ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่71อยู่กับฉันก็ได้นะ
ตอนที่71อยู่กับฉันก็ได้นะ
“หลินหยางเดี๋ยวฉันช่วยเธอเอง”น้าจางพูดขึ้นเมื่อเห็นหลินหยางเดินไปยังห้องครัว
เมื่อเปิดไฟที่ห้องครัวก็เห็นหลินหยางกำลังหั่นไก่อย่างคล่องแคล่วพอจางฟางเข้าครัวมาก็เริ่มช่วยล้างผัก
“หลินหยางเธอนี้เก่งจริงๆนะอายุแค่นี้ก็ทำงานหาเงินได้เยอะขนาดนี้แล้วรายได้ต่อวันก็หลานล้านแล้ว”จางฟางยิ้ม
“ฉันโชคดีมากกว่า”ใครๆก็ชอบเงินกันทั้งนั้นไม่เว้นแม้แต่หลินหยางวันนี้หาเงินได้เยอะถึงแม้ว่าเงินยังไม่เข้าบัญชีแต่ยังไงก็ไม่หายไปไหนแน่
ขณะที่ในใจของหลินหยางกำลังดีใจอยู่นั้นเสียงแมสเซสก็ดังขึ้นหลินหยางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูที่แท้ก็เป็นข้อความเตือนจากธนาคารว่ายอดเงินเข้าบัญชีหนึ่งล้านห้าแสนบาท！
หลังจากนั้นก็มีอีกหนึ่งข้อความที่เข้ามาหลินหยางเห็นว่าเป็นข้อความจากหารซิ่นก็เปิดอ่าน“หมอเทวดาหารโอนเงินให้แล้วนะว่างๆไว้นัดทานข้าวกัน”
หลินหยางอ่านยิ้มๆแล้วตอบกลับว่าได้รับแล้วและเก็บโทรศัพท์ลง
“วันนี้ตอนที่เธอชาวยรักษาคุณฉีเธอแกล้งอะไรเขาหรอฉันเห็นกางเกงในของหล่อนเปียกเหมือนกับพึ่งซักมา”จางฟางถามหลินหยางอย่างสงสัย
“ถามอะไรหน่ะฉันจะไปทำอะไรเขาไม่ได้ทำอะไรเลย”หลินหยางตอบแบบขอไปที
“ไม่ได้ทำอะไรเลยหรอตอนนั้นเธอแค่นวดหน้าอกให้ฉันฉันก็จะเสียวจนจะทนไม่ไหวแล้วครั้งนี้เธอต้องทำอะไรมากกว่านั้นแน่นอน”จางฟางพูดสวนกลับแบบยิ้มๆ
“มันเป็นหนึ่งในขั้นตอนของการรักษาฉันก็ไม่ได้เจตนาจะทำ”หลินหยางตอบ
“จะบอกว่ามันมีเหตุผลว่างั้นใช่ล่ะหลินหยางครีมกระวานที่เธอว่ามันใช้เพื่ออะไรหรอทำไมหล่อนถึงอยากจะลองเพื่อดูผลลัพธ์ของมัน”จางฟางนึกขึ้นได้จึงถามหลินหยางขึ้นมา
หลินหยางฟังแล้วก็ตกใจยิ้มแล้วตอบกลับจางฟางไปว่า“ทำไมหรอเซี่ยหลินหลินพูดกับเธอว่าไงบ้างหล่ะ”
“เซี่ยหลินหลินแค่บอกว่าเย็นนี้ให้ฉันอยู่ทดลองใช้ครีมที่เธอเตรียมไว้ชื่อครีมกระวานอย่างอื่น….ก็ไม่ได้บอกอะไร”จางฟางตอบ
หลินหยางได้ยินดังนั้นก็แอบยิ้มอยู่ในใจเขยิบเข้าไปพูดใกล้ๆหูหล่อนว่า“ครีมกระวานหน่ะหรอมันจะทำให้จุดสีเข้มๆของเธอกลับมามีสีชมพูราวกับเด็กสาวอายุสิบต้นๆเลยหล่ะ”
“จุดที่สีเข้มๆ?”จางฟางพึ่งจะคิดออกว่าจุดสีเข้มๆนั้นที่หลินหยางพูดคือจุดตรงไหนหน้าหล่อนเริ่มแดงขึ้นแล้วพูดว่า“ทำไมเธอถึงคิดจะทำครีมอะไรแบบนี้ไม่อายหรอ”
“ทำไมหล่ะเธอไม่อยากลองหรอไม่อยากให้ตรงนั้นของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อแบบที่สามีเธอชอบหรอ”หลินหยางหัวเพราะแบบมีเลศนัย
จางฟางพูดไม่ออกโกรธและมองหลินหยางตอบอย่างไม่พอใจว่า“ทำไมเธอจะว่าว่าตรงนั้นของฉันดำหรอตอนเธอลิ้มรสตอนนั้นก็ไม่เห็นพูดอะไรหนิ”
โดนจางฟางตอกกลับหลินหยางหัวเราะแล้วตอบว่า“ฉันจะไปรังเกียจน้าจางได้ยังไงหล่ะถึงจะดำแต่มันก็มีกลิ่นที่คุ้นเคยก็ไม่ได้หมายความว่าฉันรังเกียจเธอแค่อยากให้ลองผลลัพธ์ที่ได้ของครีมกระวานถ้าหากผลออกมาดีถึงตอนนั้นเซี่ยหลินหลินคงเตรียมตัวทำออกขายแน่นอน”
“ก็ได้เหตุผลฟังขึ้น”จางฟางพูดในใจก็เฝ้ารอคอยทำการทดลองครีมใครหล่ะจะไม่อยากเปลี่ยนให้ตัวเองดูเด็กขึ้น
เนื่องจากร่างกายของจางเหย่ยังต้องดูแลเพื่อทำการฟื้นฟูให้ดีขึ้นครั้งนี้หลินหยางเลยเตรียมที่จะเพิ่มตัวยาให้มากขึ้นจะมีสมุนไพรที่เพิ่มผลการรักษาหลินหยางโยนตัวยาเหล่านั้นลงในหม้อต้มยาหั่นไก่ตัวเมียเทลงหม้อต้มยาพร้อมกัน
หลินหยางเปิดแก๊สวางหม้อสีดำไว้บนเตาเอาปลาใส่ลงไปในหม้อ
“หลินหยางเธอมีอะไรกับผู้หญิงที่อยู่ในบ้านคนนั้นหรือเปล่า”จางฟางที่กำลังช่วยล้างผักถามขึ้น
“มีที่ไหนหล่ะฉันไม่ได้เป็นคนแบบนั้นสักหน่อย”หลินหยางรีบพูดแสดงความบริสุทธิ์ให้กับตนเอง
“แน่ใจหรอผู้หญิงคนนั้นหน้าตาก็ไม่เลวนะถึงแม้ว่าผิวหนังจะไม่ค่อยดีเท่าไรแต่โดยรวมก็ถือว่าดูดีเธอทนไหวหรอ”จางฟางถามอย่างยิ้มๆ
ช่วงเวลาพลบค่ำผิวหนังของหญิงสาวที่เป็นแผลพุพองก็ฟื้นฟูดีขึ้นมากแล้วโดยรวมอาการของจางเหย่ก็ดีขึ้นมากแล้วเริ่มกลับมามีใบหน้าที่สวยสดเหมือนเดิมแล้วหญิงสาวที่สวยหยดย้อยหลบอยู่ในบ้านจางฟางอดคิดไม่ได้ว่าเขาทั้งสองคนไม่มีอะไรกัน
“ผมว่าน้าจางก็สวยเหมือนกันนะเอางี้เรามาเริ่มบรรเลงเพลงรักบนเตียงกันเลยดีกว่า”หลินหยางหัวเราะอย่างมีเลศนัย
“จะบ้าหรอรีบไส่หัวไปเลยนะ”จางฟางต่อว่าหลินหยางอย่างยิ้มๆแม้ว่าปากจะทำเป็นบอกปฏิเสธแต่ในหัวสมองนั้นกลับคิดถึงภาพช่วงเวลาที่มีอะไรกันกับหลินหยางบนรถวันนั้นคิดถึงความเร่าร้อนของหลินหยางหัวใจของจางฟางเต้นระรัวขึ้นมา
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆไก่ตุ๋นยาหม้อนั้นยังคงต้องใช้เวลาอักสักพักหลินหยางทำปลาเสร็จก็ผัดมันฝรั่งหนึ่งจานกับผักเต้าหู้อีกหนึ่งอย่าง
กลิ่นหอมๆของกับข้าวทำให้จางฟางยิ้มแล้วพูดว่า“หอมมากเลยยยยหลินหยางใครได้แต่งงานกับเธอนี้คงมีคามสุขน่าดูเนอะ”จางฟางพูดสามีแบบนี้คงหาที่ไหนไม่ได้แล้ว
“เธอก็ว่าไปนั้นถ้าฉันดีจริงคงมีแฟนไปนานแล้ว”หลินหยางตอบ
“ไม่ต้องรีบถ้าเธอตั้งใจหาต้องมีผู้หญิงหลายคนยอมเป็นแฟนเธอแน่ๆ”จางฟางพูดชี้นำหลินหยาง
เซี่ยหลินหลินกับลั่วหยิ่งก็โดนกลิ่นอาหารของหลินหยางดึงดูดให้เข้าไปที่ห้องครัวทั้งคู่เข้ามาก็เห็นหลินหยางกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าวอยู่
“โหหหหหลินหยางนี่เธอจบจากโรงเรียนสอนทำอาหารมาหรือปล่าเนี่ย”เซี่ยหลินหลินถามอย่างตะลึง
“ฮ่าๆๆ”หลินหยางหัวเพราะแต่ไม่ได้ตอบอะไร
หลินหยางบอกว่าอาหารใกล้เสร็จแล้วแหละเซี่ยหลินหลินและลั่วหยิ่งก็ยิ่งน้ำลายไหลรีบวิ่งไปนั่งที่โต๊ะรอหลินหยางเสริอาหารพอผัดกับข้าวเสร็จหลินหยางก็จัดการไก่ตุ๋นต่อ
ประมาณสิบนาทีผ่านไปหลินหยางก็ดับแก๊สหม้อไก่ตุ๋นแล้วเสริฟอาหารบนโต๊ะทีละอย่างบนโต๊ะมีทั้งหมดห้าคนมีกับข้าวสี่อย่างน้ำแกงหนึ่งอย่างนับว่าไม่เลวทีเดียว
“จางฟางเธอกินอันนี้สิ”หลินหยางคีบเนื้อปลาและเนื้อไก่ที่ผสมยาบำรุงให้กับจางฟาง“กินสิข้างในมียาจีนอยู่น้ำแกงก็ซดให้หมดนะมันบำรุงได้ดีเลยหล่ะ”
จางฟางพยักหน้าตอบรับในใจก็รู้สึกดีใจมองมาที่หลินหยางด้วยแววตาซาบซึ้งกี่ปีมาแล้วตั้งแต่สามีของตัวเองเสียชีวิตไปนี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้ชายมาดูแลเอาใจใส่เขาอย่างนี้
อาหารที่หลินหยางทำรสชาติดีมากและก็เป็นคนกันเองทั้งนั้นกินข้าวกันอย่างครึกครื้นไม่นานกับข้าวบนโต๊ะก็ทานกันจนเกลี้ยงจาน
เซี่ยหลินหลินลูบท้องแล้วพูดว่า“อิ่มจะแย่อยู่แล้วหลินหยางถ้ามีโอกาสฉันจะเลียงดูเธอแน่นอนเธอแค่รับผิดชอบทำอาหารให้ฉันก็พอ”
“โอเคแต่ว่าเลี้ยงดูผมก็ต้องให้เงินผมด้วยนะ”ปถาณตอบอย่างขำขัน
“ไม่มีปัญหาฉันให้เธอเดือนละหนึ่งร้อยกินอยู่ฟรีเป็นไง”เซี่ยหลินหลินแซวตอบ
“หนึ่งร้อยหรอมันเยอะไปนะผมใช้ไม่หมดหรอก”หลินหยางตอบกลับ
“ฮ่าๆๆๆ”คนฟังหัวเราะกันยกใหญ่
ทุกคนอยู่คุยต่อกันอีกสักพักหลินหยางหันไปเห็นสายตาของจางเหย่ค่อนข้างเหนื่อยเพลียแล้วเลยประคองเขาไปทางห้องน้ำให้หล่อนเตรียมตัวนอน
พอหลินหยางทำท่าจะเดินออกจากห้องจางเหย่ก็ดึงมือหลินหยางเอาไว้หลินหยางหันกลับไปยิ้มแล้วพูดว่า“ทำไมหรอคนสวยคืนนี้อยากให้ผมอยู่เป็นเพื่อนหรอ”
“จะบ้าหรอแค่อยากจะขอบคุณเธอแต่ตอนนี้ฉันไม่อยากพูดล่ะ”จางเหย่พูดกับหลินหยาง
“ขอบคุณเรื่องอะไรหรอพักผ่อนเยอะๆนะ”หลินหยางยิ้ม
“นั่นสิคืนนี้เธอนอนที่ไหน”จางเหย่ถาม
“อ่อ”หลินหยางนิ่งไปพักนึงยิ้มแล้วตอบว่า“ฉันนอนบนโซฟาที่ห้องรับแขกหน่ะ”
“ถ้าเธอไม่มีที่นอนก็มานอนเป็นเพื่อนฉันก็ได้นะเตียงนี้ก็ค่อนข้างใหญ่แต่เธอห้ามทำอะไรฉันนะ”จางเหย่กัดปากตอบ
“ฮ่าๆๆถึงเวลานั้นค่อยว่ากัน”หลินหยางจับแก้มของจางเหย่ไม่รอให้จางเหย่โต้ตอบก็วิ่งออกจากห้องไป
มองหลินหยางที่เดินลับหลังออกไปแววตาของจางเหย่ดูเคลิ้มเคลิ้มล่องลอยหลินหยางเป็นผู้ชายที่อายุน้อยกว่าตนมากทำไมตนเองถึงมีความรู้สึกแบบนี้กับเขาได้
“พวกเธอคุยกันไปก่อนนะฉันไปนวดให้เสี่ยวหยิ่งก่อนเขานั่งมาทั้งวันล่ะคงเหนื่อยแย่”หลินหยางพูดจบก็เดินเข้าห้องลั่วหยิ่งไปจางฟางมองตามด้วยสายตาสงสัย
“พี่หลินหยางพวกเข้ายังอยู่ข้างนอกมันจะสะดวกหรอ”ลั่วหยิ่งถามเบาๆ
“พวกเขาไม่เห็นหรอกเธอสบายใจได้”หลินหยางปิดประตูและลงกลอนพูดกับลั่วหยิ่งว่า“ขึ้นเตียงเถอะ”
แม้ว่าก่อนหน้านี้จะเคยโดนนวดมาแล้วหลายครั้งแต่การถอดเสื้อป้าต่อหน้าเธอลั่วหยางก็ยังคงอายจนหน้าแดงอยู่
หลังจากถอดเสื้อผ้าจนหมดแล้วลั่วหยิ่งก็นอนลงบนเตียงรอหลินหยางมานวด
มองดูรูปร่างของลั่วหยิ่งหลินหยางพยายามเก็บงำความรู้สึกไว้และเริ่มนวดลั่วหยิ่งอย่างเบามือ
“พี่หลินหยางคะฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยเนื้อตัวยังสกปรก”ลั่วหยิ่งลุกขึ้นมานั่งแล้วพูดกับหลินหยาง
“ไม่เป็นไรนวดแปปเดียวก็ได้เธอนอนลงเถอะ”หลินหยางประคองลั่วหยิ่งให้นอนลงมือข้างนึงก็จับเนินอกของลั่วหยิ่งอย่างไม่รู้ตัวรู้สึกภถึงความนุ่มๆนิ่มๆของเนินอกนั้น
ลั่วหยิ่งอายหน้าแดงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะเคยโดนหลินหยางจับคลำหน้าอกมาก่อนแล้วนั้นเป็นตอนที่กำลังทำการนวดอยู่แต่ตอนนี้เป็นการจับแบบตรงๆหรือว่าเขาเจตนาที่จะทำอะไรฉันหรือคิดว่าฉันง่ายกันนะ
ในสมองคิดไปต่างๆนาๆลั่วหยิ่งนอนบนเตียงในใจก็เต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ
หลินหยางไม่หยุดมือไม่นานก็เลื่อนลงไปจับอยู่ที่เรียวขาของลั่วหยิ่งโดนหลินหยางนวดติดต่อกันมาหลายครั้งร่างกายของลั่วหยิ่งดูเหมือนจะไวต่อความรู้สึกพอหลินหยางนวดบริเวณต้นขาของหล่อนลั่วหยิ่งก็รู้สึกเสียวสั่นสะท้านไปทั้งตัว
มือของหลินหยางนวดไปเรื่อยๆจนไปสัมผัสเข้าถึงเนื้อนุ่มๆสองก้อนของลั่วหยิ่งแม้ว่าตอนนี้ลั่วหยิ่งอยากจะกำจัดความอ่อนล้าของตนแต่ก็รู้สึกอายยิ่งนัก
ตอนที่หลินหยางนวดเค้นบริเวณหน้าอกก็เกิดความรู้สึกหวาบหวามขึ้นจนลั่วหยิ่งทนไม่ไหวไม่นานร่างกายอันอ่อนปวกเปียกก็นอนอยู่บนเตียงปากเผยอบ้างหุบบ้างบางทีก็มีเสียงร้องครางออกมา
หลินหยางกระตุ้นอารมณ์ต่อไปไม่หยุดนวดหน้าอกของลั่วหยิ่งจนเริ่มรู้สึกว่าร่างกายของตนเองเริ่มเกร็งแต่เขาเองก็พยายามข่มใจตัวเอง
พอหลินหยางนวดเสร็จเสียงครางของลั่วหยิ่งก็เริ่มหยุดลงใบหน้ารูปไข่แก้มสีแดงระเรื่อหันไปมองหลินหยางผู้ซึ่งเป็นคนทำให้เขากลับมารู้สึกเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง
มีน้ำหล่อลื่นใสๆไหลออกมายิ่งทำให้ลั่วหยิ่งเขินอายมากขึ้นหากระดาษมาซับให้สะอาดใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับหลินหยางบอกลาเซี่ยหลินหลินกับจางฟางแล้วก็รีบกลับบ้านอาบน้ำทันที
พอหลินหยางเดินออกมาแล้วจางฟางก็มองหลินหยางด้วยความสงสัยแล้วถามว่า“หลินหยางเธอทำอะไรเด็กสาวคนนั้นทำไมท่าทางเหมือนถูกลวนลาม”
“บอกความจริงมานะ”เซี่ยหลินหลินพูดเสริมอยู่ข้างๆ
“จะบ้าหรอผมจะทำอะไรได้ก็แค่นวดผ่อนคลายให้หล่อนก็เท่านั้น”หลินหยางอธิบาย
“แน่ใจหรอตอนที่เธอนวดให้ฉันมันก็เป็นเรท18+อยู่นะครั้งนี้นายก็…..”เซี่ยหลินหลินมองหลินหยางอย่างสงสัย
“ช่างเถอะผมไม่อยากเถียงกับพวกเธอแล้วทองแท้ย่อมไม่แพ้ไฟ”หลินหยางยิ้ม
“เอาหล่ะไม่ทะเลาะกับเธอล่ะเอาครีมกระวานของเธอออกมาแนะนำพวกฉันหน่อยสิ”เซี่ยหลินหลินบอก
ฟังเซี่ยหลินหลินพูดแบบนั้นแล้วจางฟางก็หน้าแดงขึ้นมาก่อนหน้านี้ได้ฟังคุณสมบัติของครีมกระวานนั้นจากปากของหลินหยางแค่คิดก็อายแล้ว
หลินหยางหยิบกระปุกครีมออกมาพอเห็นหลินหยางใช้ขวดน้ำดื่มมาทำเป็นขวดครีมแล้วเซี่ยหลินหลินกับจางฟางก็พูดอะไรไม่ออกทันที