ดวงใจภวินท์ - บทที่ 860 กลับมาแล้ว
บทที่ 860 กลับมาแล้ว
ญาธิดายืนอยู่บนเวทีด้วยชุดราตรีสีขาวโดดเด่น ใบหน้าของเธอไม่มีร่องรอยที่เป็นสัญญาณบ่งบอกถึงอายุเลยสักนิด
ทุกคนต่างถูกรูปลักษณ์ของเธอดึงดูด นพเก้าได้แต่ยืนมองญาธิดาด้วยสายตาอิจฉาริษยาอย่างรุนแรง
นับตั้งแต่ญาธิดาส่งต่อบริษัทให้กับอีธาน เธอปรากฏตัวน้อยมากจนนับครั้งได้ ครั้งนี้ต้องมีข่าวใหญ่อะไรมาประกาศแน่ ๆ
ญาธิดายืนอยู่บนเวที ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “ทุกท่าน สิ่งที่ดิฉันอยากจะแจ้งให้ทราบคือสามีของดิฉัน ภวินท์ สถิรานนท์ กลับมาแล้วค่ะ”
เพียงแค่ประโยคสั้น ๆ แต่สามารถสร้างความโกลาหลวุ่นวายราวกับโยนก้อนหินขนาดยักษ์ลงในทะเลสาบ
วินาทีต่อมา แสงแฟลชนับไม่ถ้วนก็รัวใส่ญาธิดา สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งเพราะใคร ๆ ก็อยากจะได้ทำข่าวนี้เป็นคนแรก
“คูณญาธิดา คุณแน่ใจนะครับว่าไม่ได้ล้อพวกเราเล่น?”
“คุณญาธิดาไม่ทราบว่าตอนนี้คุณภวินท์อยู่ที่ไหนคะ?”
“นี่ไม่ใช่แค่จินตนาการของคุณใช่ไหม? คนตายไปแล้วจะฟื้นคืนชีพได้ยังไง?!”
“…”
คำถามต่าง ๆ นานารัวใส่ญาธิดา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามของสื่อ ญาธิดาเพียงแค่ยิ้มแต่ไม่ได้ตอบคำถาม ก่อนจะหันมองไปอีกมุมหนึ่ง
สื่อทุกคนหันกล้องรัวไปตามทิศทางที่เธอจ้องมอง
ก่อนที่ภวินท์ในชุดสูทสีดำจะเดินตรงเข้ามาหาญาธิดา
สีหน้าของเขายังคงเคร่งขรึม แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี แต่ช่วงหลายปีที่ผ่านมากลับไม่มีร่องรอยของเวลาอยู่บนหน้าของเขาเลย ทั่วตัวยังคงแผ่ออร่าออกมาอย่างแรงกล้า
ทุกคนมองเขาด้วยความประหลาดใจ ใครจะไปคิดว่าภวินท์ที่ถูกว่าประกาศว่าตายไปแล้วจะมาปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนอีกครั้ง
กระทั่งภวินท์ขึ้นไปยืนบนเวที ทุกคนด้านล่างถึงเริ่มได้สติและรัวชัตเตอร์ใส่ภวินท์อย่างบ้าคลั่ง
นพเก้ามองฉากตรงหน้าและได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาเต็มหน้าผากไปหมด
ภวินท์ เขาจำทุกอย่างได้แล้วเหรอ?!
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำมาทั้งหมดก็ถูกเขารู้หมดแล้วอย่างนั้นเหรอ
นพเก้าอยากจะหนีออกจากที่นี่ แต่กลับรู้สึกเหมือนตัวเธอถูกถ่วงไว้ด้วยตะกั่วอันหนักอึ้งจนก้าวเท้าไม่ออก
ญาธิดาเหลือบมองนพเก้าที่ยืนตัวแข็ง และฉีกยิ้มยั่วยวนให้เธอพลางขยับเข้าไปใกล้แล้วจับมือกับภวินท์ไว้
“อย่างที่ทุกท่านเห็น สามีของดิฉันกลับมาแล้ว เมื่อสองปีก่อนเขาประสบอุบัติเหตุจนสูญเสียความทรงจำ และพวกเราก็ขาดการติดต่อกันไป ทุกคนจึงคิดว่าเขาเสียชีวิตไปแล้ว”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ญาธิดาก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ ระบายความหดหู่และความเศร้าใจออกมา บนใบหน้าก็ประดับไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
“แต่โชคดีที่สุดท้ายพวกเราก็ไม่คลาดจากกัน ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะสูญเสียความทรงจำและจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้แล้ว แต่ดิฉันเชื่อมั่นว่าสักวันหนึ่งเขาจะสามารถจำเรื่องทุกอย่างได้อีกครั้ง”
ขณะที่พูดเธอก็กวาดสายตาไปมองนพเก้าโดยไม่ได้ตั้งใจ
เห็นเพียงว่านพเก้ากำลังยืนอึ้ง ร่างกายที่แข็งทื่อเริ่มอ่อนตัวลง หัวใจที่ระส่ำระสายก็ค่อย ๆ ผ่อนคลาย
ภวินท์จะไม่ได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วทำไมเขาถึงกลับไปอยู่กับญาธิดาล่ะ?!
นพเก้าเดือดดาลจ้องเขม็งไปที่ญาธิดา ต้องเป็นนางผู้หญิงคนนี้แน่ ต้องเป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ทำอะไรกับคู่หมั้นของเธอแน่ ๆ!
เมื่อคิดได้ดังนั้น นพเก้าก็หุนหันพลันแล่นพุ่งเข้าใส่ญาธิดาอีกครั้ง
“ญาธิดา นางผู้หญิงชั้นต่ำ แกยั่วยวนคู่หมั้นของฉัน!”