ดวงใจภวินท์ - บทที่ 1002 ล้ม STN ด้วยกัน
ดวงใจภวินท์ บทที่ 1002 ล้ม STN ด้วยกัน
ทันใดนั้นก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งเห็นพวกเขาเข้า
“เด็กที่ไหนเนี่ย”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำหน้าเหยียด ๆ ก่อนจะเอื้อมมือออกไป เตรียมจะไล่พวกเขาสองคนออกไป
อีธานป้องเอลล่าไว้ด้านหลังโดยสัญชาตญาณ
เอลล่ามองมือที่กำลังยื่นออกมาหาพวกเขาและถามอย่างกังวลใจ “พี่คะ ทำยังไงกันดี”
อีธานขมวดคิ้วแน่นอย่างไม่พอใจที่ดันมาถูกจับได้ตอนนี้ซะได้
ครั้งหน้าถ้าอยากเจาะหาตำแหน่งขอพายุคงจะยุ่งยากขึ้นแน่ ๆ
ขณะที่อีธานไม่รู้จะทำยังไงดี จู่ ๆ ประตูห้องวีไอพีระดับพรีเมียมก็ถูกเปิดออก
พายุยืนอยู่ตรงประตูพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ
เขาเหลือบมองอีธานกับเอลล่าด้วยใบหน้านิ่งเฉย “นี่เป็นคนรู้จักของฉันให้พวกเขาเข้ามา”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลำบากใจ “แต่คุณพายุครับ คลับของเราไม่อนุญาตให้ผู้ไม่บรรลุนิติภาวะเข้ามา…”
เสียงของเขาค่อย ๆ อ่อนลงเมื่อสบสายตากับใบหน้าเฉยเมยของพายุ
“ครับคุณพายุ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
หลังจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเดินออกไป พายุก็พูดกับอีธานกับเอลล่าที่เอาแต่ยืนนิ่งอยู่กับที่ว่า “นิ่งอยู่ทำไม พวกเธอเข้ามาเพราะจะมาหาฉันไม่ใช่เหรอ เข้ามาสิ”
อีธานกับเอลล่ารู้สึกตัวก่อนจะรีบเดินตามพายุเข้าไปในห้องวีไอพี
ภายในห้องถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว นอกจากมีไวน์สองสามขวดวางอยู่บนโต๊ะ ส่วนที่เหลือก็สะอาดหมดแล้ว
พายุนั่งลงบนโซฟา ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบแล้วพูดขึ้นว่า “มีเรื่องอะไรก็รีบพูดเถอะ”
สายตาเย็นชาของพายุทำให้อีธานรู้สึกโกรธมาก ใบหน้าของเขาแดงก่ำขึ้นมาในชั่วพริบตา พร้อมกับตะคอกออกมาเสียงดัง “พายุ ทำไมถึงทำแบบนั้นกับคุณน้า!”
“คุณรู้ไหมว่าคุณน้าต้องเจ็บปวดเพราะคุณขนาดไหน”
มือของพายุที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มชะงักไปครู่หนึ่ง สักพักเขาก็วางแก้วในมือของเขาลง “ที่แท้ก็มาเพราะอยากจะถามเรื่องนี้เหรอ”
“ถ้าพวกเธออยากรู้ พวกเราเปลี่ยนสถานที่แล้วค่อยคุยกันเถอะ”
อีธานกับเอลล่าพยักหน้าโดยไม่ลังเล “ได้ เราไปที่อื่นกัน”
อีกด้านหนึ่ง นาราเห็นภาพเหตุการณ์ทุกอย่างผ่านกล้องวงจรปิดขนาดเล็กที่เธอแอบซ่อนไว้ภายในห้องวีไอพี
เธอกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับพึมพำออกมา “พายุนะพายุ สุดท้ายนายก็ทำมันจริง ๆ”
“นายเลือกถูกแล้ว ขอเพียงแค่ยอมร่วมมือกับฉันดี ๆ พวกเราก็จะสามารถโค่น STNด้วยกันได้”
…
ในร้านกาแฟสุดหรูแห่งหนึ่ง ขวัญตากำลังจิบกาแฟพลางเหลือบมองออกไปด้านนอกเป็นครั้งครา
ตั้งแต่ญาธิดาบอกเธอว่าเอลีมาที่เมือง J
เธอก็ขอข้อมูลติดต่อของเอลีจากญาธิดา และรีบติดต่อหาเขาทันที
ทั้งสองคนนัดเจอกันวันนี้
“แม่ แม่กังวลเหรอครับ” ไรอันที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
หลังจากได้เข้าเรียนมาสักพัก ทักษะการเรียนรู้ของไรอันก็พัฒนาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ถึงแม้ว่าจะยังติด ๆ ขัด ๆ อยู่บ้าง แต่เขาก็สามารถพูดในสิ่งที่อยากจะบอกได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ขวัญตาลูบหัวเขาเบา ๆ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “นิดหน่อย”
สำหรับเอลี ความคิดของขวัญตาค่อนข้างจะซับซ้อน
เธอรู้สึกขอบคุณเอลีที่ช่วยให้เธอสามารถตั้งหลักที่ยุโรปได้ แต่สำหรับความรักของเขา เธอไม่สามารถตอบรับมันได้ ทำให้เธอรู้สึกผิดในใจเอามาก ๆ
แถมตอนนี้เอลียังมาตามหาเธอถึงที่นี่
มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก
ไม่รู้ว่าการพบกันครั้งนี้ของทั้งสองคนจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอจึงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
ไรอันกอดขวัญตา “แม่ไม่ต้องกังวลนะครับไรอันจะอยู่เป็นเพื่อนแม่เอง”
อ้อมกอดของไรอันทำให้ขวัญตารู้สึกอบอุ่นใจ และผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อย
“ขอโทษนะที่มาช้า”
ทันใดนั้นเสียงของเอลีก็ดังมาเข้าหูของขวัญตา