ซูเปอร์หมอเข็ม/หมอเข็มยอดฝีมือ（NC25+） - ตอนที่74ผลลัพธ์ของยานั้นไม่เลว
ตอนที่74ผลลัพธ์ของยานั้นไม่เลว
“ไม่เคยลิ้มลองรสชาติของผู้หญิงมาก่อนหรองั้นวันนี้อยากจะลองรสชาติพี่เหย่ก่อนไหม”จางเยว่มองหลินหยางแล้วพูดเบาๆแววตาแห่งความปรารถนานั้นมิอาจปิดบังไว้ได้
หลินหยางอยากจะตอบตกลงแต่นึกขึ้นได้ว่าร่างกายของจางเหย่ยังไม่ฟื้นตัวผิวหนังก็ยังไม่สมบูรณ์เท่าที่ควรหากมีกิจกรรมที่หักโหมล่ะก็กลัวว่าร่างกายเธอจะได้รับบาดเจ็บจำใจต้องดับไฟราคะนี้เอาไว้ก่อนและบอกกับจางเหย่ที่ข้างหูว่า“พี่เหย่ร่างกายของพี่ยังไม่ฟื้นตัวถ้าคืนนี้ฉันทนไม่ไหวหลวมตัวมีอะไรกับเธอไปมันจะไม่ดีกับร่างกายของเธอเองร่างกายของเธอยังไม่พร้อม”
คำพูดของหลินหยางทำให้ในใจของจางเหย่ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเดิมทีคิดว่าหลินหยางาจะมีอะไรกับเขาอย่างไม่ลังเลคิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะพูดด้วยความเป็นห่วงเขาขนาดนี้แต่ก่อนหล่อนเป็นหญิงสาวที่เข้มแข็งแข็งแกร่งตอนนี้เลยจำเป็นต้องหักหามใจ
“หลินหยางขอบคุณนะ”หัวของจางเหย่ซุกอยู่บนหน้าอกของหลินหยางพร้อมกับพูดเสียงเบาว่า“ถ้าเธอออยากจะมีอะไรกับฉันก็ได้ฉันไม่กลัวหรอก”
“เป็นหมอจะไม่รับผิดชอบคนไข้ของตัวเองได้ยังไงหล่ะ”หลินหยางส่ายหน้าเลื่อนมือลงต่ำและสัมผัสได้ถึงน้ำหล่อลื่นไหลออกมาหลินหยางยิ้มอย่างมีเลศนัยและถามว่า“เธอมีอารมณ์แล้วใช่ไหม”
“เป็นเพราะเธอนั้นแหล่ะถ้าก่อนหน้านี้เธอไม่ล้อเล่นกับคนอื่นก่อนฉันจะกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง”จางเหย่ตอบอย่างหน้าแดง
หลินหยางไม่หยุดมือกระซิบที่ข้างหูของจางเหย่ว่า“ถึงจะทำอะไรกันไม่ได้แต่ฉันใช้มือช่วยเธอได้นะ”
หลังจากนั้นจางเหย่เริ่มทนไม่ไหวจนร้องครางออกมาริมฝีปากสีแดงเผยอเล็กน้อยเคลิ้มจนหลับตาพริ้ม
หลินหยางฝึกวิชามังกรบินหงส์เหินสำเร็จแล้วทำให้ร่างกายของเขามีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามอย่างมากจางเหย่ร้องครางเสียงดังออกมาทั้งสองโอบกระชับร่างกายเข้าหากันมือสอดประสานเข้ากับมือของหลินหยางสุดท้ายก็นอนอ่อนปวกเปียกหมดแรงอยู่บนเตียง
“เป็นยังไงบ้างสบายไหม”หลินหยางถามอย่างยิ้มๆ
“อืมม”จางเหย่กอดหลินหยางศีรษะซุกอยู่บนหน้าอกของหลินหยาง
“เหนื่อยแล้วก็รีบพักผ่อนเถอะร่างกายของเธอตอนนี้ต้องพักผ่อนเยอะๆ”หลินหยางลูบหลังของจางเหย่มองดูสาวงามที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาหลินหยางใจยังหวิวๆอยู่
“ฉันช่วยเธอเอง”จางเหย่ใช้มือลูบคลำไม่หยุดรูดขึ้นลงไม่หยุด
“ไม่เป็นไรถ้าเธออยากจะช่วยฉันก็พักผ่อนซะรอเธอหายดีแล้วค่อยช่วยก็ได้”หลินหยางพูดด้วยความอ่อนโยน
“เธอไปเถอะคงอีกไม่นานหรอก”จางเหย่ตอบหย่างหน้าแดง
“งั้นเธอก็พักผ่อนซะฉันไม่กวนเธอแล้ว”หลินหยางจะลงจากเตียงก็โดนจางเหย่ฉุดรั้งไว้
“อยู่เป็นเพื่อนฉันเถอะนะ”จางเหย่พูดสีหน้าน่าสงสารทำให้หลินหยางไม่กล้าปฏิเสธ
“ก็ได้”หลินหยางกอดสาวงามไว้ในอ้อมอกพอได้กลิ่นหอมๆกายของหล่อนใจก็ยิ่งเต้นระรัวขึ้นอีกครั้งพยายามระงับไฟราคะในใจนั้นวิชามังกรบินเหินหงส์ในตัวอยากจะระงับไฟราคะนั้นจางเหย่ยิ่งกอดหลินหยางแน่นขึ้น
สัมผัสถึงร่างกายอันเพรียวบางของจางเหย่หลินหยางคิดในใจว่าผู้หญิงคนนั้นช่างมีเสน่ห์ยั่วยวนเหลือเกินหลินหยางสะบัดหน้าให้ความคิดเหล่านั้นมันออกไปทำได้เพียงกอดจางเหย่เท่านั้น
ประมาณยี่สิบนาทีจางเหย่ทนไม่ไหวพล้อยหลับไปลมหายใจค่อยๆกลับไปเป็นปกติหลินหยางส่ายหน้าและยิ้มอย่างขมขื่นค่อยๆย่องลงจากเตียงกลับไปนอนบนโซฟาที่ห้องกลาง
ผ่านไปไม่นานโทรศัพท์มือถือของหลินหยางก็ดังขึ้นหลินหยางหยิบขึ้นมาดูที่แท้ก็คือจางฟางส่งข้อความมานั้นเองพอเปิดดูข้อความส่งมาว่า“นอนหรือยัง”สามคำ
“ยังไม่นอนมีอะไรหรอ”หลินหยางตอบกลับไป
สักพักหลินหยางก็ได้รับข้อความจากจางฟางว่า“ถ้าเธอว่างมานั่งเล่นที่ห้องฉันสิ”
นี่ก็สามทุ่มยี่สิบกว่าแล้วเซี่ยหลินหลินควจจะนอนหลับแล้วหลินหยางใส่บ็อกซอร์เดินไปที่ห้องฝั่งตะวันออกเคาะประตูและเดินเข้าไปในห้องหลังจากเข้าไปแล้วหลินหยางยังไม่ได้เปิดไฟปิดประตูเรียบร้อยแล้วเดินตรงขึ้นไปนอนบนเตียง“จางฟางเธอคิดถึงฉันแล้วหรอ”หลินหยางถามจางฟางที่นอนอยู่บนเตียง
ดีที่เตียงในบ้านของหลินหยางทุกเตียงล้วนมีขนาดใหญ่นอนสองคนยังไม่เบียดกันมาก
พลิกตัวกลับมาแล้วมองที่หลินหยางจางฟางตอบว่า“เธอนอนบนโซฟาคนเดียวรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยให้เธอมานอนบนเตียงทำไมหรอเธอไม่ชอบหรอ”
“ปกติฉันนอนที่ไหนก็ได้แต่เป็นเพราะเธอเรียกก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อน”หลินหยางหัวเราะ
“ให้ตายสิเด็กขนาดนี้ยังกะล่อนได้ขนาดนี้อีกหน่อยเธอคงย่ำยีผู้หญิงได้อีกเยอะ”จางฟางยิ้มอย่างดุดุ
“จางฟางที่ผ่านมาฉันก็ไม่เคยยั่วผู้หญิงคนไหนก่อนนะเธออย่าให้ร้ายฉันแบบนี้”หลินหยางปกป้องความบริสุทธิ์ของตัวเอง
“นับว่าเธอเป็นคนมีคุณธรรมหลินหยางเธอคิดถึงฉันไหม”จางฟางโน้มตัวเข้ามาถาม
หลินหยางไม่รู้ตัวว่ามือของเขาไปวางอยู่ตรงส่วนนุ่มนิ่มของจางฟางตอนไหนความรู้สึกที่เต็มไม้เต็มมือแบบนั้นทำให้หลินหยางใจเต้นระรัวโดนหลินหยางค่อยๆลูบคลำแล้วจางฟางสั่นสะท้านไปทั้งตัวและไม่ปฏิเสธหลินหยาง
มือของจางฟางเลื่อนลงต่ำไปลูบคลำของลับของหลินหยางสักพักปากของจางฟางก็อ้าเปลี่ยนเป็นรูปOหน้าแดงแล้วถามหลินหยางว่า“ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้เมื่อกี้เธอไปทำอะไรมา”
พูดพลางก็สูดดมตามร่างกายของหลินหยางแล้วก็หัวเราะพูดว่า“หลินหยางเธอยังพูดว่าเธอกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรกันหรอตัวเธอกลิ่นหอมขนาดนี้เมื่อกี้คงเสร็จกิจอยู่บนตัวของผู้หญิงคนนั้นล่ะสิ”
“ที่ไหนล่ะเธอคิดไปถึงไหนแล้วตะกี้ฉันอุ้มเขาเข้าห้องน้ำกลิ่นเลยติดมาถ้าเมื่อกี้เสร็จกิจแล้วมันจะยังใหญ่ขนาดนี้ได้ด้วยหรอ”หลินหยางพูดมั่วไปเรื่อย
“ก็จริงนะ”มือของจางฟางไม่หยุดที่จะลูบขึ้นลงไม่นานกางเกงของหลินหยางก็ถูกถอดลง
หลินหยางอยู่บนตัวของจางฟางอย่างเพลิดเพลินไม่นานจางฟางก็ร้องครางขึ้นมาเหงื่อไหลย้อยมองที่หลินหยางแล้วบอกว่า“หลินหยางมาสิ”
เหมือนกับได้รับคำสั่งหลินหยางยิ้มอย่างมีเลศนัยมุ่งเข้าไปในของลับของจางฟาง
ราวกับสิ่งที่มาเติมเต็มจางฟางทนไม่ไหวถึงกับร้องครางออกมาภายในห้องเต็มไปด้วยอารมณ์ราคะของหนุ่มสาว
หนึ่งชั่วโมงกว่าๆผ่านไปในที่สุดทั้งสองคนก็เสร็จกิจนอนหอบอยู่บนเตียงจางฟางหมดเรี่ยวแรงพูดขึ้นว่า“หลินหยางเธอนี่ดุดันดีจัง”ถ้าฉันอายุน้อยกว่านี้สักสิบปีฉันต้องพัวพันเล่นจ้ำจี้กับเธอทุกวันแน่
“ตอนนี้เธอจะพัวพันเล่นจ้ำจี้กับฉันฉันก็ไม่ถือนะ”หลินหยางยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ช่างเหอะตอนนี้ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ”จางฟางดุเขาอย่างยิ้มๆ
หลินหยางอยุ่คุยกับจางฟางต่ออีกสักพักและกลับไปที่ห้องด้วยความพอใจนั่งไขว้ห้างอยู่บนโซฟาหลับตาลงให้เลือดลมเดินเป็นปกติในเวลาไม่นานหลินหยางจะกลับเข้าสู่สภาวะคงที่
วันต่อมายามอรุณรุ่งเช้าเมฆสีม่วงปรากฏที่ทิศตะวันออกหลินหยางค่อยๆลืมตาขึ้นจากการพักผ่อนหนึ่งคืนหลินหยางก็กลับมากระปรี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา
หลินหยางฝึกมวยอยู่ที่ลานหน้าบ้านเซี่ยหลินหลินหาวและเดินเข้ามาเมื่อมองเห็นหลินหยางอยู่ที่ลานหน้าบ้านเซี่ยหลินหลินยิ้มและพูดว่า“เธอตื่นเช้ามากเลยนะ”
“ชินแล้ว”หลินหยางตอบกลับ
“จางฟางยังไม่ตื่นอีกหรอปกติเขาตื่นเช้านะ”เซี่ยหลินหลินพูดออกมาด้วยความแปลกใจ
“อาจจะนอนแปลกที่เมื่อคืนเลยนอนดึกมั้ง”หลินหยางหาวตอบ
เซี่ยหลินหลินไม่แปลกใจเพราะเมื่อคืนนี้หล่อนเองก็นอนไม่หลับพลิกไปพลิกมาตลอดหลังจากเธอเข้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้วหลินหยางก็ถามหล่อนว่า“เช้านี้จะกินอะไรดี”
“เช้านี้ไม่มีอะไรกินทำบะหมี่ใส่ไข่ล่ะกัน”หลินหยางพูดกับหล่อน
เซี่ยหลินหลินไม่จุกจิกกับเรื่องการกินไม่เรื่องมากเดินไปทางห้องของจางฟางเดินไปพลางทักทายหลินหยางพลาง“หลินหยางไปดูผลของครีมกระวานกัน”
หลินหยางได้ยินดังนั้นก็เดินตามเซี่ยหลินหลินไปที่ห้องของจางฟางในใจของเขาก็อยากรู้ยาที่เขาจัดการด้วยตัวเองผลจะออกมาเป็นยังไง
จางฟางซึ่งครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่นั้นยังไม่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามาในห้องเวลานี้เขายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ายังนอนแหกขาอยู่บนเตียง
พอเห็นรูปร่างเซ็กซี่ของจางฟางแล้วหลินหยางก็เริ่มมีปฎิกิริยาขึ้นเซี่ยหลินหลินมองหลินหยางอย่างขำขันเอื้อมมือออกไปจับหลินหยางพร้อมกับหัวเราะเบาเบา“ไงสนใจจางฟางหรอ”ให้ฉันแนะนำให้รู้จักไหมหล่ะให้จางฟางมาเป็นแฟนเอาไหม
“ฉันจะคิดว่าเธอพูดเล่น”หลินหยางไม่อยากเถียงกับผู้หญิงมองไปที่เนินอกของจางฟางและพูดเบาๆว่า“เธอดูสิสีอ่อนลงกว่าเมื่อวานเยอะเลย”
เซี่ยหลินหลินดูอย่างละเอียดเดิมทีเป็นสีม่วงคล้ำตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีม่วงอ่อนแล้วเอามือถือที่ตัวเองถ่ายรูปไว้ขึ้นมาเทียบผลที่ได้ออกมาค่อนข้างชัดเจนล่ะก็ลงมาดูท่อนล่างบ้างผลของตรงจุดนั้นก็เริ่มไปในทางที่ดีขึ้นชมไม่หยุดปาก“หลินหยางใช้งานได้ดีจริงๆด้วยฉันเอาครีมกระวานเข้าสู่ตลาดได้อย่างแน่นอน”
“อันนี้เป็นผลลัพธ์ที่ฉันเป็นคนลงมือนวดเองถ้าคนธรรมดาทั่วไปทำล่ะก็ผลลัพธ์อาจจะไม่ดีเท่านี้แต่ถึงยังไงผลลัพธ์ก็จะออกมาให้เห็นได้ชัดเหมือนกัน”
“พี่คะหลินหยาง”จางฟางโดนเสียงสนธนาของทั้งสองคนปลุกให้ตื่นพอเห็นเขาทั้งสองคนแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าตกใจและรีบไปหาเสื้อผ้ามาใส่“พวกเธอเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรมาแล้วก็ไม่ปลุกฉัน”
“พึ่งมาเองมาดูผลลัพธ์ของครีมกระวาน”หลินหยางอธิบายด้วยรอยยิ้ม
“ผลลัพธ์ของครีมกระวาน”จางฟางฟังแล้วก็ก้มลงดูของตัวเองหล่อนดีใจเป็นอย่างมาก“สีของมันเปลี่ยนไปจริงๆด้วย”
“ไม่เลวสีมันอ่อนลง”เซี่ยหลินหลินตอบจางฟางแล้วก็หันไปมองหลินหยาง“หลินหยางครีมกระวานของเธอคิดจะขายให้ฉันราคาเท่าไร”
“ต้นทุนของครีมกระวานต้องถูกกว่าสาวงามแน่นอนดังนั้นราคามันจะไม่แพงกว่าสาวงามสำหรับราคาต่อกระปุกจะขายเท่าไรฉันยังไม่รู้เธอคิดว่าเธอเองสามารถขายได้ในราคาเท่าไรแล้วค่อยให้ฉันตั้งราคาก็พอล่ะ”หลินหยางตอบ
“ถ้าเป็นอย่างนี้หนึ่งกระปุกฉันให้เธอสามหมื่นบาทถ้าหากยอดขายดีถึงเวลานั้นค่อยขึ้นราคาเธอว่าเป็นยังไง”เซี่ยหลินหลินถามอย่างยิ้มๆ
“ไม่มีปัญหารอเธอต้องการติดต่อฉันโดยตรงก็พอ”หลินหยางตอบรับ
“พวกเราสาวชาวเจียงหลิงดูสิที่นี่มันดีขนาดไหน”เซี่ยหลินหลินถาม
“ก็โคเอยู่นะแม้ว่าไม่ค่อยมีเซ็กซ์กันแต่เรื่องแบบนี้มันเพิ่มขึ้นได้ข้างในผู้หญิงเยอะมาจากหลายที่ถ้าเข้าสู่ตลาดได้รับรองว่าฮือฮาแน่นอน”จางฟางกลายเป็นสมองของเซี่ยหลินหลินคิดหาทางจนคิ้วขมวดติดกัน
“หลินหยางถ้าจะให้เปลี่ยนเป็นสีชมพูทั้งหมดต้องใช้ปริมาณมากแค่ไหน”เซี่ยหลินหลินถาม
“ถ้าเป็นปริมาณตามกระปุกของคุณต้องใช้ประมาณสองกระปุกใช้บำรุงทุกวันกระปุกนึงก็ใช้ได้นานนะ”หลินหยางตอบ
“ได้งั้นก็ใช้ขนาดบรรจุภัณฑ์ที่คุณเอามาแล้วกันรอสินค้าขายได้แล้วฉันจะเริ่มสั่งจองขวดครีมกระวาน”เซี่ยหลินหลินหัวเราะแววตาเต็มไปด้วยแรงปรารถนาครั้งนี้เธอต้องพึ่งยาสองกระปุกนี้รีบส่งเข้าตลาดในเมืองเจียงหลิงจะต้องเอาสินค้าเข้าสู่ตลาดให้ได้
รอจนจัดการเรื่องครีมกระวานเรียบร้อยแล้วหลินหยางก็ไปต้มน้ำทำบะหมี่ถึงจะเป็นอาหารเช้าแบบง่ายๆแต่เนื่องจากต้องดูแลอาการป่วยของจางเยว่เลยจำเป็นต้องเพิ่มอาหารเสริมบำรุงร่างกายด้วย
ไม่นานก็ได้บะหมี่ไข่ไก่หอมๆฝีมือหลินหยางมาหนึ่งหม้อใส่ผักดองสักหน่อยปรุงรสชาติแล้วก็เรียกเซี่ยหลินหลินและจางฟางมากินแล้วค่อยเอาไปให้จางเหย่ที่ห้อ