ดวงใจภวินท์ - บทที่ 484 ต้องการพยาบาลหนึ่งคน

บทที่ 484 ต้องการพยาบาลหนึ่งคน
คนแรกที่ติดเบ็ด ก็คือปลาที่อยู่อีกฝั่งนึง
ในโรงพยาบาล ญาธิดาทำตามคำสั่งหมอเจมส์ จัดการเรื่องย้ายอัญมณีไปโรงพยาบาลอื่น เพราะว่าพวกเขานั้นต้องย้ายไปโรงพยาบาลเอกชนในต่างประเทศ ดังนั้นขั้นตอนการย้ายจึงเยอะและยุ่งยาก
ต้องวิ่งดำเนินเรื่องไปมาตั้งครึ่งชั่วโมงกว่า เมื่อญาธิดาทำเสร็จไปครึ่งนึง ในมือของเธอก็ถือเอกสารกองเบ้อเริ่ม เมื่อหันหลัง ก็ชนเข้ากับคนๆนึง
เอกสารกองเบ้อเริ่มในมือก็กระจาย “ฟิ้ว” หล่นลงบนพื้น เธอรีบพูดขอโทษ และนั่งยองลงไปเก็บ
“ธิดา? ”
ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ญาธิดาก็เงยหน้าขึ้น ก็เห็นใบหน้าที่สวยงาม
เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัด นัยน์ตาของเธอก็มีประกายความประหลาดใจ “แก้ว? ”
คิดไม่ถึง ว่าพวกเธอจะเจอกันที่โรงพยาบาลอีกแล้ว
เกล้าแก้วส่งยิ้มให้เธอ แล้วถามขึ้น “บังเอิญจังเลย! เธอมาทำอะไรที่โรงพยาบาล? ”
ดวงตาของญาธิดามีแสงมัวๆ “คือ……เพื่อนของฉันนอนโรงพยาบาล”
“แบบนั้นหรอกเหรอ” เกล้าแก้วช่วยเธอเก็บเอกสารขึ้นมาจากพื้น มองดูอยู่ครู่ สีหน้าก็ค่อยๆซีเรียสขึ้นมาเล็กน้อย
หล่อนเงยหน้ามองญาธิดา “อุบัติเหตุทำให้เซลล์สมองเสียหาย? ”
“อื้ม” ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก “เพื่อนสนิทของฉัน หลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย พวกเราหาโรงพยาบาลในต่างประเทศ จะย้ายเธอไปที่นั่น”
เกล้าแก้วได้ยินดังนั้น บนใบหน้าก็เกิดความเสียดาย และเอ่ยถาม “จะไปที่โรงพยาบาลไหนเหรอ? ”
ญาธิดาไม่คิดมาก บอกชื่อโรงพยาบาลไป
เกล้าแก้วได้ยินดังนั้น ก็พยักหน้า “โรงพยาบาลนั้นก็ดังนะ แต่ว่าช่วงระหว่างจะไปโรงพยาบาลต่างประเทศ จะต้องรับรองสภาพร่างกายของเพื่อนเธอให้ปลอดภัยนะ เพราะว่าเมื่อก่อนฉันเคยได้ยินว่าในระหว่างเคลื่อนย้ายอยู่ๆก็เกิดเรื่องผิดคาด มันจะเสียหายต่อผู้ป่วยมากกว่า”
“งั้นเหรอ? ” ญาธิดาได้ยิน ก็ตกใจ และเป็นกังวลขึ้นมาทันที
วันนี้เธอยุ่งอยู่กับการดำเนินเรื่องอยู่ตลอด และก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย เธอรู้แค่ว่าธีทัตบอกว่าถึงตอนนั้นจะส่งคนเคลื่อนย้ายมืออาชีพมาเคลื่อนย้ายอัญมณีไป แต่กลับไม่ได้คิดว่าจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายระหว่างทาง
ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก และมองเกล้าแก้วอย่างลนลาน “งั้น……แก้ว ฉันควรทำยังไงดี? ”
เกล้าแก้วเอ่ยปากแนะนำ “โรงพยาบาลในต่างประเทศจะมีทีมแพทย์พยาบาล แต่ฉันแนะนำให้เธอจ้างพยาบาลไปด้วยสักคน ให้คอยดูคนไข้อยู่ตลอด”
ได้ยินดังนั้น ญาธิดาก็พยักหน้า “ที่เธอพูดก็ถูก……”
แม้ว่าถึงตอนนั้นเจมส์พวกเขาจะไปกับเรา แต่คงไม่ได้คอยดูแลอันอันอยู่ข้างกายตลอดเวลา ฝั่งพวกเขาจะต้องพาพยาบาลได้ด้วย นั่นเป็นวิธีที่ชัวร์สุด
แต่ว่า เมื่อคิดได้ ก่อนที่จะเดินทางแบบกะทันหัน ถ้าหากเธออยากจะหาพยาบาลที่มืออาชีพและไว้ใจได้ มันยากมากจริงๆ
อยู่ๆ เธอก็มองเกล้าแก้วที่อยู่ตรงหน้า และพูดขึ้นเสียงเบา “แก้ว เธอ……ไปกับพวกเราได้มั้ย? ”
“ห้ะ? ” เกล้าแก้วตกใจเล็กน้อย “ให้ฉันไปโรงพยาบาลที่ต่างประเทศกับพวกเธอเหรอ? ”
ญาธิดาพยักหน้า “ใช่ ถ้าหากต้องพาพยาบาลติดตัวไปด้วย งั้นฉันก็เชื่อใจแค่เธอแล้ว”
เกล้าแก้วลังเลเล็กน้อย “เอ่อ……”
ญาธิดาเอ่ยปากถาม “ไม่สะดวกงั้นเหรอ? ”
“มันก็ไม่ใช่ เกรงว่าจะต้องขอหัวหน้าพยาบาลและผู้อำนวยการของพวกเราเพื่ออธิบายถึงสถานการณ์ ขั้นตอนจะยุ่งยากนิดหน่อย……”
“แก้ว เธอไปกับฉัน ถือว่าช่วยฉันนะ ค่าจ้างเธอเรียกมาได้เลย”
ญาธิดายังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเกล้าแก้วขัดไว้ “ธิดา! พวกเรารู้จักกันมาตั้งหลายปีแล้ว พูดเรื่องเงินมันทำลายความรู้นะ”
ดวงตาเกล้าแก้วเป็นประกาย และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เรื่องนี้ ฉันยินดีช่วย ขอแค่เป็นเรื่องของเธอ ฉันยินดีหมด!”
ทันใดนั้น ใจของญาธิดาก็รู้สึกอบอุ่น ดวงตามีประกายของน้ำตา เธอยื่นมือออกไปจับมือของเกล้าแก้ว และพูดอย่างฉะฉาน “แก้วขอบคุณนะ!”
“หยุดเลยหยุดเลย ถ้าอยากจะขอบคุณฉันจริงๆ วันหลังเลี้ยงข้าวเลี้ยงเบียร์ฉันสิ!”
ญาธิดาได้ยินดังนั้น “อุ๊บส์” ก็หัวเราะออกมา
ทั้งสองมองหน้าแล้วขำ และคุยกันอีกสักครู่ จนถึงคิวของญาธิดา เกล้าแก้วจึงจากไป
เมื่อกรอกแบบฟอร์มที่จำเป็นทั้งหมด ญาธิดาถึงกลับไปห้องพักผู้ป่วย และส่งข้อความให้กับธีทัต “ทัต เพื่อที่จะรับประกันความปลอดภัยของอันอันระหว่างการเคลื่อนย้าย ฉันตัดสินใจจะจ้างพยาบาลไปด้วยคนนึง เป็นเพื่อนฉันคนนึงที่เป็นพยาบาล คุณว่าเป็นยังไง? ”
ไม่นาน โทรศัพท์ก็สั่น ได้รับข้อความตอบกลับจากธีทัต “เธอจัดการได้เลย”
ญาธิดายิ้ม ขณะที่กำลังจะตอบข้อความ อยู่ๆ ก็มีเสียง “ปัง!” ประตูห้องถูกผลักออก
ญาธิดาถูกทำให้ตกใจจนสะดุ้ง แล้วหันตามเสียงไป ก็เห็นภวินท์ยืนอยู่หน้าประตู ในใจก็ตกใจ และลุกขึ้นยืนทันที
“นายมาทำอะไร? ”
อยู่ๆ เขาก็มาโผล่ที่หน้าห้องพักผู้ป่วยของอันอัน ทำให้เธอตกใจจริงๆ
เธอหันขวับไปมองอัญมณีที่นอนอยู่บนเตียง และเดินไปทางหน้าประตูทันที พลางขมวดคิ้วมองภวินท์ “นายออกไปนะ!”
หน้าของภวินท์เย็นชาราวน้ำแข็ง ร่างแผ่ออร่าที่น่ากลัวออกมา เขาถูกญาธิดาผลักออกจากห้องผู้ป่วย จนกระทั่งเธอปิดประตู ถึงได้เอ่ยปากถาม “ตอนนี้ธีทัตอยู่ที่ไหน? ”
ญาธิดาได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว พลางมองสีหน้าของภวินท์ สีหน้าซีเรียสขึ้นมาทันที “นายหาเขามีเรื่องอะไร? ”
เห็นท่าทีของเขาตอนนี้ ราวกับจะหาเรื่องธีทัตเพื่อสู้กันอย่างนั้นแหละ
สีหน้าของภวินท์เคร่งขรึมเล็กน้อย และถามขึ้นอีกครั้ง “เขาอยู่ไหน? ”
ญาธิดาหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูก จ้องเขาพลางถาม “นายบอกฉันมา นายถามหาเขาทำไม? ”
ภวินท์เงียบอยู่ครู่ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ถึงได้เอ่ยปากพูด “เขาลักพาตัวนิวไป”
“อะไรนะ? ” หูของญาธิดามีเสียง “ก้อง!” เธอมองชายตรงหน้าอย่างตกใจ ไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด
ธีทัตลักพาตัวนิวรา? เป็นไปได้ยังไง?
หัวคิ้วของภวินท์ขมวดเข้ม หยิบโทรศัพท์ออกมา และเปิดรูปออกมา ยื่นรูปให้เธอดู
ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก และมองอย่างละเอียด มองดูรูปร่างที่แฉะเปียกไปทั้งตัว ผู้หญิงอยู่ในสภาพย่ำแย่ถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ ตกใจเล็กน้อย
เป็นนิวราจริงๆ บนร่างเธอยังสวมชุดที่บ่ายวันนี้ใส่ไปเดินเล่นที่ห้างฯที่เธอบังเอิญเจอ สภาพย่ำแย่มากๆ
ญาธิดาตกใจ ไม่นานก็ดึงสติได้ “เธอถูกลักพาตัวแล้วนายมาหาทัตทำไม? ทำไมนายถึงได้มั่นใจว่าเขาเป็นคนทำ? ”
“ลูกน้องของฉันเห็นว่าคนของธีทัตพาเธอไป” สีหน้าของภวินท์ซีเรียส ยังมีความกดดันที่ปิดไม่มิด “พาฉันไปหาเขา”
มองดูท่าทางกังวลเล็กน้อยของชายผู้นั้น ญาธิดาก็รู้สึกเย็นชาในใจ และถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ภวินท์ นายไม่มีหลักฐานแล้วถ่อมาถึงโรงพยาบาลมาถามหาคนกับฉัน ไม่ตลกไปหน่อยเหรอ? ”
“นายบอกว่าเธอถูกธีทัตจับไป ด้วยคำพูดปากเปล่าของนาย แล้วให้ฉันพานายไปหาทัต มีสิทธิ์อะไร? ถ้าหากฉันบอกว่า ที่อันอันเกิดอุบัติเหตุเพราะถูกนิวราชน นายเชื่อมั้ย? ”
ประโยคนี้ อดกลั้นอยู่ในใจเธอมานานแล้ว ตอนนี้ในที่สุดก็ได้พูดออกมาต่อหน้าภวินท์สักที
นัยน์ตาภวินท์มืดมัว เขาเงียบอยู่ครู่ แล้วพูดขึ้น “แยกทีละเรื่อง ตอนนี้ขอแค่รับประกานปลอดภัยของนิวไว้ก่อน ถึงจะตรวจสอบเรื่องที่เธอพูดได้”
อย่างน้อย เขาก็ต้องรับรองว่า นิวราไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายถึงจะได้!
“หึ” ญาธิดามองเขาด้วยนัยน์ตาเย็นชา “ภวินท์ ครั้งก่อนนายบอกว่านายกับนิวราเป็นสามีภรรยาเพียงแค่ในนามไม่ใช่เหรอ? งั้นนายจะลนลานอะไร? คำพูดที่เคยพูดคงไม่ใช่คำโกหกหรอกนะ? ”
ไม่นานมาก่อนพูดคำหวานกับเธอ ต่อมาวันนี้ก็เดือดเนื้อร้อนใจเพราะผู้หญิงอีกคนนึง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีสองหน้า!
แล้วอันไหน ถึงเป็นตัวเขาจริงๆกันนะ?