยิ่งก็อดกลั้นความเขินอายไว้เธอบอกกับตัวเองว่าเพื่อช่วยคนแล้วหยิบกางเกงในขึ้นมาเพื่อให้หลินหยางสอดขาเข้าไป

ของลับของหลินหยางนั้นใหญ่มากถึงขนาดที่ว่าเมื่อใส่เข้าไปแล้วยังไปโดนแขนของลั่วหยิ่งความรู้สึกที่เร่าร้อนได้เกิดขึ้นลั่วหยิ่งก็รู้สึกอายจึงรีบใส่กางเกงในให้เขา

“เดี๋ยวเอาเสื้อกลับไปให้ด้วยนะ”หลินหยางก็ไม่คิดจะหยิบเสื้อมาใส่เขาได้อุ้มผู้หญิงคนนั้นแล้วรีบเดินกลับไปที่บ้าน

เมื่อเห็นหลินหยางเดินจากไปลั่วหยิ่งก็นั่งอึ้งอยู่บนพื้นแล้วบ่นออกมาว่า“มันใหญ่มากไม่รู้ว่าถ้าโดนเสียบเข้าไปจะรู้สึกยังไงกันนะ？”

หลินหยางรีบเดินเข้าไปในหมู่บ้านถึงคนในหมู่บ้านยวี่หลงจะไม่เยอะแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีคนอยู่เลย

การที่หลินหยางอุ้มผู้หญิงเข้าหมู่บ้านคนในหมู่บ้านก็เห็นได้ชัดเจน

“หลินหยางคุณอุ้มใครมาน่ะ？”เมื่อเห็นหลินหยางเดินเข้ามาก็มีคำถามมาจากกลุ่มผู้หญิงที่อยู่ไกลๆด้านหน้า

“ตอนที่ผมไปตกปลาที่แม่น้ำหลงเหอก็เห็นเธอคนนี้ลอยน้ำมาเมื่อผมช่วยเธอขึ้นมาก็พบว่ายังหายใจอยู่เลยจะรีบกลับไปช่วยฝังเข็มให้น่ะครับ”หลินหยางตะโกนกลับไป

เมื่อหลินหยางเดินเข้าไปใกล้ๆผู้หญิงกลุ่มนั้นก็ตกใจ“ตายละแม่คุณผิวจะเน่าแล้วน่ากลัวจัง”

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี่ลอยน้ำมานานเท่าไหร่เพราะผิวเธอขาวซีดมากจนบางส่วนบวมเป่งถ้าใครได้เห็นก็ตกใจ

“หลินหยางคุณช่วยชีวิตเธอได้หรอ？อย่าไปหาเรื่องใส่ตัวเลย”เมธินีก็อยู่ในกลุ่มนคนนี้เช่นกันเธอได้เอ่ยถามเมื่อเห็หลินหยางกำลังอุ้มคนที่ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

“ด้วยความเป็นแพทย์ก็ต้องมีจรรยาบรรณของแพทย์เห็นคนตายจะไม่ช่วยได้ยังไงถ้าเกิดมีเรื่องอะไรขึ้นมาพวกคุณช่วยเป็นพยานให้ผมด้วยละกันผมไปก่อนต้องรีบช่วยชีวิตคน”หลินหยางพูดจบก็เดินผ่านผู้หญิงกลุ่มนี้ไปทางด้านในหมู่บ้าน

“หลินหยางคนนี้นี่สุดยอดจริงๆเป็นคนดีมากเมื่อปู่เขาเลย”ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“ใช่มั๊ยล่ะตอนนั้นปู่เขามาตรวจโรคให้เราเขาก็คิดราคาที่ต่ำที่สุดปกติเวลาฉันไปให้ปู่เขาตรวจโรคถ้าเป็นไข้ปกติมากที่สุดก็คิดแปดถึงสิบหยวนราคาปกติก็สามหยวนห้าหยวนก็ได้แล้วพอฉันไปหาหมอที่อื่นก็เสียเงินเกินยี่สิบหยวนน่ะ”ป้าหวางก็พูดขึ้นมา

“เอ้อใช่หลี่อิงฉันได้ยินว่าหลินหยางก็ไปช่วยเธอเก็บข้าวโพดที่หนานหูแล้วเธอตอบแทนเขายังไง？ได้ตอบแทนโดยการสัมผัสร่างกายหรือเปล่า？”ป้าหวางมองไปที่หลี่อิงแล้วพูดออกมา

“ใช่ๆอิงจื่อเธอได้มีอะไรกับหลินหยางหรือเปล่า？”ผู้หญิงในกลุ่มก็พูดขึ้นมา

“บ้าแล้วนี่พูดเรื่องบ้าอะไรกันใครพูดอีกเดี๋ยวจะตบพวกคุณไม่คิดมั่งหรอว่าฉันก็อายุเยอะแล้วจะไปเอากับเด็กหนุ่มๆได้ยังไง！”หลี่อิงก็เริ่มวุ่นวายใจแต่ก็ยังเก็บอาการแล้วแกล้งทำเป็นโมโห

“อายุมากแล้วไงเธอก็ยังไม่แก่นี่แถมยังสวยอีกบางทีหลินหยางอาจจะตาถึงก็ได้นะ”เมธินีก็แซวขึ้นมา“เห็นว่าหลินหยางสามารถช่วยเธอลากข้าวโพดได้เยอะขนาดนั้นเรี่ยวแรงก็คงจะไม่น้อยถ้าเอาแรงนั้นมาใช้กับเธอก็คงจะแรงถึงใจเลยล่ะ”

“นี่หยุดพูดเลยถ้าเธออยากเห็นล่ะก็ลองไปเคาะบ้านเขาตอนดึกๆสิฉันกล้าพูดเลยว่าเขาจะเอากับเธอแน่นอน”หลี่อิงพูดด่าแบบติดตลก

“ฉันว่าหลินหยางนี่ไม่เลวนะทั้งเรียนจบมหาวิทยาลัยเรี่ยวแรงก็เยอะได้ยินมาว่าเขายังไม่มีใครพวกเธอต้องรีบฉวยโอกาสนี้นะถ้าเขามีแฟนเมื่อไหร่ก็จะไม่ได้แอ้มเขาแล้วนะ”ป้าหวางที่อยู่ข้างๆก็แซวขึ้นมา

“ป้าหวางถ้าอยากลองก็ไปลองสิไปคืนนี้เลย”ตอนนี้ทั้งกลุ่มก็พุ่งเป้าไปที่หลี่อิงกับป้าหวางไม่นานก็หัวเราะกันขึ้นมา

เมื่อหลินหยางกลับถึงบ้านก็รีบไปเปิดห้องเดินเข้าไปแล้วนำผู้หญิงนอนบนเตียงของตัวเอง

ผู้หญิงคนนี้ใส่เสื้อแขนสั้นสีดำกางเกงขายาวส่วนรองเท้าก็ไม่รู้ว่าหายไปไหน

เนื่องจากลอยน้ำมาเป็นเวลานานผิวของเธอก็ขาวซีดดูแล้วน่ากลัวมากหน้าซีดเหมือนไม่มีเลือดไหลเวียนแต่ก็ยังสามารถเห็นส่วนที่งดงามของเธอคนนี้ได้คิ้วที่ยาวสวยงามใบหน้าที่เรียวยาวที่ชวนให้หลงใหล

ผู้หญิงคนนี้มีหุ่นที่ดีมากเธอมีหน้าอกที่ใหญ่ทรวงอกที่อวบอิ่มราวกับมีพลังดึงดูดมีเอวที่สวยเซ็กซี่มีปั้นท้ายที่โค้งงอนซึ่งดูรวมๆแล้วสวยงามมากถ้าตอนนี้ผิวไม่ซีดก็ถือเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก

เนื่องจากว่าต้องฝังเข็มหลินหยางจึงต้องถอดเสื้อเธอออกตอนที่ถอดเสื้อนั้นหลินหยางก็สังเกตว่ายกทรงของเธอคนนี้นั้นบางจนสามารถเห็นสิ่งที่อยู่ใต้เนื้อผ้านั้นได้

เมื่อถอดเสื้อเธอออกหลินหยางก็ถอดยกทรงออกด้วยทรวงอกที่ขาวดั่งหิมะก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

หลินหยางก็ถอดกางเกงและกางเกงในของเธอออกทั้งหมดหลินหยางก็ได้เห็นร่างกายทุกส่วนของผู้หญิงคนนี้อย่างชัดเจน

เมื่อเห็นเรือนร่างที่งดงามของเธอคนนี้หลินหยางก็รู้สึกสงสัยถึงผิวผู้หญิงคนนี้จะบวมเป่งเพราะลอยอยู่บนน้ำแต่ร่างกายก็ยังมีน้ำมีนวลมีเสน่ห์มากซึ่งถือว่าเป็นคนที่สุขภาพดีมากผู้หญิงแบบนี้มาอยู่ในแม่น้ำได้ยังไง