ดวงใจภวินท์ - บทที่ 372 ใครก็ห้ามล้ำเส้น

บทที่ 372 ใครก็ห้ามล้ำเส้น!
เธอแต่งงานกับภวินท์มาสองปีแล้ว แต่สองปีนี้ ภวินท์ไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลย มันคือปมในใจเธอ และเป็นความอัปยศของเธอที่ยากจะเอ่ย
ยังไงแล้วเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง จะเหงาอยู่ในห้องว่างเปล่าคนเดียวตลอดชีวิตได้ยังไง?
นิวรายิ่งคิดในใจก็ยิ่งไม่สบายใจ เธอกัดฟัน ตัดสินใจแล้ว มองภวินท์ขณะเอ่ยปากถาม “พี่วิน วันนี้พี่ดื่มเหล้ามาใช่ไหม?”
ภวินท์หลับตา ตอบเสียงเรียบ “อืม”
“งั้นนิวให้คนรับใช้ไปต้มซุปแก้แฮงค์ จะได้บรรเทาอาการปวดหัว”
ขณะที่นิวราพูด เห็นภวินท์ไม่ปฏิเสธ ก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องนอน แล้วเรียกบัว สาวรับใช้ที่ทำงานอยู่เวร
“คุณนาย คุณมีรับสั่งอะไรคะ?”
บัวอายุไม่เยอะ เพิ่งยี่สิบต้นๆ เพราะเกิดในชนบท คุณแม่ล้มป่วยเลยมาหางานทำเป็นแม่บ้านที่เมือง J นิสัยยอมคน ปกติไม่กล้าพูดเสียงดังด้วยซ้ำ
นิวรากวาดตามองเธอ กดเสียงต่ำพูดอย่างเย็นชา “เธอตามฉันมา”
บัวพยักหน้า ตามหลังนิวราเข้าไปในห้องครัว
นิวรามองไปที่ประตู แล้วพูดขึ้น “คุณผู้ชายดื่มเหล้าเมามา เธอเตรียมซุปแก้แฮงค์ให้หน่อย”
บัวน้อมศีรษะลง ตอบรับ “ค่ะ”
นิวราข้างๆ หรี่ตา เดินไปหน้าตู้ด้านข้าง เปิดตู้ใบเล็กแล้วหยิบถุงกระดาษใบเล็กออกมาจากด้านใน
เธอเดินไปข้างๆบัว ยื่นถุงกระดาษใบเล็กให้หล่อน กดเสียงต่ำพูดขึ้น “เดี๋ยวต้มซุปแก้แฮงค์เสร็จแล้ว ใส่นี่ลงไปด้วย”
บัวตกตะลึง มองถุงกระดาษใบเล็กนั้น ไม่กล้ายื่นมือออกไปรับมัน “คุณนาย……”
นิวราเหลือบมองเธอ กดเสียงต่ำพูดขึ้นอย่างรุนแรง “ถ้าแกไม่ทำ พรุ่งนี้ฉันจะไล่แกออก!”

จากนั้นเธอก็เสริมอีกหนึ่งประโยค “เงินเดือนเดือนนี้ก็ไม่ให้!”
บัวตกใจกลัวจนตัวสั่น รีบรับถุงกระดาษใบเล็กมา พยักหน้าอย่างว่าง่าย “ฉัน…ฉันทำค่ะ ฉันทำ”
เมื่อเห็นท่าทางขี้ขลาดตาขาวของเธอ นิวราก็ยกมุมปากอย่างภูมิใจ เตือนด้วยเสียงเย็นชา “เรื่องนี้ห้ามบอกให้ใครรู้ ไม่งั้นฉันจะให้แกรับผิดชอบผลที่ตามด้วย ต้มซุปแก้แฮงค์เสร็จแล้ว ก็รีบยกไปที่ห้องนอนฉันล่ะ!”
เมื่อเห็นบัวพยักหน้ารัวๆเหมือนลูกเจี๊ยบจิกข้าว นิวราก็วางใจ รีบเดินออกไปจากห้องครัว กลับไปห้องนอนนวดให้ภวินท์ต่อ
นวดไปนวดมา มือเธอก็ค่อยๆเลื่อนจากไหล่ภวินท์ ลงไปยังหน้าอกเขาโดยที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ
“พี่วิน เดือนหน้าถึงวันเกิดคุณย่าแล้ว นิวคิดว่าครั้งนี้ควรจัดงานใหญ่หน่อย พี่คิดว่าไงคะ?”
ภวินท์เอ่ยเสียงเรียบ “เรื่องนี้ต้องไปปรึกษาคุณพ่อก่อน”
นิวรายิ้ม “ควรปรึกษาก่อนจริงๆแหละค่ะ งั้นสุดสัปดาห์นี้เรากลับไปเยี่ยมพ่อแม่ด้วยกัน ดีไหมคะ?”
ขณะที่เธอพูด มือก็เลื่อนจากหน้าอกภวินท์ลงไปลูบกล้ามเนื้อหน้าท้องแข็งแกร่งของชายหนุ่ม ในใจก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ
เธอเพ้อฝันมานับครั้งไม่ถ้วนว่าจะได้ร่วมรักกับภวินท์ แต่เพ้อฝันทุกครั้งก็ล้มเหลว แต่ครั้งนี้ ตราบใดที่ภวินท์ดื่มซุปแก้แฮงค์ชามนั้น ความเพ้อฝันเธอก็จะกลายเป็นจริงได้!
นิวราคิดแบบนี้ ความกล้าก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ การกระทำที่มือก็มากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น ฝ่ามือใหญ่ก็จับมือเธอไว้ แรงมหาศาลโอบรอบข้อมือเธอ แทบจะหักกระดูกเธอ
นิวราเจ็บจนเปล่งเสียงออกมา “โอ๊ย! พี่วิน!”
ภวินท์ออกแรงดึงเธอ อ้อมมาที่โซฟาในทันที กึ่งนอนคว่ำบนโซฟา
นิวรายกสายตาขึ้น เมื่อสบตาเย็นชาน่ากลัวคู่นั้นของชายหนุ่ม ก็ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว
เสียงชายหนุ่มมีความโกรธจัด “นิว ก่อนแต่งงานฉันเคยบอกเธอแล้ว สัญญาสามข้อหลังแต่งงานของพวกเรา ไม่ว่าใครก็ห้ามล้ำเส้น!”
นิวราน้ำตาคลอเบ้า ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเจ็บ หรือว่าตกใจกลัว “พี่วิน……แต่ยังไงนิวก็เป็นภรรยาพี่นะ!”
“งั้นเหรอ?” ภวินท์ทำเสียงฮึดฮัด “ตอนแรกคนที่อยากแต่งกับฉันคือเธอ แล้วทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ เธอยังไม่รู้หรือไง?”
นิวราหัวใจเย็นชา อ้าปาก พูดไม่ออกแม้แต่นิดเดียว
ในเวลานี้ ความเกลียดชังที่เธอมีต่อพี่ชายโง่เขลาคนนั้นของเธอ มันยิ่งมากขึ้น
ถ้าไม่ใช่เพราะปริญ ชาตินี้ภวินท์ก็ไม่มีทางรู้ว่าแผนธุรกิจของบริษัทSTN Groupรั่วไหลในตอนนั้นมันเกี่ยวข้องกับเธอ! และเพราะเรื่องนี้ ระหว่างเธอกับภวินท์เลยมีความห่างเหินที่ไม่สามารถกำจัดออกไปได้
“พี่วิน……นิวผิดไปแล้ว นิวผิดไปแล้วจริงๆ สองปีนี้พี่ปฏิบัติกับนิวยังไง นิวไม่เคยว่าอะไรเลย แต่ยังไงนิวก็เป็นภรรยาพี่นะ! เราเป็นแบบนี้ตลอดชีวิตไม่ได้……”
เห็นหญิงสาวร้องไห้เหมือนดอกสาลี่ต้องหยาดฝนต่อหน้าตัวเอง แต่หัวใจภวินท์เต็มไปด้วยความเย็นชา ไม่มีความสงสารและความเห็นอกเห็นใจอีกต่อไป
เขายิ่งรู้สึกว่า เขากับนิวรายิ่งเดินไปไกลมากเท่าไร ก็ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนก่อนได้อีกแล้ว
“พี่วิน นิวรู้ผิดแล้วจริงๆ แผนธุรกิจรั่วไหลตอนนั้นมันเป็นเพราะนิวรักพี่มากเกินไป……” นิวรายื่นมือไปดึงปลายเสื้อภวินท์ น้ำตาไหลลงมาราวกับสายฝน
ภวินท์ขมวดคิ้ว สีหน้ามืดมน “ระหว่างเราไม่ใช่แค่เรื่องแผนธุรกิจรั่วไหลเรื่องเดียว เธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”
เขาพูดจบ ก็ลุกขึ้นทันที ดึงมือของนิวราออกจากปลายเสื้อ แล้วรีบเดินไปข้างนอก
ประตูถูกปิดดัง “ปัง” ฝีเท้าชายหนุ่มเดินไปไกลขึ้นเรื่อยๆ
นิวราคุกเข่าลงกับพื้น จับพรมโซฟาอย่างแรง อยากจะระเบิดออกมาตรงนี้
สองปีกว่าแล้ว ถึงแม้ตอนแรกเธอจะทำผิดพลาดไป เขาก็ควรให้อภัยเธอได้แล้ว!
ในขณะนี้ จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นตามด้วยเสียงบัว “คุณนาย ซุปแก้แฮงค์ต้มเสร็จแล้วค่ะ……”
นิวรากัดฟันด้วยความโกรธ ลุกขึ้นมาจากพื้นทันที รีบเดินไปที่ประตูแล้วเปิดประตูห้อง
เห็นบัวยืนตรงประตู เธอก็โกรธจนทนไม่ไหว ถ้าหล่อนต้มซุปแก้แฮงค์เสร็จเร็วกว่านี้ ให้ภวินท์ดื่มเร็วกว่านี้ก็ไม่มีทางเกิดเรื่องขัดใจแบบนี้!
นิวรายิ่งคิดยิ่งโกรธ เอาความโกรธความแค้นทั้งหมดรวบรวมเข้าด้วยกัน ทำให้เธอใกล้จะบันดาลโทสะออกมา
เธอกัดฟัน เอ่ยปากถาม “เธอเห็นคุณผู้ชายไหมล่ะ!”
บัวตอบเสียงเบา “เห็นค่ะ……เขาไปแล้ว”
“แล้วแกจะเอามาทำเชี่ยไร! ให้ฉันดื่มหรือไง!” นิวรากัดฟันด้วยความโกรธ อยากจะยกเท้าเตะบัวสักสองสามที
จู่ๆ สายตาเธอก็มองไปที่ซุปแก้แฮงค์ในถาด นัยน์ตาฉายแววมืดมนเย็นชาอย่างรวดเร็ว เธอมองบัว พูดขึ้นเสียงทุ้มอย่างหงุดหงิด “ในเมื่อคุณผู้ชายไปแล้ว ซุปแก้แฮงค์ชามนี้ก็จะมันเสียเปล่าไม่ได้ เธอดื่มซะ!”
บัวได้ยินดังนั้น สีหน้าก็ซีดทันที “คุณนาย……ฉันผิดไปแล้ว……”
หน้านิวรากลายเป็นบิดเบี้ยว แล้วสั่งด้วยเสียงเย็นชา “ดื่มซะ!”
“อย่า…คุณนาย……”
“เธอจะดื่มไม่ดื่ม?” นิวราก้าวไปข้างหน้า เข้าใกล้เธอ “ถ้าเธอไม่ดื่ม ฉันจะให้คนเอาซุปนี้ให้แม่แกที่ป่วยหนักดื่มซะ เธอเชื่อไหมล่ะ!”
บัวตกใจกลัวจนงุนงงไปหมด ถือถาดคุกเข่าลงสั่นระริก ก้มศีรษะลงอ้อนวอน “คุณนาย ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ……”
นิวราถามด้วยเสียงเย็นชา “ปล่อยเธอไป? แล้วใครปล่อยฉัน!”
ตอนนี้เธอใช้ชีวิตเหมือนแม่ม่ายแบบนี้ เหมือนตายทั้งเป็น ทรมานตลอดเวลา