ดวงใจภวินท์ - บทที่ 121 อยู่เล่นด้วยกันก่อน

แม้ว่าเธอจะไม่เคยไปสตาร์ไลท์คลับเลย แต่เธอก็รู้ดีว่ามันเป็นสถานที่ยังไง
เหล่าเสือสิงห์ในอบายมุขและแสงสี
มาร์ตินที่อยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนจะเห็นความกังวลของญาธิดา เขาหัวเราะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า “ธิดา ฉันไม่ได้จะว่านะ แต่เธอเห็นโลกมาน้อยเกินไป ยังเด็กเลยล่ะ เธอยังขาดประสบการณ์”
ได้ยินคำแนะนำที่เหมือนมีให้รุ่นน้อง แต่ธิดาก็ยังตื่นเต้น เธอสูดหายใจเข้าลึกๆเอามีดไปจับมีดเรียวยาวในกระเป๋าเสื้อ ถึงจะรู้สึกโล่งใจ
เธอเงียบตลอดทาง เมื่อไปถึงที่หมาย เห็นรถสองสามคันหน้าหลัง ก็ได้รู้ว่าที่แท้คนที่ทานอาหารเย็นกันที่ Seremban Hotel นัดกับมาร์ตินมาด้วยกัน
ญาธิดามองไปรอบๆ เห็นว่านอกจากเธอแล้ว ยังมีเลขาของคุณนภทีป์ เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นแล้วเดินตามพวกเขาเข้าไปในคลับ
เมื่อไปถึงในห้อง พนักงานเสิร์ฟก็นำไวน์สองสามขวดมาก่อน คนที่ชื่อธนวิชพูดติดตลกว่า “วันนี้คุณมาร์ตินเป็นเจ้ามือ เราต้องเตรียมท้องไว้ ดื่มแต่ไวน์ชั้นดีเท่านั้น!”
ชายอีกสองคนที่เหลือ ได้ยินคำพูดนั้น พวกเขาก็ยิ้มให้กัน พูดอย่างเห็นด้วยว่า “ใช่แล้ว นานๆทีถึงจะออกมาหาความสุข มาร์ตินจะไม่ขี้เหนียวใช่ไหม”
มาร์ตินยกมือขึ้น น้ำเสียงของเขาแข็งแกร่ง พูดอย่างแน่วแน่ว่า “แน่นอนอยู่แล้วพวกนายสั่งกันได้เลย คิดบัญชีฉัน!”
ทันทีที่ไวน์ถูกเปิดออก พวกเขาก็ดื่มไปหนึ่งรอบ บรรยากาศก็อบอุ่นขึ้น
ญาธิดาและเลขาของคุณนภทีป์นั่งติดกัน ทั้งคู่นั่งที่มุมห้องและไม่พูดอะไร
ธนวิชที่อยู่ข้างๆเห็นแล้วหัวเราะ “ผู้ช่วยของทั้งคุณมาร์ตินและคุณนภทีป์เป็นผู้หญิงที่สวยทั้งคู่ แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบพูดเท่าไหร่ ในเมื่ออยู่ด้วยกันที่นี่แล้ว เรามาดื่มด้วยกันสักแก้วดีไหม”
พอเขาพูดแบบนี้ ประธานอีกหลายคนก็เห็นด้วย
คุณนภทีป์ได้ยินแบบนั้น เขาก็ขยิบตาให้เลขาของเขา “เกรซ ไม่ได้ยินสิ่งที่ประธานพูดกันหรือ ยังไม่รีบดื่มให้ทุกคนอีก”
ผู้หญิงที่ถูกเรียกว่าเกรซลุกขึ้น หยิบแก้วขึ้นมาและเทไวน์ ยืนขึ้นเพื่อพูดทักทายเจ้านายทุกคน จากนั้นก็พูดอวยพรด้วยคำพูดเอาใจแล้วก็ดื่มไวน์จนหมดแก้ว
เมื่อเห็นว่าเธอดื่มไวน์หมดแก้วในอึกเดียว ผู้ชายทั้งหลายก็ปรบมือร้องโฮชอบใจ
หลังจากที่เกรซดื่มเสร็จ สายตาของทุกคนก็เพ่งเล็งไปที่ญาธิดา
ญาธิดารู้สึกได้ถึงสายตาเคร่งขรึมของคุณมาร์ติน เธอรู้ดีว่าเธอไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ อีกอย่างคือเลขาของเจ้านายคนอื่นก็ดื่มไปแล้ว ถ้าเธอไม่ดื่ม เธอต้องทำให้คุณมาร์ตินเสียหน้าแน่ เธอจำเป็นต้องดื่มไวน์แก้วนี้
ญาธิดาเทไวน์หนึ่งแก้ว เลียนแบบเกรซที่กล่าวคำอวยพรให้เจ้านายทุกคน แล้วก็ดื่มจนหมด
เมื่อได้ยินเสียงปรบมือของพวกเขา ญาธิดาก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก คิดว่าเรื่องนี้จะจบลงแล้ว แต่ใครจะรู้ว่ามันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น
ผู้ชายสองสามคนดื่มไวน์หนึ่งขวดแล้วเล่นเกมกัน เมื่อเห็นว่าไวน์เหลือก้นขวดแล้ว พวกเขาก็เรียกพนักงานเสิร์ฟเข้ามา
หลังจากสั่งไวน์อีกสองสามขวด ก่อนที่พนักงานเสิร์ฟจะออกไป ธนวิชก็เรียกให้เขาหยุด “เดี๋ยวก่อน เรียกสาวๆมาหน่อย”
เขาพูดแบบนี้ คนข้างๆ ก็เริ่มโห่
ดวงตาที่ยิ้มแย้มของธนวิชหรี่ลงเป็นสองเส้น ท่าทีไม่น่าดูนัก “ดื่มแบบนี้น่าเบื่อจะตาย ต้องมีสาวๆอยู่ด้วยสิถึงจะสนุก!”
“ที่นี่เราก็มีคนสวยตั้งสองคนแล้วไม่ใช่หรือ ยังต้องเรียกเข้ามาอีกหรือ”
ทันใดนั้น สายตาของผู้ชายหลายคนก็หันไปทางญาธิดาและเกรซ สายตาที่มองดูทั้งคู่โดยไม่ลังเล
เมื่อถูกจ้องมองเช่นนี้ ญาธิดาก็รู้สึกขยะแขยงจากใจ ยังกับว่าพวกเขามีมีดอยู่ในแววตา ฉีกตัดทำลามกอนาจารผ่านชั้นผ้า
ญาธิดากำหมัดแน่น อยากจะวิ่งออกจากห้องให้รู้แล้วรู้รอดไป
“เรียกสาวอีกมาอีกสักสองคน แล้วมาสนุกด้วยกัน”
คุณธนวิชพูดแนะ หลังจากที่เขาพูดจบ เสียงหัวเราะที่น่าสมเพชก็ดังขึ้นจากข้างๆ
ญาธิดาเงยหน้าขึ้น เห็นว่ามาร์ตินนั่งอยู่ท่ามกลางพวกเขา หัวเราะไปกับพวกเขา นัยน์ตาวาบหวาม ด้วยใบหน้าที่น่ารังเกียจ
ผ่านไปครู่หนึ่ง ประตูห้องก็ถูกเคาะและถูกผลักเปิดออก และบรรดาผู้หญิงที่นุ่งน้อยห่มน้อยแถวหนึ่งก็เดินเข้ามา
คุณธนวิชมองแล้ว เอื้อมมือออกไปชี้ผู้หญิงสองคน
“พวกเธอสองคนละกัน มาเถอะ”
ผู้หญิงสองคนที่ถูกชี้เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มอย่างพอใจ แล้วนั่งลงตรงท่ามกลางผู้ชาย
เจ้านายและผู้จัดการเดิมทีที่ดูสดใสสะอาดสะอ้าน เมื่อเจอผู้หญิง สายตาก็หล่นไปที่หน้าอกของพวกเธอ ดื่มพลางพูดจาลามก
ญาธิดาซุกตัวอยู่ตรงมุม เมื่อมองดูภาพแบบนี้ ก็โกรธจัดจนจิกเล็บอยู่บนโซฟา
เธอคาดไม่ถึงเลยว่าสิ่งที่เรียกว่าความบันเทิงจากปากของมาร์ตินจะเป็นแบบนี้
คุณนภทีป์พูดขึ้นว่า “เกรซ มานี่ มาดื่มเป็นเพื่อนคุณมาร์ตินหน่อย!”
ญาธิดาอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองเกรซที่อยู่ข้างๆ
เกรซมองตาเธอพร้อมกัน ร้อยยิ้มมุมปากอย่างไม่สู้ดียิ้มมาหาเธอ หล่อนยืนขึ้นและเดินไปอย่างช้าๆ นั่งลงข้างๆมาร์ติน ยกไวน์มาดื่มกับเขา
ในขณะนั้นเองในหัวของญาธิดาก็ส่งเสียงอื้ออึง
เธอเป็นพนักงานบริษัทปกติ แต่ตอนนี้ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าในสายตาของผู้ชายเหล่านี้ เธอดูไม่ต่างจากผู้หญิงสองคนที่ถูกเรียกมาเลย
ญาธิดานั่งอยู่ฝั่งหนึ่ง ไม่อินกับพวกลามกที่อยู่อีกทางหนึ่ง ธนวิชหันหน้ามา มองเห็นเธอ เหล่ดูเล็กน้อย หยิบแก้วไวน์ขึ้นมา แล้วลุกขึ้นเดินไปหาเธอ
เขายิ้ม จนเห็นฟันเหลืองเต็มปาก “คุณญาธิดา ทำไมซีเรียสจัง ทุกคนเล่นด้วยกันไม่สนุกหรือ”
ญาธิดาตัวสั่น ร่างกายเกร็ง “คุณธนวิชคะ ฉันดื่มไม่ค่อยเก่ง”
“ดื่มไม่เก่งก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ก็ยังสนุกได้! มองแล้วเธอยังไม่กล้ามากกว่ามั้ง”
เขาพูดแล้วหันไปมองผู้หญิงในชุดกระโปรงรัดรูปสีแดงข้างๆ “เธอมานี่หน่อย มาสอนน้องสาวคนนี้ให้เข้ากับทุกคนได้หน่อย”
ผู้หญิงในชุดสีแดงลุกขึ้นเดินมาด้วยรอยยิ้ม
ญาธิดากำหมัดแน่น ใบหน้าร้อนผ่าวเหมือนกับโดนตบมาซะอย่างนั้น
“น้องจ๊ะ มาเล่นกับทุกคนกันเถอะ!”
ผู้หญิงในชุดสีแดงเอื้อมมือไปจับมือของญาธิดา
ญาธิดาสะบัดมือออกแล้วออกห่างจากเธอ “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”
พวกเขาเห็นเธอเป็นอะไร!
เธอกัดฟัน เงยหน้าขึ้นมองมาร์ติน แล้วรีบพูดว่า “คุณมาร์ตินคะ ดึกมากแล้ว ฉันยังมีธุระอีก งั้นฉันไปก่อนนะคะ”
พูดจบเธอก็เดินอย่างรวดเร็วไปทางประตู
คุณธนวิชก้าวไปข้างหน้า ขวางประตูไม่ให้เธอออกไป “จะไปไหนหล่ะ ความสนุกเพิ่งเริ่มขึ้นเองนะ!”
ญาธิดาได้กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนจากร่างกายของเขา มันทำให้เธอท้องไส้ปั่นป่วนจนอยากจะอ้วก
เธอถอยหลังไปสองสามก้าว มองดูมาร์ตินอย่างกระวนกระวาย “คุณมาร์ติน…”
มาร์ตินนิ่งสงบ หัวเราะ แล้วพูดอย่างนิ่งๆว่า “ธิดา ทำไมทำตัวแบบนี้ล่ะ ทุกคนนานๆจะได้สนุกด้วยกัน”
ญาธิดาใจตกลงตาตุ่ม รู้ว่าวันนี้มาร์ตินไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่ ตอนนี้เธอก็อยู่ในถ้ำเสือ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง
เธอก้าวถอยหลัง ทันใดนั้น แขนของเธอก็ถูกจับ ผู้หญิงในชุดสีแดงก็คว้าแขนเธอไว้ “น้องจ๊ะ ไม่ต้องห่วง เราไม่จับเธอกินหรอก!”
เมื่อเธอพูดเช่นนี้ ผู้ชายในห้องก็หัวเราะ
ญาธิดาสะบัดมือออก ความโกรธพุ่งออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ มองดูพวกเขาอย่างระแวดระวัง
คุณธนวิชที่หน้าตาดูไม่ได้ก็เดินเข้ามาหาเธอแล้วเขย่าแก้วในมือ “ถ้าเธอดื่มไวน์แก้วนี้ ฉันคิดดูได้ว่าจะปล่อยเธอไปดีไหม”
เมื่อเห็นว่าสายตาของคนทั้งห้องมองดูเธอเหมือนกับดูละคร ญาธิดาก็หนาวขึ้นมา
เธอรู้ดีว่าต่อให้ดื่มไวน์แก้วนี้ พวกเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอหรอก!
ญาธิดากัดฟันและเอื้อมมือไปจับกระเป๋า แต่ไม่รู้เลยว่าข้างในมันว่างเปล่า มีดที่เธอเตรียมไว้หายไปแล้ว!
ในขณะนี้ เสียงหัวเราะเบา ๆ จากมาร์ตินก็ดังขึ้น “คุณญาธิดา หาไอนี่อยู่หรือ”